Hoi meiden, Ik zit ergens best wel mee, ik heb een vriendinnengroepje van 5 meiden,maar ik zie ze nu al twee maanden niet meer, we hebben verder ook weinig contact via whats app of zoiets, Ik voel me ten eerste enorm onzeker in contact met hun,dit omdat ik maat 46 heb en hun allevier maatje38 en het dus constant over lijnen gaat,ik voel me eigenlijk totaal niet (meer) op mijn gemak bij hun,en wil eigenlijk het liefst mijn eigen weg gaan, zonder hun,maar ik weet niet hoe ik dat moet zeggen? Ik merk dat het begrip 'vriendschap' iets anders inhoud dan elkaar 1x in de twee drie maand zien of horen,begrijp me niet verkeerd,ik hoef elkaar echt niet dagelijks of wekelijks te spreken hoor! Ik vraag me alleen af hoe jullie hier tegenaan kijken,en wat te doen wanneer je liever je eigen weg gaat? Groetjes.
Heel herkenbaar! Ik zou zeggen laten doodbloeden. Zeker als het contact summier is. Heb al iets te vaak vriendschapsperikelen gehad helaas. Klinkt misschien hard dat doodbloeden helaas is het de realiteit.
Je zegt dat er al bijna twee maanden geen contact is. Zijn jullie dan niet al jullie eigen weg gegaan? Verder wel vervelend als je gewicht de reden is om dit te beeindigen omdat je je er niet lekker bij voelt. Weten ze dit?
Als ik het zo lees ben jij al uit deze vriendschap gestapt. Je hoeft niet altijd te benoemen dat je een vriendschap beeindigt, soms gebeurt dat gewoon en dat voelen de anderen ook wel aan. Als er nog maar weinig/geen contact meer is en dat is voor jou prima zo, dan laat je het toch lekker. Ga je eigen weg en zorg dat je weer mensen om je heen krijgt waar je je wel bij op je gemak voelt. Soms zijn vriendschappen er voor een leven lang, maar veel vaker heb je vrienden voor een bepaalde duur en zodra je behoeftes veranderen of je leven veranderd ook je vriendenkring.
Wat al genoemd is kan ik mij ook in vinden. Ik zelf heb het echter wel zo gehad datik zó klaar was met een vriendschap (zonder ruzie maar met veel onderwater ergernissen en getouwtrek) dat ik daar wel met woorden een einde aan wou maken. Ik wilde er gewoon écht vanaf zijn en niet nog eens over een paar maanden een telefoontje krijgen en het dan moeten afhouden. Ik heb toen een mail gestuurd (ik ben veel beter in uitleg op papier dan mondeling) Hierin uitgelegd dat ik dankbaar ben voor de leuke tijd die wij hebben gehad maar dat gezien de laatste jaren ergernissen etc. ik liever geen contact meer wilde. Misschien verdient het geen schoonheidsprijs maar ik was wel opgelucht! Dus doe wat goed voelt! Voelt het goed om het te laten doodbloeden? Prima! Maar is het een benauwd idee dat ze nog kunnen bellen? Dan duidelijk naar ze zijn!