Tijdens een zwangerschaps duur van 40 weken kreeg ik acute eclampsie ( zwangerschapsvergiftiging ) met beginnende epeleptische in het been als gevolg. Direct opname ziekenhuis, met magnesium aan het infuus en een katheter. Twee dagen later via een spoedkeizersnede bevallen van onze mooie zoon. Uiteindelijk na een aantal dagen weer naar huis . Helaas zat er een ziekenhuis bacterie in de tweede huidlaag, en werd ik heel erg ziek!! Met als gevolg weer een opname in het ziekenhuis met antibiotica aan het infuus . De keizersnee hebben ze weer geopend, en heeft nu 6 weken nodig om dicht te groeien van binnenuit. Dit alles heeft zo impact gehad, nu gigantisch veel hoofdpijn, stemmings wisselingen, en vooral moe. Hebben meer meiden zoiets ervaren ? En wanneer gingen jullie weer aan het werk ? Of wat raden jullie aan qua werk ?
Klinkt als mijn verhaal, alleen iets minder heftig denk ik. Beginnende zwangerschapsvergiftiging en daarom ingeleid met 37.5 wat geeindigd is in een spoedkeizersnee. Na 11 dagen hoge koorts dus weer opgenomen. Is nooit duidelijk geworden of het een baarmoederontsteking of een onderhuidse infectie van de wond of beiden was, dit liet de echo niet goed zien. daarom eerst aan de antibiotica en mocht dit niet aanslaan moest het alsnog los gemaakt worden. Dit was gelukkig niet nodig. Ik moet zeggen dat dit echt een terugslag was in het herstel, heeft bij mij erg lang geduurd. Nu, na 9.5 maand, zeg ik ja ik ben weer redelijk hersteld, maar nog dagen dat ik zo gigantisch moe ben. En inderdaad somber en hoofdpijn. Ik zag het eigenlijk ook niet zitten om weer te gaan werken na ruim 3 maanden (had nog vakantie en dochter was iets te vroeg) maar het werk hield daar helaas niet zo'n rekening mee ik wist ook niet goed hoe ik het moest aanpakken. Toch wel begonnen, vond het pittig hoor (ik werk in de zorg dus vooral de onregelmatigheid). Sinds een paar maanden gaat het beter. Hoe lang is het nu geleden? Als ik het overnieuw moest doen was ik zeker niet aan het werk gegaan na 3mnd. dus dat is een tip! Verder neem de tijd voor je herstel, achteraf denk ik dat ik dat te weinig heb gedaan waardoor het nu zolang duurt. Sterkte hoor.
Ik ben net weer gaan werken na een zwangerschap waarbij ik 8 maanden heb overgegeven en ik kreeg daarna ook pre eclampsie. Na een tijdje thuis heb ik een manier gevonden om om te gaan met bepaalde klachten. vergeetachtigheid, concentratieproblemen en vermoeidheid. Maar op mijn werk wordt ik keihard geconfronteerd met wat ik niet kan. Ik heb zwaar werk ( leerkracht pubers met ernstige gedragsproblemen). Maar ik kan het tempo niet aan en ik ben helemaal leeg aan het eind van de dag. Ik loop heel de dag met een kladblok zodat ik niets vergeet maar ook dan krijg ik het niet voor elkaar 3 dagen te werken. Voorheen 5 dagen. Ik heb me vandaag ziek gemeld . Ik ga me lichaam de tijd geven want ik heb geen zin om door slecht voor mezelf te zorgen hier nog langer last van te hebben. Als je het nu nog zwaar hebt thuis zou ik zeker niet gaan werken. succes p.s. ik had wel zin om weer aan het werk te gaan maar het lukt me gewoon niet.