Wij weten sinds afgelopen zaterdag het geslacht en ik heb al jaren een naam die ik mn kindje wilde geven en mijn vriend weet dat. Hij is het gelukkig ook helemaal eens over de naam dus we waren er meteen uit.
Zijn roepnaam al voor de zwangerschap, de 2e naam tussen de 20 en 30 weken. Nu zijn we er nog niet helemaal uit..
Na de 20 weken echo, en dus de geslachtsbepaling, hebben we de knoop doorgehakt en de naam genomen waar we toch steeds op terug kwamen. We noemen ons mannetje nu al bij naam, als we alleen zijn, zodat we al wat kunnen wennen.
Na de geslachtsbepalings-echo hebben we het erover gehad, we vonden 1 naam allebei mooi en 's avonds zei mijn man: zullen we hem gewoon een poosje zo noemen, om te kijken of de naam over een weekje of 2 'eigen' voelt? Dus dat hebben we gedaan... en inderdaad, na 2 weken was die naam al zó gewend bij ons allebei dat we geen andere naam meer zouden willen
Naam voor een dochter stond al meer dan 5 jaar vast voor de zwangerschappen. 1e dochter is overleden met 23 weken zwangerschap, daarom heeft zij uiteindelijk een andere naam gekregen. Daarna een dochter gekregen die de beoogde naam heeft gekregen. Nu weer een zwangerschap. Meisjesnaam stond al een jaar voor de zwangerschap vast. Daar is ook nooit meer twijfel of discussie over geweest. Jongensnaam lag nog op de plank. Die hadden we al lang in ons hoofd, maar steeds twijfel van: is dit het echt? Daar hebben we alleen de vorige zwangerschap twijfels gehad over de volgorde. Nu heb ik er ook nog steeds twijfels bij, maar ik denk toch dat het de namen worden die we al jaren in gedachten hebben.
Een meisjesnaam al voordat ik uberhaupt zwanger was... Jongensnaam was moeilijker en hadden diverse opties, maar we wisten met 20 weken dat het een meisje werd dus niet meer verder hoeven zoeken...
Meisjesnaam al voor zwangerschap, kwamen de naam tegen toen we besloten ervoor te gaan. Tweede naam heb ik al jaren in gedachten. Jongensnaam in de eerste helft wel rond, ook tweede naam. Nog even getwijfeld maar toch daarbij gebleven.
Bij de eerste wisten we niet wat het werd, meisjesnaam hadden we al maar jongensnaam nog niet. Ik denk dat ongeveer week 35 was toen ik er echt stress van kreeg. Bleek bij geboorte idd een jongen dus net op tijd. Vlak na zijn geboorte kreeg mijn man een nieuwe collega, zij had zoon mooie naam dat ik zei, als we ooit een dochter krijgen..... Man was het daar mee eens en toen ik 2 jaar later zwanger werd en het een meisje bleek begonnen we ineens te twijfelen. Maar uiteindelijk haalde niks het bij deze naam dus heeft ze uiteindelijk toch die naam gekregen. Bij nr drie hadden we al een leuke jongensnaam toen we probeerde zwanger te worden. Met de 20 wekenecho bleek het een meid en ben ik hard opzoek gegaan naar een leuke naam. Vrij snel gevonden maar man vond het niks dus ben ik verder gaan zoeken. Totdat hij 3 weken later vanaf de bank riep, schat .......vind ik toch eigenlijk wel erg mooi. Hij heeft dus 3 weken de tijd nodig gehad aan de naam te wennen.
Wij zijn al vanaf het begin van mijn zwangerschap aan het brainstormen en zijn er ook al een hele tijd uit. Wel blijf ik open staan voor andere namen, je weet nooit hoe je nog van gedachten kunt veranderen. In principe staat het vast, maar who knows...
Bij onze eerste waren we aan het brainstormen over de naam, op de avond dat we besloten om de pil het raam uit te gooien. Mijn vriend kwam met deze jongensnaam, en hij bleef hangen! Ik vond hem meteen geweldig. Toen het een jongen bleek te zijn (wisten we al vroeg ivm vlokkentest) zijn we dus niet eens meer gaan zoeken naar een meisjesnaam. Nu is het andersom. ik ben nu 13 weken zwanger en de meisjesnaam hebben we al (ook weer verzonnen door mijn vriend, hij is hier goed in!), maar een jongensnaam blijkt moeilijker. We wachten de geslachtsbepaling af, als het een jongen blijkt te zijn gaan we dan wel op zoek. Zo niet, prima de meisjesnaam staat klaar Mijn vriend kwam met deze naam bij 7 weken zwangerschap.