hallo, Ik wil heel graag even mijn verhaal kwijt. Ik ben een alleenstaande moeder en mijn dochtertje lana is 14 maanden, ik studeer en loop stage en woon op mezelf. Ik ben van ma tot donderdag dus altijd bezig met school en of werk, lana gaat 2 dagen naar het kdv en 2 dagen bij mijn moeder en 1 dag bij andere oma en opa. In het weekend ben ik blij dat ik weer met lana ben! maar ik heb soms ook behoefte om met mijn vriendinnen even eruit te gaan, dan logeert lana bij oma. Als ik dan haar in de ochtend weer op haal voel ik me ZOOOO schuldig! Ik heb al zo weinig tijd met haar en dan ga ik ook nog met vriendinnen weg wat ben ik nou voor moeder? dat denk ik dan vaak. Ik vind het echt een vreselijk gevoel en ben er zelfs al voor in therapie geweest. Niets helpt. Het liefst ben ik altijd met haar ipv school en stage en mama-time Ik besef heus wel dat het niet kan, en omdat ik alles al alleen doe ik het ook nodig heb om er af en toe even uit te gaaN! Ik weet het, beetje onduidelijk verhaal maar herkent iemand dit? groetjes!
Is toch logisch? Je hebt ook tijd nodig om weer een leuke mama te zijn voor je dochter. En je meisje komt echt niks te kort, je hebt alles goed geregeld en zorgt voor een goede toekomst!
Je kunt misschien ook met vriendinnen afspreken als je meisje op bed ligt? Dan merkt ze er niks van en hoef jij je minder schuldig te voelen?
Ik kan me best voorstellen dat jij je schuldig voelt. Maar je kind moet zich goed voelen, dat is vast je belangrijkste graadmeter en als dat zo is, is het toch prima? Mijn kind ging drie dagen van huis (één doordeweekse dag was ik thuis en mijn man had één papadag - weekenden wel gewoon thuis). Voor haar was dit teveel. Toen ben ik een dag minder gaan werken (daar kon ik gelukkig voor kiezen) en dat gaf meer rust voor haar en ook voor ons. Immers, toen voelde ik me niet meer schuldig als ze ook nog eens in het weekend ofzo uit logeren ging. Wat je misschien kunt doen is één dag oppas in jouw huis? Dan hoeft je kindje tenminste niet ergens naartoe (zeg dit uit eigen ervaring - mijn kind voelde zich daar fijner bij). En voor de avonden stappen is het i.p.v. logeren misschien ook fijn om een oppas in jouw huis te hebben. Als ik er alleen voor zou staan (was even sprake van omdat manlief aanvankelijk een aantal maanden naar het buitenland zou gaan (ging gelukkig niet door), zou ik overwegen om één vaste dag per week je kindje bij opa en oma te laten logeren zodat jij ook in ieder geval één avond per week 'vrij' hebt. Verder zou ik (maar dat heb je waarschijnlijk al gedaan), de mogelijkheden goed onderzoeken om bijv. iets langer over je studie te doen maar een dag in de week minder te werken/stage te lopen zodat je meer tijd hebt voor jezelf én voor je kindje. Maar ik heb echt alle respect voor je, dat je zoveel kunt geven en met elkaar kunt combineren en dat allemaal alleen. Knap hoor meid!
Ik vind dat je harstikke goed je best doet om jou en je kindje een goede toekomst te bieden. Ik snap ook heel goed dat je het keidruk hebt en behoefte aan ontspanning. Ook ik zou zeggen ga wat doen als de kleine slaapt en zorg dat je thuisbent voor ze wakker wordt. ZO werk ik in de nachtdiensten in de gehandicaptenzorg, ik kan de kids zelf op bed leggen en kom thuis als ze net wakker zijn of soms nog slapen. Ik voel me zo niet schuldig als ik ga werken. En mijn man is altijd vrij op de dagen dat ik moet slapen, dus hoeven ze nooit naar een oppas of opvang. Ik zelf kan niet of wil niet iets gaan doen zonder kids, zij zijn mijn ontspanning. Maar ik heb dan wel een man met wie ik samen dingen onderneem met de kids. Je doet het hartstikke goed joh, probeer dus weg te gaan pas als ze slaapt en voor dien er weer te zijn, dan is er niets aan de hand toch?
vind t echt super knap dat je met een kleintje nog naar school gaat! enorm gaaf! en vind op deze leeftijd tja...ze vind t toch ook leuk op andere plekken? en je blijft toch op school tot ze 18 is komt echt wel goed nogmaals vind t erg knap en mijn complimenten! als tip misscchien nog vrijdagavond meteen bij opa en oma slapen zodat je lekker kan eten en op stap en dan als je der volgende dag ophaald heb je nog een heel weekend met der!
Lastig want elke moeder is anders, er zijn genoeg mensen die tijd voor zichzelf nodig hebben en dan oppas regelen. Dit is prima als dit bij je past. Wij hebben echter in 2 jaar tijd nog nooit oppas willen regelen voor tijd voor ons zelf. Vrienden komen 's avonds bij ons thuis of we gaan vroeg op de avond naar hun ( 8 uur weer weg ) Uit eten dan gaan de kindjes gewoon mee. Wij vinden tijd samen pas compleet als de kindjes mee zijn, dochter is weleens uit logeren geweest omdat ze graag bij opa en oma wou slapen ( Ze vroeg dan zelf als we daar waren "Auma, slapen?" maar dan missen we haar echt thuis.. Ik zou dus goed voor jezelf bekijken of je die tijd met je vriendinnen niet anders in wilt delen, of dat je je hier toch prima bij voelt.
Als je je hier echt schuldig over voelt zou ik vragen of je vriendinnen bij jou langskomen als je kleintje op bed ligt. Of inderdaad een oppas aan huis te laten komen. Ik kan me voorstellen dat je het prettig vindt dat ze ook wat 'huiziger' wordt om het zo maar te zeggen.
Allereerst respect dat je je studie weer opgepakt hebt na de geboorte van je dochter!! En dat schuldgevoel niks aan te doen. Maar zoals ik het lees doe jij zo ontzettend je best voor je meisje om het haar zo goed te maken dat je je niet schuldig hoeft te voelen. Hier gaan de kleintjes op dinsdagavond al naar opa en oma en oma past de woensdag dan op (werken we beide). Dan hebben we die avond voor ons samen. Missch kun jij ook zoiets proberen met jouw opvang? De avond dat ze dan daar is heb jij dan vrij om iets voor jezelf te doen? Dat scheelt dan al die keer in het weekend. Of indd vriendinnen bij jouw thuis vragen als je dochter in bed ligt,dan ben je er toch voor haar als het nodig is en missch voel jij je er beter bij als ze in de buurt is? Xx
Hier spreken we ook hier thuis af, vind het zelf veel leuker met m'n dochter er bij, ook al zie ik haar vrijwel 24/7...
Ja ik snap dat je je schuldig voelt. Ik voel me al eens schuldig bij 2 dagen oppas/opvang. Maar ik spreek ook veel met de kinderen af. Of savonds bij elkaar thuis. Ga ik zonder de kinderen, dan doe ik dat eigenlijk altijd savonds. Heel zelden eens in het weekend, maar dan is mijn man er ook. Dus dat is anders. Maar zoals ik hetlees, slaapt je kindje dan een nachtje bij je ouders en ben je er sochtends weer. Valt reuze mee toch? Maar als je je zo schuldig voelt, dan kun je eens kijken naar andere manieren en mogelijkheden om te ontspannen. In huis oid. Het zijn zware tijden als je het alleen moet doen en ook nog eens naar school/werk moet. Maar het is niet anders toch? Dus probeer het jezelf niet nnodig moeilijk te maken. Je doet het heel goed!