Hey dames, Deze maand is exact een jaar geleden dan we beslist hebben om te stoppen met de pil en voor een tweede wondertje te gaan. tot hiertoe zonder succes . wij zijn sinds een weekje terug van twee weken vakantie en daar hebben we serieus aan ons "huiswerk" gewerkt. ik heb altijd een cyclus van 26-30 dagen, dus geen onregelmatigheid. vrijdag heb ik bloed moeten laten prikken omdat ik met een ontsteking zit vanonder. en dan moest de dokter weten ofdat ik mss zwanger ben voor de medicatie, maar die test was dus negatief:x. tot hiertoe nog geen menstruatie, maar wat niet is zal wel komen zeker?! Deze maand gaan ze dus beginnen met testen en onderzoeken en daar zie ik zo tegenop In het begin dachten we van tegen iedereen te zwijgen dat we een tweede kindje willen, maar op de duur komt dat er toch uit. Nu krijg je van iedereen een reactie van, je moet er niet teveel mee bezig zijn, ge gaat dat zien, dan ben je ineens zwanger!! grrrrrr, daar kan ik zo furieus van worden he!! :x vorige maand kon ik zelfs mijn tranen niet bedwingen toen mijn schoonzus ongepland zwanger bleek. zijn er nog dames die in hetzelfde schuitje zitten? kunnen we samen onze frustraties hier mss kwijt x
Hoi dromertje, Zie mijn handtekening hieronder. Ik heb ook weinig succes helaas... En ik begrijp precies wat je voelt met mensen die het allemaal beter denken te weten om ons heen. Alsof je doordat je er mee bezig bent zo makkelijk een zwangerschap kan tegenhouden, nou; dan kunnen ze de pil wel afschaffen. Gewoon erg graag een kindje willen en dan gebeurt het dus blijkbaar niet... Mijn zusje heeft haar kindje verloren met 14 weken en die was daarna behoorlijk geobsedeerd bezig met zwanger raken. Binnen 5 maanden was het al zover. Door haar geloof ik dus dat het echt bullshit is of je er teveel mee bezig kan zijn. Trouwens; die onderzoeken zijn echt niet zo vervelend en je moet maar denken dat je het allemaal voor een heel goed doel doet! Sterkte en dat we allebei maar heel snel een wondertje mogen verwelkomen! Liefs BB
hoi dromertje, ik ben nog geen jaar bezig, maar 7 maanden.. nu is dat vergeleken met jou nog echt niet lang, weet ik. maar ik heb in het verleden al heel veel problemen gehad met mijn cyclussen, anticonceptie enz. heb ook al een paar cystes gehad. Ook heb ik iedere maand verschrikkelijk veel ovulatiepijn.. dat maakt het ook niet echt makkelijk. 18 aug. ga ik naar de gyn. hij had vorig jaar ook gezegd, als je veel last krijgt van alles en je hebt een kinderwens kan je altijd langs komen voor onderzoeken.. omdat bij mij het 1 en het ander niet echt goed zit.. verder snap ik jou reactie heel goed hoor!! heb ook enorm veel gehuild toen een goede vriendin zwanger bleek te zijn en zij in een nogal stomme situatie zat.. geen goede relatie (echt geen goede), huis dat nog geneens af is, weinig geld enzo. dat maakte mij ook heel verdrietig dat het bij haar binnen 1 wip (om het zo maar ff te zeggen haha) zwanger werd.. maar voor me gevoel word iedereen in mijn omgeving zo zwanger en wij hebben iedere maand weer die teleurstelling. Mijn oom en tante hebben ook veel problemen gehad en hebben x op x een miskraam gehad. uiteindelijk hebben ze nu 2 mooie geadopteerde dochtertjes waar ze heel gelukkig mee zijn, maar ze hebben wel het hele medische traject gehad. heb laatst met hun zitten praten en het zinnetje je moet er niet teveel mee bezig zijn hebben zij ook een verschrikkelijke hekel aan. ze zeiden dat het er ook gewoon echt niet mee te maken heeft of je veel of weinig ermee bezig bent. het gaat allemaal om het juiste moment, de juiste conditie van je lichaam en dat kunnen ze vaak in het ziekenhuis wel. het is gewoon erg jammer iedere x weer ongesteld te worden, en ik huil dan ook vaak, omdat we toch iedere maand op het goede moment "klussen".
Ik ben toen ik na 2 jaar nog niet zwanger was zijn wij na de HA gegaan en ik het bleek dat door de pil gebruik ik geen eisprong meer had. Ik heb toen clomid gekregen om de eisprong op te wekken, en die 1mnd gebruikt en in de mnd dat ik die niet gebruikte ben ik zwanger geraakt, en nu ben ik zwanger van de 2e, mijn dochtertje van 1jr krijgt no bv dus we hadden niet verwacht dat het zo snel zou lukken. Ik zou gewoon na de ha gaan misschien is het maar een kleinigheid.
Dromertje@ Wat rot meis dat het naar een jaar nog niet lukt! Ik ken je gevoel en zeker ook de opmerkingen [ de niet goed geplaatste maar goed bedoelde opmerkingen] het gaat idd niet om het er veel mee bezig zijn het gaat om de timing ja en dat is een gok , dat verteld helaas je lijf niet. Ik begrijp dat je met onderzoeken gaat beginnen? Maar er erg tegen op ziet ! dat snap ik heel goed , valt ook niet mee de mmm in te moeten gaan het is een hel! Aan passen aan bepaalde dingen , eten die je niet mag , kattenbak die je niet verschonen mag. rouwvlees rouwkaas soorten enz. En het spuiten van hormonen iedere ochtend . Als je in de mmm zit dan ben je er iedere dag mee bezig want je moet je spuiten , naar het ziekenhuis enz. Waar zie je tegen op? de echo s de eendebek ? Ze gaan inwenig met een echo kijken hoe het bij je vanbinnen er uit ziet , de eitjes gaan ze volgen . Zaad van je mannetje word onderzocht. En bij een eerste gesprek gaan ze veel met je bespreken als het goed is vaak met een formulier die je in gevuld hebt,. Ze gaan kijken wat voor ziekte er voor komen in je familie enz. En van daar uit gaan ze met je de onderzoeken doen en kijken wat voor behandeling je kunt krijgen icsi, ivf, iui. Heel veel succes heb je nog vragen stel ze gerust. Tip: als je voor onderzoeken heen gaat doe iets langs aan t Shirt of jurkje. Dan voel je je de eerste keer niet zo op gelaten.
@Dromertje; ik lees dat jullie al een kindje hebben, hoe lang hebben jullie daar de eerste keer over gedaan? Wel gek dat het voor een tweede dan zo moeilijk gaat. De onderzoeken vallen inderdaad wel mee. Veel succes!
Hoho Marnat! Maak haar niet banger dan nodig... Ik zou het nou niet bepaald een "hel" willen noemen. Ze gaan als het goed is eerst alleen alle gewone algemene onderzoeken doen. Dwz. je man moet zijn sperma inleveren en jij krijgt een inwendige echo en een uitgebreid bloedonderzoek op verschillende momenten in je cyclus. Als ik het me goed herinner oa op dag 21 om te zien of je progesteron aanmaakt. Als alles dan goed is en er niks uit komt gaan ze je waarschijnlijk adviseren om het nog een jaar zelf te proberen. Zo ging het bij mij in ieder geval. Wel hebben ze ons geadviseerd om naar het "gezond zwanger worden spreekuur te gaan en dat hebben we braaf gedaan, maar daar konden ze ons eigenlijk niks vertellen dat we nog niet wisten. We snappen heus wel dat roken en drinken slecht is etc Hoe dan ook; niet panieken meid! Er zijn echt ergere dingen om te ondergaan in een ziekenhuis...
Betty@ Ik maak haar helmaal niet bang het is de waarheid dat het een hel is om daar in te zitten. Het is geen loletje hoor , Iedere vrouw droomd er van om een kind te krijgen .[ met een grote wens] Maar willen het graag op de romantie se manier doen dacht ik zo. En ik vertel haar netjes wat ze kan verwachten . De standaard onderzoeken . En dat vertel jij haar ook weer. Zij ziet er tegen op vandaar mijn uitgebreide uit leg.
Ik denk dat ze weer een heel ander traject ingaat dan waar wij in zitten/hebben gezeten Marnat. Dat taject kun je inderdaad als een hel beschrijven, zeker als je zo lang bezig bent als jullie. Omdat Dromertje al een kind heeft kan het natuurlijk zo zijn dat de zaadcellen van de man wat verminderd zijn, of er is iets bij haar aan de hand (verkleving/cyste). Maargoed, misschien is het makkelijk op te lossen, maar misschien zullen zij ook ivf of zelfs icsi moeten doen voor een 2e.. In hun geval kan het in iedergeval nog alle kanten op.
Omdat hun al een kindje hebben zou het idd anders kunnen gaan. Maar als ze niet eerder in mmm hebben gezeten . Willen ze wel hun geschiedenis willen weten om er achter te kunnen komen waarom het nu niet lukt. Anders kunnen ze niets beginnen of weten waar ze moeten zoeken. En dan beginnen ze wel met de standaard onderzoeken. Zou ze het al eerder een keer gehad hebben pakken ze hun dosier er wel bij. Maar ik begrijp uit haar verhaal dit de eerste keer is.
hey dames, Het doed echt deugd om jullie berichten te lezen normaal ben ik niet zo negatief en depri, maar ik heb mijn momentjes, vooral tegen het einde van mijn cyclus mijn man mag het dan ook geweten hebben, ocharme. Het is inderdaad zo dat ik al een zoontje heb en van hem was ik al na 8 maanden zwanger, dus toen heb ik geen problemen gehad met zwanger worden. nu gaan ze inderdaad deze maand een vloeistof bij me inspuiten vanbinnen en bloed trekken en mijn man moet zijn visjes binnen brengen. ach ja, we zullen wel zien hoe het loopt he, alles stapje per stapje. @Marnat, ik weet dat je het goed bedoeld en ik begrijp heel goed dat die weg van zwanger worden idd een hel moet zijn. Ik hoop dat het bij mij nooit zover moet komen. tot hiertoe zijn er bij mij nog steeds geen maandstonden geariveer, dus dat is ook al goed he we blijven hopen he.... x
Ik wil je even een digitale knuffel geven... Ik weet hoe je je voelt, ben zelf al langer dan 2 jaar bezig... hopelijk duurt het wachten niet al te lang meer... Ik duim voor je!
ooh, flippo dat moet ook verschrikkelijk zijn!! ik geef jullie allemaal ook een dikke knuffel, en hoop voor iedereen dat we binnenkort allemaal een wondertje in onze armen mogen hebben xxx
Wij zijn ook nu een jaar bezig. Dus ik weet hoe je je voelt. Sinds deze maand voel ik me echt machteloos en hulpeloos. Als het meteen gelukt was, was hij / zij al geboren. In onze omgeving weet bijna niemand het, dus we krijgen ook geen "goed bedoelde" adviezen. Wel regelmatig de opmerking dat we eens aan kinderen moeten gaan denken. Ja duh, ik doe niet anders! Toen we 2 maanden terug bij de dokter waren, kregen we ook het advies om er even niet mee bezig te zijn en dan zou het vast zo lukken, NOT! Vanaf vandaag mag ik de dokter bellen voor een verwijskaart voor de gyn. Een moment waar ik naar uit heb gekeken en nu durf ik niet. Ik weet dat m'n lief niet weet of hij wel bij me blijft als ik onvruchtbaar blijk te zijn en dat geeft alles wel erg veel druk. Want hoelang gaat hij de MMM dan volhouden?
@Danitscha; sorry? hij weet niet of hij wel bij je blijft? wat nu als hem iets mankeert? Hoe zou hij het vinden als jij weg zou gaan? Ik denk dat de mmm veel kan betekenen. Het is iets waar je samen voor moet gaan. Hoe was de uitslag van de zaadtest die ik zie in je handtekening?
Drometje@ Succes meis ik hoop voor je idd dat de zware mmm voor je bespaart blijft. Danitscha@ Idd sorry?? hij weet niet of ie bij je blijft als blijkt dat je onvruchtbaar bent!!! Pardon. Sorry dat ik het zeg is goed bedoeld, weet hij wel of die van je houd? en wat is belangrijker voor hem jij of een kind! Mijn gedachten zeggen dat jullie eerst maar eens samen een heel goed gesprek moeten hebben voor dat jullie de mmm in gaan. MMM vraagt heel veel vecht lust energie en veeeel geduld. Meis succes .
2KateK: Volgens de dokter was zijn test goed. 52% was beweeglijk, de rest dood. Het waren wel alleen langzame zwemmers en niet één snelle zwemmer, maar ik wil nog even bij de gyn navragen of dat uitmaakt. Dus het lijkt erop dat het bij mij ligt. Terwijl ik toch positieve ovutesten heb, geen pijn bij menstruaties, een regelmatige cyclus, dus ik vraag me af wat er dan mis kan zijn. Ik begrijp hem wel, ik dacht er vroeger ook altijd over dat kinderen belangrijker voor me waren dan de liefde, desnoods werd ik bom moeder (zo heet dat toch?) We hebben gewoon allebei een heel sterke kinderwens. Maar mijn liefde voor hem overheerst toch. Er zijn zoveel oplossingen tegenwoordig, m'n beste vriendin heeft zelfs een eitje aangeboden mocht het ooit nodig zijn. In het uiterste geval zou ik zelfs voor adoptie gaan, ik wil echt met hem samen een gezinnetje. En ik weet niet hoe ver hij wil gaan, dat weet hij zelf ook niet, daarom is die stap naar de mmm zo groot. Terwijl ik zelf alles uit de kast wil halen om zwanger te raken en het liefst een half jaar terug al bij de gyn zat, maar niet ten koste van mijn relatie... pffff! Ik wou dat hij kon zeggen dat hij onvoorwaardelijk er voor ging, ten koste van wat dan ook. Maar goed, je hebt nooit zekerheid in het leven. We hebben het er ook goed over gehad en hij zei zaterdag nog dat ik vandaag moest bellen voor een verwijskaart. En dat wil ik ook heel graag, maar ben bang dat er enge dingen uit komen waardoor ik ook nog eens de liefde van m'n leven kwijt raak. Maar goed, ik weet wel zeker dat hij wel echt van me houdt, dus zal uiteindelijk naar de gyn durven te gaan.
Ik moet zeggen dat zijn zaadtest ook niet te wensen overlaat hoor. Wellicht is het iets was bij beide ligt. Misschien heb je een verkleving of vijandig slijm, of harde eicellen, ik noem maar iets. Ik denk dat jullie met IUI of hooguit IVF een heel eind komen. Het is iets wat je samen zeker aankan! Gewoon bellen meid, des te eerder weet je waar het aan ligt en kun je dan kijken of je zover wilt gaan of niet. Maar uit ervaring weet ik dat je steeds je genzen verlegd om toch je droom werkelijkheid te laten worden. Succes!
Thanks Kate! Zo te lezen aan je handtekening heb jij er (helaas) al wat meer ervaring in. Mag ik vragen wat voor invloed dat heeft gehad op je relatie afgelopen jaren? En de dingen die je opnoemt kunnen inderdaad aan de hand zijn. Zien ze dat meteen bij je eerste onderzoeken? Want ik lees ook wel eens hier op het forum dat na de eerste onderzoeken mensen eerst weer een jaar zelf moeten proberen. 2dromertje: balen! Dat is zeker de minst leuke dag van de maand. Ik vind het wel hoop geven dat jullie al een kindje hebben, dan is het dus wél mogelijk! Succes de volgende ronde.