Mupje of knuffelkonijn bij de oudste en moewie bij de jongste (had dochter bedacht). Maar meestal gewoon kleintje of meisje
Als we alleen thuis zijn, dan noemen we onze kleine meid bij naam. Gewoon om al wat aan de naam te wennen en te kijken of ze goed blijft klinken Maar vooral omdat ze dan precies al een stukje meer bij ons is, zo lijkt het 'echter' Mijn vriend noemt haar soms ook heel lief 'onze kleine muis', hihi, vind ik zo schattig als hij dat zegt. Soms ben ik ook wel bang dat we ons zullen verspreken, maar ach ... dan is het maar zo zeker?! De wereld zal wel niet ten onder gaan daardoor Als er mensen bij zijn, dan gaat het over hem of haar, of de kleine pruts of wat dan ook ... inspiratie van het moment
Wij hadden al een naam, dus zodra wij geslacht wisten hebben we hem bij zijn naam genoemd. Ook meteen iedereen verteld, zodat we ons niet krampachtig in zaten te houden en tja, waarom niet, in andere culturen is het heel normaal vast de naam te vertellen. Met als gevolg dat iedereen hem er al zo bij vindt horen, aangezien we het al steeds zo over hem hebben en hem aanspreken met zijn naam.
Wij noemen haar voor de grap Janneke, omdat onze kat Jip heet, en dat vonden we wel een grappige combi Die naam is ook bij de familie al ingeburgerd. Wat haar echte naam gaat worden weten alleen mijn vriend en ik
Pixel.. dit was de eerste reactie van mijn vriend toen we het hartje voor het eerst zagen kloppen. Dit is blijven hangen. Nu we weten dat we een meisje krijgen is het pixie geworden.
Hier heel saai al bij haar naam, ook bij familie en vrienden. Bijna iedereen weet haar naam al. Was bij zoon ook zo. Wij vinden het zelf geen meerwaarde om het geheim te houden.
we noemen hem bobs. Mijn dochter kwam daar ineens mee. Zal wel wennen worden als hij straks geboren is en een echte naam krijgt.