Ik voelde mij al een tijdje niet goed meer op mijn huidig werk dus begon ik in september vorig jaar een beetje uit te kijken naar een andere job. Toeval wilde dat ik direct prijs had, 1ste sollicitatie en ik werd aangenomen. geweldig nieuws!!!! Ik gaf op 28 december mijn ontslag en zit nu met 3 maanden proef. Op 1 april start ik dus in mijn nieuwe job, kijk er super naar uit MAAR.... Ik ben 31 jaar, wij zijn bijna op het einde van het bouwen van ons huisje en hadden dus graag stilletjesaan aan kindjes begonnen. Ik zit dus nu met 6 maanden proef bij mijn nieuwe werkgever op basis van weekcontracten(uitzendkantoor) en in september zou ik daar mijn vast contract krijgen. Wat zouden jullie doen? Sommige vrienden zeggen dat ik beter een jaartje wacht, andere zouden er totaal geen rekening mee houden en ikzelf zou zo in juni willen starten, moest het dan meteen raak zijn, kan ik nog 3 maanden wachten tot aan mijn vast contract om het te melden. Even ter zijde, wij zijn ondertussen al een tijdje gestopt met de pil om te ontpillen maar zijn zeer voorzichtig (veilig). Graag een beetje raad/advies?
Ja het is altijd lastig om dan te beslissen hoe lang je wilt wachten. Ik zou inderdaad toch wachten tot juni, mocht je dan direct zwanger worden... dan zit je inmiddels aan je vaste contract. Ga er uiteraard niet teveel van uit dat je direct zwanger wordt, maar het kan wel snel natuurlijk. Succes
Tsja, dat is natuurlijk moeilijk adviseren. Wij waren al een tijdje bezig voor een kind en tussendoor ben ik van baan veranderd. Ik was daar 1 april begonnen en begin mij werd ik zwanger. Ik vond het wel wat vervelend om te vertellen, maar goed, het was niet anders. Mijn toenmalige leidinggevende bleek zelf jaren in de MMM te hebben gezeten en snapte dus ook heel goed dat zwangerschappen niet zo eenvoudig te plannen zijn. Er werd dus goed op gereageerd. Je zou natuurlijk een paar maanden kunnen wachten als je daar een beter gevoel bij hebt, maar ik zou zeker niet ene jaar wachten. Stel dat je niet direct zwanger wordt, dan ben je zo 2 jaar verder en krijg je denk ik achteraf spijt.
Hebben jullie jou loon nodig om elke maand rond te komen? Zo ja, dan zou ik voorzichtig zijn. Zo nee, dan zou ik de gok gewoon wagen!
Alvast bedankt voor jullie reacties.... @consider: wij hebben inderdaad mijn loon wel nodig want wij zitten uiteindelijk wel met een lening van ons huis. Nu is het wel zo hier in België dat je beschermd bent van zodra je zegt dat je zwanger bent, ze mogen je niet ontslaan. Dus die zekerheid heb ik wel maar ja misschien vinden ze dan wel een ander uitvluchtje.. Mijn nieuwe baas maakte al wel een veronderstelling tijdens de sollicitatie, hij zei: ah, aan het bouwen, 31 jaar, geen kindjes,...??? Ik heb toen gewoon 'neen' gezegd dus ik denk niet dat hij zou verschieten. Het feit dat hij mij toch heeft aangenomen geeft mij een iets veiliger gevoel maar ja je weet natuurlijk nooit éh. Moelijk hoor!
dit soort gedachten had ik ook toen ik stopte met de pil. Ik had nog geen volledig contract en vroeg me af of het dan allemaal wel goed kwam, financieel als het meteen raak was. en nu pas ruim een jaar later is het zover. en inmiddels allang een volledig contract, dus me nergens zorgen over hoeven maken. Je weet niet hoe het loopt met je kinderwens, het kan zomaar heel lang duren. zonde om daar nog een extra jaar aan vast te plakken! Vooral ook vanwege je leeftijd (sorry). je kan beter je gevoel volgen, is mijn mening.
wel sahi ik ben blij dat je het zegt, niet dat ik stokoud ben maar toch de klok begint wel te tikken hoor....Stel je voor dat we nog een jaar echt moeten proberen, ben al wel een tijdje gestopt met de pil maar doen het veilig, dan ben ik al 32 op het moment dat ik zwanger raak en dus bijna 33 als ik beval. Als we dan ooit een 2de ofzo willen dan zal het allemaal rap moeten gaan. Je weet uiteindelijk toch pas hoe ze zullen reageren de moment dat je het gaat vertellen...ook mijn collega's die nu zo blij zijn dat er hulp komt, tja die zullen het dan weer een tijdje met ne man minder moeten doen éh!
Ik begin het nu wel spannend te vinden...vrijdag is de grote dag op mijn nieuw werk! Voorlopig nog niet ongi en geen ongigevoel....heb al heel de week lage rugpijn, echt verschrikkelijk, kan niets optillen... Ben daar nu toch een beetje zenuwachtig voor. Stel dat ik nu zwanger ben, zou leuk zijn maar oh zo spannend hoe ze daar zouden reageren.
Gewoon lekker gaan werken en hopen dat je snel zwanger bent. Een grote kinderwens is niet iets om even uit te stellen, helaas is niet iedereen gelijk zwanger. Als je de keuze gemaakt heb dan zou ik proberen er verder niet teveel mee bezig te zijn, je geeft jezelf dan onnodige stress. Geniet van je nieuwe baan en ik duim heel erg voor snel een prachtig en gezond wondertje in je buik!
Ik ben een groot voorstander van de toepassing van verstand bij dit soort beslissingen; en vind ook dat men er goed aan doet alles op orde te hebben voordat er kindjes komen. Maar ja; je bent geen 20 meer en hebt niet eindeloos de tijd. Je sommetje klopt, en helemaal als je het liefst niet bij 1 kindje zou stoppen beginnen de jaren toch te tellen... Ga ik het toch maar zeggen. Volg je gevoel. Je verstand heeft je gebracht waar je nu bent, je gevoel kan daar misschien iets heel moois aan toevoegen.
Daar sta ik helemaal achter. Maar ik heb bijna 2 jaar geleden met hetzelfde dilemma gezeten. Begin juni begonnen met een nieuwe baan en in de 2e ronde al raak, ik had echt nooooooooooooooit verwacht zo snel zwanger te zijn. Gelukkig kreeg ik vlak voordat ik met verlof ging de toezegging dat mijn contract een half jaar later ( ) verlengd zou worden met onbepaalde tijd. Het kan dus wel goed gaan, maar ik realiseer me wel dat ik veel geluk heb gehad.....
Ik ken de wetgeving in België niet, maar hier in Nederland mag je in je proeftijd gewoon ontslagen worden als je zwanger bent. Niet met de reden zwangerschap, maar een werkgever kan als hij wil ook een smoes verzinnen (bijv. Past niet in het team). Maar je hebt wel snel een nieuwe baan gevonden en dat zou ik ook meenemen. Stel dat ze toch een uitweg vinden, zit je misschien wel in een sector/functie waar vraag naar is, dus makkelijk een nieuwe baan. Je moet vooral luisteren naar je eigen hart. Er kunnen altijd onvoorziene omstandigheden voorbij komen, dus dan zou je zelf ook een klein beetje risico kunnen nemen als je het graag wil.
Vandaar ook mijn tweede alinea.... Je kunt niet blijven wachten tot alles helemaal perfect is, op een gegeven moment moet je gewoon de knoop doorhakken. In het geval van TS zou ik denk ik ook kiezen voor juni als startmaand. Al was het maar om zelf nog even aan het idee te wennen dat je écht gaat proberen om zwanger te worden. Andersom kan het trouwens ook nog 'mis' gaan. Ik hád een vast contract (sterker nog: ik werkte al bijna 9 jaar voor die tent) en had net promotie gemaakt toen ik zwanger was van m'n tweede. Er kwam een nieuwe baas, klikte niet, lang-verhaal-kort-gemaakt: in mijn zwangerschapsverlof is het tot een ontbinding van de arbeidsovereenkomst gekomen. Nou ja, gelukkig heb ik voldoende bagage (en een goed netwerk!) waardoor ik snel weer een erg leuke baan had. Maak je dus niet ál te druk om dat werk.
Het is bij mij ook zo dat ik altijd mijn verstand gevolgd heb door het maar uit te stellen, eerst ivm hat huren van een appartement, daarna omdat we dan starten met den bouw en dat ook veel stress en onzekerheid met zich meebrengt en nu omdat ik een nieuwe job heb...tja, dan komt het er misschien wel nooit van éh want inderdaad zelfs na 9 jaar kan je nog op straat gezet worden dus zekerheid heb je nooit. We zullen wel volwassen genoeg zijn zeker om er dan een oplossing voor te vinden. Het is een risico hoor, dat valt niet te betwisten maar ik denk dat als we juni starten dan heb ik al een goed beeld van hoe de situatie daar op het werk is en dan kan ik misschien ook beter inschatten hoe ze gaan reageren. Ik heb in ieder geval al met veel interesse jullie verhaaltjes gelezen en 1 ding staat vast, geen enkele situatie is dezelfde!
Ik zit op dit moment ongeveer met hetzelfde dilemma. Ik ben afgelopen september gestart op mijn nieuwe werk en heb een jaar contract met uitzicht op vast. Qua functioneren gaat alles goed maar er komen misschien bezuinigingen aan en dan ben ik toch een van de laatste die is gekomen. Ik werk hier 32 uur en heb er sinds kort een andere baan bij voor 6 uur in de week. Daar is me nu wel gevraagd of ik niet meer wil komen werken. Op zich zijn er dus genoeg perspectieven maar ik durf toch niet te stoppen met de pil! Ik wil echter wel heel graag ( mijn man ook) een kindje. Ondanks de perspectieven is er op dit moment geen zekerheid. Aan de ene kant wil ik per direct stoppen met de pil maar ik wil ons toekomstige kindje wel alles kunnen bieden en dat gaat niet als ik toch zonder werk kom te zitten. Aan de andere kant stoppen met de pil niet meteen zeggen dat je zwanger bent. We zijn dus erg aan het wijffelen! Heeft iemand een advies?
Da's inderdaad ongeveer dezelfde situatie. Ik weet ook niet welke leeftijd je hebt, misschien speelt dat ook een rol? Bij mij is dat in ieder geval wel zo. Maar als ik het zo lees, heb je ook nog oplossingen bij je andere job, ik zie dus eigenlijk niet goed in waarom je niet zou starten. Het si ook zoals ze eerder hier aangehaald hebben dat je zelfs na enkele jaren vast in dienst nog steeds je ontslag kan krijgen dus eigenlijk....zekerheid heb je nooit. Je staat er goed voor op deze moment, ik zou er voor gaan! Je zegt zelf dat je er goed functioneert, misschien zijn de reactie dan wel super positief als je zegt zwanger te zijn??? Ik wens je veel succes met waar je keuze ook naar uitgaat.
Bij mijn eerste zwangerschap raakte ik zwanger toen ik net 1 maand in dienst was. Na de goede echo het nieuws verteld, en eigenlijk hebben ze me vanaf dat moment het leven zuur gemaakt en ben ik zelf gaan solliciteren (gelukkig met positief gevolg) en ben ik weggegaan. Maar ik zou het zo weer doen
Ik zelf zou wachten tot ik een vast contract zou hebben. Maar dit komt denk ik meer omdat ik niet van onzekerheid hou en je het maar nooit weet zeker als je eerst via een uitzendbureau werkt. Kijk het zou natuurlijk kunnen dat het nog maanden duurt voordat je zwanger wordt maar het kan ook zomaar snel raak zijn. Stel dat je een zwangerschap krijgt zoals mijn eerste zwangerschap (ik was 7 maanden heel erg misselijk en kon niks binnen houden) Dan heb je wel een probleem. Het is wel een extreem voorbeeld maar je hebt het niet voor het zeggen hoe je je voelt. Als je je dan heel snel ziek moet melden weet ik niet hoe ze zouden reageren. Dan denk ik, je bent 31, die paar maandjes kunnen toch ook wel wachten? Bij ons is een tijdje terug een collega begonnen die meteen na haar proeftijd vertelde dat ze zwanger was. Ze vertelde het ook een beetje op een lullige manier, ik heb gewacht tot einde van mijn proeftijd om het te vertellen en het zo gepland dat ik een lekkere lange zomervakantie heb....dan voel je je wel een beetje....lullig!
Oei ja, zo zou ik het dan zeker niet aanpakken... Het is inderdaad dubbel hoor twinkle star. Ik weet wel dat die paar maandjes het eigenlijk niet zo maken maar toch, je weet nooit hoe lang je moet proberen. Stel dat we nog enkele jaren moeten proberen dan kunnen deze paar maanden misschien wel belangrijk geweest zijn. Dat is het hem juist éh...je weet niet wanneer je zwanger raakt én het moet dan ook nog goed blijven lopen, voor het zelfde geld heb je eerst nog enkele miskramen. Och, er zijn zoveel dingen die je niet weet en ik vind het daarom spijtig dat je als vrouw daarin zoveel nadeel in kan ondervinden. Ik moet zeggen, ik ben ook altijd voor zekerheid geweest maar met zwanger worden en kinderen hebben is er nu eenmaal weinig zekerheid. We gaan toch zowiezo wachten tot we verhuizen en dat zal zo rond juni-juli zijn. Dan zijn we al in de helft van de proefperiode. Het zijn toffe collega's dus ik wil hen ook zeker niet voor een voldonge feit zetten zoals in jouw verhaal.