Jaaa! Zo ongelooflijk maar morgen weten we een week, dat ik zwanger ben. We kwamen net terug van vakantie, gooide de koffer naar binnen en rende naar de wc. Ik was al erg lang overtijd maar wilde toch voor de zekerheid maar een testje doen. Had alleen nog een ovulatietest. Deze knalde bijna zwart! Met jetleg en al, direct een echte test gehaald en ja hoor; het moment waar je altijd al op hebt gehoopt; twee dikke strepen! Mijn moeder is net zes weken overleden en het was haar grootste wens om oma te worden. Ik ben nu zes weken zwanger en och..wat had ik het haar graag willen vertellen! Ik heb altijd een regelmatige cyclus gehad tot afgelopen maand. Mijn eerste dag van de laatste menstruatie, was 27 september. Mijn eisprong stond gepland voor 13 a 14 oktober. Op 15 oktober, kreeg ik gigantische buikpijn en wist; daar is ie! Nog net even op de valreep extra seks gehad in de hoop een lucky shot erbij te geven! 27 oktober, had ik mijn menstruatie moeten krijgen maar deze bleef uit. Uiteraard dacht ik direct aan een zwangerschap maar de testen bleven negatief. Eerder had ik nog niet met ovulatietesten ''gewerkt'' maar had deze wel in huis. Op 24 oktober, besloot ik nog eens zo'n test te doen en de andere dag ook. Het kleurde steeds donkerder. Goed, ik kan of zwanger zijn, of ik heb een bizar late eisprong! Op 23 oktober hebben we seks gehad. We hebben toen niet het idee gehad; nu moeten we nog voor de eisprong seks hebben! Deze was immers naar mijn idee al geweest. Normaliter bleef ik dan liggen, kussen onder de billen en een uur op bed. Deze keer, sprong ik gelijk op en ben ik naar de wc gegaan. Erna bleven de testen echter negatief en ik voelde mij extra verdrietig. Mijn moeder was nog maar net overleden en zij was mijn beste vriendin. Met wie moest ik nu alles delen? 7 november, gingen we op vakantie. Ik had berekend, dat ik daar dan ongesteld moest worden, zo rond 12 november. Deze bleef weer uit! Op vakantie heb ik er niet bij stil gestaan, dat ik een opgezette buik had vanwege de zwangerschap, of de akelige hoofdpijn, humeurig, afscheiding etc. Ik ben normaal zo plat als een plank maar dacht dat ik vast weer last had van mijn darmen. maar toen, 15 november de test! Eindelijk weer een beetje geluk in mijn leven! Alleen nu.......nu ben ik zo verschrikkelijk onzeker! ''Blijft het wel goed gaan?'' Dood en wedergeboorte zijn immers begrippen, die voor mij nu heel dicht bij elkaar liggen. Het verdriet om mijn moeder is nog zo vers. Ik had haar een brief meegegeven in de kist ''mam, wil jij mijn droom uit laten komen, jij weet wel welke!'' Ik ga er maar vanuit, dat zij mij bij staat! De eerste keer raak!
Van harte gefeliciteerd! Bijzonder treurig van je moeder. Probeer wel van deze periode te genieten, een zeer bijzondere tijd in het leven van een vrouw.
Krijg kippenvel van je berichtje, wat bijzonder dat je nu zwanger bent maar ook zo verdrietig dat je het niet met je mam kan delen. Geniet van deze mooie tijd!
Bijzonder verhaal. Heel veel geluk met jullie kindje. Ik was ook zo bang de eerste periode. Durfde niet te poepen of met de fiets over een hobbel te rijden, bang dat ik alsnog zou gaan bloeden. De eerste weken duren eeeuwen tot aan de echo maar daarna gaat het zo hard en voor je het weet heb je je kindje en kun je je leven niet meer anders voorstellen. Je leest op het forum vaak verhalen dat dingen fout gaan. Hou je daar niet aan vast want er zijn zoooooooooooveel meer mensen die niets posten als het goed gaat. Probeer te genieten. Ik denk dat je moeder jouw geluk toch meekrijgt waar ze ook mag zijn. Veel sterkte!