hallo allemaal ik loop steeds tegen iets aan net zoals vandaag weer: ik ga mijn dochtertje van bijna 2 jaar ophalen op het kdv. ten eerste kijkt ze soms nauwelijks naar mee om, soms gelukkig ook wel. maar net als daarnet ze vraagt dan aan mij om haar knuffel, die kreeg ze nog niet want we moetsten op de fiets naar huis en ben bang dat hij valt. ze krijgt hem altijd meteen als ze thuis is. dus je raad het al ze was boos omdat ze hem niet kreeg en ging meteen op de grond liggen. ik zeg marissa ga je mee naar huis toe, maar nee ze wilde niet meer mee. stampoetend op de grond om haar knuffel vragen. ga naar haar toe en zegt kom nu eens recht staan en stop eens met huilen en toen sloeg ze me gewoon, neeeee zegt ze dan kattig. ik een beetje boos marissa kijk mama eens aan, dat wil ik niet meer zien. toen moest ze huilen , ik pakte ze op om naar huis te gaan maar toen wilde ze met de leidster kroelen, zij pakte ze vast en meteen was het weer goed. daarna was het weer over en fietsten we naar huis. ik vind het zo raar dat ze so snel zo boos word en dan meteen helemaal niets meer met mij wil. ik mag ze zeker ook niet troosten, dat mag ik bijna nooit. zelfs als ze gevallen is en ik wil ze pakken om te troosten zegt ze neeee. bij andere mensen wil ze dat wel en is ze meteen stil. wat doe ik verkeerd, word er zo onzeker en verdrietig van. hoe gaan jullie om met driftbuien en niet getroost willen worden.
moeilijk! mijn dochter wordt vaak ook driftig als ik haar troost, ik moet zeggen hoe rustiger ik doe hoe meer ze het accepteert.
Je doet helemaal niks verkeerd hoor, dat moet je ook echt niet denken. Kinderen houden hartstikke veel van hun ouders, dus jouw dochtertje zal ook zeker heel veel van jou houden, ook als jij haar niet altijd mag troosten. Misschien wordt jouw dochtertje snel driftig als je haar wilt ophalen omdat ze dan moe is. Dat jouw dochtertje vaker geen aandacht voor je heeft als je haar komt ophalen kan ook zijn omdat ze bijvoorbeeld heel erg leuk aan het spelen was. Kleine kindjes zijn erg gehecht aan hun knuffeltjes dus ik kan me voorstellen dat ze boos wordt als ze die niet meteen krijgt, ze heeft hem natuurlijk de hele dag gemist en is waarschijnlijk moe. Waarschijnlijk dat ze zich dan niet door jou laat troosten, omdat het van jou niet mag dus dan ziet ze jou als de boosdoener. Kun je haar niet proberen uit te leggen dat het knuffeltje dan heel erg bang is dat het valt, of dat het het dan hartstikke koud heeft? Of misschien dat je haar even het knuffeltje een kusje kan laten geven en dat je het daarna in een rugzakje doet dat zij mag dragen op haar rug?
Mijn ervaring met kinderen is dat ze zich het veiligst voelen bij hun ouders en zo hoort het ook.. ze voelen zich veilig om zich van hun mindere kant te laten zien. Ik zie het ook vaak op de opvang waar ik werk, bij mij zijn het engeltjes, zodra vader of moeder er is veranderen ze in duiveltjes. Ze zijn inderdaad vaak moe aan het einde van de dag en de ontlading komt, wanneer de persoon die zij het meest vertrouwen en waar ze zich het veiligst bij voelen, ze komen halen. Je zou je dus eigenlijk gevleid moeten voelen. Echter zou ik wel de afspraak met haar duidelijk uitleggen en waarom ze haar knuffel thuis pas krijgt en dan is afspraak ook afspraak. Veel succes! Liefs, Huismus
O heel herkenbaar allemaal. Als ik ergens nee tegen zeg wordt Isabella boos en zegt ze ik wil oma toe of papa toe. Ha ha, dan wil ze dus even niks met mij. Of bij oma als ze daar iets niet mag dan loopt ze naar de voordeur en zegt: mama toe. Heel uitgekookt hoor. Ze weten heel goed grenzen op te zoeken en je uit te proberen. Slaan is minder acceptabel. Maar dat los je naar mijn idee heel goed op. Je zegt wat je er van vindt en je meisje reageert daar op met huilen omdat ze weet dat ze fout zit. Met een knuffel op de fiets heb ik trouwens de oplossing om de knuffel vast te maken aan de fietsstoel. Gewoon met een band. Dan kan de knuffel niet vallen en ze kunnen wel lekker met de knuffel samen op de fiets. ( voorkomen van dat ze weer eens kwaad wordt)