Even helemaal los van de omstandigheden. Het lijkt mij gewoon verschrikkelijk moeilijk om te gaan schakelen dat er geen derde meer komt terwijl je er wel op gerekend hebt. In elk geval om het te proberen. Dat geeft hoe dan ook een rouwproces. Ik wist dat we het bij 2 genoeg vonden. Dus wist heel mijn zwangerschap dat dit de laatste was. Heb dus bewust afscheid van die periode kunnen nemen. Heb een bevalling helemaal op video gezet. Daarbij was ik ook te ziek tijdens zwangerschappen. Dus ook dat helpt echt wel om niet weer naar een zwangerschap te verlangen. Het verdriet en het ondraaglijk verlangen waar je nu zo mee worsteld en waar je zo je best voor doet het behapbaar te maken is in feite heel natuurlijk. Ik hoop dat je hier snel een weg in vind. De oplossing is natuurlijk dat je man er ook voor wil gaan maar dat is er nu niet én dat is heel zwaar. Op dit moment is het dus meer zaak om te kijken op welke manier je het draagbaar voor jezelf gaat maken.
Ja klopt, ik heb bij mijn vorige zwangerschap dus geen moment het idee gehad dat dat de laatste zou zijn. Heb me wel voorgenomen om, als ik zwanger van een derde kindje wordt, het dan echt (proberen) te beschouwen als de laatste. Ik zou zelf denk ik ook nog wel een vierde willen, maar ga ervan uit dat mijn man dat echt niet wil. Wat mooi dat je je bevalling gefilmd hebt! Ik heb bij de tweede een geboortefotografe gehad en ben daar ook zo blij mee!
Dankjewel! Ook herkenbaar ja, mijn man vind ook vaak dat ik een onderwerp op een voor hem verkeerd moment wil bespreken. Alleen afspraken daarover gaan altijd wat moeizaam. Hij is zó vaak weg en als hij thuis is heeft hij er eigenlijk nooit zin in, dus zo'n afspraak verschuift vervolgens weer Waar ik dan weer geïrriteerd door raak... Een vast moment per week is wel een goede tip, misschien dat eens proberen.