ik heb bij mijn eerste mk hetzelfde gehad als elegance nu.. ze kunnen zien hoe groot het vruchtje is natuurlijk en dan bij hoeveel weken zwangerschap dit hoort. aan de hand van de datum van je positest en je cyclus weten ze hoever je zwanger zou moeten zijn. en dan kunnen ze ook de uitspraak doen dat het dus bijna niet kan dat je korter zwanger bent... @meagan: elegance geeft aan dat ze ook baar haar die berekening hebben gemaakt en dat de gyn het ook geen kans geeft dat ze dus korter zwanger kan zijn. ik heb toen meerdere echos gehad en uiteindelijk nog 2 weken in spanning gezeten, maar de gyn heeft ons toen ook al duidelijk aangegeven dat we eigenlijk niet korter zwanger konden zijn. toch hou je hoop en de klap kwam daarna nog een keer! de onzekerheid heeft mij toen echt even kapot gemaakt. ik zou elegance ook moed in willen praten, maar ik weet ook (waarschijnlijk meerdere hier) hoe killing het is om hoop te houden en dat die hoop daarna nog eens de grond in word geslagen. ik ben bang dat het na het verhaal van elegance gelezen te hebben en het geen symptomen hebben toch betekent dat het foute voel is, hoe erg ik dat ook vind! liefs rebbel
@Rebbel, je hebt waarschijnlijk wel gelijk maar toch is het niet uitgesloten en vraag ik mij af of er niet te snel wordt ingegrepen bij veel gevallen. Snap je wat ik bedoel? Soms wordt er niet eens bloed afgenomen, terwijl HCG niet toeneemt als het vruchtje niet groeit, toch? Ik ben hier gewoon altijd zo bang voor dat ik mij heb voorgenomen om nooit voor die 8 weken een echo te laten maken, ik wil zeker weten dat er een hartje klopt en als het dan niet zo is.. dan weet je waar je aan toe bent, hoe hard ook Die onzekerheid is toch ook niets?
ik snap wat je bedoeld met waarom pas een echo met 8 weken, ik wil het de volgende keer ook niet eerder door mijn ervaring. het is trouwens wel zo dat het vruchtje nog even wat kan groeien, dit komt door de hormonen die in je lichaam zitten is mij toen verteld. ze zullen niet meteen gaan curetteren denk ik, bij mij hebben ze iig nog even gewacht wat mijn lichaam zelf ging doen en ik kreeg ook nog een echo om te kijken of het vruchtje echt niet gegroeid was. liefs rebbel
@rebbel, gelukkig begrijp je me Ik kom af en toe anders over dan ik 'normaal' ben, stomme hormonen ook....
ow meiden, wat lief dat jullie je zo'n zorgen maken, ik kan helaas niet zeggen dat het nergens voor nodig is want voel me wel echt uit het veld geslagen.. heel maf eigenlijk maar voel gewoon even helemaal niks dan verbijstering.. allereerst had ik de berekening gemaakt dat ik niet korter dan 6w zwanger zou kunnen zijn, ivm korte cyclus en dat ik ook mijn ei gevoeld had en ook nog eens 4 dagen voor nod posi teste.. dan zit er maar zo weinig ruimte in dat het niet zou kunnen dat het vruchtje pas ingenesteld is de dag voor de posi test of zelfde dezelfde dag.. wat dus niet kan... en ook mijn symptomen zeggen meer dan genoeg helaas... dus ja maandag maakt ze nog een echo, maar puur ter controle dat zijn ze verplicht.. we zijn net gaan uiteten.. omdat ik niet tegen thuis zijn kon, gewoon even wat anders aan mijn hoofd.. en we zijn zo verdoofd dat we er ook wel om moeten lachen.. de ober zegt, tafel voor 2 en ik reageer heel zachtjes tegen manlief, nee tafel voor 2 en 2 mm... ik denk dat dat mijn manier van sarcasme isofzo.. en natuurlijk zelfbescherming van het gevoel daar gaan we weer :S Zie wel tegen een curetage op, kan iemand me daarvan af helpen?
en meagen en rebbel ik begrijp jullie alle 2 volkomen beide hebben jullie het over hetzelfde alleen andes uitgelegd
hoi lieve meiden.. Wat een tegenstrijdige berichten hier... Als eerste, Elegance... nee he Wat vreselijk.. ik heb er geen woorden voor! Pff, het is zo oneerlijk! Heel veel sterkte.. ik denk aan je.. En Joyce , Gefeliciteerd met je meid! ... Wat super dat alles goed was en wat ontzettend gaaf dat het nu een meid word! Nu gauw roze inslaan! Geniet ervan meis! Aylin, jij morgen 17 weken ... jeee, wat gaat dat snel joh! En ook bijna de echo.. spannend hoor! Ik heb even in je album gespiekt..om te kijken of je misschien een nieuwe buikfoto had geplaatst en toen zag ik de foto van jou! Je bent echt een knappe meid, als ik dat mag zeggen! Ik had me je heel anders voorgesteld Ik ben maandverband vrij ... dus we gaan er weer voor deze ronde! Op naar een 2010 beebje voor ons! Liefs Eleni
Lieverd, Ik heb zelf nooit voor een curretage gekozen (dom misschien) omdat ik principieel zo tegen ben.. nou ja, ander verhaal. Ik kan je daar dus niet bij helpen.Gelukkig zijn er hier anderen die je wel kunnen helpen. Heel veel sterkte!
Elegance Ik heb de curettage, lichamelijk gezien, positief ervaren. Geestelijk is natuurlijk een heel ander verhaal. Je maakt van de hele ervaring niks mee, gelukkig. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat toen ze mij naar de OK reden, mijn hart echt letterlijk in tweeën brak. Ik ging mijn kleintje, dat bijna 11 weken in me zat, weg laten halen. Dat was een heel naar en verdrietig gevoel.. Na de curettage heb ik een soort van menstruatie pijn ervaren. Net of je echt heel heftig ongesteld bent. Ik verloor geen bloed meer na de ingreep. Twee weken na de ingreep had ik wel een bloeding maar dat was na een dag alweer over. Maar dit laatste schijnt bij iedereen anders te zijn.. Ik kan je vertellen dat het , medisch gezien, 100% meevalt... Ik heb achteraf geen spijt dat het zo is gelopen. Ga op je gevoel af.. Nogmaals heel veel sterkte .... Liefs, Eleni
@Joyce helemaal jouw bericht gemist. Sorry! Gelukkig is alles goed bij jou en een meisje.. dat wist ik stiekem al Volgende keer zal ik het gelijk zeggen als ik iets voorspel, haha achteraf geloofd toch niemand je
@elegance: ik kan me voorstellen dat je jezelf heel erg ellendig voelt meid! knuffel! ook ik heb de curettage lichamelijk als positief ervaren, het is me alles meegevallen. ik wil wel eerlijk tegen je zijn, dus vertel ik dit er ook bij.. zoals eleni al zegt vond ik het emotioneel gezien ook zwaar. je gaat onder narcose en als je wakker word is je kindje weg. zeker nu ik ook een spontane mk heb gehad merk ik voor mezelf veel verschil, ik kon het nu veel beter afsluiten, ik denk dat het oor de verwerking beter is als het er vanzelf afkomt. die keus heb je ook denk ik? om het af te wachten? liefs rebbel
@Elegance ik had een ma met 11 weken. Het ene vruchtje was met 9 weken al overleden en de ander was een twijfel geval (was een 2ling). Wij zaten 2 weken in spanning....Omdat de gynaecoloog nog hoop had. Ik heb er nooit in geloofd dat het goed zat. Vanaf de positieve test had ik al een naar voor gevoel. Heel vreemd maar kon het niet thuis brengen. Ik was ook erg sarcastisch over de hele situatie en kon er geen eens om huilen. Wij hadden voor de geboorte van Aylin ook een ma gehad met 8 weken, en in dezelfde spanning gezeten dus voor ons was het een herhaling van het verleden. Met 12 weken kregen we te horen dat het definitief fout zat en ik moest een week afwachten. Helaas kwam het niet los ben geen druppel bloed verloren in die 3 maanden. Ik moest dus gecuretteerd worden. De ingreep viel op zich lichamelijk erg mee. Mijn pech was dat de eerste curettage niet goed was gegaan. Dus 1,5 maand later moest ik weer. Bij mij heeft het dus allemaal erg lang geduurd voordat het achter de rug was. De 2 curettages is voor mijn lichaam wel een opdonder geweest mijn cyclus was totaal van slag. Emotioneel heb ik er wel enorm doorheen gezeten...Dus meid denk goed na over je beslissing...Pffff weer een heel verhaal... @Eleni jaaaaah morgen 17 weken het gaat idd erg hard nu. A.s. maandag de pretecho ben zo benieuwd...Laat het jullie natuurlijk direct weten!!!! Bedankt voor je complimentje word er helemaal verlegen van Wist je trouwens dat het met Synneke hartstikke goed gaat. Ze heeft positieve uitslagen gekregen van haar punctie. Dus zij zit ook eindelijk op haar roze wolkje
@ Elegance: Over de curretage hoef je je geen zorgen te maken. Je gaat onder narcose en voor je het weet, is het voorbij. Dus daar moet je nu niet aan denken. liefs, mamaT
Allereerst: wat vreselijk voor je! Kan me je wanhoop zo goed voorstellen. Zat je gevoel toch goed he? Wat betreft de curettage. Ik had een MA bij 11 weken, vruchtje was al 3 weken overleden. De curettage zelf vond ik erg meevallen. Daarna een week of twee wat menstruatiepijn en licht vloeien. Dus lichamelijk vond ik het niet ingrijpend. Wel merk ik nu nog dat ik erg moe ben. Heel veel sterkte deze tijd!
dat klinkt idd alsof het meevalt de curetage.. ik denk dat het geestelijk toch een klap blijft.. het liefst zou ik het zoals vorige keer hebben dat het er gewoon vanzelf uitkomt, maar dan wil ik niet dat we daar te lang op moeten wachten.. ik heb allerlei negatieve verhalen gelezen over die tabletten die het zouden moeten opwekken, daar heb ik ook niet zo'n goed gevoel bij eigenlijk.. Wat ook raak voeelt is dat je opeens hoort bij de groep waarbij het niet goed gaat.. we wilden zwanger worden en dan krijg je een mk en dat link je nog aan dat kan gebeuren en hoort erbij.. Nu een 2de mk vind ik moeilijker te accepteren en hoort er naar mijn gevoel niet meer bij.. ik vind zwanger worden dus ook echt afschuwelijk, ik heb er nog nooit van kunnen genieten,. beide keren was het na de posi test al een rot gevoel. wat bleef tot de beide echo's.. dus ik vroeg gistereren kan mijn nega stemming invloed hebben, dat kon, maar als je iets zo voelt zit het ook niet goed, ik gad aan dat ik niet onzeker was in wel niet goed gaan, maar dat het gewoon niet goed voelde.. Voor diegene die het misschien nog kunnen herinneren ik riep ergens ik vind er echt niks aan zwanger zijn.. dat gevoel wordt nu dus alleen maar versterkt.. dan lig ik nu in bed met nog steeds een dood vruchtje in me, met de liefde van mijn leven die gisteren nog papa werd en ik mama.. en nu.. daar gaan we weer, op zoek naar het ei.. met nog eerst de mk voor me of een curetage.. bah wat voel ik me rot.. en natuurlijk word ik nog steeds op het onmogelijke tijdstip wakker..
Elegance, ik dacht er net zo over als jij. 2 miskramen is niet niks. De spanning het nare voor gevoel zo is er idd niks aan. Ik heb ook nog nooit echt op een roze wolk gezeten 2 missed abortions en 1 zwangerschap met veel stress en bedrust. Je wilt graag zwanger worden maar vraagt niet om al die extra ellende. Het raakt je tot op je ziel. Lieve meid heel veel sterkte en hopelijk nemen jullie je tijd er voor. Denk aan jezelf en doe waar jij je goed bij voelt.
lieve elegance, ik begrijp helemaal wat je bedoeld! ik vind er ook geen klap aan! de 1e keer dat wij onze mk kregen ging ik er ook vanuit dat het wel goed zou komen, gelukkig ging in het begin de zwangerschap van milan goed, totdat ik met 25+5 weken al weeen kreeg, opgenomen en overgeplaatst omdat ze echt bang waren dat ons hummeltje al geboren zou worden! gelukkig in utrecht dit tegen kunnen houden! steeds weer in het zkh gelegen aan de weeenremmers en als ik thuis was mocht ik niks waarbij dus heel veel spanningen of we het wel zouden redden. uiteindelijk gelukkig kunnen rekken tot de 34 weken! nu met weer een mk gehad en de wetenschap dat ik bij een volgende weer kans heb dat hij of zij te vroeg geboren gaat worden kan ik ook helemaal niet genieten! je gaat aan je lichaam twijfelen na 2 miskramen en dat is heel normaal... helaas is zwanger worden en zwanger zijn niet voor iedereen een roze wolk! weten jullie al of jullie onderzoeken willen laten doen? dikke knuffel voor jou! liefs rebbel
@elegance Probeer nu voor jezelf de afweging te maken tussen een aantal mks en dan toch zwanger worden (rebbel en aylin en ook Nadia is een goed voorbeeld) en helemaal niet proberen om zwanger te worden alleen al om het verdriet van de miskraam niet weer te hoeven doorstaan. Ik denk dat je dan nog verdrietig wordt, omdat je kinderwens dan niet uit kan laten komen. Het is jammergenoeg niet voor iedereen weggelegd om zonder mks een gezond kind op de wereld te brengen. Maar ik denk dat je nog verdrietiger wordt als je het helemaal niet probeert. We slepen je er wel doorheen! Nu.. en eventuele nieuwe zwangerschappen!!!!! We zijn immers je lotgenoten. Mbt de curretage. Ik had ook geen zin in een nasleep, dus vandaar dat ik meteen voor de curretage had gekozen. Anders kan het nog weken duren voordat je het echt achter je kan proberen te laten. Het komt wel goed.. we slepen elkaar er doorheen... liefs, mamaT