In 2009 heb ik 2 mk gehad. De eerste in januari. na 5 wk begon ik te bloeden. Diezelfde week naar de gyn en het vruchtje was al weg. In september gingen we naar de vk voor de termijn echo. We dachten een baby van 8 wk te zien. Maar de vk zag alleen een vruchtzakje en iets, maar niet wat ze hoorde te zien. Dus weer naar de gyn. En ja hoor. Het was weer bij 5 wk misgegaan. 2 weken later ben ik 'het' verloren. We hebben bloed laten prikken voor de genonderzoeken, de resultaten zijn nog niet binnen. Ondertussen mochten we gewoon zwanger worden. Wel moest ik bellen zodra ik een positieve test heb (gelukkig neemt mijn gyn het allemaal wel serieus, ookal is heteen hele vroege mk) Vrijdag een test gedaan. Positief! Voorzichtig blij, maar vandaag ben ik begonnen met bloeden. Heel licht. Eerst wat roze slijm en toen wat bloed. Niet veel. Maar ik vrees het ergste. Morgen bel ik de gyn gelijk... Ik kan alleen maar hopen... Wie herkent dit?
Sterkte! Ik herken je gevoel! Ik heb zelf een miskraam in juli gehad met 5,5 week. Bij mij begon het met bruin bloed en wist diep van binnen, dit is niet oke! Toch pepte de meiden op ZP me op en zeiden dat het een verlate innestelling kon zijn. Volgende dag nog steeds bruin bloed. Wel minder, maar toch! Na enkele minuten, ook een beetje helder rood een paar stipjes! Daarna stopte 't weer. Ik ging maar tv kijken en hoopte dat 't weg bleef, maar ik stond op en het voelde alsof ik letterlijk leeg stroomde! Nu was 't fout! Ik snap je gevoel heel goed! Er zijn wel momenten dat het wel goed blijft gaan!! Probeer je zelf niet TE gek te maken!!
Hi Nanette, ik herken het helaas maar al te goed en wil je daarom heel veel sterkte wensen! Ik hoop dat het loos alarm is - want een beetje bloedverlies kan ook nog iets anders duiden- en dat je vandaag goed nieuws krijgt van de gyn. Ik heb in januari 2009 een miskraam gehad bij 6 weken, daarna in juni dachten wij voor een 9 wkn echo te gaan en toen liet het echobeeld een vruchtje en vruchtzakje van ongeveer 5/6 weken zien. Helaas was er 2 weken daarna geen hartactiviteit ontstaan en kregen we weer een week later een miskraam. Toen zijn ook de onderzoeken gestart (hormonen, chromosomen en stolling). Stolling was goed en in november 2009 zouden we de uitslag krijgen van hormonen en chromosomen en op die dag testte ik weer positief. Helaas werd ook dit een miskraam met 5 wkn en 2 dgn. Nogmaals, ik hoop dat jouw bloedverlies loos alarm is, maar bij mij begonnen alle miskramen wel met bloedverlies. Heel veel sterkte voor jou en je man. liefs en een dikke knuffel
Jeetje wat erg meid ........Hopelijk is het toch allemaal goed ...... Het is wel herkenbaar voor mij , en weet dat het ntzettend veel pijn doet ..Ik heb wel het geluk dat ik ook heb ervaren en nu ervaar dat het ook goed kan gaan .. Heel veel sterkte en ik hoop op goed nieuws voor je !
Nanette, Ik hoop dat het loos alarm is en dat je van de gyn zo snel mogelijk langs mag komen voor een echo. Sterkte met die onzekerheid.. het is zo slopend! Dikke knuffel
bedankt voor de lieve berichtjes. Vandaag de gyn gebeld, woensdag kunnen we heen. Hoewel ze wel aangaven weinig te kunnen doen. Denk alleen dat ik nu alles kwijt ben. Op het werk gulpte er nml een hoop weg.. Heb weinig hoop op een goede afloop....
het bloeden is inmiddels zo goed als gestopt. Al met al dus 1 keer best wat verloren. Weet je wat het rare is. Je blijft tegen beter weten in hopen dat er toch nog een kindje zit. Wens hopen noemen mijn man en ik het. Ergens voel ik mij zo ondankbaar. We hebben nml een prachtige meid. En het is een wonder dat zij er in alhet geweld van het bleodverlies toentertijd is blijven zitten. Ik heb het gevoel dat ik mijn zegeningen niet genoeg tel, maar tegelijkertijd ben ik gewoon continu bezig met de vraag "waarom" en ben ik verdrietig. Klinkt misschien wat dramatisch, maar zo voel ik me nou eenmaal vandaag...
ik dacht gisteren de vrucht te voelen (en zien) toen ik opeens van alles verloor. De gyn bevestigde mijn vermoeden. Op de echo was alleen een lege bm te zien. Dus toch weer.... Wel waren ook de uitslagen van de onderzoeken binnen. Er is niks uitgekomen. Medisch gezien is er geen reden waarom we al 3 keer een mk hebben. Ik weet nog niet of dat echt een troos is. Eerst dit maar weer verwerken, maar het voelt niet eerlijk.
Ik leef met je mee Nanette en wens je heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet. Het is ook gewoon niet eerlijk! Vind dat onze verhalen wel erg op elkaar lijken...Dikke knuffel meis