Lieve allemaal, Toen mijn vriend en ik besloten eind februari om met de pil te stoppen, heb ik mij er volledig op gestort: websites, forums, foliumzuur, stressen etc etc. Elke maand was ik weer teleurgesteld, want blijkbaar had ik toch ergens in mijn hoofd zitten dat het snel zou lukken. 4 maanden later, op 29 juni 2007, hadden we 's ochtends een digitale positieve test! De dag nadat ik afgestudeerd was, 's avonds een afstudeerfeestje gehad die nooit aan een ander feestje zal kunnen tippen! Meteen hebben we het 's avonds aan onze ouders verteld en een week waren we door het dolle heen. Maar een week later (dus bij 5 weken zwangerschap) begon ik bruin te bloeden en daarna zette het de week daarna door. We waren behoorlijk aangedaan en ontroostbaar. Daarna gingen we meteen op vakantie. Verder heeft niemand iets geweten van de zwangerschap en/of de miskraam. Pas 4 weken geleden heb ik het aan mijn zus verteld, omdat het alweer 4 maanden niet gelukt was om weer zwanger te raken en het behoorlijk mijn leven ging beinvloeden. Ook één vriendin heb ik het verteld, omdat ik toen met haar in de sauna was en ik toen zo ontzettend verdrietig was, dat ik het niet kon laten en echt even een steuntje in de rug nodig had (de avond daarvoor waren we bij vrienden die vertelden dat ze 12 weken zwanger waren en dat viel zwaar). Nu zijn weer zwanger! Hoera! We voelen we ons wel raar. Zal het asjeblieft goed blijven gaan? We willen zo graag zoveel liefde geven aan een kindje! Je weet het gewoon niet... Niemand weet het nog en eigenlijk willen we dat nog even zo houden tot de eerste echo (waarschijnlijk bij 8 weken). Maarre: volgende week kerst en dan krijg je natuurlijk allemaal dingen te eten die je niet mag. Ik zie de carpaccio al op tafel komen: en dan? Ze weten dat ik het lekker vind... Wat moet ik dan doen? En dan 2 keer dus kerst, bij beide families..., dus 2 keer stress vooraf: krijg ik iets wat ik niet mag? Dus mijn vriend zei: misschien moeten we het maar gewoon vertellen met kerst aan de familie. Maar dan weten erg veel mensen het opeens en ik durf gewoon nog niet te enthousiast te doen, want dan ben ik pas 5 1/2 week zwanger. En ik weet nog dat de ouders vorige keer zo enthousiast waren, en daar kan ik nu echt niet tegen, want straks gaat het weer fout. Ik wil niet dat ze helemaal hoteldebotel worden en al helemaal niet dat ze steeds gaan vragen hoe het gaat of me schuin aankijken van: bloed je al? Gaat het wel goed enzo? juk! Dus ik weet niet wat ik moet gaan doen ! ? Iemand nog tips? In ieder geval heb ik met mezelf afgesproken er nu gewoon van te genieten. Want ik voel wel dat het deze keer goed zit en als we over 3 maanden heel gezond zwanger zijn, wil ik er geen spijt van hebben dat ik van de eerste periode niet genoten heb. Liefs naannaan
Gefeliciteerd met je zwangerschap. En ik vind het lastig het wel of niet vertellen. Want er zitten natuurlijk meer mensen dan alleen je ouders en schoonouders. Persoonlijk zou ik het wel vertellen.
He meid, Als eerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik hoop dat het dit keer goed blijft gaan. Ik zou het wel vertellen denk ik, dan weten ze het gelijk. Mocht het verkeerd gaan, waar je niet vanuit moet gaan, kunnen zij je ook steunen. Succes met het nemen van een beslissing en fijne feestdagen.
Hi Naannaan, jij ook gefeliciteerd! super hoor! ik heb hetzelfde dilemma. vanavond kerstdiner met het werk, maar daar vertel ik het niet. ze weten dat we bezig zijn en bij vruchtbaarheidspoli lopen, dus ik zeg dat ik aan de hormonen zit en geen alcohol mag. bij de familie zeggen we het wel. vorige keer heb ik ook echt steun aan ze gehad dus wij gaan hun gewoon het goede nieuws brengen. ik heb trouwens net hetzelfde als jij: vorige keer had ik er niet zo'n goed gevoel over en nu wel, dus daar hou ik me aan vast. geniet ervan! charlie
Hey meis, van harte gefeliciteerd! Ik wens je een hele fijne en gezonde zwangerschap toe,ik hoop dat alles goed mag blijven gaan! Liefs Daisy.. xx
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap en duimen dat het dit keer goed blijft gaan Ik ben ook nog maar net zwanger en heb bij mijn vorige zwangerschap 7 jaar geleden ook veel problemen gehad waaronder het verlies van 1 van mijn tweeling tijdens een hevige bloeding in de 10e week. Maar idd kerst is een prachtige aangelegenheid om het te vertellen, anders moet je ook weer allemaal van die smoesjes bedenken en liegen ben ik al helemaal niet goed in Dus ik heb voor iedereen een leuk presentje met een gedichtje zodat het kwartje valt, maar mocht het in een stadium komen dat het weer uitdraait op een miskraam dan steunen ze je echt wel hoor, zeker omdat ze weten wat je dan doormaakt. Maar aan een miskraam moet je nu niet aan denken, alleen aan de positieve dingen, afleiding zoeken en bezig zijn met andere dingen, dan vliegen die eerste 12 weken hopelijk snel voorbij. Ik kan ook niet wachten tot mijn eerste echo op 21 januari, gewoon om te zien 1 of 2 kleintjes en of alles in orde is, maar zal vast wel goedkomen....
eindelijk is je tijd terug gekomen, we zijn rond de zelfde tijd zwanger geweest. Een dikke proficiat, en nu wel lekker 9 maanden op je wolk blijven he
Van harte gefeliciteerd! Gelukkig heeft het afstand nemen geholpen! En ik zou het persoonlijk wel vertellen met de kerst. Ik heb na mijn miskraam ontzettend veel steun aan iedereen gehad, hoewel de meesten pas wisten dat ik zwanger was toen het al mis was...