Nou hij was het eerst met me eens dat we het pas naar buiten zouden brengen als ik 12 weken zwanger was.. Nu zijn ma dit gevraagd heeft wil hij het ineens wel naar de eerste echo vertellen
Ik vind 8 weken nog wel vroeg hoor om het te vertellen.. Zou gewoon bij jezelf blijven, als jij het niet wilt niet doen. Je vriend begrijpt vast wel dat je dat nog te eng vindt..
jeetje zeg dat is inderdaad heel vroeg om het te vertellen. 1 op de 4 gaan fout tot de 12 weken De helft daarvan juist tussen de 8 a 12 weken. Je hoopt het niet, maar het kan altijd. Dan weet iedereen dat ook gelijk. Ik persoonlijk moet daar niet aan denken, want mensen reageren daar erg gemengd op. (lees, ow het was toch nog niets, het was nog maar klein, dan was er vast wat fout mee, dan is het maar beter zo enz enz enz) Blijf bij jouw standpunt. Doe waar jij je goed bij voelt. Jouw zwangerschap, jouw feestje. Jij draagt het niet jouw schoonmoeder of jouw vriend. Met 8 weken is echt heel vroeg en het lijkt mij leuker om het zelf aan mensen te vertellen, want via via komt je beste vriendin, kennisen en de slager er ook achter. Ik zou dat niet leuk vinden, want sommige kunnen hun mond niet houden en zeggen dan ow maar dat wist ik al, nou leuk dan... Jullie moeten het samen doen en als jij goed kunt uitleggen waarom jij tot 12 weken wil wachten dan zal hij (ondanks dat het zijn moeder is) ook achter jou staan. Ik had een ernstige bloeding met 12 weken precies. gelukkig heeft mijn kleine meid het wel gered, maar dat was op het randje en ze konden niets doen. Ik zou het of behouden of ze zou dood gaan. Het was in het weekend dus na het weekend pas echo, want als ze gestorven zou zijn, dan had het toch geen haast (ja aardige mensen) Toen was ik blij dat niet gelijk iedereen op mijn stoepje stond, want dat had ik niet getrokken. En in die week verschillende echo's gehad. Uiteindelijk alles goed en daarna pas de rest naast mijn familie vertelt. Maar ik was zo blij dat alleen directe familie het wist. Daar had ik steun aan en geen reacties van anderen, of het eindeloos aan iedereen uitleggen wat er gebeurd is.
Nou zo denk ik er dus ook over.. Er zijn een paar mensen die het weten.. Dat is mijn familie en 2 beste vriendinnen die beide ook kinderen hebben.. Dus weten hoe vervelend het is als iemand het verteld voor je het zelf verteld heb.. Morgen gaan we er naar toe en dan geef ik idd aan dat ik gewoon wil wachten tot ik 12 weken ben en dan weet dat alles goed is
Echt doen! Als dat jou ingegeven wordt, dan moet je dat gevoel volgen. Jij hebt de keuze om het te vertellen en de rest heeft het recht niet. Misschien zeg je wel over een paar weken dat ze het mag vertellen, maar dan is het jouw keuze. Je weet niet hoe het loopt en je wilt het voor zijn dat mensen jou erop aan spreken en je feliciteren, terwijl jij nog niets gezegd hebt. En ik moest persoonlijk ook wat weken wennen aan het idee dat ik zwanger was. Test positief, jeej en nu wat moet ik voelen... ik voel niets, niets verandert en de dagelijkse bezigheden waren hetzelfde. Tot de bloeding was ik zelf niet aan het idee gewend en vond ik het wel best zo. Misschien word je zo ziek dat je het wel moet vertellen of mensen gokken het omdat (wat bij een vriendin gebeurde) gelijk het gezicht opzet. Ja, toen wist ik het ook met 6 weken, maar het is niet aan mij om het verder te vertellen. Sommige zien het namelijk niet en dan is het aan haar om het te vertellen. Er is niets leukers dan dat zelf te zeggen En wanneer je zelf wil en er aan toe bent. Al wil je het pas met 20 weken vertellen, dan is dat toch goed??
Ja en weet je wat als exscuus gebruikt word? Dat er 2 collega's dan weg gaan.. Ja dus en dan mot je maar vertellen dat je oma word.. Vind het normaal een schat van een vrouw hoor maar nu dus ff niet..
dan vraag ze de email adressen maar en met 12 weken kan ze een mail opsturen met de mededeling. Van mij apart met een fotootje van de echo er bij. Het is geen excuus! Jouw leven en dat ze ontzettend blij is en van de daken af kan schreeuwen, dat begrijp ik helemaal. Lees: mijn moeder deed een vreugde dansje en stond daarbij te gillen jaaaa ik word oma jaaa ik word oma... te grappig was dat. En zij moest ook geregeld op haar tong bijten om het niet te zeggen. Maar het was haar respect naar mij toe om mij het te laten vertellen wanneer ik er aan toe was en ik vond dat het tijd was. Zij moet het respect op zien te brengen en inzien dat het vaak niet goed gaat, of ze zien iets op de echo of wat dan ook met 12 weken. Dan moet je dat ook even verwerken. Als ze komen, gefeliciteerd wat leuk.... nee misschien op dat moment even niet. Natuurlijk zijn er meer van die meetmomenten in de zwangerschap, maar met 8 weken kan het hartje kloppen en met 12 weken gestopt zijn. Mijn moeder zei zelf. Ik was zo bang met die bloeding en ik was echt blij dat ik het nog niet overal verteld had, want dan had ik overal in tranen gestaan. Ik begrijp dus echt wel hoe blij oma in spee is, maar het is echt aan jou en eventueel jouw vriend.... en als jullie het niet eens zijn dan is het aan jou. Hij kan/mag daar niet over beslissen (en dat bedoel ik dan niet zo hard als het er staat, maar je snapt het wel)
had ook een beetje zo'n strijd, maar mijn mams zag het wel gelijk in. Ze vond inderdaad dat ik dat respect verdien en alles op mijn eigen tempo mag bepalen. Al was ze wel een stuk vrolijker dan eerst hahahaha
het gebeurt best vaak volgens mij, want oma's zijn gelijk helemaal in de wolken en zijn hun eigen angsten in die tijd vergeten, of komen met... ja toen was het niet anders hahaha
hier derde mams kennende mogen er nog 20 volgen haha. ik kom uit een nest van 5 dus die krijgt vast nog meerkleinkinderen haha