Ik hoop niet dat ik iedereen over mij heen krijg maar vind het idd ook wel heel overdreven. Vind ook dat iedereen er van te voren veel te veel over nadenkt en allerlei plannen bedenkt. Vooral als het de eerste is weet je totaal niet hoe het gaat lopen. Je schoonouders zijn ook opa en oma geworden en zien hun zoon ook voor het eerst als vader.De kleine houd er echt niks aan over. Hoe vaak ik hier niet lees over aanstaande moeders die al enorm tegen de kraamvisite opzien en al van te voren roepen dat ze de eerste dagen niks willen en kleine absoluut niet vastgehouden willen laten worden. Ook worden er hier tips onderling gegeven over hoe snel het kraambezoek te kunnen wegsturen. Ik durf al geen eens meer op kraambezoek bijna. lijkt ongeveer alsof elke moeder het als iets vreselijks ziet. Ik vind dat je het maar gewoon moet afwachten, als je bevallen ben t en je wil het niet door alleman vastgehouden laten worden dan zeg je dat toch op dat moment. Opa en oma vind ik dan iets heel anders. Maar je weet gewoon helemaal niet hoe het gaat lopen. Maar nu lijkt het de kraamperiode als ik op deze pijler lees meer op een verplicht nummer wat zo strikt mogelijk afgewerkt moet worde. GEWOON GENIETEN en je ziet wel hoe het loopt en tuurlijk gewoon je grenzen aan geven maar maak er van te voren niet zo een heisa van. Maar wil je natuurlijk een hele fijne kraamtijd wensen en het komt echt allemaal wel op zijn pootjes terecht
Eh ja, als schoonouders interesse tonen gaat dat misschien op, maar wij zien ze 1 keer in de 9 maanden en dan direct erna de baby opeisen en vervolgens (weten we inmiddels uit ervaring), weer een half jaar niets laten weten, ook niet als wij hun uitnodigen.
Ook dan krijgt je kindje niks als oma/opa hem/haar even vasthoudt, ik zou daar echt m'n kraamtijd niet door laten verpesten...heb het idee dat veel jullie deze tijd zelf verpesten en niet de (schoon)ouders, sorry. Mijn schoonouders kwamen de eerste twee weken om de dag, nu zien we ze vaak weken niet....het nieuwtje is er vanaf maar ik kan er niet wakker van liggen. Mijn eigen ouders kunnen wegens gezondheidsredenen niet meer deze kant op dus ik mail heel veel foto's...deze mail ik dan ook gelijk door naar m'n schoonmoeder, maak daar ook geen onderscheid in...en soms reageert ze en soms niet, prima toch. Hoop straks berichten te lezen dat het achteraf allemaal best is meegevallen, maak er een mooie kraamtijd van dames
Edit: weggehaald ivm gevoelige informatie en evt meelezers. Laat ik alleen nog zeggen dat de situatie hier nog een graadje erger is dan de situatie bij ukoldaatje.
gewoon doen waarbij jij je lekker voelt, ik begrijp manlief natuurlijk wel maar als jij het niet wilt kun je toch gewoon de kleine even boven in bedje leggen. kunnen opa en oma even "heel zachtjes gaan spieken" maar daarna moeten ze weg want de beeb moet slapen. sorry opa en oma, volgende keer is hij/zij hopelijk wakker en dan mogen jullie ze echt vasthouden baby's slapen gewoon veel en zo kwets je er dus niemand mee. kun je dan ook direct een afspraak maken voor wanneer jij denkt klaar te zijn om je beebje een opa en oma knuffelsessie te geven. niet te druk maken en probeer te genieten van je kraamtijd!
hier ook een niet al te beste relatie met schoonmoeder. waar ik me het meest aan erger is dat zij gewoon totaal geen oma is voor onze kleine. Dat ze zich aan mij ergert en andersom heb ik me allang bij neergelegd. Eerst veel boosheid , maar ja na boosheid treed dde onverschilligheid op he! Tenmiste het interesseert me niks meer en ze doet maar lekker. Mijn man staat achter mij/ en ons gezin en is het ook totaal niet met haar gedrag eens. Ik zou het zo fijn vinden voor mn man en voor onze zoon dat ze wel weer een moeder/oma zouden krijgen. Ik snap je gevoel helemaal , dat je niet je souders erbij wilt betrekken , maar ik zou zeggen probeer je eigen gevoel opzij te zetten , en denk aan je kindje! een opa/oma voor je kindje is zo waardevol. Ook al kun jij niet goed met ze opschieten. Voor je man , er veranderd voor hem ook ontzettend veel. Het blijven wel zn ouders. Ik zou zeggen , gun hem ook zijn moment! Je schreef wel dat jij het kind 9 maanden draagt en hij niet.... dat is idd een groot voorrecht voor een moeder! Maar na 9 maanden kan de papa eindelijk contact maken met zijn zoon/dochter. En ik vind niet dat je daarom kunt zeggen/eisen zelfs dat jij de regie bepaalt. Jullie worden samen ouders! Jullie bepalen zelf de regie , maar hoop zo dat jullie er geen ruzie om maken! De kraamtijd is super! (er van uitgaande dat alles goed mag gaan!!!!) Wat dat betreft ben ik het ook eens met Rusly. Al die scenario's die worden gemaakt. Het is hoogstens dat jij je ergert als je schoonouders miss 10 min jullie kindje vasthouden. De baby houd er idd niets aan over. En ik ben idd ook van mening dat je altijd wel een plan kunt maken.... maar in de praktijk is dat toch heel anders! Ik wil je ook een fijne kraamtijd toewensen en hoop dat alles goed mag blijven gaan. En dat jullie er samen uit komen!
dat idee heb ik ook.... kijk je kunt je overal wel druk om gaan maken , maar het echte genieten begint toch echt bij jezelf!
Het gaat volgens mij allang niet meer om het eventjes vasthouden van de baby, maar meer om alles wat er tussen ts en schoonouders is voorgevallen. Hier ging in de eerste weken onze baby ook van arm tot arm. Ik vond het wel best. Ze kon het goed hebben en 9,5 van de 10 keer las ze toch in diepe coma. Ze heeft er echt geen phsychische/fysieke schade aan overgehouden Maar goed, nu hadden wij een hele makkelijke baby. Natuurlijk kun je ook een baby krijgen die misschien wel iets prikkelbaarder is. Maar om nou meteen op voorhand te zeggen dat shoonouders de baby niet mogen vasthebben, vind ik alle redelijkheid voorbij gaan. De baby is echt niet van porselein.
Daar ben ik het helemaal mee eens! Ik kan best begrijpen dat je om de een of andere reden een hekel hebt aan je schoonouders en je daarom niet wilt dat zij de baby vasthouden. MAAR ookal draag jij 9 maanden lang het kind, het kind is niet alleen van jou maar ook van je man. En ik denk dat je niet zo zeer moet denken dat je man eerder voor zijn ouders kiest als voor zijn vrouw, ik denk dat hij zelf graag zijn ouders ziet met zijn kind, en dus kiest voor hem zelf. En dat is logisch. Daarom denk ik dat je even die 'haat gevoelens' aan de kant moet zetten hoe moeilijk het ook is. Ik ben ook best geschrokken van alle reacties in deze topic. Waarom zijn de meeste van jullie zo gierig met jullie kind? Ik word er juist blij van om straks mijn kind en vreugde te kunnen delen met anderen. En waar ik ook van schrik is dat jullie werkelijk de tijd bijhouden hoelang iemand je kleine vast heeft. Ik heb 5 minuten voorbij zien komen en een kwartiertje en half uurtje. Kom op zeg? In mijn ogen is het gierigheid.
Gierig met mijn kindje? Mijn kindje is geen gebruiksvoorwerp. Ook ik heb geen goede band met mijn schoonouders, maar ze hebben haar wel even vastgehouden. En uiteraard mijn eigen ouders. Maar verder niet hoor. Het is een klein hummeltje, net op de wereld. Ze bleef lekker bij papa of mama en ging echt niet van hand tot hand. Inderdaad, een heel makkelijk kindje is daar vast makkelijker in, maar ook mijn gevoel hoef ik niet voor anderen weg te cijferen. Ook ik vond het namelijk moeilijk om mijn kindje na 9 maanden volledige zeggenschap ineens af te geven. Natuurlijk niet aan haar eigen papa, maar wel aan anderen. Dit gebeurde dus ook gewoon niet, hoe jammer mensen dat ook vonden. Nu, na 2,5 maand is ze nog steeds lief en leuk en mag ze prima bij mensen zitten. Maar als ze het niet meer wil, hup, terug naar papa of mama. Vind het dus ook echt heel naar om dan gierig met mijn kindje te worden genoemd.
Gierig, wat een onzin? Het is een pasgeboren baby, net uit mama's buik, die laat je toch niet van hand tot hand gaan? Dat vind ik pas raar. (ongeacht wel of niet (schoon)ouders)
Voor een vrouw zit er (meestal) een verschil tussen eigen ouders en schoonouders. Hier in ieder geval wel. Ik heb een fantastische band met mijn moeder (en vader) en niet zo heel denderend met mijn schoonouders. Maar, het zijn wel opa en oma geworden. Snap beide kanten wel, hoewel ik wel vind dat een baby er niets van krijgt als het vastgehouden wordt door opa en oma. En om je er nu al druk om te maken is nergens goed voor. Na je bevalling reageer je meestal toch anders dan je je van te voren bedacht had. Toen mijn zus bevallen was van haar oudste dochter had ik zelf nog geen kind, was nog niet zwanger en niet eens bezig met zwanger worden. Toen zij dus geboren was wilde ik het kindje ook heel graag vasthouden, wat van mijn zus ook mocht. Ik stond niet eens stil bij het idee dat ze het misschien vervelend zou kunnen vinden, vond het heel normaal dat ik haar ook mocht vasthouden (ook mijn zus en ik hebben een enorm goede band). Toen werd ik zelf zwanger en beviel van een dochter. Toen begreep ik wel dat het misschien niet zo leuk is als iedereen er vn uit gaat dat je het kindje vast mag houden. Ik vond het echter zelf wel heel mooi om te zien hoe trots opa's en oma's waren, tante en oom en nicht. Dus ook mjijn zus heeft haar vast gehouden, nadat ik dat aangaf. Zij zelf zal er niet om vragen. Toen mijn zus beviel van haar 2e kind had ik dus inmiddels ook een bevalling achter de rug. toen ik bij haar thuis kwam vlak nadat het kindje geboren was, begreep ik beter dat 'het afpakken van het kind' niet heel erg leuk is voor de kersverse moeder. Ik heb daarentegen het kindje wel meteen vastgehouden maar alleen omdat mijn zus haar aan mij gaf. Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik het zelf erg mooi vond om anderen van mijn kindje te zien genieten (dat wil zeggen, naaste familie). Maar ik begrijp ook dat het niet leuk is als je kindje 'wordt afgepakt' . Belangrijk is daarom dat jij je kindje af geeft aan wie en wanneer je dat maar wilt. En persoonlijk vind ik het niet meer dan normaal dat je het kindje ook even aan opa en oma geeft (hoewel mijn schoonvader onze dochter de eerste maanden niet vast gehouden heeft omdat hij dat eng vond maar dat is wat anders). Zij willen er net zo goed van genieten en hoe fijn is het dat er zo veel mensen in het leven van je kindje zijn die van haar/hem houden?! Dat is alleen maar fanatastisch. Succes ermee maar maak je van te voren niet te veel druk! o ja, toen mijn dochter geboren werd heb ik wel tegen alle opa's en oma's en tante gezegd dat ze pas mochten komen als ik het zei, wilde wel eerst even met z'n drieeen genieten. We hebben daarom ook heerlijk met z'n drieeen, een uur lang genoten met haar op mijn buik en lekker een beschuitje eten in het ZH.
Ben het helemaal me je eens, meis! Doe wat je ZELF wilt, jij hebt een zware bevalling achter de rug en het wondertje is helemaal van jou. Doe wat je gevoel je ingeeft. Ik vind juist dat je man rekening moet houden met jouw gevoelens en nu even niet anders om. Jij zit met dit gevoel, over hormonen nog maar niet te spreken die door je lichaam gieren. Opa en oma kunnen de baby later ook nog wel vasthouden, als jij dat niet wilt gebeurd het niet, en als ze daar geen respect voor hebben: hun probleem..ik ken het gevoel, en het wordt echt wel minder zodra je kindje groter wordt. Geniet!
ik snap wel dat je je kindje de eerste tijd bij je wilt houden hoor. hier heeft niemand onze jongens de eerste dag vastgehouden, opa's en oma's de tweede dag wel, en verder volgens mij niemand de eerste week, weet het niet precies meer, zou ik op foto's moeten checken... maar ik had ook erg de behoefte om ze bij ons zelf te houden en niet van hand tot hand te laten gaan. dat kwam toen ze iets groter waren pas... ik vind dus dat je het wel kan maken, maar ik denk wel dat je dan een lijn moet trekken, dus of alle opa's/oma's wel of allemaal niet... het is lastig te zeggen dat jouw ouders wel mogen en zijn ouders niet... denk ik...
Ik snap jullie beide wel. Is altijd lastig als de relatie niet helemaal goed is. En als de relatie met beide opa's en oma's anders is, wil je er ook anders mee om gaan. Maar dat kan wel moeilijk of pijnlijk zijn. Ik zou er goed met je man over praten en een tussenoplossing bedenken waar jullie beiden mee akkoord kunnen gaan. Misschien kun je de eerste of tweede keer wel de baby even laten vasthouden en na een paar minuten iets zeggen als: nou kom maar weer hier, dan ga je even lekker in bed (of zoiets). Succes..!
Lastige situatie voor jullie. Misschien een middenweg: de volgende dag mogen ze jullie kindje even vast houden en bewonderen. Als je man die wens heeft, vind ik dat je daar naar moet luisteren. Het is ook namelijk zijn kind. Mijn nekharen gaan altijd een beetje overeind staan als vrouwen zeggen: ik heb het kindje 9 maanden gedragen, niet hij. Het is ook niet echt een keus he? Moet een man dan 9 maanden naar de pijpen van de vrouw dansen? Heeft een moeder uberhaubt meer te zeggen over het kindje? Ik ben erg dankbaar dat mijn vriend zo goed voor ons kindje zorgt. De eerste week na de bevalling (spoedkeizersnede) heeft hij zoveel gedaan. De eerste 6 weken was ik een emotioneel wrak. De hele bevalling was 1grote verrassing omdat alles uiteindelijk anders liep. Ik kon alleen maar huilen of stoicijns voor mij uitstaren. Ik dacht dat ik kraamvisite heerlijk zou vinden, maar ik vond het verschrikkelijk (zogenaamd blij doen terwijl ik niet wist wat ik nou voor ons zoontje moest voelen). Bij ons heeft iedereen Liam vastgehouden en daar heb ik nu veel spijt van. Maar ik vind dat jullie als ouders van jullie kindje et eens moeten worden. Jullie hebben evenveel zeggenschap. Succes ermee en ook heel veel succes met bevallen!
Ik ben ook nog niet bevallen en heb dit een beetje gevolgd. Ik kan beide kanten begrijpen, maar het is idd niet jou maar jullie kindje en zijn ideeen hierover zijn minstens zo belangrijk als de jouwe. Hij heeft negen maanden langs de zijlijn gestaan. Maar ik vraag me af of je wil een eerlijk antwoord wilt of dat je alleen verwachtte dat iedereen je gelijk zou geven?
Ook ik maak me er schuldig aan om mezelf nu al een beeld voor te schetsen van hoe ik wil dat er met ons kindje omgegaan word na de bevalling. Maar als ik dan naar mezelf kijk vind ik het ook leuk om zo'n pasgeboren babytje even vast te houden. Ik vraag hier echter niet om, maar wacht af of ik het in m'n armen krijg. Dus als de baby gewoon goed wakker is en er verder niet onrustig van wordt, dan mogen opa en oma's het gewoon vasthouden hoor. Wij hebben wel duidelijk wat andere "regels" verteld aan beide oma's en opa. Zo bellen wij bijvoorbeeld pas als de kleine er is. Bezoek in het ziekenhuis ontvangen we niet, omdat we daar alleen gaan bevallen (mochten we langer moeten blijven, word het een ander verhaal). We bellen weer als we naar huis gaan en spreken dan met een ieder af wanneer ze even kunnen komen kijken. De één vond dit prima, maar de ander kon zich hier niet in vinden. Toen heb ik toch wel duidelijk gemaakt dat wij het graag zo willen en wij niet naar andermans wensen schikken in dit geval. Het is ons eerste kindje en we willen dit graag samen doen. Als de bevalling achter de rug is en wij lekker gesetteld zijn thuis, zijn ze welkom! Niet eerder...
Zo denk ik er ook over. Bij mijn zusje stond de hele familie opdringerig op de gang tijdens persen liepen mijn moeder en schoonmoeder na binnen. Op dat moment boeide t haar niet. maar er was duidelijk anders afgesproken. En ze heeft er wel spijt van. Na t hechten stond midden in de nacht heel haar kamer vol 12 man ofzo en allemaal de baby aan te raken. Ik zou alleen bij de bevalling zijn op haar wens maar na een paar uur na huis gegaan ivm derde wiel aan wagen gevoel. Ben later toen ik dit hoorde ook zo kwaad geworden. Mensen dachten alleen aan zich zelf. Ik vertel niemand dat het begonnen is. Niemand.