Wie heeft het ook mee gemaakt of zit er nu ook midden in?? Graag zou ik samen er over willen kletsen. Na het bekend maken van de zwangerschap, werd voor mij de werksituatie onmogelijk gemaakt. Hier heb ik heel veel stress en verdriet van. Ik zit er door in de put. Ik ben thuis (nog wel) maar kan het maar niet van me af zetten. Ik ben zo bang om weer er naar toe te gaan. Ik hoop dat er dames zijn waarmee ik kan kletsen hier over.
hier ongeveer vergelijkbaar, bij mij begon het toen ik me gedeeltelijk ziek moest melden, ik loop alleen maar tegen onbegrip aan, rotopmerkingen, mij toch indelen op uren dat de bedrijfsarts vindt dat ik niet mag werken, echt heel vervelend en ik begin het nu ook behoorlijk zat te worden. sterkte met je werk, als het echt niet meer gaat dan overleggen met je bedrijfsarts hoor, dit zijn echt dingen die niet mogen gebeuren, zwangere vrouwen het leven zuur maken op de werkvloer.
Ik vind het echt naar om te lezen. Schofterig dat ze je zo behandelen. Soms snap ik het in "sommige" gevallen wel. Ik merk dat er best veel zwangere vrouwen zijn die bij wijze van spreken, bij 12 weken zwangerschap "bekkeninstabiliteit" hebben, lopen alsof ze zwaar gehandicapt zijn bij 20 weken, 189 harde buiken per dag hebben etc. Er zijn best wat vrouwen die doen alsof ze "ziek" zijn als ze zwanger zijn. Kortom, zeiken en moeilijk doen om niks. Dit zijn de vrouwen die het voor jullie dus verpesten. Tenminste zo zie ik dat. Hoop dat de sfeer toch nog mag verbeteren voor jullie want het is gewoon respectloos om zo met een zwangere collega om te gaan.
wat vreselijk om te lezen dat jullie dit mee moeten maken! Kan me daar zoooo kwaad over maken! echt niet normaal hoor Heel veel sterkte toegewenst!
Wat erg dat ze zo respectloos met jullie omgaan! heel veel sterkte, en hoop dat jullie werkgevers toch nog bijdraaien! @ Iduna: Ik zou zeker ff contact opnemen met een arbo arts! die kan je in deze situatie wellicht helpen. Liefs Janet
Aagh breek me de bek niet open. Ik was 10 weken toen ik begon bij mijn nieuwe werkgever. Ik zou een contract voor onbepaalde tijd krijgen, dus proeftijd van 2 maanden. Ik heb gelijk gemeld dat ik zwanger was (achteraf domme zet geweest maar ik ben toch van mening dat eerlijk het langste duurt). Gelijk kreeg ik toen al te horen dat ik dat in ieder geval geen vast contract zou krijgen maar een tijdelijk. Waar ik vooral tegen aan liep was dat er geen rekening met mijn zwangerschap werd gehouden. Zo werkte ik met meervoudig volwassen gehandicapten. Sommige waren spastisch en die moest je dan tillen tijdens te transfer (bijv, van rolstoel naar bed). Nu ben ik een vrij klein meisje en vind ik het tillen van een volwassen vent van ruim 75 kilo sowieso niet verantwoord, laat staan als je zwanger bent. Ik had daarom al een gesprek bij de arbo arts aangevraagd om dat aan te kaarten. Daarnaast moest ik de wondverzorging doen van een terminale patient, die had huidkanker en zijn bulten sprongen open. Niemand kon me vertellen of dat schadelijk was etc. Maar goed, als ik alleen op de groep stond moest ik dat wel doen, kan iemand niet laten zitten met open wonden. Dit aangekaart bij mijn baas en die interesseerde het echt totaal niet. En ik was inderdaad iemand die al voor 20 weken liep als een gehandicapte. Ben met 14 weken doorverwezen naar de fysio omdat ik als ik eenmaal in bed lag niet meer kon bewegen van de pijn. Pijn kwam van mijn bekken. Op de laatste dienst in mijn proeftijd kwam mijn baas naar mijn toe en zei: ja vanavond is je laatste dienst. Zonder verdere verklaring want die hoeven ze je niet te geven in je proeftijd. Maar goed, ik krijg nu een ziektewet uitkering omdat ik echt amper iets kan. Opstaan van de bank doet al zo veel pijn. Ik heb wat afgejankt de laatste tijd vanwege de pijn maar met name vanwege de frustratie dat mijn lichaam me in de steek laat. En wat mijn werk betreft, die kunnen de kleren krijgen. Ik hoorde bij het UWV dat het vaak voorkomt. Schandalig. Uiteindelijk ben ik wel heel blij dat het zo gelopen is. Ik zag namelijk heel erg op tegen de diensten die ik alleen moest draaien. En wilde tijdens diensten dat ik met een collega stond ook niet al het tilwerk aan hun over laten. Daarnaast was mijn manager echt een draak van een wijf. Die was ook zwanger en had nogal last van haar hormonen. Maakte tegen mij ook regelmatig opmerkingen over dat zij wel gepland zwanger was. En dat zij niks te vrezen had qua baan. Daarnaast was ze altijd ziek/zwak/misselijk en kwam niet opdagen (waardoor ik dus alleen stond) of ik moest al het zware werk doen. Terwijl ik 6 weken verder was in de zwangerschap. Gelukkig hoef ik daar nu niet meer over te stressen. Excuses voor het lange verhaal haha
Hoi Allemaal, Bedankt voor alle reactie's. Het is inderdaad schofterig. Ik heb gezorgd dat het aan mijn inzet niet lag. Alles maar geslikt en genomen. Wel nog geprobeerd te praten, maar ik zag het helemaal verkeerd en het was absoluut niet zo, dat mijn baas mij het leven zuur probeerde te maken. Nou ik ben toch niet achterlijk ik wordt achter mijn rug zwart gemaakt over dingen die niet eens gebeurd zijn en nog heeeeeeeeeeeeeel veel meer. De Arbo gaf aan dat we om de tafel moeten. Ik heb dat voordat ik thuis kwam te zitten (hopeloos verdrietig) Al meerdere keren geprobeerd. Maar nu zie ik het niet zitten omdat het in mijn ogen zinloos is enhiermee mezelf alleen maar nog meer pijnigen. Ik wou dat ik naar bed kon en slapen tot aan de bevalling en verder helemaal niks.
Wat naar dat je dit door moet maken en zo niet van je zwangerschap kunt genieten! Ik heb ook een nare ervaring meegemaakt tijdens mijn zwangerschap. Het begon er al mee dat ik vertelde zwanger te zijn. Opeens kon ik bepaalde projecten niet meer doen (want ik ging toch met zwangerschapsverlof), moest projecten overdragen (want jij bent er straks toch niet) en kreeg uiteindelijk de boodschap dat mijn contract (dat afliep net voor mijn uitgerekende datum) niet verlengd zou worden, terwijl dit eerst wel zou gebeuren. Ik had heel veel last van harde buiken en bekkeninstabiliteit vanaf een week of 25. Ik heb tot die tijd altijd gewerkt en me nooit ziekgemeld. Hondsberoerd zat ik op mijn werk om er toch maar te zijn. Totdat het echt niet meer ging en mijn kindje een groeiachterstand had. Verloskundige trok aan de bel en zei mij minder te moeten gaan werken. Ben toen minder uren gaan werken, maar kreeg steeds opmerkingen van collega's zoals 'kun je nu al naar huis?' 'lekker hoor, die korte dagen', terwijl ik me heel erg beroerd voelde. Dit bracht allemaal veel spanning en stress met zich mee en met 30 weken kreeg ik weeen en werd ik in het ziekenhuis opgenomen. Volgens de arts kwam dit door stress en spanning. Toen heb ik aangegeven helemaal te willen stoppen met werken tot mijn bevalling (of met andere woorden...totdat mijn contract afliep). Nou mijn leidinggevende was witheet en 'ik moest dit dan maar met vakantieweken oplossen'. Nou, het verhaal is natuurlijk veel langer, maar kort gezegd: ik heb besloten om er geen ruzie of gevecht van te maken en me te concentreren op mijn zwangerschap. Ben niet meer geweest en heb mijn vakantieweken opgemaakt totdat mijn contract afliep. Ben blij dat ik dit gedaan heb! Maar in jouw situatie is het natuurlijk anders, want jouw contract verloopt niet zoals ik lees. De arbo geeft aan dat je om tafel moet, maar je werkgever is verplicht om inspanningen te leveren om jouw weer op een goede manier aan het werk te krijgen. Dus zolang ze dit niet doen, zou ik niet teruggaan. En dan na je bevalling, uitkijken naar een andere baan. Veel sterkte! En probeer het toch enigszins los te laten (is moeilijk, weet er alles van), want deze zwangerschap komt nooit meer terug en jouw kindje heeft jouw rust en ontspanning nodig om te groeien!
wat een verhalen zeg! vreselijk! mijn bedrijfsarts zegt ook dat ik met alle problemen bij de manager moet zijn en dat hij het moet oplossen en mijn manager zegt doodleuk dat we allemaal volwassen zijn en het zelf moeten oplossen, hij heeft gelijk maar niemand wil meewerken aan een oplossing en ik kan het niet alleen, ik krijg ook allemaal van die opmerkingen als "lekker zo'n schema, wil ik ook wel" en "ik ben niet van plan voor je in te vallen dus hebben we een probleem" en zelfs "hier heb je mijn stapel werk, ik ben er niet aan toegekomen omdat jij er niet was".
Jezus wat een vreselijke verhalen, snap niet dat mensen zo ongevoelig kunnen zinn. Hetgaat om de gezndheid van een kind nota bene!! Jeez.... Echt ik hoop dit nooit mee te moeten maken..
je kunt wel degelijk met de 12 al weken veel last van je bekken hebben maar dit word dan al snel afgedaan als aanstellerij dus hoe beoordeel jij of het aanstellerij is of niet bij mij begon het met de 13 weken, en ja toen liep ik als een oud wijf, na een dag werken, en had ik een dag nodig om lichamelijk te herstellen...alles behalve aanstellerij na de 22 weken kon ik nog geen 3 uur op een dag meer iets doen
Ik denk dat als iemand zich zou aanstellen om maar "thuis te kunnen zijn". Dat ze dan er niet zo mee bezig zijn als ons. En dus ook niet nodig hebben om het van zich af te "typen" op een forum. Mij krenkt het zo, dat het genieten van zwangerschap weg wordt genomen en daaarom ben ik blij hier mijn hart te kunnen luchten. Veel sterkte meiden, laten we met z'n alle lekker genieten van onze baby. (proberen dan) Wat dat is natuurlijk helemaal geweldig!!!
probeer je er zo min. mogenlijk druk om te maken ik ben in beide zwangerschappen"laten gaan zoals dat zo mooi heet" contract niet verlengd dus. vanwege bi (vanaf 8 en 6 week zo dat ik niet normaal kon lopen) en "harde buiken/weeen inderdaad' gevolgd door bedrust,ziekenhuis opnames, weeenremmers, vroeggeboorte van shaanon en verbod op nogmaals zwanger worden. Tjo ja dat doe ik echt liever als werken? beroerd maar joh als ik over 50 jaar terug kijk denk ik niet dat ik spijt van mijn kinderen heb, dus jammer van het werk dan.. hun verlies niet de mijne, ik vind wel weer iets anders (als het weer kan/mag).
Een mening hebben over andermans gezondheid in de zwangerschap is nogal makkelijk denk ik. De mensen die er misbruik van maken heb je altijd, daar hoef je niet zwanger voor te zijn. En de verhalen hier zijn echt verschrikkelijk, die werkgevers zijn ongelofelijk fout bezig om zo met een zwangere vrouw om te gaan omdat er misschien ook 'ziekmelders' tussen zitten? Dat is toch de omgekeerde wereld. Als je van de vk of de gyn te horen krijgt dat je het rustiger aan moet doen, wie is dan een werkgever om daaraan te twijfelen? En iedereen weet dat je in de zwangerschap niet zwaar mag tillen, daar hoef je geen bekkenpijn of rugpijn voor te hebben.
Wat belachelijk dat dit gebeurt!! In welke branche is het? Een mannenbranche of niet? Hier alleen maar hele leuke reacties en over het algemeen ook wel begrip voor de 6 weken dat ik er niet was vanwege vermoeidheid. Bij elke vrouw is de zwangerschap anders en de een heeft ontzettend veel last van dingen, de ander heeft nergens last van. Ik merk juist dat de vrouwen die nergens last van hebben het "verpesten" (ongemerkt) voor de vrouwen die wel veel klachten hebben. Dan krijg je reacties als: zo 6 weken er tussenuit, ik was ook moe, maar heb gewoon doorgewerkt. Alsof ik de boel zit te belazeren en doe alsof ofzo. Niemand heeft dezelfde zwangerschap, dus ik zal ook de laatste zijn om over een ander te oordelen of die "nep" of "echt" ziek is. Hebben jullie geen vertrouwenspersoon bij wie je het kwijt kunt? Of een leidinggevende die je goed begrijpt?
Hier ook, ik ben de ziektewet ingegaan omdat het niet meer ging. En nu mijn verlof bijna afgloopt word mijn contract beeindigd. Zogenaamd wegens economische redenen. Sommige werkgevers willen geen vrouwen in dienst die een kind hebben. Denk aan je kindje, die is het belangrijkste, werk vind je wel weer.