zijn er dingen die je achteraf anders had willen doen?

Jazeker, had eerder de lactatiekundige in moeten schakelen, dan had ik misschien langer bv kunnen geven..

En wij zijn begonnen met potjes groenten omdat ze vers niet wilde, had beter verse groenten door kunnen zetten, nu was de overgang van potjes naar vers erg lastig.

Maarja goed beiden niet gedaan maar bij een eventueel broertje of zusje gaan we dat wel doen..

En ik had eerder met mijn dochter naar een osteopaat moeten gaan ivm voorkeurshouding. Ik vertrouwde blind op de fysiotherapeut, terwijl mijn eigen gevoel zei dat er toch iets mis was. Dus volg altijd je moedergevoel!

 

Ja, ik had achteraf niet zo moeilijk moeten doen met in het openbaar borstvoeding geven.

Ik vind het zo normaal dat het ook gewoon moet kunnen. Ik deed alleen zelf moeilijk omdat ik me (onterecht) zorgen maakte wat anderen wel niet dachten als ik dat deed.

 

Ik zou veeeeel eerder op mijn kop gaan staan om te zorgen dat ze echt naar mijn zoontje keken in plaats van te luisteren naar 'huiluurtje hoort erbij'. Zoonlief huilde zo'n 6 uur pd en had enorm veel pijn!

Ik zou veel liever veel sneller mijn zoontje na de geboorte bij mij willen hebben na de keizersnede (en niet pas na 2 uur wachten).

Maar gelukkig is de band tussen ons uiteindelijk goed gekomen en is hij nu gezond

 

Mijn dochter is door teveel mensen vastgehouden in de kraamtijd, waardoor ze overprikkeld raakte. Dit gaan we niet meer doen.

In mijn kraamtijd wil ik niet meer overspoeld worden door bezoek.

Verder heb ik te lang gewacht met medische hulp inschakelen toen onze dochter bleef huilen. Ook dit zou ik anders doen.

 

Ik zou wel willen dat ik geen pnd had gehad. Ik kan nog erg huilen als ik terug denk aan hoe zwaar ik het had. Dan denk ik, heb ik hem wel genoeg liefde gegeven toen hij zo inieminie was? Mijn man vindt dat ik veel te hard voor mezelf ben, en dat ik echt wel lief voor mijn kleintje was. Maar zo voelt het niet.

Nu heb ik een heerlijk eigenwijs mannetje, die lekker komt kroelen en duidelijk gek is op zijn mama, maar toch... ik vind het zo vreselijk jammer dat onze start zo moeilijk was.

 

Ik had liever een kraamverzorgster gehad die meer verstand had van borstvoeding, want door slechte adviezen was bv de eerste maand echt heel zwaar en ben ik er bijna mee gestopt (maar gelukkig niet!).
Verder zou ik vooral tegen mezelf hebben willen zeggen dat het allemaal goed zou komen. Ik had een infectie, was daardoor goed ziek in de kraamperiode en mijn vk was erg bang voor trombose, dat alles gaf echt veel stress.

Verder heeft mijn dochter een week lang Nutramigen AA gehad, heb ik toen fulltime gekolfd, dit om te testen of ze kma heeft. De volgende keer ga ik liever zelf direct op dieet ipv fles te geven en te kolven, dat gaf ook erg veel stress namelijk. Maar goed, we hebben 't overleefd

 

Ja met 8 maanden bij de osteopaat geweest, die heeft drie behandelingen gedaan en voorkeurshouding weg en een kindje wat een stuk vrolijker werd. Ze heeft al die tijd gewoon last gehad. Haar schoudertje bleek vast te zitten (van schoudertop tot in de nek), zowel fysio, huisarts, kinderarts en cb-arts hebben dit niet opgemerkt.

 

Hier ook PND, met vooral paniekaanvallen.
Durfde op een bepaald punt mijn man niet eens op te pakjen als ik alleen was.
Uit angst dat ik hem zou laten vallen.
Ik voel me nogsteeds schuldig dat ik toen zo met mezelf bezig was.
Heb spijt dat ik gerookt heb tijdens de zwschap, dat ik zijn gezondheid op het spel heb durven zetten bah.
Volgende x wil ik ook langer doorgaan met BV, achteraf gezien had ik zoveel meer kunnen proberen, maar had de kracht niet om door te zetten.
En verder niet meer zo onzeker zijn over alles...

 

Ik zou willen dat ik meer had gelezen over BV en een infoavond had meegemaakt. Ik dacht wel dat ze me zouden helpen in het ziekenhuis maar het was juist een zeer negatieve ervaring waar ik nog lang stress en schuldgevoelens van over heb gehouden. Dus ik zou ook in een andere ziekenhuis willen zijn bevallen... Dan maar eentje een beetje verder dan eentje 5 minuten van ons vandaan...

 

Beter m'n grenzen aangeven in de kraamperiode en vlak daarna (is overigens altijd een issue bij mij, maar nu was ik helemaal mezelf niet meer) Ik wilde niet zeuren, dus durfde geen nee te zeggen als ouders/schoonouders de slaapkamer in wilden om mij en m'n zoontje te zien. Soms zat ik daar nog helemaal topless, omdat ik bv aant geven was (het lukte in het begin niet goed met een bv-bh aan, omdat de stof dan in de weg zat en ik vond ht al zo moeilijk...)
Het was trouwens niet zo dat m'n ouders/schoonouders en andere mensen zelf aandrongen dat ze persé die kamer op wilden hoor! Er werd me alle ruimte geboden om te zeggen dat ze eventjes moesten wachten, maar ik was compleet doorgeslagen in mijn gedrag en wilde dus alleen maar makkelijk en vrolijk zijn en vooral geen zeur of lastig persoon zijn. Met als resultaat dat ik me steeds slechter ging voelen en heel slecht in m'n vel zat...

 

dit dus, exact t zelfde. ik heb ook t gevoel mn kleintje te kort te hebben gedaan, omdat ik t zelf niet makkelijk had.

en ik had na de keizersnee erop moeten staan haar naakt tegen mn bort te krijgen, we hebben veel moeten inhalen helaas.....
du bij een eventuele 2e zou ik echt eisen dat ik t kindje bij me krijg meteen zodra t mogelijk is.

ik had minder gehaast moeten zijn met alles, meer genieten en niet steeds aan anderen denken, dus dat ga ik anders doen!

 

Ben ook bijna gestopt met borstvoeding. Eveneens een slechte kraamhulp (baby wilde niet eens aanhappen als zij in de buurt was). En teveel boeken gelezen, op fora. Dan lees je: "voeden op verzoek".
De kleine sliep bijna niet meer, die wilde maar aan de borst. Haalde op een gegeven moment geen energie uit slaap, alleen maar uit eten. Echt een neerwaartse spiraal. En je hoort geen zere tepels te krijgen als kindje goed aanhapt. Maar serieus: bijna nonstop borstvoeden krijg je echt last van hoor. Met dank aan de arts op het consultatiebureau die lekker no-nonsense zei: 20 min voeden en dan zijn bedje weer in. Voed hem nu gewoon om de 3 uur volgens een strak tijdschema, en tegenwoordig ook wel weer wat langer dan 20 minuten want nu is hij wel tevreden als hij vol is. Volgens de boekjes loopt je melk daar dan weer van terug als je op tijd voedt maar daar merk ik niets van. Die hele borstvoedings'maffia' heeft er bij mij voor gezorgd dat ik bijna gestopt was.
Dus boekjes lezen? Volg volgende keer gewoon mijn gevoel.
Borstvoeding gaat nu super en ik ben blij dat ik heb doorgezet want het wordt toch steeds makkelijker, zelfs nu leren we nog. Handige topic trouwens, voelde me ook erg bezwaard over voeden in het openbaar maar dat ga ik niet meer doen!!

 

ik zou willen dat ik me anders had gevoeld... ik herken veel pnd-dingen. Heb ook echt erge dingen gedacht en als ik nu ons monstertje aankijk voel ik me zo, zo, zo enorm schuldig
ben bang dat ze een hechtingsstoornis heeft opgelopen ofzo. Natuurlijk heeft ze genoeg knuffels/ liefde gehad, maar voor mij voelde het heel anders

ik zou willen dat ik lichamelijk in staat was geweest om met te buigen met mijn kleintje, maar lichamelijk een wrak, psychisch een wrak en een baby wat alleen maar huilde

verder zijn er wel dingen die ik bij een derde anders zou gaan doen, maar die ik wel heel bewust bij 1 en 2 gedaan heb. Maar dat is gewoon ervaring en zien bij anderen/forum. Daar leer je van!

 

Mijn meisje is nu 4mnd 3 week

Ik zou willen dat ik geen PND had..
Ik ben erg onzeker over of ik alles wel goed doe etc.
Maar ik heb ook voordat bekend was dat ik PND had heel naar gedroomd over dood en verderf! Durfde daardoor niet alleen met mijn dochtertje te zijn omdat ik bang was haar iets aan te doen (gedroomd) namelijk!!

Nou weet ik van mezelf dat zij ALLES voor mij is dus ik haar nooit iets zou doen!!

Het enige waar ik moeite mee heb is dat ze heel erg huilt en ontroostbaar is! Hier heb ik moeite mee omdat ik me dan niet goed voel als MOEDER!! Terwijl mijn man altijd zegt dat juist dat onzin is!!

Verder heb ik niet echt bepaald iets wat ik anders had willen doen..

* Misschien dat ik BV had moeten overwegen! Ik zei altijd voel me hier niet prettig bij en dat voelt aan de ene kant nog altijd zo. Maar niet geschoten is natuurlijk altijd mis!!

Waar ik blij mee ben..

* Mijn meisje haar ritme!!
* Dat ik haar overal mee naartoe kan nemen..

Heerlijk!!

 

Hier exact hetzelfde gevoel!!!!

Ik zou willen dat ik toen ook al geweten had dat alles uiteindelijk wel goed kwam en ik meer had kunnen genieten.......

Ik denk dat ik bij een eventuele tweede ook wel veel relaxter zal zijn mbt voedingen en schemas enzo....

 

Ik zou bij een tweede ook meer privacy willen, nu kwam de kraamverzorgster telkens gewoon de badkamer opgelopen zonder te kloppen oid. Op een gegeven moment ben ik de deur wel op slot gaan doen, maar ik was eerst vrij slapjes dus durfde dat niet voor het geval ik flauw zou vallen. Ook temperatuur opnemen zou ik liever zelf doen.

 

Ja ik had een bevallings/geboorte plan willen hebben toen mijn dochter geboren werd waarin stond dat ík of mijn man de 1e fles willen geven..

nu had ze helaas van de verpleegkundige haar 1e flesje gehad omdat ze aan de hartbewaking moest en dus weg moest bij mij..
dus ik kon het niet doen, maar mijn man wel!

 

pff, ik had eerlijk gezegd in het ziekenhuis minder bezoek willen ontvangen hoewel ik het fijn vind dat iedereen zoveel interesse toonde, heb ik pas op dag 3 echt alleen kunnen zijn met mijn vriend en zoontje. dat zou ik een eventuele volgende keer toch anders doen.

tevens zou ik het ook wel fijn vinden als mensen mijn wensen zouden respecteren. zo heb ik tegen mijn moeder gezegd dat ik absoluut niet wilde dat mijn oom en tante meteen na de geboorte langs zouden komen, dit wilden zij nl. heel graag. weet niet wat er precies is gebeurd met de communicatie, maar de baby was er nog niet uit of mijn oom en tante en mijn twee neefjes stonden aan mijn bed. heel lief natuurlijk, maar veel te vroeg!