Goh, hoe ik dat ervaar? Nou, ik moet zeggen dat ik na twee MA's, en nu zwanger na de 1e IUI, toch redelijk relaxed was. "Voordeel" was dat we, toen ik net 9 weken was, voor 10 dagen naar Curaçao gingen. Het is toch iets relaxter stressen met je derrière in de Caribische zee dan thuis op de bank... We hadden, heel bewust, de eerste echo pas na de vakantie gepland. Maar ik realiseer me dat we daarin een uitzondering zijn. Ik zou die dag 11+2 weken zijn (afgelopen vrijdag). Hoe groot was onze opluchting toen we al snel de verlossende woorden hoorden: Ik zie een baby en een hartslag! wat was dat prachtig om te zien en te horen...Een bewegend kindje en een prachtige hartslag! Wel 3 daagjes terug gezet, maar dat is verwaarloosbaar vlgs de gyn.
Oooooh, heerlijk dat je er zo relaxt onder kon zijn! Ik merk dat ik dat af en toe gelukkig ook kan maar schiet toch nog steeds in de stress als ik iets raars voel. ...alhoewel dat ook steeds een beetje minder wordt. Zolang ik geen bloed zie zit het er in ieder geval nog in. Waarschijnlijk krijg ik over een week de eerste echo. Als deze goed is zal ik denk ik pas echt blij kunnen zijn en kunnen gaan genieten. Merk dat ik dat nu nog niet durf, toch bang voor teleurstelling.
We hadden hier met 6.5 de 1ste echo en dit was een uitwendige echo en daarop hoorden we zelfs het hartje kloppen. Ik heb bij deze zwangerschap al gelijk vanaf het begin een goed gevoel en dat ik bij mijn vorige zwangerschap niet en die eindigde ook in een MK
hallo dames.. ik heb een gezonde zoon zonder stress de zwangerschap doorstaan, niet misselijk een beetje een "perfect zwangerschap" we waren helemaal in de wolken toen ik weer zwanger bleek. was zo beroerd als het maar kan. ik had een gevoel van nee mijn man zag het helemaal zitten niks aan de hand. toen ik begon te bloeden had hij nog steeds de volle vertrouwen,, op de echo helaas bleek dat het toch niet goed zat, een leeg vruchtzakje.. gelukkig die zelfde avond de mk al gehad en was helemaal schoon verklaard we mochten er weer voor gaan mijn vk heeft die week erna nog 4x gebelt hoe het ging dat vond ik heel fijn, ik mocht die echo op 7weken ook op een zaterdag(praktijk gesloten) krijgen om mijn ongerustheid weg te halen maarja het was een mk... mijn mk was 5feb. op dit moment ben ik weer zwanger onzettend blij zo snel alweer zwanger te zijn maar foei wat een angsten brengt dat mee...... ik heb geloof ik al 12 testen gedaan in die 7weken om te kijke of ik nog steeds zwanger ben(idioot natuurlijk bij mk geeft de test dat ook nog aan) maar goed het geeft een beetje rust.. ja elk pijntje elke vreemde beweging in mijn buik maakt mij onzettend bezorgd... wat als of nee niet weer... en serieus elke toiletbeurt controleer ik mijn wcpapier of er geen roze of rood iets op zit.. tot nu toe niks.. elke keer als ik druk ben geweest en (sorry voor de uitleg) het gevoel heb soppig onder te worden moet ik na de wc kijken of ik niet bloed... ik heb donderdag mijn eerste echo en ben doodsbang om er heen te gaan ik durf gewoon niet... ben zo bang dat het weer fout zit... terwijl mijn gevoel nu zegt dat alles goed is en mijn gevoel er eigenlijk best wel rustig onder is... alleen ik zelf niet...ik ben niet misselijk.. heb in het begin wel iets wat klachtjes gehad zere boobs stughaar onzettend koud.. dus daar heb ik geen angst om het gaat net zoals bij mijn zoon.. maarja zegt de echo dat donderdag ook... ik wordt er zo gek van want stress is ook niet goed voor de baby... en na een mk zwanger worden geeft je genoeg stress voor een heel weeshuis.. dus we hopen gewoon dat donderdag de echo goed is.. en ik mag daarna ook echo's houden om mij gerust te houden... door die echo's worden we gewoon eigenlijk in "bedwang gehouden" om niet te stress en alles perfect te laten verlopen alle andere dames heel veel suc6 heel veel sterkte en we gaan voor allemaal plakbeebs (*duim*duim*duim* ik denk dat ik ook pas gerust ben als ik het babytje levend in me handen heb over 8 maand
@moedervantomasz: Super gefeliciteerd met je echo!!!!! Ben je er nu wat rustiger onder of nog steeds niet???? Helaas is het bij mij weer mis! Ik kreeg vanmiddag op m'n werk ineens heftige buikpijn. Kon gelukkig snel naar huis. Eenmaal thuis had ik ook helderrood bloedverlies....meer dan een drupje. Ben tot nu toe nog geen grote stolsels verloren maar ben bang dat dat nog wel gaat komen Ben er een beetje beduusd van...de derde miskraam! Wat gaat er toch mis? Waarom bevalt een meisje van 12 wel van een gezond kind....terwijl ze dit niet wil en gaat het bij mij steeds mis......ik wil wel ruilen hoor Ik zal morgen het ziekenhuis bellen en overleggen hoe en wat nu verder. Ben bang dat ik een bij een volgende zwangerschap helemaal in de stress raak totdat ik een goede echo heb en vond de afgelopen 2,5 week al behoorlijk heftig en spannend. Weet nu allemaal even niet wat ik er mee moet en wil (voorlopig even niet zwanger worden of toch maar wel). Ik laat het maar even bezinken en zie morgen wel weer verder. Tot die tijd ga ik er maar vanuit dat het foute boel is. Jammer maar helaas....en vooral vreselijk balen! :x
O nee Mieke, wat afschuwelijk! Ik hoop dat het loos alarm is, maar het klinkt niet geruststellend. Mocht het weer mis zijn, vraag dan om onderzoek hoor! Suus
@suus35; Tja, ze zeggen wel dat miskramen vaker voorkomen dan je denkt en dat het heel "normaal" is....zeker als je al wat ouder bent. Zou het ziekenhuis al onderzoek willen doen? Ik heb immers 1 zeer lieve gezonde dochter en 3 miskramen gehad dus het zwanger worden is het probleem niet....het zwanger blijven dus wel. maar ik hoor dat daar héél vaak geen aanwijsbare oorzaak voor is. Heb jij hier ervaringen mee???
Ja, 5 miskramen, dus veel ervaring. Mijn verhaal staat op Herhaalde miskramen - over de weg naar een effectieve zwangerschap onder Suus. Zoveel mk's krijg je echt niet alleen omdat je geen 20 meer bent. Maar ik weet dat veel gyns alles op pech gooien. Suus
Ik heb een gezonde dochter uit 2008. Een jaar later zijn we voor een broertje/zusje voor onze dochter gegaan. Ik heb in november 2009, februari 2010 en augustus 2010 een miskraam/ missed abortion gehad. Een aantal onderzoeken en kijkoperaties in het ziekenhuis gehad. Er is niets gevonden. Ook wij kregen constant te horen dat we al een kindje hadden en dat we maar moesten blijven proberen etc. etc. Uiteindelijk zijn wij overgestapt naar Geertgen. Daar ben ik wel serieus genomen en ik mocht (op eigen verzoek) Utrogestan gaan gebruiken. Via een bloedonderzoek van de huisarts is een lage vitamine B12 waarde geconstateerd. Hier krijg ik elke 4 weken een injectie voor. Deze zwangerschap (mn 5e) was ik in het begin bang. Vooral bang voor wat ons nu weer te wachten stond de eerste weken. Ik heb veel echo's gehad in het eerste trimester. Die echo's hebben mij echt geholpen om de eerste tijd door te komen en om vertrouwen te krijgen in mijn zwangerschap en kindje. Omdat ik in de knoop zat met mn gevoelens na alle tegenslagen heb ik de hulp van een maatschappelijkwerkster van het Fiom ingeschakeld. Ook zij heeft mij anders leren denken en geholpen om de eerste weken door te komen. Ook het Geertgen en de plakpillen (Utrogestan) hebben mij erg goed geholpen. Ik had en heb het gevoel dat ik er alles aan heb gedaan om deze zwangerschap te laten slagen. Nu ik de 20-weken echo achter de rug heb en alles goed blijkt te zijn (voor zover dat beoordeeld kan worden via een echo) kan ik echt genieten van mijn zwangerschap. Ik voel ons meisje meerdere keren per dag. Als ik ze een keer wat minder voel kan ik wel onzeker zijn. Voor alle meiden met (meerdere) miskramen: geef jezelf en je lichaam de tijd om te herstellen. Een miskraam is een ingrijpende gebeurtenis in je leven. Neem de tijd om te rouwen. Heel veel sterkte!
Nou, er is hoop. sinds vannacht is het bloeden gestopt, geen stolsels verloren. Net een echo gehad, vrucht en dooierzakje duidelijk zichtbaar, nog geen embryo maar dat kan bij 6 weken en misschien ben ik iets minder ver. Ook was er nog een vage schim te zien.....zou kunnen zijn dat het een tweeling was en dat de ene is afgestoten maar dat zullen we nooit zeker weten. Over 2 weken weer een echo, hopen dat we dan een mooi kindje zien.
Heel spannend Mieke, ben benieuwd over 2 weken! Ik zal voor je duimen!! Hou je ons op de hoogte???? Sterkte met "wachten"!