Herkenbaar... ik moest ook nog vaak aan de bevalling denken. Maar ik merkte dat het na de eerste verjaardag minder werd (wat een bizarre dag, trouwens, dat je een jaar daarvoor aan het baren was en op de 1e verjaardag taartjes zit te eten). Persoonlijk zou ik meer tegen de zwangerschap (moe, moe, moe) opzien en het herstel na de bevalling, dan tegen de bevalling zelf. Maar de bevalling lijkt me ook weer erg heftig en ik had er bijv. een half jaar geleden niet aan moeten denken. Maar nu met 15 maanden wordt het wel weer een optie, zeg maar
Ik wil heel graag een tweede dus hopelijk raak ik weer zwanger, maar ik ga dan wel een heel serieus gesprek hebben met de verloskundige. Ik wil heel graag groeiecho's (had een zwaar kind) en als de volgende weer zo groot blijkt te zijn, wil ik met uiterlijk 40 weken zwangerschap worden ingeleid. Als ik later was bevallen, was de kans op ernstige complicaties namelijk behoorlijk groot geweest. Alleen vond de gynaecoloog het geen reden om mij de volgende keer meer in de gaten te houden; het kindje kan dan net zo goed een stuk kleiner zijn en de weg is natuurlijk al vrij gemaakt. Echter kon de verloskundige heel moeilijk bij mij voelen hoe groot Tobe was, omdat mijn buik zich altijd in een harde staat bevond. En ik wil zeker weten in het ziekenhuis bevallen! Pfff ik ga er echt tegenop zien ben ik bang Sowieso was het begin van mijn zwangerschap ook een drama vanwege extreme misselijkheid en dat schijnt bij een volgende zwangerschap vaak weer terug te komen... Bah.
Ik doe mijn bevalling zo opnieuw Ik heb echt een super bevalling gehad. Luc is met 5minuten geboren. ( uitdrijvingstijd) 2 persweeen en hij was er. Ik ben niet echt uitgescheurd of ingeknipt. Heb 2 hechtingen gehad. Ook geen last gehad van naweeen ofzo.Ik zat na het douchen alweer in de kamer op de bank helemaal trots te wezen. Kraambed heb ik niet gezien. Zo wil ik er wel 10.
Oh zo wil ik mijn volgende bevalling ook wel Ik had trouwens ook helemaal geen naweeen. Ik had sowieso een infuus nodig om weeen op te wekken en te houden en zodra dat ding er uit was, hielden de weeen er ook mee op. Best apart aangezien ik wel mijn hele zwangerschap door onwijs veel (pijnlijke) harde buiken had.
Heb me ook wel even ergens overheen moeten zetten om weer zwanger te worden. Had een perfecte zwangerschap maar een bevalling van 24 uur die uiteindelijk eindigde in een boel geknip en geduw omdat Lena er verkeerd voor lag. Ik was snel weer opgelapt maar heb echt heel erg afgezien en ben nog lang pissig geweest op die mutsen die me zo lang hebben laten liggen terwijl ik na 21 uur wel 6 cm ontsluiting had. Ik wilde eerst dus ook echt geen tweede! Nu denk ik... zo erg als de eerste keer zal het wel weer niet worden. De kans op zo'n ligging is 2/1000. En het is een fijne gedachte dat ze een ruggenprik niet meer mogen weigeren (in redelijke gevallen). We zien het wel, maak me er nog helemaal niet druk om...
Ook ik ben heel bang voor een volgende bevalling. Ik ben bevallen met 36 weken, wat op zich niet zo'n hele grote ramp was. Mij werd gezegt, als het kindje een goed gewicht had, kon het de volgende dag al in een wiegje bij je slapen. Nou echt niet dus.....ten eerste ben ik 3 liter bloed verloren, 6 zakken bloed gehad, nacht op de ic gelegen en een HB waarde van 3.6.....En ons mannetje had nog onrijpe longentjes, wat resulteerde in overplaatings naar een academisch ziekenhuis 50km verder op, binnen 24uur na de bevalling. We hebben hem pas 2 weken later mee naar huis kunnen nemen..... Maar ik heb er nu wel een ontzettend mooi en lekker ventje! Ik denk dat ik wel ontzettend bang ben om voor de 2de keer te bevallen, maar het zal me er niet van weerhouden om voor een 2de te gaan.....(al denkt vriendlief daar wel iets anders over...)
Ik had een eerste dramatische zwangerschap (misselijk met ziekenhuisopnames en tot 13 weken sondevoeding). Bij de bevalling kwam de placenta niet los en deze moet operatief onder narcose op de OK verwijderd worden. Verder verloor ik 3 liter bloed. Dit weerhield ons in eerste instantie voor een tweede zwangerschap te gaan. Na 4 jaar hebben we toch besloten het nog een keer te proberen. Met 4 weken werd ik al misselijk en na een ziekenhuisopname heb ik tot 20 weken met sondevoeding volledig op bed gelegen. De bevalling was wederom heel snel maar met dezelfde ellende, geen placentaloslating en 3 liter bloedverlies met daarom ook weer een OK en nieuw bloed. Nu ons kindje er is kan ik deze ellende goed achter me laten. Wel is dit ons laatste kindje, gezien de gehele zwangerschapsellende en bevallingsellende. Ook de gynaecoloog adviseerde ons om niet meer zwanger te worden. Hier hebben we ons ook bij neergelegd, het is goed zo.
@valhalla... wauw je bent weer zwanger! Wat top zeg! Gefeliciteerd! (heb je natuurlijk al een tijdje niet meer gesproken hihi)
nou ik ben weer een apart geval hahaha heb een hele zware pijnlijke bevalling gehad maar toen levi op mijn buik lag was ik het weer vergeten en het liefst ga ik meteen voor een 2e maar roy en ik gaan eerst van dit ventje genieten maar een 2 e komt er zeker als het ons gegund is natuurlijk
Nou, ik beval liever 3x dan 9 maanden zwanger te moeten zijn... Ik heb me iedere dag ziek gevoeld en de dagen afgeteld. De eerste weken kon ik niets anders dan liggen en wachten (en continu kotsmisselijk zijn), kon niet eens meer voor mezelf zorgen, wekenlang. Ik vond het vreselijk. De bevalling was ook heftig, maar redelijk standaard denk ik, maar dat zou ik zo weer doen. Ik wil heel erg graag nog een tweede kindje, maar ik ben zooo bang om weer zwanger te zijn. Ik denk er nu best vaak aan terug en dat ik er niet aan moet denken om dat nog een keer door te moeten maken... Maar ja, ik weet bijna zeker dat die kinderwens over een paar jaar weer heel sterk gaat worden .
de kinderwens is bij mij nu al heel sterk, in begin dacht ik nou zullen wel hormonen zijn gaat vanzelf wel weg... maarre 6 weken na de bevalling heb ik het nog steeds!!! bang voor de bevalling??? zal de laatste zijn die zegt dat bevallen een pretje is maar je krijgt er zoveel voor terug dat je alles rondom bevallen en ook de zwangerschap snel vergeten bent!!! loop nog met mijn hoofd in de wolken en kan bijna niet geloven dat dit gewoon ons eigen wondertje is, tis zo mooi