Pffff.... Zie er zo tegenop! Ik ben nu 5,5 jaar in dienst bij mijn werkgever, in een brasserie/restaurant/cateringbedrijf. Het is een lakse en vergeetachtige man. Bijna niemand heeft een echt getekend contract, hij komt afspraken niet na, stort salarissen vaak laat, voert vaak veranderingen door en dan moeten z weer worden teruggedraaid. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar goed, het werk was leuk en superafwisselend voor mij. Ik deed bijna alle dingen die je in he bedrijf kunt doen. Ik werd na 1,5 jaar n dienst zwanger. De eerste in een paar jaar weer. Mijn werkgever was zorgzaam, ik mocht niet meer tillen, en met 5 maanden moest ik half gaan werken (mede omdat het tich rustig was). Zijn reactie toen hij hoorde dat ons meisje niet meer leefde was dan ook gvd! Hij kwam op de begravenis, en zei dat ik pas mocht komen als ik uitgerust was. In die tijd zijn drie collega's van mij een aantal keren op visite geweest, en een paar dagen daarna belde mijn werkgever dan altijd. Ik zag het als interesse, ik hoorde later van een van die collega's dat het anders zat. 12 weken na het overlijden, met nog 4 weken verlof te gaan, ben ik op aandringen van mijn werkgever weer aan het werk gegaan. Eerst half, maar na 6 weken weer volledig. Ik werd weer zwanger, hij was al iets minder enthousiast, en reageerde bijna niet toen het weer mis was. 4 weken na mijn (zware) bevalling stond ik in de drukste tijd van het jaar (terrasweer) in de bediening te werken. Twee weken later weer fulltime. Daar is het waarschijnlijk mis gegaan met mijn bekken. Ik werd weer zwanger, ik kreeg een botte opmerking da we wel konijnen leken, en of dat nou moest nu we ook nog gingen trouwen. Met 16 weken had ik al heel veel last van mijn bekken en heel veel andere lichamelijke klachten, en stiekem ook psychisch, maar dat wist ik op mijn werk te verbergen. Ik zei minder te willen werken, maar dat mocht niet, ik moest die twee dagen minder op kantoor opvangen. Omdertussen stond ik dan nog steeds vaak op locatie of in de keuken wegens drukte bij te springen.... 5 weken voor mijn verlof waren mijn vader en man het spuugzat, merendeel van de tijd kon ik niet lopen als ik thuis was, en er was geen land meer met me te bezeilen door de pijn, stress van de zwangerschap en het gezeur op he werk. Mijn werkgever belde me in die tijd elke vrije dag ook op of ik klusjes wilde doen, bestellingen enzo vanuit huis. Mijn vader heeft me ziekgemeld en gezegd me voorlopigmet rust te laten. Toen kwamen we erachter, dat mijn werkgever me na het overlijden van onze dochter nooit meer had beter gemeld en dat ik twee weken later dus twee jaar ziek zou zijn.... Manlief heeft werkgever hierover gebeld, hij zou het uitzoeken en later bellen... Dat moet hij nog steeds doen! Ik ben bevallen, en in die tijd moest manlief weer eens achter mijn loon aan. Maar.... Geen gefeliciteerd of niets! Geboortekaartje heeft hij niet opgehangen zoals bij anderen, maa ergens neergegooid op de vuilnisbelt die kantoor heet. Ik heb nooit meer wat van werkgever vernomen. Manlief heeft me eind van het verlof ziekgemeld vanwege psychische klachten, ik had een angststoornis vanwege de trauma's van het vroeg verliezen van mijn moeder en pleegvader en mijn kinderen, daarbij ook een postnatale depressie. Ik heb mijn werkgever hier een mail over gestuurd, plus daarbij die ziekmelding die niet klopte en nog wat punten die niet klopten. Geen antwoord. Uiteindelijk ben ik het UWV zelf gaan bellen over de ziekmelding, maar ze hebben er weinig mee gefaan. Ik heb rechtsbijstand ingeschakeld voor de andere punten, maar werkgever heeft gewoon nooit gereageerd. Ook heb ik aangegeven nooit iets te horen van arbo ofzo. Vorige maand betaalde mijn werkgever weer niet, manlief weer gebeld. Werkgever wilde niet meer betalen, hij was ervan af, want hij had een brief van het UWV gehad dat ik een uitkering kreeg?! Hij heeft de brief verkeerd gelezen, want ik zat pas op week 42! Oh ja, maar ik betaal niet, want ze wil niet aa het werk, ze doet er niets aan. Manlief is flink tegen hem tekeer gegaan, want ik had net een mail gestuurd dat ik weer in februari wilde gaan werken. Toevallig kwamen we die dag voor meterstanden in ons oude huis, he staat leeg, maar is van mijn schoonouders, daar vonden we brieven van de arbo voor februari en juni 2012! Werkgever heeft dus n half verkeerd adres doorgegeven. Ik heb meteen gebeld, uitgelegd en een afspaark gemaakt en werkgever gemaild over deze fout! We zijn bij arbo geweest en hij vond mijn plan van aanpak goed en heeft dit gemaild naar werkgever. Daarna heb ik werkgever moeten smeken via de mail om een afspraak te kunnen maken om eea te bespreken. Nou, het is gelukt! Hij vond het allemaa maar vreemd gegaan, en ik durfde niet te zeggen da hij het misschien beter had begrepen als hij eens wat interesse had getoond, zoals het hoort ook eigenlijk. Maar goed, ik zou gaan werken op domderdag, vrijdag en zomdag overdag, maar hij heeft geen plek meer op locaties, dus ik moet werken op donderdag, vrijdag en zaterdag en de tijden moet ik maar afwachten. Manlief kan dus niet meer klussen bij zijn ouders op zaterdag, of ik heb nog maar een baan voor twee dagen in de week. Duidelijk werd wel, hij wil me eruit hebben en duwt me dus in de hoek. Ik ben alweer helemaal gestressed om half februari te gaan werken, want ik moet nu dus getreiter over me heen laten komen, en strijden voor een baan die eigenlijk bijna niets verdiend. Ik heb hem nu een mail gestuurd dat ik het ga proberen, zaterdag is altijd een megadrukke dag natuurlijk, maar dat ik wel overdag in de keuken wil staan! Als ik er thuis al een halve dag op heb zitten kan ik 's avonds zowieso bijna niet staan van de pojn in mijn bekken. En met die zaterdag als laatste dag, kun je mij zaterdagmiddag opvegen! Daar pas ik voor! Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt! Phoe wat zie ik er tegenop.
Jeetje meid, wat een verhaal. Naast wat je allemaal prive door hebt moeten maken, krijg je dit er ook nog eens bovenop. Het is wel belangrijk dat die ziekmelding van 2 jaar en straks niet voor zorgt dat je werkgever je mag ontslaan. Als je niet al die tijd ziek bent geweest, had hij je tussendoor weer beter moeten melden. Verder is mijn ervaring dat als je arbeidsrelatie dusdanig verstoord is, het enorm veel stress met zich meebrengt en je constant gespannen en op je tenen op je werk rondloopt. Kan ik niemand aanraden! Als ik jou was zou ik proberen een andere baan te vinden. In deze tijd vast niet makkelijk, maar misschien geeft het jezelf een klein stukje rust uit te kijken naar iets anders. Waarschijnlijk is het ook verstandig afspraken op papier te laten zetten ipv mondeling te bespreken e.d. Mocht het nodig zijn in de toekomst, heb je dingen zwart op wit. Anders wordt het een welles nietes strijd en trek je waarschijnlijk aan het kortste eind. Veel sterkte meid en je mag me altijd PB-en.
Wat een vervelende situatie. Je hebt een hoop meegemaakt in vrij korte tijd, dat hakt er in. Weet je nog op welke datums je ziek was, half bent gaan werken en weer 100% beter was? Ik werk zelf op een administratie en zie bv bij ons dat als mensen langere tijd ziek zijn ze vaak eerst op arbeidstherapeutischebasis hun werk langzaam hervatten. Dat is vaak na overleg met de arbodienst. Als iemand dan bv weer echt 50% beter is wordt er een melding gedaan dat je voor die uren beter bent. Wordt iemand binnen..ik meen een maand... Weer ziek ( dat kan bv ook 1 dag zijn) dan wordt dat gezien als samengesteldverzuim. Dus periode voorafgaande telt dan ook mee. Zo heb ik ooit eens iemand voor 1 dag ziekgemeld en 3 weken later weer 1 dag, dat wordt vanuit de arbo gezien als 3 weken ziek, terwijl die persoon er steeds volgende dag weer was. Maar goed als je twee jaar ziek gemeld staat dan zou je werkgever of arbodienst in overleg met jou ook een plan van aanpak gemaakt moeten hebben. Sterkte juridische hulp lijkt me niet onverstandig.
Ik ben inderdAad op zoek naar nieuw werk, en ik ga vanaf 14 februari 3x4 uur werken en dat langzaam opbouwen naar 24 uur! Hij heeft nu wel per mail toegezegd dat hij rekening houdt met niet inde avond werken! Dus dat heb ik nu gelukkig zwart op wit! De tijden dat ik ziek was heb ik doorgegeven aan het UWV! En hij heeft me uiteindelijk pas in februari 2012 weer ziekgemeld, dus komend jaar kan hij gelukkig nog niets!