Gister onverwachts na een eerste IVF poging een MK gehad..dus heel mn roze wolk is verdwenen..k vindt het onbegrijpelijk..kan het nog steeds niet geloven..wil graag door voor een volgende poging..wie zit er ook in dit schuitje?
Kom je ook praten in het topic missed abortion juni steungroepje? Hoever was je? Heb je een natuurlijke miskraam gehad? Hier ons eerste kindje..9 weken echo geen hartje, gestopt bij 8 weken. Eergister curettage gehad. Sterkte! !
Ik zal zo eens komen kijken daar.. Ik was 6 weken..eerste zwangerschap na 2,5 mmm..waren erg blij maar toen gebeurde dit..kwam er vanzelf uit..heb het zien liggen..zooo erg
Heel veel sterkte! Verschrikkelijk om zoiets mee te maken, zeker na 2 1/2 mmm. Neem je tijd dit te verwerken en als jij en je partner eraan toe zijn weer opnieuw te proberen, dat kan natuurlijk! Na mijn bbz en MK wilde ik ook niets liever dan weer zwanger zijn.
Hoi Lieke, Wat voel je je dan ellendig, he. Zo vervelend voor je dat je dit ook moet meemaken... Ik zit redelijk in hetzelfde schuitje, nadat vorige week bleek dat mn zwangerschap - die eindelijk was ontstaan na de 7e iui behandeling- een bbz was. Weg gelukzalig gevoel, weg dromen, hallo wanhoop en verdriet all over again . Ik vind het vooral zo moeilijk dat ik niet de hoop kan hebben dat we zo weer zwanger zijn, aangezien dat bij ons niet zo werkt. Bah, bah, bah, wat kunnen sommige dingen in het leven toch ongeloofelijk shit en k#t zijn. Ik wens je heel veel sterkte toe!!
Hier ook Lieke.ik krijg morgen curretage.bloed al anderhalve week.pffffnu weer helemaal overnieuw beginnen .ben bang dat het steeds me een obsessie word en dat het dan juist helemaal niet meer wil
Hey dames, allereerst heel veel sterkte! Ikzelf heb voorbije nacht ook een miskraam gedaan, dit op 5w na een Clomid-zwangerschap.. Vreselijk gevoel En jeetje, wat een lichamelijke maar ook emotionele kwelling, dit had ik ook niet verwacht.. Groetjes
Hoi dames, na mijn eerste icsi poging heb ik ook met de 5 weken een miskraam gehad... Eerst zoooo blij en nu zoo verdrietig...
Hey dames, heb een gedichtje geschreven dat jullie allemaal wel bekend zal voorkomen, mss dat het jullie ook wat helpt in jullie rouwproces: In mijn buik het prille geluk van een nieuw leven, Een prachtig gevoel dat ons deed zweven. Een speciaal gevoel, niet te omschrijven, Negen maanden ga jij in mijn buik verblijven. Beiden erg trots op dit mooie wonder, Maar dat werd verstoord door een plots gedonder. Zoveel foute signalen van mijn lichaam, Mijn buik voelde ineens terug heel eenzaam. Ik wíst dat we je kwijt waren, Dat hoefde niemand mij meer te verklaren. De eenzaamheid in mijn buik werd nu vergezeld door pijn in ons hart, En de wereld rondom kleurde heel zwart. Stilletjes aan proberen we terug verder te gaan, Gepaard met af en toe nog een laatste traan.