@babyengel en daffy duck thx Jeetje zeg, babyengel, met na 23 weken afscheid nemen lijkt me ook verschrikkelijk. Tja dit zal wel een zwaar jaar worden, er gaan veel kindjes geboren worden in mijn omgeving. Hoop dat ik dat een beetje ga trekken.
ik wou eerst niet reageren, omdat bij mij op het moment de emoties razenen de kans bestaat dat ik woorden verkeerd formuleer..pff.. bouwjaar1979: ik heb jouw foto's bekeken. Ik zou dit eerder nooit gedaan hebben. Maar het is door jouw prachtige foto's van jouw mooie kindje, dat ik in deze verrotte tijd nu...over de drempel van mijn angst langzaam begin te komen..eerst met 1 oog gekeken en daarna met 2 je foto's zijn prachtig.
De foto's zijn inderdaad prachtig. Mijn Noah* is geboren zonder dat ik daar op voorbereid was, bij 15 weken. Het kan zijn dat hij al langer dood was (dus termijn komt ws. wel redelijk met jouw * overeen). Hij was veel witter dan de foto's van Bouwjaar1979, maar ook echt niet eng! En ook al helemaal compleet: vingertjes, teentjes en zelfs nageltjes.
dat zal ongeveer dezelfde termijn zijn inderdaad...fijn te lezen lopi dat het niet zo eng is. De gyn zei dit ook al. Het stelt me ergens wel een beetje gerust. Het is ook gewoon een compleet mini mensje, en het zijn onze kindjes! Ik durfde dat gewoon voorheen nooit, gewoon omdat ik een raar gevoel erbij kreeg. Maar nu zet ik me ertoe om te kijken naar foto's, misschien wel om mijn angsten nu te overwinnen, zodat ik mijn kindje...in de armen kan sluiten wat erg dit bah,,,..tranen springen in mijn ogen weer. Het is ook nog allemaal zo vers.
@toeter Ik wist van te voren ook niet zeker of ik wilde kijken hoor. Ik was bang dat zijn defect klein zou lijken en dat ik daardoor spijt van mijn beslissing zou krijgen. Maar dat heb ik niet gehad. Ik ben juist heel blij dat ik gekeken heb, hij was zo mooi. Het is zo bijzonder dat alles er al op en aan zit. Je kon zijn ribbetjes zien en voelen. En uiteindelijk heb ik hem nog een kusje op zijn hoofd durven geven. Ik ben zo trots op hem dat ik de foto's daarom ook wil delen. Iedereen mag ook zijn herinneringsboekje inzien. Ik vind het herinneringsboekje heel waardevol, dan kan ik als ik behoefte heb nog even naar hem kijken. Zijn foto staat nu ook op het dressoir, met een kaarsje erbij. @lopi misschien dat jouw kindje bleker was omdat hij inmiddels minder doorbloed was. Mijn gyn zei ook al dat in je fantasie het veel enger is dat het er in werkelijk uitzag. En hij zei het niet direct maar adviseerde om wel te kijken en die vk die dag adviseerde ook te kijken.
ik denk inderdaad dat het beeld van wat je gevormd hebt van je kindje tijdens de zwangerschap niet overeenkomt met het echte kindje, en dat dat juist die engheid met zich mee brengt want dan word je kei en kei hard geconfronteerd met de keiharde realiteit, en misschien dat daar de engheid vandaan komt in mijn geval.. ook dat je inderdaad vanalles in je hoofd haalt van hoe het eruit zal zien (fantasie) met allerlei nare dingen zal een grote rol spelen.. ik wil het denk ik ook wel zien, het zal niet gemakkelijk zijn maar ik denk dat ik het me niet meer zal vergeven als ik het niet doe,..het is een deel van jezelf en dat is mede dankzij jouw mooie foto's jouw kindje vind ik er niet eng uit zien. is ook iets om trots op te zijn bouwjaar1979! jouw mooi kindje!
Het zal zeker zwaar zijn, dat anderen wel een gezond krijgen, en jij staat met lege armen. Wel met een vol hart. 15 dagen nadat ik van mijn dochtertje beviel, kreeg een goede vriendin een gezonde zoon. Kraambezoek was erg zwaar. Heb daarna wat afstand gehouden. Alle begrip voor gekregen trouwens. Luister goed naar jezelf, naar wat je aankan.. Ik heb zelf ook foto's in mn album staan van mn dochtertje. Ze was alleen groter. Ik had met 16 weken nog een goede pretecho gehad, 4 weken later was het compleet mis. Dan staat je leven flink op zijn kop he.. Ik geef ook altijd advies om te kijken, anders zal je je altijd blijven afvragen hoe het was geweest. Ik weet nu tenminste nog hoe ze aanvoelde en alle details, zoals de kleine haartjes, de nageltjes etc. Het is en blijft je kindje en die is mooi, ook al is die nog zo jong en klein. Veel sterkte meiden
O misschien iets om rekening mee te houden.. Er zijn mensen die het wel eng vinden om te zien. Ik kreeg toen ik een avatar van mn meisje had eens een pb'tje dat het schokkend was..
En dat snap ik heel goed want ik heb dit ook gehad, dan zag je een avatar en klikte ik het meteen weg,..ik was geschokt telkens toen ik zoiets zag. Dat kun je deze mensen ook niet kwalijk nemen , want die willen niet geconfronteerd worden. Ik heb me ertoe gezet om te gaan kijken, het was niet makkelijk om dat te doen en ik had een reden, maar als je geen reden ertoe hebt dan is het anders. Heel respectvol van je babyengel!
Babyengel, Ik heb naar je foto's gekeken het eerste wat in mij opkwam is, dat niemand dit zou moeten meemaken, het is zo'n mooi kindje.. met tranen in mijn ogen moet ik je gewoon zeggen dat je dit kan en mag koesteren ook al was ze zo kort bij jullie! Het is onbegrijpelijk gewoon. ze had alles,..zelfs haartjes pracht van een meiske. En ik vind die foto's niet eng , al wordt ik er wel emotioneel van. Ik denk ook dat mensen die dit nooit hebben meegemaakt niet kunnen voorstellen wat voor een gevoel dit geeft. Ooit was ik diegene die het niet zien kon, die het wel erg vond maar het van me af duwde. Als men zelf ermee wordt geconfronteerd, dan zal men weten wat die persoon heeft moeten doorstaan. Mijn beste vriendin is ook 2 kindjes verloren , 1 met 27 weken en anderen met 17 weken..ik hielp haar wel, maar heb nooit geweten wat zij voelde en heb moeten doorstaan. tot het moment dat je er zelf voor komt te staan, je gaat dan ineens meer medeleven tonen met die mensen die het ook hebben ervaren...zo raar...
@babyengel bah dat jij ook al met zo'n nare ervaring te kampen heb gehad. En jeetje zeg als dan met 16 weken alles oke lijkt, verwacht je misschien toch steeds minder dat het nog mis kan gaan. Je dochter is ook prachtig, ik moest wel even een paar keer slikken toen ik ze bekeek. Ze is al zoveel groter, dan *Ukkie is. Tja die avatar... ik zal het in gedachten houden. Ik kan me voorstellen dat iemand er niet goed mee om kan gaan, maar het is wel mijn kindje. Helaas hoort dit wel ook bij het leven. Ik denk overigens dat het niet alleen met deze levensgebeurtenis zo is dat je sommige dingen beter ervaart als je het zelf hebt meegemaakt. Ondanks dat je van iedereen die het niet heeft alle medeleven krijgt.
Bouwjaar en babyengel heb ook even jullie foto's bekeken. Beide prachtige foto's om te zien. Ik vind zulke foto's helemaal niet eng, ik vind het prachtig om te zien. Zo klein, maar toch al zo compleet. Ons zoontje was geboren na 22,5 weken en ik heb dagen naar hem zitten staren. Ik kon niet van hem af blijven en heb hem wel 100 kusjes gegeven. Wat was en ben ik trots op ons kleine man. Ze waren misschien nog niet volgroeid maar al zijn ze geboren met 16 weken of met 30 weken het is toch ons kind. Het kind dat wij op de wereld hebben gezet, een deel van je partner en jij.
Hap slip en daar zijn de tranen, wat een heftig verhaal, helaas heb ik hetzelfde mee moeten maken met 17 weken alleen had ik geen keuze en ben ik van de trap geduwd. De tranen blijven vloeien en het kippenvel staat centimeters hoog op me arm. Heel veel sterkte de komende tijd eens komt de dag er dat je er zonder te huilen over kan praten omdat je het een plekje in je hart hebt gegeven. Neem de tijd voor jezelf laat je niet pushen door je werk of je omgeving jij bent nu belangrijk en niet een ander. En als je ooit wilt praten heb ik altijd een luisterend oor. Liefs...x knuf
@arnelies Bedankt voor je bericht. Was dat ook je eerste kindje? Ik vind het heel moeilijk dat wij straks nog met lege handen staan, hoe ga jij daar mee om?
Hoi bouwjaar, Het was voor mij ook mn eerste kindje, ik heb er veel over gepraat met me omgeving en nu na bijna 6 jaar heb ik het er nog wel moeilijk mee maar kan er wel normaal over praten. Het zal zn tijd nodig hebben bij mij duurde het ook lang maar mijn wijze les was praten praten praten, met vreemde, bekende en natuurlijk je partner. Mijn eerste kokkelknuf heb ik nog steeds en ligt al die jaren bij me in bed dat was de knuf van me kleine en die zal ook nooit van mijn volgende kindje worden en als ik dan eens een moeilijk moment heb pak ik dat kokkeltje en neem het lekker bij me. Hoe moeilijk het ook is blijf praten en probeer een mooi plaatsje te maken in je hart. Liefs en een knuffel