na 1.5 jaar in de mmm durfde ik er al niet meer op te hopen. afgelopen weekend moest ik ongesteld worden, dat was het enigste waar ik op kon vertrouwen die dag klopte altijd. maar er gebeurde niks. mijn buien waren niet om uit te houden voor mijn man dus toch maar een test gedaan, en ja hoor een licht streepje. volgende dag 2 testen gedaan en allebei positief. toch smiddags nog maar een dure van clear blue gekocht ook die was duidelijk er staat met grote letters zwanger. nu komt het ik durf gewoon niet blij te zijn! ik voel me misselijk,moe en enorm zere borsten en een opvliegend karakter momenteel en toch twijfel ik aan alles. ik ben zo bang dat het hartje niet gaat kloppen,dat ik alsnog ontgesteld ga worden of dat het een leeg emryo oid is. onze eerst echo in het zkh is pas 16 juli dus nog 3 weken wachten! hoe kan ik hier het beste mee om gaan. ik wil zo graag bevestiging dat het echt goed zit allemaal!!
Allereerst gefeliciteerd. Omarm je kwaaltjes, dit en je het niet ongesteld worden zijn denk ik de enige zekerheden van je zwangerschap. Probeer bezig te blijven, werk of hobby's? Succes!
Aller eerst gefeliciteerd! De angst en onzekerheid begrijp ik volledig. Toen ik na 4,5jaar eindelijk zwanger raakte van mijn zoontje heb ik dit precies zo ervaren. Tja.... hoe ga je er mee om... ik had niet de goede manier gevonden en heb mij echt tm ruim over de 20 weken zwangerschap zorgen gemaakt maar goed had ook 2 miskramen achter de rug. Het enige wat ik kan zeggen is probeer te genieten en te vertrouwen op de testen voor zover dat kan. Super gefeliciteerd in ieder geval!
Van harte gefeliciteerd!! Het is inderdaad nu moeilijk om er vertrouwen in te hebben. Misschien helpt het om te bedenken dat je gepieker er niets aan veranderd, praat met je vriend erover( en evt een goede vriendin) niet gaan opkroppen. Sterkte met afwachten.
Komt ook wel door hormonen denk ik, want ik heb er ook last van. Mijn humeur voor mijn vriend is ook niet echt gezellig, voor mijn andere kinderen doe ik mijn best! Ben ook wel moe, zeker als ik gewerkt heb. En thuis moet ik me echt dwingen om dingen gedaan te krijgen, zoals de was, stofzuigen, koken etc. Heb er zeker geen zin in, terwijl ik dat anders nooit zo erg vind. Ook ik begin aan dingen te twijfelen, zal ik wel dit of dat of moet ik dat???? Accepteer het! En probeer het uit te leggen aan je vriend.
bedankt voor jullie reacties! ik denk vooral dat het ook komt omdat ik de laaste maanden veel miskramen enz heb gezien in mijn omgeving. verder heb ik zoveel moeite moeten doen met zkh bezoeken en hormoonbehandelingen om zwanger te raken dat ik nu super bang ben dat we weer van voor af aan kunnen gaan beginnen met behandelingen. ik hoop dat de komende 3 weken snel voorbij zijn en dat ik iets meer gerustgesteld ga worden als ik een goeie echo heb gezien.
beste joyce90 het is zooo herkenbaar wat jij schrijft. ik ben 5jaar bezig geweest voor ons dochtertje. waarvan 3.5jr mmm. en 2x vmk. toen ik dus eindelijk écht zwanger was, was ik bang en onzeker dit heeft (net als bij mmmmeisje) zeker tot week 34 geduurd bij me. wat ik achteraf zooo jammer vind. elke keer was er wel wat maar,..ik hoorde van vriendinnen en fam in mijn omgeving zonder mmm dat zij dat ook wel hadden hoor (alleen in mindere vorm denk ik) ik probeerde vooral de kwaaltjes als iets positiefs te zien! ja ik ben moe...maar ik ben dan ook zwanger zei ik! ja ik heb zere borsten...die bereiden zich voor op de beeb ja ik ben saggo maar dat komt omdat mn hormonen aan de loop gaan en door zo te denken liep ik 90% met een smile van oor tot oor. en ondanks mn angst voor de "toekomst" (uitslagen van testen, echo's enz enz) leefde ik van dag tot dag en op DAT moment was ik zwanger en happy! ik ging opzoek naar leuke dingen op internet omtrent de zwangerschap enzo. want misschien kreeg ik wel slecht nieuws in de toekomst wat altijd had gekund... dat zien we dan wel weer. "wie dan leeft, dan zorgt" ga ervanuit dat alles goed is meid!!! gefeliciteerd en geniet!!! DIT is JOUW moment!!