Ik al was het niet een Bewuste keuze. Maar vind het nu niet erg dat ik wat langer voor de kleine man kan zorgen.
Missen jullie het werken niet? Ik heb een goede baan en ben bang dat ik straks een stukje uitdaging ga missen. Wij wonen in Duitsland en heb recht op minimaal 1 jaar betaald verlof die ik ook op ga nemen. De kans is groot dat we binnen dat jaar voor m'n man zijn werk verder verhuizen en omdat ik dan een werkvisum nodig heb zou het zomaar kunnen dat ik langer thuis kom te zitten. Het lijkt me super om zo niets van de kindjes te missen maar heb wel de angst dat ik me mentaal ga vervelen. Hebben jullie hier ook last van of totaal niet? En het meekomen in gesprekken met allemaal werkende mensen? Ben zo bang dat m'n wereld straks heel klein gaat worden
Ik ben gestopt met werken na mijn verlof. Dit was voor mij een bewuste keuze. Ik heb me in al die tijd geen seconde verveeld en met een tweeling lijkt me daar zeker geen sprake van. Maarrr, het is echt wel wennen hoor! Wat ik heerlijk vind is dat je niet meer op de klok hoeft te kijken en niet meer haasten. Je hebt de tijd, neem de tijd. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, want je moet je aanpassen aan het ritme en tempo van je kinderen. Duwen en trekken leidt, bij mij dan, alleen maar tot frustratie en ellende en... huilende kinderen. In het begin lijkt het alsof je geen leven meer hebt naast zorgen en het huishouden, maar stukje bij beetje krijg je dat weer terug. Probeer zo snel mogelijk de avond terug te winnen, zodat je die met je partner kan doorbrengen. Heel eerlijk? Ik leef inderdaad in een andere wereld als moeders die (veel) werken. Mijn werkende vrienden en vriendinnen spreek ik regelmatig, maar ik voel geen extra afstand. Mijn vrienden respecteren onze keuze. Je wereld wordt even heel klein, maar dat is toch niet erg? Het is niet voor altijd. Jij kan het helemaal doen zoals jij wil in je kleine wereld. Ik vind dat heerlijk, maar je moet het (kunnen) leren waarderen. Voor intellectuele uitdaging (in de avonduren), doe ik vrijwilligerswerk of een cursus. Ik hoop dat je er net zo van kan genieten als ik.
Ik ben niet direct gestopt, maar na bijna een jaar en heb er spijt van dat ik niet gelijk ben gestopt. De rust voor het hele gezin en het hechten aan elkaar zou ik voor geen geld (of spullen) willen missen. Sommige dagen kunnen wel super lang voelen (helemaal als je kind z'n dag niet heeft), maar die dagen had ik ook wel eens op het werk... Wat ik zelf wel ben blijven doen is samen met mijn man opstaan (vaak sta ik een uur eerder op om even tijd voor mezelf te hebben) en ik zorg voor ritme en regelmaat in huis. Ook maak ik mezelf elke dag op en doe ik mijn haren zoals ik deed toen ik werkte. Ook heb ik elke week een dagje voor mezelf gehouden voor mijn hobby's, dan ging mijn man op stap met onze zoon of ging hij naar opa en oma. Daarbij bleef ik veel lezen, ging ik opzoek naar nieuwe interesse's waardoor ik in die tijd meer heb geleerd dan ik op het werk deed. Op dit moment ben ik er ook achtergekomen dat ik straks, als ik weer wil/ga werken, iets heel anders wil gaan doen. De afgelopen tijd heeft mij nl ontzettend (positief) veranderd.. Maar er zijn ook mensen die het echt niet kunnen. Een vriendin van mij kon het niet. Zij hing de hele dag in haar ochtendjas en kwam nog maar nauwelijks buiten. Zij had echt die motivatie nodig om vroeg op te staan en de afleiding van het werk.
Dankjewel voor de eerlijke reacties! Ik hoop ook echt dat ik er straks van kan genieten, ik merk wel dat ik echt een ritme moet hebben. Het voornaamste is de angst dat m'n wereld heel klein gaat zijn. Manlief gaat op zijn werk bespreken dat hij ook 1 dag of halve dag thuis kan zijn dan wil ik inderdaad iets voor mezelf gaan doen (sporten, cursus oid) dus hopen dat het lukt!
Ik ben super introvert, dus ben nooit bang geweest dat mijn wereld klein zal worden door het "thuisblijven" maar ik weet dat er hier in Nederland iig genoeg clubjes zijn voor kleine kinderen waarbij je contacten kunt opdoen. Zo is er in mijn buurt oa babygym, babymassage, muziek "les" dat hebben ze vast ook in Duitsland. Ook bij binnenspeelplaatsen kun je natuurlijk mensen leren kennen.
Misschien kan hij een uur per dag meer gaan werken en dan 1 keer in de twee weken een dag vrij. Zo doen veel bekenden van ons het. Tja dat ritme daar hebben sommige mensen het ook moeilijk mee. Gelukkig heb ik dat niet. Ik sta ook gelijk met mijn man op en ik houd niet van in mijn pyjama naar beneden gaan, ik zie er altijd verzorgd uit.
Klopt zo wil hij inderdaad zn uren oplossen door de andere dagen wat meer te werken. Thuiswerken gaat hij dan waarschijnlijk ook wat vaker doen dus dat is ook wel fijn vooral in t begin, als ik dan echt even hulp nodig heb Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen, misschien maak ik er alleen in m'n hoofd een groot iets van terwijl het straks 100% meevalt