Hallo dames! Ik ben morgen 15 weken en ik heb zojuist een controle gehad bij de gyn waarbij alles gelukkig goed was. Maar ik bemerk bij mezelf het volgende: na een goede controle ben ik ongeveer een week helemaal 'zen' en blij. En dan begint het weer te kriebelen: 'zou het niet...' 'wat nou als...' En nu zei de gynaecoloog dat alles er zo goed uitziet dat ze me pas over 4 weken weer hoeft te zien... Superfijn dat het zo goed gaat natuurlijk, maar hoe overleef ik in hemelsnaam die 4 weken als ik al na een week weer de zenuwen krijg? Hoe doen jullie dat?
Ik denk dat iedereen dat wel heeft. Mijn eerste echo was met 10 weken (termijnecho) en sindsdien moest ik weer wachten op de 20 weken echo. 10 weken wachten echt verschrikkelijk. Heb geen pretecho genomen omdat ik dat al deed met 23 en 29 weken. Kan t wel begrijpen hoor meid. Niet te veel stressen en positief blijven denken en niet bij elke kramp of AUW gelijk het Internet afstruinen. Dat deed ik namelijk wel kreeg op me kop van de VK
Ik bedoel eigenlijk niet alleen de echo's, maar ook het luisteren naar het hartje. Tenminste, dat is wat ze nu om de 4w doen. Ik heb dus om mezelf gerust te stellen op 15aug een pretecho gehad en ga 13sept voor een geslachtsbepaling. En dan met 20w de GUO. Maar ja. Kan toch moeilijk elke keer een pretecho doen...
13 september is in aantocht voor je het weet hihi.. en ik snap wat je bedoelt hoor. Is het niet handig om dan zo een dopler in huis te halen waarmee je het hartje kan beluisteren? Zo ben je meer gerustgesteld. Pretecho's zijn ook handig inderdaad maar ja het is voor je eigen rekening en bepaald goedkoop zijn ze hier in Den Haag bij ons niet
Heel begrijpelijk hoor! Hier hetzelfde. Ik probeer mezelf de hele tijd voor te houden dat dit soort 'zorgen maken' nooooit meer over gaat. Straks als het kindje er is, kun je er ook niet 24/7 boven hangen en alles in de gaten houden. En al zou dat wel kunnen, dan denk ik dat je alsnog altijd bang bent dat er iets fout gaat! Een beetje vertrouwen op je lichaam en je kindje (ook al is dat oh zo lastig)
Ik werd telkens al minder dan een uurtje na een echo ongerust. De gyn had namelijk met straling op mijn buik gezeten en zitten duwen en ... Ik heb dan van vriendlief een dopler na mijn derde echo met 12 weken (is een iui-kindje na drie miskramen), maar daar werd ik nog pakken onzekerder van. Ging ik zelf nog eens met straling naar dat kind zitten stralen ook En natuurlijk vond ik de helft van de tijd het hartje niet. Dat ding ligt dan ook al van 16 weken (toen ik niets hoorde) ongebruikt in de kast. Ik heb eigenlijk nog nooit meer dan 4 weken tussen 2 echo's gehad en toen dat een keertje wel zo was heb ik een pretecho laten maken. Maar helemaal gerust ben ik eigenlijk nooit, zelfs als ik hem voel schoppen haal ik me de meest onmogelijke horrorverhalen in mijn hoofd... Uiteindelijk heb ik er mij bij neergelegd dat ik gewoon ongerust ga blijven, wat ik ook doe en hoeveel echo's ik ook krijg. En ik moet zeggen, dat werkt Er zit nu 8 weken tussen mijn vorige echo (op 22 weken) en de volgende. Tussendoor wel controle bij de HA en suikertest. Maar tot nu toe nog geen nood aan een pretecho. Mijn tip? Heb ik eigenlijk niet, maar uiteindelijk tellen de dagen gewoon door en of jij je er nu druk in maakt of niet, over 176 dagen (plus max. 14 dagen?) heb jij je kleintje in je armen!
Oh en misschien wél een tip van mijn kant uit: probeer de dingen positief te zien, als de dokter veel tijd laat tussen twee echo's is dat omdat hij er vertrouwen in heeft dat het goed gaat en dat meer controle niet noodzakelijk is
Je kunt niet anders dan je erbij neerleggen hoe makkelijk dit ook klinkt en hoe moeilijk dit ook is. Stress is NIET goed voor je baby. Het enige wat je kunt doen is goed voor je zelf zorgen doormiddel van goed eten en drinken. Daarnaast je lichaam goed in de gaten houden en wanneer je iets krijgt waardoor je je zorgen maakt (bepaalde pijn of bloeding of wat dan ook) dat je dan meteen je vk belt. Zij kan dan bepalen of je langs moet komen of je telefonisch gerust kan stellen. Dit heeft namelijk weinig zin..
Heel herkenbaar, totdat ik biebs elke dag voelde, dat was bij mij al vanaf 15/16 weken gelukkig. Heb ergens gelezen dat je baarmoederslijm niet anders mag gaan ruiken, misschien kun je op die manier de spanning de baas blijven. Geniet van je zwangerschap! En succes wanneer je onzeker bent.