Fijn dat het voor jou zo uitgepakt heeft, maar dat is natuurlijk niet gezegd dat het bij een ander ook zo gaat. Ligt er maar helemaal aan of ze iets vinden en of er iets aangedaan kan worden. Begrijp je positiviteit wel hoor maar kan de mensen ook begrijpen die er iets minder positief instaan of te horen hebben gekregen dat het heel moeiljk zal gaan worden.
ja tuurllijk, dat snap ik ook zeker! heb zelf ook wel mijn dagen dat ik het allemaal niet meer trek. maargoed dat is menselijk in ronde 16 lijkt me!!
Lief en fijn dat jullie zo meedenken. Die thuistesten zullen inderdaad geen zekerheid geven over hoe en wat. De huisarts zal mij op dit moment nog niet doorsturen als ik er opnieuw om zal vragen en ik heb daar vrede mee. Dat is een stap waar ik nog niet aan toe ben. We hebben ook een vreselijk rotjaar met veel financiële zorgen gehad en ook de ziekte van mijn moeder speelt een rol daarbij. Ik hoop dat jullie mijn gedachtegang een beetje begrijpen. Ik wijt heus niet alles aan stress, ik houd alleen in mijn achterhoofd dat het misschien in mijn geval wel meespeelt..
@ lizzy14 Ik begrijp wát je bedoeld, ik heb het ook ben in december ook een jaar bezig. Zit nu in dé 10dé maand. Word er gewoon moedeloos van plus dat niemand het in onze omgeving weet.. En iedereen om je heen word zwanger. Vind ik erg moeilijk .. Liefs
Hee allemaal, Ik kom ook even kijken hier hoor Wel fijn om zo allemaal verhalen te lezen die lijken op de mijne, voel ik me tenminste niet alsof ik de enige op de wereld ben die maar niet zwanger word (inderdaad, ook hier allemaal dikke buiken om me heen, en inmiddels ook al een boel baby's). Ik heb zelfs al een keer eigenlijk niet zo'n zin gehad om op kraamvisite te gaan... pfff... dan voel ik me ook wel een slechte vriendin! Maar tsja, een ruim jaar bezig dus al, en een keer bij de huisarts geweest, twee standaard tests gehad waar we niet voor hoefden worden doorgestuurd (chlamydia test voor mij en sperma test voor hem, allebei helemaal prima en niets aan de hand) Maar de huisarts zei ook dat ze aanraadde om het gewoon nog niet op te geven en nog zelf te blijven proberen. Is helemaal niet abnormaal als het langer dan een jaar duurt, en vergis je niet hoeveel stress en gedoe en narigheid die hele mmm op kan leveren. Was in ieder geval de boodschap van haar verhaal. Dus dat doen we maar. Ik heb er nog steeds vertrouwen in. Hoewel ik wel moet toegeven dat we af en toe een pauzemaand inlassen, omdat ik helemaal klaar ben met het plassen in bekertjes, testen, dagen tellen, vrijen op commando en alles wat erbij komt kijken. Nou dat dus! Groetjes Bosuil
@MirandaV: ik begrijp dat hoor.. Al mijn vriendinnen hebben allemaal al (2) kindjes en ik heb in mijn enthousiasme verteld dat wij ook zouden beginnen. Tot mijn stomme verbazing belden en sms'ten een aantal elke week met de vraag: EN?? Ik vond dat heel erg vervelend. Daarom heb ik op een gegeven moment maar aangegeven dat ik eerst toch mijn studie wilde afmaken en dat we het daarna wel weer zouden bekijken. Nu vraagt niemand er meer naar. Heerlijk!! @Bosuiltje; ik word ook gerustgesteld door jullie verhalen. Ik voel me wat minder alleen, minder uniek. Onze huisartsen zijn vast bevriend met elkaar, ik kreeg hetzelfde verhaal. Hij zei; probeer nou eerst eens een tijdje niet meer "te mikken". Geniet van elkaar en probeer je in te stellen op dat het misschien nog wel een jaar duurt. Maar het komt gerust wel. Daar hou ik me nu aan vast. Vandaag voel ik me ook weer veel beter. Gisteren dus spotting, vandaag is het weer over. Waarschijnlijk breekt het vrijdag door. Dan hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken over mijn lf
Heel herkenbaar allemaal, wij zijn over 2 weken een jaar "bezig". Ik heb besloten naar de huisarts te gaan en ik ga morgen heen. Ik vind het spannend en ik ben erg benieuwd hoe hij gaat reageren of er actie komt. Ergens voelt het als iets waar ik nog niet aan toe ben, maar aan de andere kant wil ik over een half jaar geen spijt hebben dat ik niet eerder ben heen gegaan omdat er wel iets mis is en dat half jaar "weggegooide" tijd zou zijn... We kunnen er gelukkig wel goed over praten. Manlief is eigenlijk de reden dat ik nu heen ga, ik twijfelde of ik nu al wilde maar hij gaf aan het wel heel prettig te vinden. In mijn omgeving worden ook vrouwen zwanger, gelukkig ben ik nog steeds oprecht blij als ik dit hoor van een vriendin. Maar ik merk wel dat mijn verlangen vervolgens nog groter wordt.... Ik vind het een leuk initiatief van je Lizzy om een onderwerp te openen. Het lijkt me ook wel fijn om te kunnen kletsen met meiden die ook al wat langer bezig zijn!!
@Liesje1: ik ben blij dat zoveel meiden reageren, erg leuk!! Wat jij zegt over dat je niet wil denken "had ik maar" had ik ook. Vandaar onze afspraak eind augustus. Mijn huisarts kent mij en mijn vriend erg goed. Misschien dat ik daarom zijn advies zo makkelijk heb aangenomen. Spannend voor je hoor! Ik hoop dat je er met een goed gevoel weg gaat morgen. Gaat manlief mee?
@ lizzy14 ja dat lijkt me ook naar als je gebeld word met die vraag, dus je hebt het goed opgelost. Mijn schoonzus die is er ook heel erg mee bezig dat ze met dé pil wilt stoppen alleen wilt haar manlief nog wachten. En dan vraagt ze wanneer ik ga stoppen.. Dan zeg ik meestal dat we dat nog niet weten terwijl ik al bijna jaar gestopt ben en dat is soms zo moeilijk.. Ze praat al over mogelijke namen enz terwijl ik en me man al paar namen hebben.. Het is gewoon zo moeilijk elke keer als ik weer ongesteld word is weer teleurstelling alleen niemand met wie ik het kan delen behalve hier.. Dus ben blij met dit forum.. Ik denk afgelopen zaterdag mijn ei geveld te hebben maar zeker weten doe ik niet het tijdens was een soort zeurendé pijn links in me onderbuik en als ik liep leek het alsof er iets bewoog donderdag en diezelfde avond heb ik seks gehad die zaterdag avond was het erg pijnlijk bij sommige standjs.. Volgende dag was dé pijn weg en die zelfde middag tijdens seks ook geen pijn meer.. Herkend iemand dit en zal ik op tijd geweest zijn? Erg onzeker hier.. Nu af en toe menstruatie achtige pijn onder in me buik en hele lichte steken in me borsten...
Ik kom ook gezellig even kletsen bij dit topic. Het is inderdaad heel erg fijn om met meiden te praten die in hetzelfde schuitje zitten... Wij zijn ook bijna een jaar bezig en in maart heb ik een miskraam met 7 weken gehad. Toen was het heel snel raak en inmiddels zijn we alweer 9 maanden verder (was in oktober uitgerekend) en elke maand weer die hoop en daarop volgend dus de teleurstelling is echt een crime! Overal om je heen dikke buiken en vriendinnen die stiekem vertellen zwanger te zijn. Ik ben dan ook oprecht blij en denk dan vooral hoe gezellig het zou zijn als ik die maand ook zwanger zou blijken te zijn. Maar helaas is dat tot nog toe nog niet het geval. Probeer het nu ook zo veel mogelijk los te laten en gestopt met ovutesten en temperaturen maar in je achterhoofd weet ik toch precies op welke dag ik zit en wanneer ik "iets" zou kunnen voelen haha. Echt fijn om hier te kunnen kletsen en te weten dat je niet de enige bent al ga ik natuurlijk heel hard duimen dat het voor ons allemaal roze gaat woreden deze maand!!!
@MirandaV: ik durf er niets over te zeggen meid. Mijn kwaaltjes verschillen van alles naar helemaal niets elke maand. Ik zal voor je duimen dat het bij jou een goed teken is! @Amsterdammetje: jeetje meid, wat een verdriet en gemis! Deze maand zal extra en intens en heftig voor je zijn denk ik zo. Ik vind het knap dat je nog steeds zo oprecht blij voor iedereen kan zijn. Toen een vriendin mij vertelde dat ze zwanger was van de 2e had ik het daar super moeilijk mee. Soms vraag ik me af wat het nou is. Of ik het nou echt zo erg vind dat ik nog niet zwanger ben of dat ik het vervelend vind dat iedereen om mij heen wel zo snel zwanger raakt. Net alsof kan ik het niet hebben dat anderen hier "beter in zijn"... Wat klinkt dat naar he?!
Je verwoord precies wat ik bedoel!! Want hoe leuk zou het zijn om tegelijkertijd met een vriendin zwanger te zijn!!! Wat naar van je miskraam, wat duurt wachten daarna lang... Ik ga morgen eerst alleen, omdat het lastig is voor mijn man om vrij te krijgen. Ach en morgen kan eerst toch niets. Het begint eerst toch met het gesprek en we zullen wel zien wat er morgen uit komt... Ben benieuwd... Voel je je goed bij de afspraak die jij gemaakt hebt met je huisarts? @ MirandaV, lastig he al die kwaaltjes? Ik heb het afgelopen 2/3 maanden bijgehouden en ik zag dat ik heel veel kwaaltjes had. Het gaf mij rust omdat ik zag dat dus een hoop kwaaltjes hadden die niets betekende. Dus als ik weer eens beroerd ben voor NOD, dan weet ik nu dat dit niets hoeft te zeggen...
Ja het is erg vervelend vorige maand was ik ervan overtuigd zwanger te zijn maar nee .. Alleen het lijkt wel alsof ik nu pas ei sprong heb omdat ik dat nog nooit gevoeld hebt maar ach je lichaam kan je voor dé gek houden! Hoop een roze maand voor ons allemaal.. Wanneer kunnen jullie testen dames?
Jeetje... Wat een herkenbare verhalen allemaal... En wat zijn er toch veel vrouwen die hier mee zitten!!! Ik ben in januari gestopt met de pil!!! Na hem jarenlang geslikt te hebben ivm heftige menstruatie's!!! In het begin is het allemaal zo erg nog niet... Komt het soms wel allemaal beter uit... Ivm de vakantie... Personeelsuitje... En ga zo maar door... Maar goed inmiddels zijn we 9 maanden verder en is het nog steeds niet raak.... En merk ik aan mezelf dat ik er elke maand emotioneler van wordt!!! En ik herken ook echt dat vriendinnen/kennisjes om je heen zwanger worden... Ben dan echt wel blij hoor, maar voel dan stiekem ook wel een steek van jaloersheid!!! Ook beroepsmatig kom ik met zwangere vrouwen in aanraking... Of vrouwen die graag zwanger willen worden... Maar ook met ongewenste zwangerschappen... Werk als doktersassistente... Ook dat is niet altijd makkelijk!!!!
Meiden, ik wil jullie even een hart onder de riem steken ! Houd moed. Wij zijn na 14 maanden naar de HA gestapt. Oorzaak, geen zaad.. Kans van 0.0001 % kans om spontaan zwanger te worden. Sinds maart 2011 in de MMM.. 1 mislukte ICSI poging, waarvan we 3 cryo's uit over hebben gehouden, en van de 1e cryo zijn we zwanger ! Heel veel succes.. Geloof erin, en probeer positief te blijven.. Ondanks alle teleurstellingen is het mij gelukt om toch positief te kunnen denken .. Maar het valt allemaal niet mee ! Dikke knuffel.
@Liesje1: Ja ik kon daar wel iets mee. Mijn ha legde het als volgt uit. Bij dieren, als zij veel stress hebben doordat er bijvoorbeeld geen water of eten is, worden er geen jongen meer geboren. Dat is een beschermingsmechanisme van de natuur. Mijn ha is bang dat ik mezelf onder teveel druk zet en teveel van mezelf verwacht. Hij heeft mij vanwege mijn medische geschiedenis regelmatig binnenstebuiten gekeerd. We mogen als we willen in december terug komen hoor. Maar door het gesprek met hem hebben wij samen de beslissing genomen dat we dat niet willen. Nu alles wat in een rustiger vaarwater is gekomen proberen we het nog toch mei zelf. Daarna maken we opnieuw een afspraak. @MirandaV; ik heb ook tijden een dagboek bijgehouden. Dat gaf mij ook rust. Gespannen borsten, veel plassen, misselijkheid, hoofdpijn, veel afscheiding.. allemaal pms @Lianne: lastig lijkt me dat hoor, dat je er ook beroepsmatig mee geconfronteerd wordt. Alles is voor jou ook herkenbaar dus. Het is lastig hè om het maar luchtig te blijven bekijken? Ooit komt het gerust goed. Ik wou gewoon dat iemand me kon vertellen wanneer. @Firefly: meid wat fantastisch!! Wat zullen jullie intens gelukkig zijn!! Geniet er lekker van, jullie langverwachte wonder Het is jullie enorm gegund!
Hee meiden, erg herkenbaar alle verhalen! Wij zij nu 16 maanden bezig. Kan er het ene moment erg goed mee omgaan en positief blijven, maar het andere moment ben ik een hoopje ellende en weet ik niet hoe ik de dag door moet komen. We zitten sinds 2 sept. In de mmm. Eerste zaadonderzoek van m'n vriend was erg slecht. Hij heeft al een tweede analyse gehad en daarvan krijgen we 28 okt de uitslag samen met uitslag van mijn bloedonderzoek. Erg spannend Allemaal! De dagen lijken nu voorbij te kruipen... We krijgen dan een kans berekening en aan de hand daarvan wordt besloten wat het voor ons wordt. In de afgelopen weken hebben we het aan een paar dierbaren verteld en ik moet zeggen, wat lucht dat op! Afgelopen maand 2 zwangerschaps aankondigingen gehad en had het daar zoo moeilijk mee. De ronde erop dat ik ongesteld werd was extra moeilijk, want het zou zo leuk zijn als je samen zwanger bent.... Kortom, fijn om deze herkenbare verhalen te lezen! Ik hoop voor jullie allemaal op een snelle zwangerschap!
Hallo Dames, fijn om dit allemaal te lezen.... Geeft me weer een beetje hoop want ben blijkbaar niet de enige. In mijn buurt begint van alles zwanger te worden... Ben samen met een vriendin gestopt en zij heeft helaas al 2x een miskraam gehad. Maar bij mij is nog helemaal niks...