heb al een aantal weken dat ik het erg moeilijk vind om de naam voor me te houden! hebben jullie hier ook last van? vriend heeft het blijkbaar aan zn vader verteld, maar die mocht weer niks tegen mij zeggen dat hij het wist. natuurlijk toch versproken! vind het zo oneerlijk, hij mag t wel vertellen en ik niet. zijn excuus: jij verteld het toch ook op zp? nouja zeg.. heb er geen moeite mee als hij op zn ajax forum gaat vertellen hoe ze gaat heten, maar vind het wel oneerlijk dat hij het tegen familie verteld. ik wil het ook vertellen!!
Oooh, ik kan me het indenken! Het gevoel dat je het wil vertellen, maar ook zeker het gevoel dat hij het wel heeft vertelt en jij niet...! Vertel jij het toch ook stiekem iemand...? Maar aan de andere kant: je hoeft nog maar even zag ik...! Succes!
Ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb me al een paar keer bijna versproken. En met kerst zei mijn man tegen tot 2x toe tegen me: "Schopt ...." (hij noemde dus de naam!!! Gelukkig hoorde niemand van de familie het). Ik zou het echt heel jammer vinden als iemand het al zou weten. Afgelopen zaterdag had ik een high tea met 3 ex-collega'tjes en 2 van die meiden waren mijn kamergenootjes. Ze waren nieuwsgierig naar de naam en 1 van die meiden herinnerde zich dat ik schijnbaar ooit de naam genoemd heb en erbij heb gezegd dat als ik ooit zwanger zou raken van een meisje dat dat de naam zou worden. Ik kan me niet meer herinneren dat ik dat gezegd heb, maar de naam die ik al jaren in gedachte heb is het wel geworden. Tot mijn schrik kon ze zich de naam bijna nog herinneren, ze had 1 letter verkeerd . Ik kon er gelukkig redelijk luchtig over doen en heb gezegd dat dat het absoluut niet was. Maar ik schrok me wild!!!
zat ik ook al aan te denken, maar vind het ook zo flauw om te zeggen: jij hebt het verteld dus ik lekker ook! als we het zo gaan doen weet straks iedereen het.. en dan nog, aan wie moet ik het vertellen? wie verdient het het meest om het al te mogen weten?
Ik snap dat moeilijke gedoe eigenlijk nooit zo goed.....verzwijgen van geslacht en naam... ik ben er niet zo moeilijk in, mijn man wel in de naam....heb dat nooit begrepen. Op zijn verzoek zeg ik het dan ook tegen niemand, denk ik, weet niet of ik het kan volhouden.... Naam komen ze toch wel te weten, en dat verassings effect....ach mischien ben ik gewoon beetje anders haha...
Als je het moeilijk vind om voor je te houden dan vertel je het toch gewoon? Of denk ik nu te simpel?
Wij gaan het ook niet voor ons houden. Zowel geslacht en naam niet. Meest spannende is toch hoe hij/zij eruit ziet.
Wij zouden het geslacht wel vertellen, maar de naam niet. Maar ik heb wel zoiets van: als één van ons het per ongeluk verklapt.. ach ja, dan is dat maar zo! Dan benoemen we wel even: niet verder vertellen hoor
geslacht weet ook iedereen, maar vind dat de naam toch een verassing moet blijven. maar een vriendin van me heeft het geraden, en heb het niet ontkend. dus heb eigenlijk niks gezegd. toch?
Ik vind het ook leuker als de naam een verrassing is! Toch weet mijn zusje het... Ik had een boekje besteld, dat boekje heeft de naam van ons kindje, dat had ik verteld. En toen zag ze in mijn mail per ongeluk het bestellijstje (ze zat naast me toen ik het opende) En werd ik knalrood. Tjaaa.