Hoe komt jouw kindje aan zijn/haar naam?

De naam van mijn oudste heb ik eens gehoord toen ik nog studeerde. Een collega van een vriendin heette zo, hele oude man 😆 Vond het meteen prachtig en altijd onthouden. Stond al op ons eerste namenlijstje toen ik net zwanger was en was één van de drie namen die mijn man ok vond. Heel zeldzaam want hij vindt bijna alles lelijk. Heel blij dat we deze gekozen hebben want de andere waren echt minder passend geweest.

Toen mijn oudste 8 maanden was kreeg ik nog steeds mailtjes van namen sites en hier stond de naam van mijn jongste tussen. Het is een hele bijzondere naam maar ik wist meteen dat zijn broertje zo moest heten. Man niet, wou het nog veranderen tot hij geboren was. Is er nu nog nauwelijks aan gewend. Maar hij heet gewoon zo. Past super bij hem!

 

Hihi wij waren ook bezig met namen lijstjes maken allebei een totaaal andere smaak!
Totdat we (ik dacht een weekendje weg waren) ineens zeiden JAA zo moet ons meisje heten!
En vanaf die dag was de baby in mijn buik ook die naam

 

Bij mijn zoon wou mijn man persee een bepaalde naam geven. Ik ben zelf nederlands dus onze kinderen zijn half turks-nederlands.
in 1e instantie stemde ik in omdat hij het zo graag wou. Maar daarna dacht ik nee het is ook mijn kind ik wil een naam die we allebei leuk vinden. Uiteindelijk hebben we een compromis gesloten. Onze zoon heeft 2 namen, 1e naam die mijn man wou en de 2e naam is de roepnaam. Wel ironisch dat mijn zoon zichzelf bij de 1e naam noemt terwijl wij hem eigenlijk nooit zo noemen.

Bij mijn dochter ben ik allerlei lijstjes afgegaan. En ik bleef steeds hangen op een naam. Alleen had ik op fb contact met iemand van zp wie d'r dochter zo heet. En toen twijfelde ik heel erg want straks dacht ze dat ik na-aapte ofzo. Maar daarna dacht ik lekker belangrijk, ik heb diegene toch nog nooit gezien en inmiddels heb ik er ook geen contact meer mee.
Maar goed toen zei ik tegen mijn man wat vind je van ... en hij was ook meteen enthousiast.

 

Ik dacht steeds dat we een meisje zouden krijgen, tot de nacht voor de echo en ik ineens heel zeker wist dat het een jongetje was. Toen bedacht ik dat ik geen naam had voor een jongen en kwam alleen deze naam in me op. Mijn vriend vertikte het namen te verzinnen, zei altijd onzin woorden, maar had me gezegd dat hij zodra hij wist of het een jongen of meisje was, hij met een naam zou komen. De volgende dag na de echo, lopen we naar buiten en zegt hij 'waarom noemen we hem niet ...' en dat was precies dezelfde naam als ik die nacht ook had bedacht. Dat was vrij snel klaar dus Hij heeft ook nog een tweede naam, die kwam nadat we een film zaten te kijken van mijn vriend zijn favoriete regisseur en ik die naam altijd al mooi vond en de derde naam is naar de opa van mijn vriend, want die is voor hem heel belangrijk geweest en ik vond daar weer de betekenis mooi van.

 

Ik maakte jaren geleden altijd al lijstjes met hoe ik mijn toekomstige kinderen wilde noemen, aangezien ik gek ben op namen. En was ook een beetje aan het experimenteren met verschillende stijlen. Zo had ik een setje natuurnamen, een setje oude/klassieke namen, een setje Griekse namen, een setje moderne/populaire namen. Ik vind heel veel mooi, heb een hele brede smaak, vooral qua meisjesnamen, en kwam er niet uit welke kant ik op wilde.

Toen ik zwanger was ben ik gaan kijken welke stijl ik nu echt bij mezelf vond passen. De Griekse namen vielen af, ik vond ze prachtig maar het totaalplaatje klopte niet met het kindje in mijn buik. De populaire namen vielen ook af, hoewel ik ze prachtig vond, maar het past gewoon niet bij mij. Wat ik wel vond passen was een natuurnaam of een klassieke naam, omdat ik zowel gek ben op de natuur als op klassieke geschiedenis (dus vooral schilders, componisten, kunstenaars, etc.).

En er was 1 naam die de natuur en de klassieke geschiedenis met elkaar combineert. Zijn naam is een dier, maar ook een verkorting van Wolfgang en daarmee een verwijzing naar Mozart. Vanaf het moment dat ik deze beslissing nam voelde het als dé perfecte naam voor hem en dat gevoel is er nog steeds

 

Mijn man en ik waren het nooit eens over namen. We vinden gewoon niet hetzelfde mooi. Ik maakte een mooie-namen-lijstje en hij had vetorecht. Nee was ook echt van het lijstje. Ik hoorde op tv de naam van onze zoon en hij voldeed aan al mijn eisen. Klassiek, niet te standaard en internationaal uit te spreken. Ik vond hem meteen geweldig. Pas toen ik hem op mijn lijstje schreef zag ik dat als je de letters door elkaar husselt je de naam van mijn man krijgt. Ik wist meteen dat ik hem daarmee over de streep zou krijgen. Ik heb nog wel even getwijfeld want mensen zouden dat ongetwijfeld ook zien en zouden ze het dan stom vinden? Maar ik besloot me er niks van aan te trekken en mijn man was zelfs een beetje ontroerd dat onze zoon dan indirect naar hem vernoemd zou worden. Ook al was dat in eerste instantie niet de bedoeling. Zo werd dit dus de enige jongensnaam waar we het over eens waren.

 

Ik vind een heleboel namen leuk. Ik noemde er gewoon wat op totdat mijn man riep: Oh die vind ik leuk!!
Hoorde de naam in een film. Heb hem wel 100x gezien en elke keer kreeg ik een bepaald gevoel als ik die naam hoorde. Zo is ie blijven hangen

 

Mijn vriend heeft ooit in een grijs verleden in het buitenland een paspoort gevonden van een meisje en die naam vonden we beide mooi..

 

Mijn dochters hebben alle 3 een Bijbelse naam. De oudste een bekende naam. Voor de GUO hadden we iets van 3 meisjes- en jongensnamen. Tijdens de echo hoorden we dat het een meisje werd en voor ons allebei was duidelijk dat het R. moest zijn. Na de geboorte van R., een paar maanden later denk ik, hadden we het eens oer namen terwijl we nog helemaal niet zwanger waren of er zelfs maar mee bezig waren. Toen kwamen we op de naam van H. We vonden die naam allebei prachtig en als we nog een dochter zouden krijgen, zouden we haar zo noemen, besloten we. Ik raakte uiteindelijk zwanger, maar het bleek een tweeling, 2 meisjes. Opeens 2 namen bedenken. We konden niets vinden wat mooi stond bij H., dus besloten die naam los te gaan en 2 andere namen te kiezen. Dat lukte mar niet. En ineens kwam hij ml een naam boven waarvan hij weet dat ik hem geweldig vond, alleen was ik hem zelf vergeten. Hij zei tijdens de maaltijd ineens; H. en D. en het klonk als een bus. Het past Zo goed hij elkaar en bij R.

 

Vanuit het geboren topic weet ik de namen van de tweeling. Rebecca past daar mooi bij. Klopt dit?

 

Ik werkte in een huisartsenpraktijk en we kregen een geboortekaartje met de twee namen van mijn zoons. Ik vond beide namen prachtig en heb dus hun roepnaam aan mijn eerste zoon gegeven en hun tweede naam als roepnaam van mijn tweede zoon.

Nu ben ik zwanger van een derde jongetje en lang kon ik geen naam vinden. Ineens herinnerde ik me een baby bij wie ik bloed moest prikken in het ziekenhuis. Zijn naam vond ik ook superleuk en het was ook een leuk gezin dus de keuze was gauw gemaakt. Zo gaat hij dus heten straks. Staat ook goed bij de namen van mijn andere kinderen.

 

Uit een boek.
Geen hoofdrolspeelster maar een sidekick.
Toevalstreffer.

 

Wij hebben allebei best een andere smaak qua namen, dus het kon nog weleens lastig gaan worden..

Over de naam van mijn zoontje was ikzelf al heel erg lang uit. Ik denk dat het een jaar of 8 geleden is.. Ik keek Baby te huur en daar kwam een kindje voorbij, ZO schattig, zo'n guitig koppie en ik was op slag verliefd, zowel op het kindje als op de naam. Echt heel schattig.
Het niet zo handige van mij was dat ik dat nooit onder stoelen of banken had geschoven en al m'n vriendinnen al wisten dat 'mocht ik ooit een jongen krijgen, ...'
Juist, we kregen een jongen. Gelukkig vond mijn man de naam ook mooi!
Als tweede naam kwam ik een naam tegen die ik ook direct mooi vond. Het paste ook perfect bij de roepnaam, alsof het zo moest zijn! Ik had bij die naam het gevoel dat ik een tweede zoontje die naam als roepnaam had kunnen geven, zó mooi. Alleen.. Straks kregen we geen jongetje meer en had ik spijt dat ik die naam niet eerder gebruikt had! Dat werd dus de tweede naam van mijn zoontje.

Bij de meisjesnamen bleek het ietsje lastiger. Gelukkig waren we daar 2 jaar terug al over uit, over de roepnaam althans, dus we hoefden daar nu niet lang meer over te praten.
Maar jeetje, wat een truttige smaak blijkt mijn man te hebben! Haha!
Ik weet niet eens meer hoe we op de naam kwamen, volgens mij was het gewoon tijdens het brainstormen.. Maar we hadden wel allebei zoiets van JA, dat is hem! Inmiddels hebben we geloof ik zo'n beetje alle namenlijstjes wel gehad en er komt gewoon geen mooiere naam voorbij dan die wij uitgekozen hebben; we zijn echt allebei verliefd.
De tweede naam was veel lastiger. We dachten eruit te zijn, maar zijn toch gaan twijfelen door de betekenis en het karakter van de naam. Uiteindelijk hebben we al die lijstjes er weer bij gepakt, maar het leek gewoon steeds 'niet te kloppen'. Dan was hij het er niet mee eens, dan kon ik er niet aan wennen.. Ik durfde ook mijn eigen lijstje niet meer aan te halen, omdat hij mijn namen allemaal niet leuk vond.
Ik weet niet hoe het komt, maar op een dag kwam hij uit zijn werk en liet ik hem tóch het totaalplaatje zien met 1 van de namen die ik bovenaan mijn lijstje had staan (waarvan hij dus eerst zoiets had van 'mwoahh'). Ik geloofde mijn oren en ogen niet, maar hij begon te lachen en te stralen en zei dat hij dit toch eigenlijk wel heel erg mooi en lief vond en dat dit DE naam is. Ik snapte en snap er nog steeds niks van, heb hem wel 100x gevraagd of hij het zeker weet, maar hij is om. Hoera!

 

Ik ben nog geen mama (nu ja, wel een beetje gezien wondertje in mijn buik nu) maar ik was altijd zo zeker van hoe mijn kinderen zouden heten!
Ik had een jongensnaam én een meisjesnaam.
Mijn man vindt ze ook beiden mooi.

Nu ik effectief, eindelijk, zwanger ben zijn die 2 namen niet meer zo zeker.
De meisjesnaam is afgevallen omdat hij te populair is en de jongensnaam... tjah, ineens was er nog een andere leuke naam dus gingen we twijfelen.

We krijgen nu dus een meisje en zijn naarstig op zoek
We zitten gelukkig wel op dezelfde golflengte

 

Leuk om te lezen! Wij hadden haar naam vrij snel tot we met oud en nieuw 32 wk zwanger opeens 1 letter veranderd hadden en dat was het helemaal voor ons zo werd een hele populaire naam minder populair en net even leuker voor ons.

 

Bij de oudste dachten we zeker te weten dat we een meisje kregen. We wilden het geslacht niet weten. Meisjesnaam wist ik al sinds ik stage liep op een basisschool en die naam tegenkwam. Man was het er meteen mee eens. Maar jongensnaam was een drama. Uiteindelijk hebben we maar een middenweg genomen. Ik vond die jongensnaam toen ik ten einde raad een boekje met namen van kerkelijke gemeenteleden van mijn oma doorlas Uiteindelijk is het toch een jongen, en vind ik de naam heel leuk.
Bij de tweede hadden we ook al snel een meisjesnaam, gewoon omdat die in mijn hoofd opkwam en mijn man vond hem ook leuk. Tot we met de 20 weken echo hoorden dat we een meisje kregen, onderweg naar huis zeiden we tegelijk: ze ís helemaal geen Suze (zo had ze geheten). Dus noemde mijn man thuis nog een rijtje namen op, en hij noemde er 1 en ik zei gelijk: Ja, dat ís ze! En dat vond mijn man ook
De derde, hadden we ook al een meisjesnaam, die mijn man weer had bedacht. Maar met 16 weken hoorden we dat het een jongetje was en begon het gedoe weer. We kwamen er niet uit. Ik vond een bepaalde naam heel erg leuk, mijn man niet echt. Hij kwam op een dag met een naam die er op leek, en die namen hebben we samengevoegd tot de perfecte naam voor onze jongste

 

Wij waren aan het kijken welke namen we mooi vonden.
Alle namen die ik opnoemde voor een meisje vond mijn vriend vreselijk
Toen ik hem vroeg wat hij mooi vond noemde hij deze naam en Ik vond em gelijk prachtig!

Voor een jongen wilde in heel lang de naam Jason, heb dat toen destijds ook tegen mijn ex gezegd.
Hij werd onverwachts vader van een zoon en noemde hem Jayson. Wel anders geschreven maar voor mij was die naam gelijk afgeschreven.
Toen gaan denken welke naam ik nog meer mooi vond en uiteindelijk op een naam uitgekomen die ook mijn vriend mooi vond.
Dus is dit kindje een jongen dan krijgt hij deze naam.
Voor een meisje zijn we er nog niet uit maar we hebben nog even de tijd.

 

De naam van dochter kwam van een serie die ik jaren geleden heb gekeken, was de naam van de hoofdpersoon.
De naam van zoon moest echt groeien, kwam 'm eerst tegen in een namenlijst maar vond 'm toen mwoah (ik was verliefd op de naam Milan, vond man afschuwelijk). Toen kwam ik hem opeens overal tegen en begon het een steeds leukere naam te vinden. Nu ben ik heel blij dat we deze naam hebben i.p.v. Milan (al blijft het een prachtige naam).

Voor een derde kindje weet ik het voor een jongen echt nog niet, een goede kansnemer voor een meisje komt uit een namentopic van hier.

 

Leuk dat jij reageert, ik was stiekem al een tijdje benieuwd naar de herkomst van jullie namen! Maar dan eigenlijk het Japanse (?) gedeelte