Ik ben eind 2012 bevallen met 24 weken. Na een week is ons meisje alsnog overleden. Na een paar maanden weer zwanger, we wilden zo graag verder! Ondanks alle verdriet. Je bent zo ontzettend blij dat je weer hoop kan hebben voor de toekomst, dat het misschien toch nog een keer goed komt. En toen kregen we een miskraam, met 5 weken al. Daar gaat je hoop weer... Uiteindelijk 10 maanden later pas weer zwanger. Je durft al niet meer echt te hopen. Je kan niet meer echt blij zijn om een posi test. En ja hoor, achterstand op de echo. Echo later nog steeds niet in orde en met 7 weken uiteindelijk weer miskraam. Dan is eigenlijk al je hoop weg. Zó lang op moeten wachten, ondertussen alweer meer dan een jaar geleden dat je je kindje verloren hebt en dan alleen maar ellende in de tussentijd. Maar hoop dat ik je met dit toch ook een positieve kijk kan geven. Ondanks al deze ellende, al het verdriet, al de tijd waarin je geen hoop meer hebt en het nooit meer goed lijkt te komen, zijn wij weer zwanger. Nu al bijna 14 weken. Dus miskraam kans is redelijk ver verdwenen nu. Houdt niet in dat er nog steeds enorm veel angst is om weer een vroeggeboorte te krijgen, maar daar zullen we maar op moeten vertrouwen dat dat niet zo is. Maar de hoop is terug. Ook al is het maar een klein beetje en nog heel voorzichtig. Uiteindelijk...komt het wel!
Ik ben vorig jaar onze dochter verloren. Na 4 jaar eindelijk zwanger via icsi maar door een chromosoomafwijking die ernstig was, haar laten gaan. Nu was ik april weer zwanger via icsi maar bij 6 weken en miskraam gehad.. Voor ons ook nog steeds een leeg huis en de onzekerheid of het ooit nog waarheid wordt... Ik voel dus heel erg met je mee!