naar aanleiding van het topic,enigs kind verwend.

Kijk in je hart, Dat is het enigste advies.

Wat je verstand zegt moet je niet naar luisteren het gaat naar je gevoel.

En het is niet eens de kwestie het maar bij een kind laten, het is je gevoel die zegt ja of nee.

Dat is de eerlijkste keuze die je kan maken de bezwaren voor een tweede kind moet je niet mee laten wegen in geld of wat dan ook( Mist je geen geld hebt om te leven of het gewoon niet verstandig is om nog een kind te nemen) is het voor al de keuze van je hart..

 

Ik vind een kind zonder broers of zussen niet per definitie zielig. Maar het was voor ons wel een belangrijke reden om wel voor een tweede te gaan. Er zijn allerlei redenen die het voor ons belangrijk maken dat onze kinderen wel met andere broers/zussen opgroeien. Bovendien geloof ik dat het feitelijk gezien over het algemeen zeker een grote meerwaarde heeft.

Maar ik ken mensen die enig kind zijn en gelukkige individuen zijn hoor

 

Ik herken je twijfel wel hoor. Voor ons was het sowieso wel duidelijk dat we 2 of 3 kinderen willen maar nu ben ik zwanger van de 2e (godzijdank!) en denk ik soms.. hoe ga ik dat straks doen? Met mijn zoon kan ik bijvoorbeeld nu gewoon even op de fiets stappen en naar de winkel gaan. Ik heb nu behoorlijk wat vrijheid omdat de kleine man best zelfstandig is. Heerlijk eigenlijk. Straks ben ik toch weer beperkt he. Maar toch, hoe lang duurt dat dan weer? Mijn zoon is een vreselijke huilbaby geweest, 4 a 5 maanden niks gekund omdat ik het huis niet uit durfde. Hij jankte altijd alles bij elkaar overal. Nu kan ik hem overal mee naartoe nemen en totaal geen last van het mannetje. Met een 2e zal het wel anders worden maar voor mij is de gedachte dat zij straks lekker met z'n 2en zijn en ik kan genieten van 2 heerlijke spoken zo veel meer waard

 

Ik heb ook lang getwijfeld hoor.

Wat mij over de streep getrokken heeft is dat ik eigenlijk wel wist dat ik geen spijt zou krijgen als nummer 2 er eenmaal zou zijn (je kan dan ook echt niet meer terug). En ik was bang dat als ik het bij 1 zou houden ik altijd zou blijven afvragen of we toch niet voor een 2e zouden moeten gaan..

En.. ik heb nog geen moment spijt gehad

 

Ik snap de twijfels hoor, maar mijn ervaring is dat je dan gewoon een praktischere moeder wordt. Met 1 kindje kun je nou eenmaal alles zo ingewikkeld maken als je wilt, hele tassen allerlei hulpmiddelen meenemen als je ergens heen gaat, je kind omkleden bij elke 'scheet' enz.
Bij meer kinderen laat je dit soort onnodige dingen varen, en heb je het per saldo niet veel drukker



TS: zoals anderen het al zeiden. Luister naar je gevoel. Als jij graag een tweede wilt, zul je vanzelf die drang krijgen. dan kun je niet meer om je gevoel heen.
Ik zou niet voor een tweede gaan omdat het anders zielig zou zijn voor de eerste. En ook niet geen tweede willen omdat de eerste anders geen merkkleding krijgt.
Dat zijn toch geen redenen die een mensenleven moeten bepalen?

 

Ik mocht willen dat ik zonder mijn broer was opgegroeid

Daardoor heb ik ook heeeeel lang getwijfeld over een 2e. Je kiest je vrienden, met je familie zit je opgescheept. Dus nee, ik vind het helemaal niet zielig als een kind geen broers of zussen heeft.

 

Claudia; Ik was de starter van het topic of één kind nou meer verwend is of niet. Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar reageer even in basis van jouw vraag.

Ik denk het niet. Een van de redenen waarom wij het bij één kindje willen houden is de moeizame zwangerschap. Ik heb continu onder controle gestaan voor een hoge bloeddruk. Zat zowat elke week wel een keer in het ziekenhuis. Esmae werd uiteindelijk met 39+5 via keizersnede geboren en daarnaast ging de wond ontsteken en heeft mijn herstel bijna anderhalf jaar geduurd. Daarnaast speelt mijn leeftijd een rol; ik ben 37 en wat mezelf betreft vind ik dit oud genoeg. Een andere belangrijke reden is domweg mijn gevoeligheid. Ik zou denk ik gek worden met twee kinderen. Esmae is nogal ondernemend en haar vader, mijn man, heeft ADHD. Mijn huis is vol zeg maar. En ja heus, ik heb wel eens gedacht hoe leuk het kan zijn om twee kindjes te hebben. Maar het idee dat het een tweede keizersnede kan worden en de herinnering aan het eerste herstel is genoeg om zelfs het risico van 10% niet te durven nemen. Nu kan ik het aan, mijn man kan het aan en dat is ook belangrijk.

Zelf heb ik twee broers die ik amper spreek. En min of meer was ik enig kind; mijn broers zijn tweeling en die speelden altijd met elkaar. Ik mocht nooit meedoen. Dus een broer of zusje is geen garantie voor een goed contact in de toekomst. En om nou een tweede kind te willen in het kader van "kan de ander er leuk mee spelen" vind ik net zoiets als nog een cavia nemen; is zo gezellig

Als jij als mama jouw kindje veel met anderen laat spelen en delen en het geen punt vindt als er in de toekomst vriendinnetjes blijven slapen en alles, denk ik dat het echt geen punt is. Dat is ook uit onderzoek bewezen. Kinderen die alleen zijn hebben bijvoorbeeld minder de behoefte tot strijd. Ook een voordeel. Maar ok, kinderen die samen opgroeien, leren op te komen voor wat dan ook. Maar kinderen die alleen zijn ook. Jij moet doen waar jij je prettig bij voelt. Net als ik mijn buurman links moet laten liggen
Iemand die zegt dat het verschrikkelijk is dat jij geen tweede kind wil of kunt krijgen, is nogal kortzichtig bezig. Dat weet je ook wel toch?

 

Claudia,

Ik weet precies hoe je je voelt. Heb bij mijn eerste ook HG gehad en daardoor heel erg getwijfeld. Mijn vriend en ik hadden voordat we zwanger raakten het gevoel dat we 2 a 3 kinderen wilden (mocht ons dit gegunt zijn). En snel achter elkaar.

Na de hel van HG, hadden we in het begin zoiets van nee. absoluut niet, maar toch zijn we er voor gegaan. Het gevoel bij ons bleef dat we graag een tweede zouden willen.

Het scheelde dat wij het eigenlijk dus al wisten. Nu ben ik nog vaak zenuwachtig over hoe het allemaal gaat met 2 maar ik zie het wel.

p.s. ik twijfelde ook elke keer en telkens dacht ik op het ene moment: ja en en daarna weer nee.

Ik kan je alleen zeggen: denk er goed over na en volg je gevoel. Ik heb deze zwangerschap ook weer HG gehad, alleen wel in mindere mate! Het kan dus wel iets beter gaan!

Groetjes hugbear

 

hetzou niet best zijn als dat zielig is, 1 kind.
Wat moet je dan als je geen 2e kind kunt krijgen. Ik bedoel hallo niet iedereen kiest er vrijwillig voor om het bij 1 te houden. IK had er heel veel voor over gehad om een 2e te krijgen, maar het mocht niet zo zijn. Dus nee mijn enig kind is niet zielig. Die is erg gezegend met ouders die enorm blij met haar zijn.
En ook mijn kind loopt wel eeens in Zeeman of Hema kleren, nou en??? Mankeert niets aan, niet iedereen heeft een dikke portemonnee, sowieso.

En ook hier wordt er gezorgt dat de kleine genoeg contact heeft met andere kindjes. Ze speelt veel met buurkinderen en ik zoek vriendinnen/familie op met kinderen zodat ze genoeg te spelen heeft. Ze gaat naar de PSZ enz.

Nee een enigst kind is niet zielig.

 

Zielig!?! Nou ik vind mezelf echt niet zielig hoor.
zoals al eerder gezegd je weet niet beter dus je weet niet wat je evt. zou missen.

Ik kan mezelf heel goed vermaken. Zo was een straf als op de trap zitten of naar je kamer geen straf voor mij. Na een paar seconden was ik gewoon aan het spelen.

Voor alles is dus wat te zeggen. Het is wat je zelf graag wilt/voelt. De rest ligt aan hoe je opvoedt.

 

Ik had het zelf kunnen schrijven; maar gelukkig heb jij het al gedaan! En ik vind 'zielig' echt een heel misplaatst woord, waar ik me steeds meer over opwind bij het lezen van dit topic. Ik heb 1 dochter en zij is absoluut niet 'zielig' :x

 

niets is zeker in het leven. Zo zijn er gezinnen met 3 kinderen waarvan er 2 kindjes overleden zijn, is het nu enig levende kindje zielig omdat hij geen levende broer/zus meer heeft, omdat hij niet meer kan delen, leren van hun...ect ect???
Je richt je leven nu in met alle kennis en ervaring die je met je mee draagt....maar kiezen voor meer kinderen dan 1 (in hoeverre heb je te kiezen??) omdat ze dan meer aan elkaar hebben of omdat het anders zo zielig is lijkt in mijn ogen niet erg snugger.
Wat wil/kan jij als ouder...kan je het geestelijk en financieel aan, ik denk dat dit eerder de vragen zijn die men zichzelf zou moeten stellen ipv "het is anders zo zielig voor....."
wij hebben 1 jochie en die wordt hoop ik in goede gezondheid 80 jaar, zonder een broertje of zusje, niet alleen om medische reden maar simpelweg omdat ik mijn aandacht niet wil verdelen naar 2 kids, ik wil optimaal genieten van ons mannetje en als ik mijn aandacht moet verdelen geniet ik maar voor de helft, ook wil ik financieel er lekker bij hangen en met 1 mannetje lukt dat prima....of men er mee eens is of niet....ik kies voor wat ik denk het beste is voor mij (en uiteindelijk ook voor mijn gezin)want wat heeft iemand eraan als ik nu al twijfel en later gelijk krijg?? zit je met een 2e kindje waarvan je diep in je hart bij denkt "als ik het over mocht doen dan........."dat is een zin die ik in mijn leven nooit wil zeggen als het over kinderen gaat en geloof mij, je wilt niet weten hoevaak ik een moeder die zin heb horen zeggen!

 

Ik snap niet zo goed wat het niet kunnen krijgen van nog een kind of het overlijden van een ander kind hiermee te maken heeft Feit blijft dat het hebben van broers en zussen over het algemeen voordelen biedt die ten gunste kunnen zijn van de kinderen. De term "zielig" is discutabel natuurlijk, en niemand moet zich verplicht voelen om voor een tweede te gaan, maar dat maakt de positieve invloed van broers/zussen er niet meer of minder om.

@ Roes: ik ben het wel met je eens dat het per situatie afhankelijk is wat de beste keuze is. Iedereen moet het ook zelf weten en ik zal de term 'zielig' zelf niet in de mond nemen.

 

Alles heeft voor- en nadelen.

Heb pas nog gelezen dat kinderen minder gelukkig worden op het moment dat ze een jonger broertje of zusje krijgen. Zo geredeneerd zijn niet de enig kinderen, maar de oudste kinderen in een groter gezin 'zielig'.

Voordeel van enig kind zijn: je leert al snel je eigen vermaak te zoeken, initiatief te nemen en je eigen keuzes te maken. Oudste en enig kinderen zijn fors oververtegenwoordigd bij hoger leidinggevenden, met op enige achterstand jongste kinderen en als laatste komen de middelste kinderen.
Niet dat een leidinggevende functie nou zo gelukkigmakend is (verre daarvan) maar het geeft toch aan dat het je misschien helpt bij het ontwikkelen van bepaalde eigenschappen.

Ik vind zielig sowieso een stom woord, dat voor mij dicht tegen een slachtofferrol aan hangt. Daar hou ik niet van.
Het lijkt me wel een hel hoor, om als enig nog levend kind met twee overleden broertjes/zusjes over te blijven. Voor de ouders, en voor het kind. Maar dat zeg ik omdat het me een vreselijk groot, bijna niet te dragen, verdriet lijkt. Niet omdat ik ze dan zielig vind.

Overigens ben ik er zelf heel bewust als speelkameraadje voor mijn iets oudere zus. Ik ben erg blij dat mijn ouders om die reden hebben gekozen voor nóg een kind en voel me daar totaal niet minderwaardig door.

 

hoi ik ben enigskind.. nooit problemen mee gehad hoor.. ik had altijd aandacht van me moeder..speelde veel met vriendinnetjes uit de buurt .. heb er niks aan gemist want mijn moeder had altijd de tijd om spelletjes te doen en naar me te luisteren..dus ik vind persoonlijk dat de band met me moeder erg hecht is en miss komt dat door enigkind zijn/misschien ook niet..

als jij het moeilijk zou vinden om de aandacht te verdelen en ruzietjes op te lossen hou je het er toch bij 1?

de vraag ligt meer bij jou dan bij mensen met ervaringen.

wil jij er nog 1 en je heb het er allemaal voor over,dan probeer je dat
zoniet ,dan niet

 

ik vind zielig nogal een groot woord. Ik vind het wel heel leuk voor een kind om een broertje of zusje te hebben. Als je echt ongelukkig bent geweest met een broer of zus, dan denk ik dat het vooral aan de ouders heeft gelegen. Want over het algemeen denk ik zeker dat het een meerwaarde heeft. Ik wil ook nog heel graag een broertje of zusje voor ons meisje, maar nog heel eventjes wachten

 

ik moet eerlijk zeggen ( dit is mijn persoonlijke mening ) dat ik altijd gezegd heb dat ik het wel zielig vind. Kon eerder nooit op een ander woord komen hiervoor. Ik heb een zus die anderhalf jaar ouder is dan ik en daar heb ik een hele goede band mee. Zelf was ik nooit heel ondernemend ( veel gepest en dat laat wel een indruk achter ) waardoor ik anders waarschijnlijk lang in mijn schulp was gebleven.

Ik hoop ook zeker dat ik nog een zwanger mag worden, want ik zou het jammer vinden als mijn zoontje alleen blijft.

 

Ik vind dat veel kindjes die enigskind zijn echt eigenschappen om te delen enzo tekort komen. In mijn omgeving dan.

Dit heeft alleen meer met de opvoeding te maken dan met het enigskind zijn. Als je maar 1 kindje hebt dan moet je als ouder er voor zorgen dat je kind leer delen en spelen en leven met andere kindjes. Dat kost misschien tijd (leren ze echt niet supergoed van 1 ochtend chreche bijvoorbeeld) maar dat hoort erbij.
Gewoon veel betrekken bij andere kinderen en dan ook duidelijk dingen aanleren.

Maar dat betekend niet dat alle kindjes die geen broertjes of zusjes hebben dit niet kunnen. En aan de andere kant zijn er ook kindjes die wel broertjes en zusjes hebben die die eigenschappen missen. Hoewel dat wellicht minder voorkomt omdat je verplicht wordt te leren samenleven als je een broertje of zusje hebt.

Ik zelf zou nooit KIEZEN voor 1 kind. Dit is een kleine reden ervan, maar vooral omdat ik mezelf zou kennen. Het is gewoon extreem makkelijk om een enigskind te verwennen. Verwennen is in mijn ogen ook altijd maar alle aandacht geven. Want dan wordt het ook moeilijk later als ze aandacht moeten delen als ze ouder zijn.
Ik zou mijn dochter echt verwend hebben als ons zoontje er niet bij zou komen. Denk ik. Dat was in ieder geval mijn angst geweest.

 

ik ben zelf enigkind en onze dochter ook en dat blijft ook zo
ik heb mezelf nooit zielig gevonden en dat zal in de toekomst ook niet gebeuren.
ik zeg altijd maar zo...wat je niet hebt kan je ook niet missen.
waarom zal je als enigkind zielig moeten zijn?
je bent echt niet remy alleen op de wereld toch?
...vrienden kies je en familie krijg je...
in hoeveel familie's komt het niet voor dat broers enof zusters het niet met elkaar kunnen vinden?
nee...geef mij mijn vrienden maar waar ik het gezellig mee heb dan dat ik verplicht op een verjaardag moet verschijnen van een trut van een zuster!

ik durf hardop te zeggen...ik ben heel gelukkig zonder broers of zusters en heb ze ook nooit gemist