Na de geboorte aan jaar verlof

Toen mijn oudste werd geboren, woonden wij in Duitsland en in Duitsland heb je het zogenaamde Elterngeld. Je kunt dan in totaal 14 maanden verlof op nemen met 70% van je loonbetaling. Je moet deze 14 maanden verdelen onder de ouders. Dus ik nam 12 maanden en mijn man 2 maanden. Zo kregen we het eerste jaar betaald. Mijn zoon is in november 2008 geboren en in november 2009 ben ik als freelance vertaler aan de slag gegaan vanuit huis. Onze tweede werd in 2010 geboren en weer hadden wij het zo verdeeld: 12 maanden ik en 2 maanden mijn man. Dat eerste jaar na de geboorte van de eerste was erg zwaar, aangezien ik ook een chronische ziekte heb en daar erg veel last van had, maar het was echt een hele goede constructie en ik heb me dat jaar echt werkelijk geen moment verveeld. Ik ging naar diverse ouder/kind groepjes, babyzwemmen etc. Het was een prima tijd en ik ben blij dat ik bij elk kind een jaar thuis kon blijven.
Onze derde werd vorig jaar mei geboren maar inmiddels wonen we niet meer in Duitsland. Uiteindelijk ben ik vorige maand aan het werk gegaan, na 6 jaar thuis te hebben gezeten (ok, wel als freelancer aan de slag dus) en ik ben dankbaar dat ik zo optimaal heb kunnen genieten van die babytijd.
Met dank aan de Duitse overheid

 

Maar hoe doen vrouwen het in de hogere functies dan, na 6 jaar eruit te hebben gelegen?
In mijn geval zou ik dus linea recta terug naar het universiteit mogen en de titel al lang kwijt zijn door gebrek aan prakrijkuren en permanente educatie.

En dat geldt voor veel meer beroepen, waar vrouwen juist voeten aan de grond beginnen te krijgen. Een advocaat, arts enz kunnen echt niet zomaar 6 jaar pauzeren en dan verder gaan waar ze zijn gestopt.

Zo'n lange betaalde periode klinkt heerlijk, maar zorgt in mijn ogen er wel voor dat vrouwen weer moeten kiezen tussen kinderen krijgen en werken in een functie waarvoor ze heel lang hebben gestudeerd.

 

Het gaat me er nog niet eens om wie er hoeveel bij de kinderen is, maar de dame waar ik op reageerde impliceerde dat je alleen Je kinderen opvoedt als je voltijd bij je kind bent. Daarmee zeg je dus dat de rol van de werkende ouder niets voorstelt. En daar ben ik het niet mee eens. Een werkende ouder die actief betrokken is bij de kinderen als ze niet op hun werk zitten, voedt veel meer op dan een thuisblijfouder die zich alleen met het huishouden en de televisie bezig houdt. Thuisblijfmoeder zijn is geen garantie voor liefdevolle aandacht en werkende moeder zijn is geen garantie voor alle opvoeding uitbesteden.

 

Zes jaar? Elterngeld krijg je een jaar he. Daarna kun je weer aan de slag gaan. Het is niet verplicht hoor. Het is een gunst voor wie dat wil. In de praktijk bleef het overgrote deel van de moeders, in ieder geval een jaar thuis. En ja, daar zaten ook artsen bij en wetenschappelijk personeel. Het is trouwens een jaar hoor. 12 maanden en nog twee maanden voor de vader. Hoe kom je in godesnaam aan zes jaar betaald verlof??

Ik geloof dat je mij verkeerd begrijpt. Ik ben zes jaar thuis geweest maar heb die zes jaar niet alleen uit mijn neus zitten eten he. Ik ben na het eerste jaar als freelancer aan de slag gegaan. Voor iemand met een universitaire opleiding lees je verdomd slecht

 

Die is gelukkig heeeel betrokken bij de opvoeding, wij liggen volledig op 1 lijn en hij heeft veel papa-zoon momenten no worries! Hier geen vader die hekel heeft aan poepluiers, huilende kindjes, nachtvoedingen etc.. Sta er nooit alleen voor, opvoeden en
Leuke dingen doen we nog steeds samen 😉 hij werkt in ploegen dus is altijd sochtends of smiddags thuis.

Wat mijn punt was is dat je gewoon vaak ziet dat kinderen tot zekere hoogte weg degelijk opvoeding mee krijgen van de oppas omdat er veel ouders zijn die van 8-17:00 weg zijm. Dan zijn er niet zo veel uurtjes over op een dag denk ik?
Gelukkig zien jullie het als een positief iets

 

Ik zou er geen jaar tussenuit willen.
7 weken na de geboorte van mijn 1e wilde ik heel graag weer aan het werk! Ik vind werk meer dan alleen geld verdienen en ik miste de sociale contacten en mijn koppie gebruiken best wel.
Na 10 weken weer gaan werken en nooit spijt van gehad.

Wel heb ik gebruik gemaakt van de ouderschapsverlof regeling waardoor ik 1 dag minder ging werken in de week en hierdoor 3 dagen werkte ipv 4 wat echt perfect was voor onze situatie.

Doordat ik onregelmatig werk hadden we vaak maar 1 of geen oppas nodig en kon ik het samen met mijn man af.
Schoonmoeder is onze vaste oppas en vanaf 1 jaar ben ik 3 om 4 dagen gaan werken en paste schoonmoeder meer op.

Ik vind het persoonlijk jammer dat de ouderschapsverlof korting eraf is.

 

Ik zou er niet aan moeten denken om er een jaar uit te zijn. Wat moet je in al die tijd gaan doen ? De meeste mensen in je omgeving werken door de week. En jij zit thuis met je kind.

Een ander zeer groot nadeel is dat je er echt totaal uit bent met het werk. In veel vakgebieden gaan de ontwikkelingen erg snel. Als je thuis zit is het heel lastig om kennis en vaardigheden bij te houden. En na een jaar terugkomen kan lastig zijn.
Verder zal het voor werkgevers met deze regeling nog minder stimuleren om vrouwen aan te nemen. Het is voor een werkgever immers een enorme belasting om iemand zo lang te moeten missen (en een dure vervanger te vinden en in te werken). Ze zullen dus eerder voor mannen kiezen of voor zeer jonge of oudere vrouwen.

Verder weet ik dat in diverse landen met zeer lang verlof er een ander nadeel is. Na dit verlof dien je weer fulltime aan het werk te gaan. Parttime werken (zoals in Nederland heel gebruikelijk en mogelijk is). Is in heel veel landen onmogelijk. Dus vrouwen stoppen met werken. Of het kind gaat na een jaar thuis fulltime naar de crèche (dat is vaak wel goed geregeld en niet zo duur maar toch).

 

Natuurlijk worden kinderen dan mee-opgevoed door oppas of pedagogisch medewerker. Maar dat is geen bedreiging voor mijn opvoeding. Je bespreekt namelijk welke zaken van belang zijn. Dat heb ik altijd als prettig ervaren. Daarnaast hebben zij een opleiding achter de rug en staan ze wat objectiever ten opzichte van je kind, daardoor kan het soms juist heel waardevol zijn om te sparren over gedrag wat soms moeilijk is. Als ik thuis iets merkte waar ik me zorgen over maakte was het soms fijn dat iemand met je meedenkt en er wat professioneler tegen aan kijkt.

Daarnaast geef je juist ook aan dat hoewel jouw man niet volledig bij de kinderen is, hij wel nog steeds opvoedt en actief is betrokken. Dat spreekt je verdere pleidooi dus tegen. Hij is er sommige dagen beperkt, maar wel volledig aanwezig als hij er wel is. Ik geloof oprecht dat goed ouderschap (tot een bepaalde grens) meer samenhangt met kwaliteit dan met kwantiteit. En kwaliteit betekent niet elke keer met je kinderen de hort op moeten, maar juist aandacht kunnen geven aan de persoon die zij zijn en deze aandacht ook afstemmen op het kind. Ik geef ook veel aandacht aan de maatschappelijke aspecten die ik belangrijk vind, respect, liefde, open blik naar je omgeving. Opvoeden is meer dan alleen er zijn, het is voorleven hoe jij wilt dat je kinderen worden, met aandacht voor wie zij in hun ziel en karakter zijn, dat maakt dat ik mijn kinderen opvoed en de anderen alleen een stukje mee-opvoeden, ook al besteed ik een deel uit in de tijd dat ik werk.

 

Oh nee een jaar thuis vind ik wel lang hoor. Ik werd pas weer mijzelf en mijn baby relaxed toen we in het werk ritme kwamen.

De optie om het te verlengen zou fijn zijn maar die is er nu ook al (onbetaald) ik denk namelijk dat het onbetaalbaar wordt voor ons allemaal als we iedereen een jaar lang thuis gaan houden betaald. Of dat werkgevers daar niet op zutten te wachten.

Hier gekozen voor kleinschalige opvang. S heeft het naar zijn zin en krijgt voor zover ik weet genoeg aandacht. Wij gaan nu verhuizen en zn opvang veranderd daardoor. Ook goed maar groter. Toch voor gekozen omdat hij dan al 1 is. Maar als ik weer een baby zou krijgen zou ik toch denk ik voor de periode VAB 4 maanden tot 1 jaar op zoek gaan naar een kleinschalige opvang of gastouder.

 

Ik heb een aantal Duitse vrienden, die bijna allemaal een jaar verlof hebben opgenomen na hun bevalling. Aan de ene kant ben ik hier wel een een beetje jaloers op, zoveel tijd lekker met je baby . Aan de andere kant zou ik dnek ik zelf wel lichtelijk gek worden. Ik ben moeder, maar ook ***** (rol op werk) en zou dat laatste niet willen missen.

Een ander nadeel, waar in ieder geval al die vrienden mee te maken kregen, si dat het na een jaar bijna lichtelijk traumatisch was voor die kids om bij mama weg te zijn. Het wennen aan opvang duurde veeeeel langer dan de twee drie weken die de meeste kinderen die jonger naar de opvang gaan nodig hebben.

Ten slotte merk ik dat mijn kinderen 'flexibel" worden van de opvang. Ze spelen makkelijk met andere (onbekende) kinderen en passen zich makkelijk aan aan nieuwe omstandigheden en nieuwe mensen. Ik weet natuurlijk niet zeker of dit door de opvang komt, maar ik vermoed dat het er wel een grote rol in speelt.

Kortom, leuk voor mama's die hier behoefte aan hebben, maar voor mij zou dit geen meerwaarde hebben. Wel zou ik graag een jaar meer parttimr willen werken, dan nu mogelijk is op mijn werk.

 

Mijn dochter is vorige maand begonnen op de daycare. Zij was toen bijna 11 maanden. Maar het wennen ging goed hoor. Ze had het een paar dagen even moeilijk, maar nu is het totaal geen probleem meer.
Ligt natuurlijk ook voor een deel aan het kind, maar het is niet zo dat elk kind van rond een jaar maar moeite heeft om te wennen op een daycare/creche etc.
Ik werk nu slechts tot 12.00 maar ik wil na de zomervakantie tot 15.00 gaan werken in een andere functie. Gelukkig is hier veel doorgroeimogelijkheid. Met kinderen krijgen zijn we wel klaar nu, dus ik ben de rest van mijn werkzame leven beschikbaar voor de arbeidsmarkt. Ik word volgende week 33, dus nog tijd zat om te werken.

En het voordeel van het Duitse model is dat andere moeders ook vrij zijn. Ik heb me dat jaar echt geen moment verveeld. Ik vond altijd wel leuke dingen om te doen met mijn zoontje. Soms maakten we gewoon een urenlange wandeling. Dat zijn dingen waar ik persoonlijk heel erg van kan genieten. Misschien een ander niet, maar dat jaar is echt heel snel omgevlogen.