Heb gisteren een goed gesprek met mijn man gehad en daarin aangegeven dat ik er echt mee zit en me er niet lekker bij voel. Verteld dat ik het er met mensen over gehad heb en dat ze hun ouders ook niet in het zkh hadden, of als ze het wel gehad hadden ze dat niet weer zouden doen. Was een erg goed gesprek, hij schrok hoe erg ik er mee zat en gaf aan dat het in de eerste plaats om mij en om ons drieeen moest draaien. Ik heb hem gevraagd om met zijn ouders te gaan praten en aan te geven hoe wij het willen. Dan weten ze dat van te voren en krijgen we geen gekke gezichten achteraf. Hij wil ze graag bellen als we richting zkh gaan, dat vind ik natuurlijk geen probleem. Maar ze zullen niet ook zelf daar heen gaan. Als ik er, en hij dus ook, er klaar voor is bellen we ze en zijn ze welkom. Hopelijk is dat bij ons thuis als het een goede bevalling is. Het lucht echt op dat hij me begrijpt al vind hij het wel moeilijk. Maar goed nu gaat hij een eigen gezin krijgen en daar horen opa en oma natuurlijk bij, maar niet zo close als dat ze altijd zijn geweest. Zijn moeder wil graag op nr 1 staan en heeft er volgens mij nog steeds moeite mee dat haar zoon 200km verderop is gaan wonen voor mij. Ik wil die strijd niet, maar voor haar blijft het moeilijk, gelukkig is dat haar probleem.
Bambi, waarom spreek je dan niet met je man af dat ze de baby wel mogen vast houden de eerste keer dat je ze ziet maar dat je dan als compromis wel wilt dat ze pas de volgende dag komen. Zo hebben jullie allebei een beetje je zin? Ik kan me goed voorstellen als jij je schoonouders al niet leuk vind dat je het niet leuk vind als ze je kindje vasthouden. Wat als de rollen omgedraaid waren? Dan zou jij ook een compromis willen maken lijkt me? Ik weet verder de situatie natuurlijk niet, maar op basis van je verhaaltje tot pagina 2... Succes ermee!!
Ik heb alleen pagina 1 gelezen dus excuses als ik met onzin kom. Ik had het er ook wel moeilijk mee om de kleine meid af te geven maar ik zag in de ogen van schoonouders en andere familie dat ze zo trots waren op onze mooie kleine meid! Een kleinkind krijgen moet toch geweldig zijn! Ik denk dat ze zeker net zo blij zijn met de geboorte als jijzelf.. Het zijn wel de mensen die je kind opvangen als dat nodig is. Daarom mochten ze onze dochter lekker vasthouden en knuffelen
Ik wist ook zeker dat er niemand aan m'n kindje mocht zitten nadat ze geboren was (leuk die hormonen). 2 uur na m'n bevalling (ja had een snelle en fijne bevalling) kwam m'n zus met m'n 4 jarige nichtje binnen. Ze stond naar haar nichtje te kijken en was zo gelukkig dat ze van school mocht komen, zelfs die kon ik niet weigeren haar vast te houden. Ze heeft, net als m'n ouders, andere zus en schoonzussen/ouders lekker geknuffeld met onze dochter. Het is zo tof om bij je familie die liefde en blijdschap voor jou kindje te zien! Het is voor je familie (en dan heb ik het niet over verre tantes en nichten) ook een hele happening.
Ik kijk eerst even hoe de kleine zich voelt na de geboorte want bij mijn meisje mocht ze een paar dagen door niemand anders vast gehouden worden behalve mijn partner, kraamzorg en ik! Natuurlijk niet leuk dat zij zo misselijk en alles was maar was wel duidelijk dat ze dus niet van hand tot hand kon gaan.... Wat ik alleen dus zeker weten nu al van te voren weet is dat de kleine na de geboorte in het ziekenhuis bedje bekeken mag worden en dus nog niet vastgehouden mag worden! Uiteraard krijgt onze dochter haar kleine zusje wel even in haar armpjes maar verder niet...
Mijn ouders en schoonmoeder zaten un de wachtruimte toen ik aan t bevallen was (alsof ik daar bij stil stond) had wel wat anders aan m'n hoofd. Toen mijn dochter was geboren en ik gehecht enz toen kwamen ze ook binnem wat ik super en emotioneel vond. Mijn moeder en schoonmoeder heeft haar toen ook vastgehouden, heb daar geen problemen mee. Kleine was die nacht erg misselijk en de 2 dagen erop ook dus toen heeft ze alleen bij mijn man en ik gelegen en kraamhulp. Toen de misselijkheid over was en er kwam visite en ze was wakker dan mochten ze haar wel vasthouden, niet iedereen hoor alleen goede vrienden en zoiezo familie Hoop dat je er niet al te erge ruzie krijgt met je man erover.......voor mij is t moeilijk te oordelen omdat ik een super schoonmama heb
ik heb er nu na bijna 11 weken nog steeds heel veel moeite mee dat mijn schoonouders hem vasthouden.. en eigenlijk ook met andere mensen.
ik ben tot hier met lezen en het hier volkomen mee eens. ts, ik vind het schokkend hoe jij over je man praat: mijn kindje, hij heeft het geen 9 maanden bij zich gedragen.... sorry maar je moest je schamen!! Los van wat voor monsters je schoonouders zijn, maar gewoon hoe jij t.o.v. je man praat. Daarbij gun ik mijn kinderen een opa en oma en oom of tante, ook al heb ik daar moeite mee.
ik denk dat de band vader-kindje toch heel anders is als moeder-kindje. En vaak is het ook zo dat de moeder veel meer bij het kindje is. Dan is het ook logisch dat het de ouders van de moeder ook meer ziet, lijkt mij. En is het ook logisch dat de moeder meer te zeggen heeft over het kind. Niet dat de vader er natuurlijk niks over te zeggen heeft. Maar de moeder bouwd heel de dag een ritme op, de vader komt savonds thuis. Als die dan alles weer door de war gooit... Maar goed ik dwaal een beetje af geloof ik haha. Ik snap het allemaal helmaal dat sommige vrouwen het gewoon weg niet willen.
Mijn ouders zien onze dochter ook meer, omdat ik daar eerder een bakkie gadoen dan bij mijn schoonouders. Maar dat ik meer te zeggen heb over mijn dochter is niet zo. Het is ons kind en niet mijn kind, dus waarom heb je als vrouw meer te zeggen? Doordat hij fulltime werkt kan ik drie dagen werken en meer bijonze dochter zijn dus wie weet zou hij het wel meer voor het zeggen moeten hebben? Opvoeden en vooral genieten doe je samen.
Ik snap TS ook wel. Ik heb (nog) geen goede band met mijn schoonmoeder. Ik ken haar nog geeneens een half jaar en ze is gevoelsmatig een vreemde voor mij. Daarnaast is ze onwijs dominant en heeft ze een hele andere kijk op opvoeden dan ik. Dat is op zich prima maar ze dramt haar zin gewoon constant door, super irritant. Ook is ze iemand die mijn vriend belt om te zeggen: ik kom dan en dan. Nee, ze zal eens vragen of het uitkomt... Zo heb ik heel vroeg in de zwangerschap al aangegeven dat ik geen bezoek in het ziekenhuis wilde, schoonouders mochten komen zodra ik thuis was. Nu had ik een zware bevalling van 23 uur en compleet uitgescheurd, ik was dood op, geestelijk en lichamelijk. En wie belde er ineens dat ze in de parkeergarage van het ziekenhuis stonden? Ik ben hier nog steeds woest over, maar goed. Schoonmoeder heeft mijn zoontje wel vast gehouden maar heb er geen goed gevoel bij. Ik heb ook spijt dat ik hem zo vroeg 'uit handen' heb gegeven. Voelde me er soort van toe verplicht maar nu lees ik verhalen hier van meiden die ook de eerste week hun kindje door niemand vast hebben laten houden. Het liefst had ik dat ook gedaan. Schoonmoeder heeft al tig keer aangegeven dat ze graag langs wil komen om van alles te doen en nu houd ik het gewoon even een poosje af. Ik heb er geen zin in. Mijn moraal van dit zeik verhaal; doe waar jij je goed bij voelt. Jij bent net bevallen, men houd maar rekening met jou. Laat niet over je heen lopen want daar kan je spijt van krijgen.
Doe waar je je goed bij voelt maar hou daarbij wel rekening met de gevoelens van je man. Ik had een makkelijke bevalling maar verloor veel bloed compleet gescheurd, op de ok terecht gekomen. Toen ik van de uitslaapkamer vier uur later op mijn kamer kwam zaten mijn souders daar. Met baby... wat was ik kwaad. En verdrietig. Ik moest met spoed na de ok, 10 minuten nadat ze was geboren. Pff kan er nog steeds wel om huilen. Dit neem ik dus ook op bij de volgende: als ik naar de ok moet, dan houd ALLEEN mijn man haar vast. Achteraf begreep hij wel waarom ik dat niet zo leuk vond gelukkig. Ik denk dat je je voor je man er best even overheen moet kunnen zetten dat ze de volgende dag langskomen en dan heel even de kleine vasthouden. Overigens heb ik er nu ook moeite mee om de kleine af te geven. Zelfs als ze bij mn man zit, zodra ze huilt denk ik: hier! (doe ik niet hoor)
Wees allemaal blij dat je kindjes 2 opa's en oma's hebben en geef beiden de kans om van hun kleinkinderen te genieten. Mijn moeder heeft op jonge leeftijd haar beide ouders verloren en wij hadden dus 'maar' 1 opa en oma, ik vond en vind het vreselijk dat ik haar ouders nooit heb gekend. Nu zitten wij zelf in zo'n zelfde situatie, schoonvader is 6 weken na de geboorte van onze dochter overleden en mijn schoonmoeder is 2,5 maand geleden overleden. Hoewel de band met mijn schoonouders minder hecht was dan met mijn eigen ouders, breekt mijn hart als ik bedenk dat mijn dochter haar opa en oma nooit zal kennen. Overigens heeft niemand mijn dochter de eerste dag vastgehouden, toen mijn schoonouders kwam, lag ze te slapen en toen mijn ouders kwamen lag ze bij mij, volgens mijn moeder was ik net een leeuwin die haar welp beschermde tegen de boze buitenwereld.. Haha.. En zo had ik het me van te voren echt niet voorgesteld.. Had bedacht dat sowieso de opa's en oma's hun kleinkind gelijk vast zouden mogen houden..
Ik vind dit allemaal echt super ver gaan hoor... Je eigen hatelijke gevoelens jegens je schoonouders (ik kan het niet anders omschrijven want ik zie het als een soort van wraak dat ze JULLIE kindje niet vast mogen houden..) voorop stellen aan hun gevoelens en de gevoelens van je man en de band tussen JULLIE kindje en opa/oma. Gewoon even tot 10 tellen meid en accepteren dat deze mensen hun kleinkindje ook even willen bekijken en aanraken. Voor je 't weet is zo'n bezoekje alweer voorbij. En als je er echt niet op zit te wachten dan bel je iedereen toch pas als jullie kindje geboren is? Hebben wij ook gedaan hoor, achteraf maar beter ook aangezien onze zoon opgenomen moest worden op de kinderafdeling en niemand behalve wij erbij mochten..
+1 ...vind het ook allemaal wel erg ver gaan hoor, het zijn de ouders van je man en de opa&oma van je kind...kom op. Manlief hier heeft beide ouders gebeld toen ik op zaal kwam, na ons eerste moment met z'n drietjes... Had schoonmoeder misschien ook wel wat opdringeriger verwacht maar ze vroeg wanneer ze mocht komen en of ze 'm mocht vasthouden. Het kan ook meevallen allemaal.
Ik heb er nooit zo bij nagedacht. Vlak na de bevalling (nog op de verloskamer) zijn mijn ouders, zus en vriendin komen kijken. Ze hebben noa toen niet vastgehouden (denk ik, weet het eigenlijk niet meer zo goed, was beetje van de wereld haha). Maar de volgende dag thuis, toen wel. Geen enkel probleem mee. Enige wat ik niet deed was haar uit bed halen omdat er visite was. Als noa sliep hadden ze pech, mochten ze alleen kijken. Maar was ze toch al wakker, dan mocht iedereen haar vasthouden.
Ik kan je gevoel wel heel erg goed begrijpen. Ik kan mijn schoonmoeder echt niet uitstaan maar daar heeft ze het zelf naar gemaakt de afgelopen jaren. Het lijkt nu net alsof iedereen vind dat je een oma haar kleinkind niet mag ontnemen en ze altijd in haar recht staat. Daar ben ik het echt niet mee eens. Nu heeft mijn schoonmoeder ons zoontje wel meteen eventjes vast gehouden en heb ik mijn eigen gevoel eventjes aan de kant gezet, maar nu vond ze zichzelf ook wel zo belangrijk dat ze hem zomaar uit zijn bedje haalde op de 2e of 3e dag toen ik er eventjes niet bij was. Dit gaat me dus echt niet nog een keer gebeuren. Mijn zoontje is nu bijna 2 maar weet echt niet wie ze is. Als ze bijvoorbeeld zegt kom eens met oma mee, rent hij vrolijk de andere kant op omdat hij denkt dat mijn moeder dan komt. Van mijn moeder is hij helemaal gek en ziet hij bijna iedere dag. Mijn schoonmoeder zien we bijna alleen bij verplichte gelegenheden. 1x per maand is veel. Dit betekend dus ook dat mijn schoonmoeder nooit komt, ze vraagt wel eens aan mijn vriend hoe het gaat maar zal nooit haar kleinzoon komen bezoeken. Zo was ze met haar verjaardag carnaval vieren en voor moederdag moeten we komend weekend maar komen. Ik weet dus ook zeker nog niet of zei ons dochtertje zal mogen vast houden de 1e keer. Het ligt echt niet altijd alleen aan jou als moeder, het verhaal heeft meestal ook nog een andere kant waar ook naar gekeken mag worden. Helemaal als niemand jullie kindje meteen vast mag houden, dan is het niet eens zo gericht op je schoonmoeder vind ik. Het is natuurlijk wel van belang dat je op 1 lijn ligt met je partner, ik zou je gevoelens hierin nog eens goed proberen uit te leggen. Heel veel succes met alles.
Vreselijk als mensen dat doen, ook al is het de oma, gelukkig nooit meegemaakt. Ben heel makkelijk zoals te lezen valt in mijn eerdere reactie maar een kindje uit bed pakken zonder overleg/vragen. Nee echt niet. Net als zomaar iets te eten geven zonder mij te vragen of ze dat al mag vreselijk, maar goed ik dwaal af
Ik zou het ook niet geaccepteerd hebben als mijn dochter uit haar bedje gehaald zou worden als ze lag te slapen, maar had dit van niemand geaccepteerd. Ik ken je schoonmoeder en jullie situatie natuurlijk niet, maar mijn schoonouders kwamen ook nooit uit zichzelf langs, niet omdat ze niet geïnteresseerd zijn, maar omdat ze bang zijn dat het niet gewenst is. Wij hebben heel vaak aangegeven dat ze ook wel eens zelf het initiatief mogen nemen, maar zo zaten ze nou eenmaal niet in elkaar en wij hebben ons daaraan aangepast door hen met enige regelmaat uit te nodigen en regelmatig bij hen langs te gaan. Mijn zwager nam het ze wel kwalijk en ging vervolgens ook niet meer met zijn kinderen naar hén toe. Hij heeft nu spijt als haren op zijn hoofd en wou dat hij de tijd terug zou kunnen draaien. Mijn advies is: Doe geen dingen waar je over 10 jaar spijt van gaat krijgen..
TS, gewoon doen waar je je goed bij voelt. Mijn schoonmoeder heeft het geflikt om mij onbekende vriendinnen van haar mee naar het ziekenhuis te nemen en deze vervolgens mee te nemen naar de neonatologie. Dit terwijl ik van niets wist en ik verplicht lag te slapen. Vond ze leuk, haar kleinkind showen, terwijl hij nog aan allerlei bewakingsapperatuur en het infuus lag. Helaas is ze voorbij de verpleegkundigen geraakt, de policy van het ziekenhuis was dat dit dus echt niet mocht. Vasthouden kon ze hem sowieso niet, omdat hij dus aan al die slangetjes lag. Mijn vriend is het in deze dus gelukkig wel helemaal met mij eens. Is je zoon net uit de couveuse, komt oma even met jan en alleman ziektekiemen uitwisselen :x. En die band kunnen ze ook na een week opbouwen.