Ben nog maar net uit het ziekenhuis en heb een tube operatie gehad (weet niet of ik het goed schrijf) daar is uit gekomen dat mijn beide eileiders aan het uiteinde zijn verkleefd... ze hebben nog geprobeerd ze te openen maar er stond al gelijk bloedingen dus zijn ze ermee gestopt. Nu is de enige optie nog ivf. Die verklevingen zijn ontstaan door chlamdydia. Dit is bij mij geconstateerd na bloedonderzoek. Dit heb ik opgelopen voor mijn relatie met mijn partner. Pas toen het werd geconstateerd ben ik erover gaan nadenken van wie ik het gekregen zou moeten hebben en kwam op een persoon uit van 3,5 jaar geleden vanwaar ik later achter kwam dat ik niet de enige was zeg maar. Ik heb nooit symptomen gehad dus daarom ging er bij mij nooit een belletje rinkelen. Maar goed de klap is wel even kei hard aangekomen voor allebei. Je hoopt stiekem toch wel dat het allemaal maar mee valt. Je bereid je voor op het ergste maar als dat het dan ook is komt het nog even hard aan. Wil hier gewoon even mijn hart luchten en misschien zijn er vrouwen met verhalen over ivf die uiteindelijk zwanger zijn geraakt.
Och meid toch, dat zijn inderdaad nare berichten! Vreselijk he, dat je er zolang ongemerkt mee kunt rondlopen, maar ondertussen richt het zo'n schade aan! Ook ik viel van mijn stoel bij de gynaecoloog toen ze me vertelden dat er antistoffen tegen chlamydia gevonden waren. Ik wist niet wat ik hoorde en kreeg ook een kijkoperatie. Bij mij hebben ze ze wel open gekregen, ondanks dat ik daarvoor ook nog een HSG moest ondergaan. Daardoor kwamen wij in aanmerking voor IUI. Ik kan me heel goed voorstellen dat het ontzettend heftig moet zijn dat er gezegd wordt dat IVF jullie enige optie is. Ik heb er dus zelf geen ervaring mee, zitten wederom in het IUI-traject, nu even rust, omdat het al vier keer mislukt is, dus ik kan geen verhaal delen mbt IVF. Maar ik wil je wel ongelooflijk veel succes wensen!! Heb je al een idee wanneer je starten mag?
Jeetje meis wat erg verdrietig... Ik heb zelf geen ivf ervaring maar wel wat mensen om me heen en die zijn zwanger geraakt hiermee. Heel veel sterkte! Knuf!
Op dit forum zijn zeker vrouwen die zwanger zijn geraakt dmv IVF, ik ben er 1 van. Het is echt niet leuk idd als je hoort dat je onvruchtbaar bent, wij dan onverklaarbaar onvruchtbaar maar ook dat was niet tof om te horen. ik wens je / jullie heel veel sterkte en succes!!
Wil jullie bedanken voor jullie reacties doet me zo.ontzettend goed. 20 oktober de nacontrole en dan mogen we aangeven welk ziekenhuis we willen. Geen idee welke we willen en hoe lang de wachttijden dan zijn. Heb tips gevraagd in het andere forum vruchtbaarheids behandelingen. Ja we zijn er allebei kapot van mijn vriend verwerkt het op een andere manier dan ik... het voelt bij mij als een soort falen ofzoiets. Heb ik heb al een zoontje van 6 jaar nu (ben zelf nu 32) en mijn zoontje is wel op de normale manier ontstaan. Na dat deze relatie over is gegaan ben ik tijdje alleenstaande moeder geweest zo'n 4 jaar lang. Heb in die 4 jaar korte relaties gehad omdat elke keer bleek dat het niet de ware was. Uiteindelijk en godzijdank mijn partner leren kennen en daar woon ik nu Inmiddels mee damen. Hij heeft vaak best wel moeite met het feit dat ik chlamydia had opgelopen door onveilige sex en heb daar soms best wel kwetsende woorden naar me toe gekregen. Ja natuurlijk kan ik me nu goed voor mijn kop slaan en denk stommerd dat je bent maar wat heb ik daar nu nog aan het is gebeurd en kan het niet meer terug draaien. En ja dit zijn nu de gevolgen ervan. Vandaag kreeg ik ook wel weer wat kwetsend naar mijn hoofd na dat hij de uitslag van mij hoorde en dat komt dan 2 keer zo hard aan. Snap hem ook wel hoor dat hij dit evengoed verschrikkelijk vind maar heb hem ook gezegd dat ik wel zijn steun straks heel goed kan gebruiken en hoop dat hij het verleden los kan laten. Sorry voor mijn lange verhaal maar wil het gewoon even kwijt. Voel me zo rot en falend naar mijn vriend toe😢
Ai. Snap dat dat heel erg zeer doet. Het deed bij mij al zeer de diagnose pcos maar wist dat ik met medicijnen nog natuurlijk zwanger kon raken. Dit lijkt me heel hard aankomen. Je moet niet zo hard zijn naar jezelf. Dat heeft geen zin. Ik heb zelf 30 kg overgewicht en heb ook vaak gedachr: had ik maar niet zo veel gevreten... maar daar heb je nu niets meer aan. Wat gebeurd is is gebeurd en je kunt alleen nog vooruit. Dus wees niet te hard voor jezelf. Wat je vriend betreft. Ik begrijp dat de klap voor hem ook hard aan komt. Maar ik vind het niet eerlijk dat hij kwetsende opmerkingen naar je hoofd slingert. Hij hoort je te steunen en afreageren doet ie maar ergens anders en niet op jou. Maae dat is mijn mening. En wat dat falende gevoel betreft herken ik ook. Toen ik hoorde dat ik moeilijk zwanger kon raken had ik dat gevoel ook. Uiteindelijk 2 jaar bezig geweest. 4 maanden geleden een miskraam. Toen voelde ik me ook zo'n vreselijke mislukkeling. Het bent een vrouw en je kunt niet eens een kindje krijgen... Maar ook daar schiet je niets mee op. Even treuren mag. Maar daarna weer op staan en positief blijven. Je hebt al een prachtig kind en er is nog hoop dat je er nog 1 kunt krijgen. Heel veel sterkte
Jeetje wat heftig! Ik ben zwanger geraakt dmv IVF. We hebben daarvoor nog een heel traject bewandeld en gelukkig na 1 poging zwanger van ons meisje. Het is geen prettig traject en enorm zwaar, maar ik weet zeker als je positief probeert te blijven en met elkaar blijft praten, het zeker goed komt. Ik was ontzettend dankbaar dat wij ivf mochten doen, al vond ik het doodeng. Weer een stapje dichterbij een wondertje. 'Elke stap die mislukt, brengt je dichter bij succes'
De moed geef ik sowieso niet op en ben sterk genoeg van me eigen. Veel doorstaan in het verleden en dat heeft me door de jaren heen sterker gemaakt. Het gaat nu geestelijk al iets beter ook dankzij jullie reacties. Dank jullie wel. Lichamelijk voel ik me klote maar dat komt door de pijn maar dat is begrijpelijk en zal met de dag weer minder worden. We gaan er voor de volle 200% voor. En mijn vriend heeft zoveel spijt van wat hij heeft geroepen en zorgt nu erg goed voor me. Voor de rest zag alles er goed uit. Eierstokken.. baarmoeder dus het enige dus de verklevingen aan het uiteinde van mijn eileiders. Ze moeten 20 oktober alleen nog dmv een echo kijken naar mijn eileiders. Weet niet meer precies hoe ze het uitlegde maar er bestaat nog een hele kleine kans dat mijn eileiders weg gehaald moeten worden omdat dat een innesteling dmv ivf in de weg kan staan. Maar de gynaecoloog gaf aan dat ik daar maar niet vanuit moest gaan.
Jeetje wat een vreselijk rot nieuws Ik wist niet eens dat dat zulke schade kan aanbrengen! Heel veel sterkte en ik duim voor jullie!
Heel veel sterkte, maar zie dit ook gewoon als een nieuwe kans: jullie gaan hier nu bij geholpen worden! Sta er voor open en denk niet alleen maar 'o shit, nu moeten we a/d IVF'. Ik heb héééél makkelijk praten hoor, dat weet ik, ik ben nog maar net gestopt met de pil en weet nog totaal niet wat er bij mij gaat gebeuren.. Maar probeer ook iets positiefs te zien, naast het feit dat je er best van mag balen. En voor wat betreft je vriend: ik snap dat het voor hem ook zwaar is, maar kom op zeg, jou kwetsen lost echt precies niets op. Ik weet van een dame hier die ik volg op Instagram (@beschuitmetrozemuisjes) dat ze zwanger is na IVF. Ik wil jou alle geluk en gezondheid wensen tijdens de IVF en dat het maar snel raak mag zijn.