Ik ben benieuwd naar ervaringen wat betreft integrale vroeghulp. Onze oudste valt -kort gezegd- op door zeer uitgesproken gedrag op het emotionele vlak (hoge pieken en diepe dalen), maar kan hier niet goed mee omgaan (resulteert bijvoorbeeld in extreme woedeuitbarstingen). Cognitief is ze sterk, en wordt door haar 'wijze praat' en manier van doen vaak hoger ingeschat dan dat ze emotioneel aan kan. Het grootste gevolg is dat ze door de dag heen veel spanning opbouwt in haar lijf, vooral in het mondgebied. Hierdoor is eten moeilijk, het voelt niet prettig in haar mond en daardoor is het heel lastig om haar iets te laten eten buiten brood om. Giet er nog een laag peuterpubertijd overheen en je kunt je voorstellen dat de dag vol emotionele uitbarstingen zit. Ook naar de wc gaan voor een grote boodschap lukt niet. De angst zit te diep. Maar wat het precies is, is niet helemaal duidelijk. Ze durft gewoon niet. Kan niet loslaten, ontspannen. Verschillende soorten hulp zijn inmiddels de revue gepasseerd. Pedagogische hulp, cb+, speltherapie. Het wordt beter, maar met oog op de basisschool houd ik mijn hart vast. Na de zomervakantie wordt ze 4. Nu kwam het advies om haar aan te melden voor integrale vroeghulp. Als in; proberen kan altijd, eerst volgt een intake gesprek om te kijken wat er mogelijk is. Ik ben erg benieuwd of iemand van jullie ervaring heeft met integrale vroeghulp. En wellicht hebben jullie nog tips/adviezen Bedankt!
Wij hebben bijna hetzelfde rijtje inmiddels ook al gezien, alleen zijn we de stap integrale vroeghulp niet aan toe gekomen. Dochter zit net op school en nu is de orthopedagoog en een externe gespecialiseerd in sociaal emotionele problematiek al ingeschakeld. Bij ons ligt de oorzaak vooral in slechte spraak, cognitief haar spraak ver vooruit zijn, frustratie daardoor en zeer gevoelig. Wij zagen ook op tegen de basisschool en hebben helaas niet alles op kunnen lossen voor ze naar school ging, waardoor het nu niet soepel loopt. Maar ook op school gaat het zoeken van hulp dus nog gewoon door en het is geen harde grens komen we nu achter. Wij waren ook heel erg gefocust op zo veel mogelijk oplossen voor de school zou starten... Mijn tip is doe wat je kan, maar volg het tempo van je kind. Sneller ga je het toch niet krijgen, maar je kan de weg wel zo optimaal mogelijk proberen te maken.
Ik wilde er via cb naartoe maar werd uiteindelijk doorverwezen naar kliniek voor diagnose ipv de integrale vroeghulp.. maar zal praktisch wel op zelfde neerkomen. Heb je de kinderfysiotherapeut al geprobeerd trouwens?
Precies wat jij schrijft is waar we bang voor zijn, dat het op de basisschool niet soepel gaat lopen. En inderdaad, de vraag is voor ons steeds; hoe kunnen we het voor haar zo optimaal mogelijk maken? Je zegt wel echt iets wat me doet nadenken, namelijk het tempo volgen van onze dochter. Sneller krijgen we het toch niet gedaan, want hoe meer druk, des te minder resultaat. Dus daar ga ik zeker even bij stil staan! Het is alleen dat je het zo graag voor haar goed wilt hebben. Dat de dag niet zo vol strijdmomenten zit en dat haar gevoeligheid er mag zijn, maar begrenst wordt, zodat ze meer ontspannen door het leven gaat. Dankjewel voor je reactie! Voor jullie en jullie dochter hoop ik dat het tij binnenkort mag keren en het op school allemaal wat makkelijker mag gaan. Krijgt ze nu genoeg goede ondersteuning vanuit school?
Bedankt voor je reactie. Bij onze dochter is nog niet over een diagnose gesproken... toen dat een keer ter sprake kwam bij de kinderfysiotherapeut (die ook de speltherapie geeft) gaf zij aan dat ze het echt nog te vroeg vond daar nu al iets zinnigs over te zeggen, om dat dochter nog zo jong was. Mag ik vragen wat bij jullie de aanleiding was om hulp te vragen voor jullie kind? Zag je vooraf al in dat er misschien een diagnose gesteld zou worden?
Ah ja dat zou kunnen. Maar voor ons is de aanleiding ook dat hij na de zomer met school gaat starten. En dit óf heel goed zou kunnen gaan (uitdaging) óf helemaal verkeerd (luistert niet, houdt niet van autoriteit). Dus zo toch maar aan de bel getrokken en net diagnose ASS gekregen. Maar bij hem wel een opeenstapeling van dingen, als baby al (ook sterke ontwikkeling, goed in taal) ik dacht zelf toch eigenlijk niet aan diagnose, eerder aan gedragsproblemen zonder diagnose. Maar blijkbaar toch best wel klassiek ASS (geen zware vorm, maar toch wel beetje beperkend). Ik denk zelf dat als je dochter altijd al het eea laat zien wat afwijkend is, ze nu echt wel daar iets mee moeten kunnen bij psychiatrische kliniek qua diagnose. Hier keken ze er niet raar van op, zitten ook al kinderen van twee.
Alles zit nog in de opstart fase op school en de wachttijd in de agenda van de orthopedagoog is een maand. Dus dat komt niet echt soepel op gang helaas. Wij hebben er ook alles aan gedaan om dochter te helpen hoor, voordat ze op school begon. Maar nu achteraf zie ik gewoon dat ze echt heel goed vooruit gegaan is in die tijd, maar dat het voor haar gewoon niet haalbaar was om het helemaal opgelost te krijgen. Maar toen we er net als jullie midden in zaten was voor mij school ook wel echt een duidelijke grens om tegenaan te werken zeg maar. Maar nu achteraf kan ik zeggen dat die grens vooral in mijn hoofd bestond, nu dat we er voorbij zijn gaan we gewoon weer verder met haar helpen. Wel wat nieuwe uitdagingen op een nieuwe plek, maar alles gaat gewoon nog door en weer verder vooruit!
Als je zelf een gevoel blijft houden dat je er iets mee moet, dan zeker verder gaan. Ik ben heel feitelijk ingesteld en volg graag regeltjes en feitelijke dingen ipv gevoel. Maar op dit gebied heb ik dat afgeleerd. Wij zijn met onze dochter te lang door blijven lopen terwijl ik een enorm onderbuikgevoel had. Uiteindelijk is nu alles wel weer enigzins op de rit, maar ze zit wel in groep 6 nu. Al in de kleuterklas had ik dat gevoel maar omdat het niet echt herkend werd door anderen toch maar genegeerd. Met intergrale vroeghulp geen ervaring maar het lijkt mij wel goed om al verdere hulp op te starten. Bij de jongste zijn wij er nu ook veel sneller bij en loopt hij straks hopelijk niet zo vast op school en zijn we dat voor.
Neem de hulp zeker aan die je kan gebruiken om het beter te krijgen, maar laat los dat je een perfecte versie van je dochter op school moet afleveren. Je missie is om je dochter in haar best mogelijke versie op school bij de juf af te leveren, maar hou er alvast wel rekening mee dat dat meest waarschijnlijk niet perfect gaat zijn. Maar dat hoeft ook helemaal niet! Lastig als het niet makkelijk gaat? Dat zeker! Maar ook niet het einde van de wereld.
Na lang nadenken hebben wij eerst besloten onze dochter niet aan te melden voor integrale vroeghulp. Ze heeft de afgelopen weken ineens zoveel grote sprongen gemaakt, we waren er helemaal verbaasd over. Het zit er dus echt wel in, maar het komt er pas uit op haar eigen moment. We zijn hoe dan ook heel trots op haar en willen eerst zien hoe het zal gaan op de basisschool. Onze zorgvraag ligt klaar bij de integrale vroeghulp, dus mochten we al snel zien gebeuren dat het toch niet goedkomt, dan kunnen we aan de bel trekken en wordt alles versneld in werking gezet. Maar voor nu zien we het echt wel zonnig in, zo knap wat ze de laatste weken heeft laten zien! Dankjulliewel voor de tips en adviezen!!