nee na 2 jaar gaan we gewoon met frisse moed verder Ooit komt ook voor ons die mooie dag als je maar blijft geloven welkom luna wat een verhaal zeg
we zijn gewoon al met z'n 26e! Hoezo, miskramen komen weinig voor ? Echt niet! M'n vriendje en ik hebben ruzie gemaak gisteren en nu weer, dus het gaat lekker met het klussen
Dank je wel Marleen, dat is heel lief. Ik hoop vurig dat je gelijk gaat krijgen wat het roze blijven betreft. Geen ruzie maken in klustijden! Zit je weer een maand te kijken. Ik zou het weer snel goedmaken. Ik kan van hieruit slecht bemiddelen anders deed ik het graag voor je. hahah Liefs Assie
Hallo meiden, Ik lees nu net voor het eerst dit onderwerp. Ik keek namelijk nooit bij "zwanger worden", vandaar. Ik zou me graag bij jullie willen voegen. Allereerst wil ik jullie veel sterkte wensen met jullie verlies en ook heel veel succes voor de toekomst! Even wat over mezelf: Ik ben op 1 juni gecuretteerd, ik was toen 13 weken zwanger. We gaan nu weer voor een volgende zwangerschap die hopelijk wel 9 maanden mag duren! Mijn NOD is op 10 september. Op een vruchtbare toekomst! Groetjes Sas.
hi allemaal, ik heb geen idee of ik wel ga testen, heb de afgelopen week al veel bloed verloren terwijl het nog ruim voor mijn NOD was. ik weet zeker dat ik 8 aug eisprong heb gehad (ovu test en temp meeting). sinds de 14e tot gister heb ik bloedverlies gehad. nu weet ik het niet zo goed. als ik morgen en overmorgen nog hoge temp heb dan ga ik testen, maar anders is het einde oefening of ik nu wel of niet bloedverlies. zal wel komen door de 2 curretages dat mijn baarmoeder van slag is... heb volgende week donderdag weer afspraak in het ziekenhuis voor nacontrole.
2 jaar ! mijn hemel... Kijk dat bedoel ik dus. Mensen die zo lang bezig zijn mogen gewoon geen miskramen krijgen. Echt waar! (niemand eigenlijk, maar nog liever ik, dan mensen zoals jij)
NOD 22-08-2007 Assie (ronde 1) 22-08-2007 Sann (ronde 5) 23-08-2007 Charlie01 (ronde 1) 23-08-2007 Bahar (ronde 5) 24-08-2007 Marun 26-08-2007 Princess (ronde 1) 26-08-2007 Casedy (ronde 1) 27-08-2007 Loesjuh (ronde 5) 27-08-2007 Wiets (ronde 2) 28-08-2007 Manon F (ronde 1) 28-08-2007 Jent (ronde 5) 28-08-2007 daantje86 (ronde 1) 30-08-2007 Jendo (ronde 6) 03-09-2007 Kaley (ronde 1) 06-09-2007 Marleen123 (ronde 2) 09-09-2007 Vruchtje24 (ronde 2) 09-09-2007 Liesje76 (ronde 2) 10-09-2007 Sabien99 (ronde 2) 10-09-2007 Bruidje77 (ronde 1) 11-09-2007 Hummel: (ronde 2) 12-09-2007 Danjo (ronde 9) 13-09-2007 Nony (ronde 1) 14-09-2007 Marije1980 (ronde 4) 18-09-2007 Lola 1982 (ronde 3) 20-09-2007 Luna (ronde 1) 23-09-2007 Droom (ronde 6) 27-09-2007 Emmi (ronde 2)
Hi Sas, Op de allereerste plaats sterkte met je verlies maar wat toevallig; ik ben ook op 1 juni gecuretteerd en was toen 10 weken zwanger. Hoelang heeft het bij jou geduurd eer je ongi werd. Bij mij 8 weken. Ik dacht op een gegeven moment dat ik aan de overgang was. pffff das lang wachten. Met name door mijn leeftijd, dan wil je liefst geen maand verloren laten gaan. Liefs Assie P.s. heb mijn laatste zwangerschapstest toegevoed in mijn album zoals beloofd.
Jeetje, veel geschreven en veel nieuwe meiden zeg! Ik ga mijn best doen hoor! Liesje76: Dan hoop ik voor je dat het deze maand weer raak mag zijn als je elke dag gaat klussen! Wiets: wat fijn dat je eerder terecht mag als je weer zwanger bent! Niet dat het wat voorkomt, maar geeft wel een boel zekerheid! Daantje86: Hoe is ie met jou? Assie: ik las dat je testen steeds donkerder worden! En je staat zelfs al roze! geweldig en ik hoop dat je het kindje nog 8 maanden in je mag dragen! En blijf hier vooral schrijven he?! Bahar: hoe is met jou meid? Kan je het al geloven? Sann: Welkom! Spannende dagen voor jou dus! Laat je het weten hoe het afloopt? Of detest positief is! Manon F: Pfff, wachten duurt lang he?! @ Lais: Welkom! Ik hoop dat je baarmoeder schoon is zodat jullie je weer kunnen richten op het zwanger worden! en sterkte nog natuurlijk! Marun: Nog even, heb je het gevoel dat het raak is? Nony: Hoe voel je je voor de rest meid? Ik had geen last van misselijkheid.. kan natuurlijk ook door het verlies komen he? Door de spanningen en stress! Jent, casedy, marleen123, mano82 en danjo: hoop dat met jullie ook alles goed is! Princess: bah, dikke knuffel! Dayenne: Balen meid, ik had zoveel goede hoop! Zico: hoe is het nu met jou? Met jou is het allemaal nog zo kort geleden gebeurt.. Ik hoop dat je het mooi plekje kan geven! Luna73: he bah! Sterkte zeg! En welkom natuurlijk! Bruidje77: Voor jou ook heel veel sterkte! Sas28: Welkom en ook veel sterkte! Hoop dat het snel raak mag zijn! Charlie01: jeetje wat een vreemd verhaal. Ik heb geen idee wat het zou kunnen zijn! Ik hoop dat ik niemand heb overgeslagen! En anders, sorry! Ik voelde me gisteravond en vandaag best kut... Ik voelde zoveel woede opeens.. Ik was zo boos dat ik niet meer zwanger ben! Ik heb de eerste dagen veel woede gevoeld.. En toen heb ik mij er voor afgesloten. Toen een vriendin vertelde dat ze zwanger was een maand na de curretage moest ik echt huilen. Ik gun het haar echt, maar mijn verdriet kwam eruit... Ik heb alles weerweggestopt... Maar gister was ik zo boos! Vandaag precies 10 weken na de curretage... Overmorgen zou ik 26 weken zijn! Bah, vandaag in de trein 1 zwangere tegenover me en 1 naast me... Dan ga ik denken, hoe zou mijn buik nu zijn? Ik heb echt 2 baaldagen! Ik heb ook het gevoel dat als ik er met iemand over praat dat ze denken: ach het is toch al weer zolang terug?! Sorry voor het geklaag!
NOD 22-08-2007 Assie (ronde 1) 22-08-2007 Sann (ronde 5) 23-08-2007 Charlie01 (ronde 1) 23-08-2007 Bahar (ronde 5) 24-08-2007 Marun 26-08-2007 Princess (ronde 1) 26-08-2007 Casedy (ronde 1) 27-08-2007 Loesjuh (ronde 5) 27-08-2007 Wiets (ronde 2) 28-08-2007 Manon F (ronde 1) 28-08-2007 Jent (ronde 5) 28-08-2007 daantje86 (ronde 1) 30-08-2007 Jendo (ronde 6) 03-09-2007 Kaley (ronde 1) 06-09-2007 Marleen123 (ronde 2) 09-09-2007 Vruchtje24 (ronde 2) 09-09-2007 Liesje76 (ronde 2) 10-09-2007 Sabien99 (ronde 2) 10-09-2007 Bruidje77 (ronde 1) 10-09-2007 Sas28 (ronde 3) 11-09-2007 Hummel: (ronde 2) 12-09-2007 Danjo (ronde 9) 13-09-2007 Nony (ronde 1) 14-09-2007 Marije1980 (ronde 4) 18-09-2007 Lola 1982 (ronde 3) 20-09-2007 Luna (ronde 1) 23-09-2007 Droom (ronde 6) 27-09-2007 Emmi (ronde 2)
Assie, die test is toch heel duidelijk positief hé. Hopelijk mag je je kleintje nu 9 maanden bij je houden!
@ Lola: ik weet hoe je je voelt meid, heb er sinds zaterdag ook enorme last van. Huiluien en woede-aanvallen. Hopelijk betert het snel met je! xxx
@ Princess: Klote he? Hoop dat je je snel beter voelt! maar goed, het zal er ook wel bijhoren! @ Assie: nou die test is zeker positief!
Lieve Lola, Gekkie, dat is toch geen klagen. Wij weten allemaal hier hoe jij je voelt. Het lijkt dan inderdaad dat je overal zwangeren tegenkomt en er overal kinderwagens lopen. Nog veel meer dan eerst. Wat jij vertelt is heel herkenbaar voor mij. Mijn man had een flinke huilbui meteen nadat duidelijk werd dat het baby niet meer leefde. Ik had dat niet. Ik was als versteend. Bij mij kwamen ook de emoties veel later. Je lichaam voelt nog zwanger. Je lichaam en geest is niet meer in balans. Daarbij nog de frustratie. De droom die je in diggelen ziet vallen. Het voelt zo gemeen. Ik wens je nog veel sterkte Lola. Liefs en knuf assie
@ Assie: wat zeg je dat allemaal mooi en lief! Ik zat ook als versteend daarzo, terwijl erbij mijn vriend verschillende dingen kwamen... Hij huilt nooit, maar woede en verdriet natuurlijk... Ik handelde heel rationeel... Terwijl hij nog hoop had, zat ik aan een broodje filet en rosbief! En nu heb ik zo iets van: shit!
Wij hadden bijna hetzelfde hoor. Na 2 jaar 'klussen' en de hele moeilijke beslissing niet in de MMM te stappen waren we dan toch 'zomaar' zwanger. Dol gelukkig natuurlijk en vol spanning wachten tot we de eerste echo zouden krijgen. Deze stond gepland voor 11 juli 2005. En daar zit je dan in de wachtkamer, het stel voor ons komt huilend naar buiten, en dan weet je genoeg. Wij mochten naar binnen, even een gesprekje en dan mocht ik eindelijk op de tafel gaan liggen. Echo apparaat op mijn buik en we zien een heel mooi vruchtzakje, maar geen kind. De wereld zakt onder onze voeten weg, het liefst zou ik met tafel en al de grond in verdwijnen. Na heel lang zoeken is er dan toch een vruchtje te vinden van 1 mm (wat gelijk staat met een zwangerschap van minder dan 5 weken). Dan krijgen we te horen dat ze het 2 weken af gaan wachten om uit te sluiten dat het kindje nog groeid en dat ik me op 1 of andere manier verteld heb (ja 7 weken vertellen maak dat de kat wijs ) Met 12+3 heb ik dan toch nog spontaan een miskraam, het zakje met de vrucht weet ik op te vangen en de vk komt meteen langs om te kijken. Daarna stopt hij me in bed met een warme kruik en drukt me op mijn hart maandag gewoon voor de afspraak te komen want dan kan hij even met de echo kijken of alles schoon is. Ik ben kapot, verdrietig, boos en mijn werkgever vind dat ik best weer aan het werk kan gaan. En ik ben zo verdooft dat ik het ook nog doe ook nog (idioot dat ik er ben). Collega's zeggen later dat ze van mij waren geschrokken ik schijn spier wit en als een zombie die elk moment in tranen uit kan barsten rond te hebben gelopen. Een maand later wordt ik voor het eerst weer ongesteld, we zijn op vakantie en ik knap, kan niet stoppen met huilen, het voelt alsof het allemaal mijn schuld is maar boven alles wil ik gewoon mijn kindje terug. Na de vakantie moet ik weer aan het werk. Bij alles wat ook maar met een kind te maken heeft denk ik bij mezelf dat wij dat wel nooit meer zullen meemaken. En dan 3,5 maand na mijn miskraam zit ik stom verbaast naar een positive test te kijken, dat kan toch helemaal niet, eerst deden we er 2 jaar over en nu is het na zo'n korte tijd alweer zo. Gelukkig mag ik met 7 weken al een echo komen maken. Met lood in de schoenen klim ik op de bank, het beeld van de vorige echo blijft maar in mij op komen. En dan, voor mij leek het minuten te duren, zien we daar een klein wormpje met een knipperlichtje. pff wat een opluchting, we zijn in ieder geval verder dan de vorige keer. De eerste 12 weken zeg ik wel een paar keer per dag tegen de kleine. Wat er ook gebeurt blijven zitten hoor. Dat heeft hij zich ook goed in de oren geknoopt (waarschijnlijk zal dit ook de enige keer zijn dat hij heeft geluisterd ) want pas met 42 + 6 weken vond hij het ook wel tijd worden om eruit te komen. Voor iedereen die dit ook meegemaakt heeft, blijf hoop houden. En vergeet niet, wat de buiten wereld er ook van vind, jullie zijn moeders (ook al is jullie kindje niet zichtbaar voor deze wereld) Groetjes Anita
@ Pluk: Wat een verdrietig maar mooi verhaal! Wat heeft het lang geduurd voor jullie om een kindje in jullie armen te sluiten! Geweldig dat jullie nu zo'n prachtzoon hebben!