Ik ga het hier eens vragen, want hier zijn vast veel mama's die net als ik extreeem weinig slaap krijgen. Ik heb sinds een week of 6 last van mijn darmen, buikpijn, vaak naar de wc moeten, gerommel in mijn buik. Zodra ik gewekt wordt, begint het geren naar de wc. Een paar weken geleden echt ziek en misselijk er bij, dus een aantal keer de huisarts bezocht. Inmiddels hebben verschillende artsen mijn buik onderzocht, heb ik een echo van de buik gehad (omdat ik ook al een hele tijd vage pijnklachten links onder de ribben had), is mijn bloed uitgebreid onderzocht, evenals mijn ontlasting. Daar komt niks uit. Ik ben al de nodige kilo's kwijt, daar ik steeds meer voedsel ga schrappen omdat ik bang ben dat mijn darmen daarop reageren. k ben doorverwezen naar een MLDarts op mijn verzoek. Huisarts denkt nog altijd aan een prikkelbare darm, al dan niet in combinatie met een hardnekkig virus. Nu had ik gisteren voor het eerst in tijden goed geslapen en voelde ik me eindelijk weer eens normaal. Ik had bijna een colaatje gedronken. Doe ik ook al weken niet meer, maar ik voelde me gewoon gewoon. En vandaag...pffft... Vannacht 2 uur slaap, toen 2 uur een huilende baby en toen nog 2 uur slaap voor de dag weer begon. En ik ben weer hondsberoerd... Na 4xop de wc maar weer wat tabletjes ingenomen. Bah. Ik dacht dat het beter begon te gaan. En ik maak me dan toch weer zorgen dat er iets erg mis is met mijn darmen. Al zegt iedereen dat ik dat vrijwel uit kan sluiten gezien mijn leeftijd en het feit dat uitvalle eerdere onderzoeken niks is gekomen. Maar die zorgen slaan dus ook weer op mijn darmen. Zou het kunnen dat mijn klachten puur uit slaaptekort/stress/angst (in combi met gevoelige darmen) voortkomen? Mijn dochter is dus 9 maanden, dus wij heben al minstens een jaar niet doorgeslapen. En overdag slapen lukt niet met de andere boefjes.
Hier ook darmen die snel van slag zijn als ik weinig slaap (en dat is al toch ruim 3,5jaar zo) Maar als ik dan weer een weekendje bijgetankt heb omdat de kinderen even uit logeren zijn dan voel ik me algeheel weer beter. Ook mijn darmen zijn dan minder van slag. Maar of dat bij jou ook geld dat weet ik niet natuurlijk...
Dat speelt denk ik ook mee. Onze kinderen zijn altijd bij ons. Dus eigenlijk slapen we al bijna 6 jaar onfatsoenlijk. Wij hebben helaas geen netwerk waar we ze eens onder kunnen brenge om bij te tanken samen.
Aangezien alle functies in je lichaam functioneren op energie kunnen alle functies ook achteruit gaan als daar een gebrek aan is. Vanzelfsprekend zal je lichaam eerst energie sturen naar de vitale functies, dus darmen worden "achtergesteld" want zijn in die zin niet vitaal.....
Ik zou slapen (of bijslapen) dus ook zeker hoger op je prioriteitenlijst gaan zetten. Zelfs een half uurtje kan voldoende zijn. Dus als manlief thuis komt van zn werk kan er 1 vd 2 even gaan rusten. Of in de weekenden tegelijk met de jongste. S avonds 1 van de eerder naar bed of s ochtends iets langer blijven liggen.
Zou goed kunnen hoor. Als ik nachtdienst heb, is mijn buik aan het eind van de nacht behoorlijk opgezet. Dan ben ik dus al bijna 24 uur wakker. Als ik dan geslapen heb is dat weer weg. Ik drink voor iedere maaltijd een glas met water en aardappelzetmeel. Dan vinden je darmen je heel lief . Misschien even googlen voor info daar over
Chronisch slaaptekort kan leiden tot weinig weerstand waardoor je extra vatbaar bent. Bij mij slaat het gauw op mijn maag (en darmen). Vorig jaar was een erg jaar. Finley vaak wakker 's nachts (kiesjespijn, dromen etcetera). Soms 4x per nacht eruit en dat nachten achter elkaar. Om de haverklap was ik ziek (overgeven, diarree). Ook naar de dokter geweest. Groot bloedonderzoek gehad, maar niks uitgekomen. Eind vorig jaar een lichte burn out gehad. Zat er doorheen. Constant ziek zijn en telkens je werkgever moeten bellen dat je weer niet kunt werken...begon erg bang te worden dat ik mijn baan zou verliezen hierdoor. En werd bang om weer ziek te worden als ik me weer beter voelde. Mijn vriend kan beter tegen doorwaakte nachten. Hij gaat er nu dus 's nachts veelal uit zodat ik kan blijven liggen. Ik kan niet goed meer tegen gebroken nachten. Ook omdat ik er lang over doe om weer eens in slaap te vallen. Gelukkig wordt Finley de laatste maanden niet vaak meer wakker 's nachts zodat wij eindelijk onze nachtrust weer een beetje terug hebben. Merk ook dat het mijn weerstand goed doet.
Fijn dat er in ieder geval herkenning is. Dat stelt mij wat gerust. Dat slecht terug in slaap kunnen komen herken ik heel sterk. Bang dat je meteen weer op moet staan of naar de wc moet. En dan is mijn cirkeltje al rond, want dan moet ik dus al naar de wc. Ik werk gelukkig op oproepbasis, dus werk nu gewoon even niet.
Finley had soms ook wel eens zoiets alsof hij aanvoelde dat je weer in slaap dreigde te vallen. Zodra je dan bijna over die drempel was dat je in slaap viel, ging hij weer gillen! Werd je dus uit je bijna-slaap gerukt! En dat soms wel 3 tot 4x achter elkaar. Slopend! Het gevolg was dus dat ik gewoon niet meer in slaap durfde te vallen en maar wakker lag te wachten of hij niet weer zou gaan gillen.
Ik zou zeggen ja en nee, de diagnose pbs wanneer je daar nooit last van hebt gehad. In mijn ervaring ligt eerder aan inbalans van voeding en dus in dit geval met een jonge baby, onregelmatigheid van voeding? Kan dat kloppen? Onregelmatig eten bovenop, veel hetzelfde eten (eten weg laten in plaats van variatie aan te houden kan het erger maken.. again mijn eigen ervaring... Geadviseerd worden om meer vezels te eten, terwijl alleen maar vezels eten ook je darmen flink aan het werk zet. Balans en een beetje vastigheid in wanneer je eet is echt heel belangrijk.. Probeer inderdaad met vetten, suikers.. Je cola, ui, chocola en dergelijke een beetje op te passen maar het helemaal niet meer consumeren is onzin.. Vastigheid, balans en variatie en dan komt het helemaal goed! Buiten dat zo veel mogelijk rust proberen te pakken!
Ik heb in mijn puberjaren ook ooit het stempeltje pbs gekregen. Mijn klachten waren toen alleen wel wat anders dan nu. Ik probeer vanalles te blijven eten, maar merk dat ik daar moeite mee heb. En ik probeer me ook niet druk te maken, want dat slaat meteen op mijn darmen. Maar ook dat vind ik moeilijk soms. Ik ben een piekeraarcen iemand die zich snel bang maakt als klachten aanhouden. En dat werkt ook averechts.
Ik had dat dus ook toen ik 17 was maar enkel omdat ik de vraag "eet je wel normaal" antwoordde met ja, tuurlijk.. Maar wat is normaal..? De meeste persoon weet dat echt niet en tenzij jijzelf je jaren gaat verdiepen in voeding kan het best een raadsel zijn. Ik had in die tijd een verwijzing van de dietiste gevraagd nadat ik er toch best wel snel achter kwam dat heel die PBS diagnose als geen fluit kloptte.. Ik bleek veelste veel fruit drank te drinken en sowieso te veel te drinken en te weinig te eten en nadat de dokter zei dat ik PBS had en dit zus en zo niet mocht eten of moest limiteren at ik niks meer.. Echt letterlijk aardappels met mayo al dan wel niet iets anders met mayo.. dat was echt helemaal funest.. Dus toen ik met de dietist ging babbelen over dat ik door het bomen het bos niet meer kon zien pas toen kreeg ik er een beetje een kijk op en met de jaren kan ik er beter mee om gaan.. Maar echt ik zweer bij een dietist omdat die mensen echt zo gespecialiseerd zijn in wat nou "normaal" eten is en die ook echt kunnen zien, is er iets uit proportie. Of hoe kun je beter eten zonder er te veel druk op te zetten.. Ik moest 's ochtends gewoon brood eten of ik daar nou kaas of hagelslag op at maakte niks uit als ik maar at!
Voor mij herkenbaar helaas, als ik er in de nacht uitmoet omdat Quinten roept, slaap ik niet meer maar kan ik ook de rest van de nacht naar de wc rennen, als het dan toch lukt om even te slapen al is het maar een hakf uur zijn de klachten ineens weg, echt heel vreemd. Op de e of andere manier lijkt mijn lichaam het niet trekken om midden in de nacht uit bed te moeten. Mijn man gata er dus in de nacht uit tegenwoordig, ik had het eerdr nooit zo maar sinds anderhalf jaar heel erg.
Ik heb het dus ook nog niet zo lang Blaine. Ja het is echt rot, toch ben ik blij te lezen dat ik niet de enige lijk te zijn. Ik moet dan dus in de nacht/ochtend een keer of 3/4 rennen en als het eenmaal ophoudt, voel ik me naarmate de dag vordert weer. Al blijf ik soms wat borrelen, maar dat is volgens mij omdat je dan leeg bent.
Misschien een ideetje: bol.com | Voeding Die Schaadt, Voeding Die Baat, Reader's Digest | 9789064074332... Ik zag hem gisteren nog bij de kruidvat liggen. Moet goedkoper zijn maar heb niet naar de prijs gekeken.
Nu ook nog snotverkouden Verder niemand met ervaring/tips? Ik slik al pepermuntoliecapsules en drink al munt- en gemberthee.
Ik heb er vorig jaar een paar maanden last van gehad. Stress was op mn darmen geslagen. Nooit last van gehad. Heel raar. Dacht dat ik geen stress had maar toch wel...het ging vanzelf over toen ik in wat rustiger vaarwater kwam en er niet meer op lette. Ik had onverwerkte opgekropte emoties wat zich uitte in lichamelijke klachten. En dan vooral mn buik en darmen
Jep, hier ook een darmen-klantje.... Ik heb al vanaf dat ik klein was, last van mijn darmen en vooral als ik melkproducten drink of eet, dus dat doe ik al niet meer. De hele zwangerschap heb ik nergens last van gehad, kon zelfs weer melkproducten eten! En nu....8 maanden na de zwangerschap is het weer terug bij af. Heb nu zeker een paar keer in de week last van diarree en vooral als ik moe ben of een beetje gespannen ben. Ik heb niet echt tips voor je, maar als ik meer als 3 keer in een uur naar de wc moet rennen, neem ik een diarree-remmer en dan heb ik er geen last meer van.