daar zaten we dan, u mag mee lopen. En mijn handen waren echt aan het zweten, uit zenuwen begin ik dan te lachen. Zaad is erg goed! Juppy! En hoe zat het dan bij mij? Alles vragen kwamen over me heen: cyclus: goed eisprong: prikken op de 21ste dag van mijn cyclus, volgende week dus ouders: van hem, super vruchtbaar, van mij: mama moest aan de hormonen, vader weet ik niet. zussen: mijn oudste zus moest aan de clomid, mijn andere zus weet ik ook niet navraag doen! Kan niet, mijn moeder leeft niet meer, en mijn zus kan ik wel vragen maar de rest spreek ik niet meer! Hmmm dat word dus niet makkelijk! ok dan het volgende: dag 21 prikken (ovulatie) dag 3 prikken (eitjes?) volgende maand inwendige echo en dan? Tja, kijk operatie. Wat als het niet goed is mevrouw? Heeft u dat al bedacht want u lacht wel maar wat denkt u echt? Wat denk ik echt? DIKKE KLOTE ZOOI! Ik moet alles navragen, mijn moeder leeft niet meer, kan niks vragen! Mijn vader spreek ik niet en daar heb ik niets aan, mijn zus heeft miskramen gehad en moest aan de clomid. Dus nu wat ik denk! Ik denk dat ik onzeker ben, voor het eerst in twee jaar voel ik me boos, verdrietig waardeloos, onvrouwelijk! Verrek voor het eerst mis ik mijn moeder echt! Dat ik heel hard huilde en mijn pleegmoeder die mij wilde troosten en dan ik dacht, ik wil mijn moeder! Ik wil bellen en vertellen en horen van haar dat het goed komt! Helaas, weer wachten, maar even laat ik de hoop varen! En dan na de onderzoeken kan ik weer verder, stort me nu op andere dingen! X Yessyca
Wat vervelend Yessyca, zijn jullie al lang bezig geweest? Ik hoop dat het nu met "hulp" snel raak is! Sterkte meis...
Je moet wel nadenken hoe ver je wilt gaan. Dat bedoelt de gynecoloog. Voorgeschiedenis van je moeder, vader, zussen etc is niet zo relevant. Gynecoloog vraagt dat, en ook andere specialisten om erfelijke afwijkingen uit te sluiten. Echter wanneer die informatie niet meer toereikend is, hoeft dat geen probleem te zijn. Dus trek je van dat gedeelte niets van aan. Het gaat nu om jou en je partner. Wat willen jullie en hoe ver willen juliie in die medische molen. Tot nu toe lijken de onderzoeken goed, dus zal de gynecoloog gezamelijk met jou en je partner een beleid/ behandelplan uitstippelen. Veel Sterkte!
Lijkt me allemaal erg confronterend voor je... Moeilijk om geen navraag meer te kunnen doen bij je moeder. En dan ook nog al die onzekerheid... Sterkte!
Heel veel sterkte, Yessyca, ik kan me voorstellen dat je je moeder nu heel erg mist... Hopelijk kunnen ze jullie helpen.
O yessyca, kan me voorstellen dat het je allemaal overviel. Helemaal omdat je er nu zo weinig mee kan. Mag ik vragen waarom je naar de gyn bent gestuurd? Een hele dikke knuffel meid! Gr Droom
Als ik zo je verhaal lees dan geeft me dat een ontzettend beklemmend gevoel! Wat een Kl..te dag heb je dan achter de rug. Ik wens je super veel sterkte! Van achter mijn comp stuur ik je allemaal positieve energietjes.. hoop dat snel jullie wens uit zal komen.. Knuf Debby
heyhey we moeten naar de gyn omdat we al 2 jaar bezig zijn. Dus nu moeten we laten onderzoeken waar het door komt. Had inderdaad een klote dag! Ik heb het hele boekje door moeten lezen en ik moest er heel hard om lachen opeens! Of ik behoefte had aan extra begeleiding omdat het ingrijpend zal worden. Nou ja, dat lachen was van de zenuwen. Ik heb nooit gedacht dat het zo zou lopen. En we hebben samen besloten dat hormonen nog oke zouden zijn, maar ivf of wat dan ook dat doen we niet. We moesten best wel even slikken na het gesprek, en het enge is dat ik met mijn vriend overal over kan praten en nu lukte het niet. We konden nu even niet praten over alles wat ons overvalt. En toen hebben we een dag later gezegd, het is een wens en het mag geen obsessie worden, laten we afwachten en blijven praten, dat is het belangrijkste, want uiteindelijk word je even terug gezet bij waar het begon, we kozen samen voor een kind omdat we elkaar hadden gevonden en van elkaar houden, dat was de reden, en die reden moet niet vergeten worden, we zijn bij elkaar omdat we van elkaar houden en niet met het idee dat we een kind wilde. Dus mocht de dobber zwaarder worden, dan hebben we waar het mee begon, elkaar! snappen jullie het nog?
hoi jessyca, Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Wij zitten zelf ook in de medische molen en ook ik ben mijn moeder verloren. ( bijna 7 jaar terug) Juist nu mis ik haar het ergste! En zou ik zo veel met haar willen bespreken. Ik kan alleen maar zeggen veel succes de komende tijd! groetjes nance
stom is het dat je dat nu pas ondervind he! Ik moet zeggen dat ik me nu wel een stuk beter voel hoor, ik merk steeds beter hoe mijn lichaam op alles reageert en werkt. Niet meer onodig een zwangerschap verdenken als mijn borsten zeer doen nou ja iedereen heeft wel eens een dip
Heel veel succes, dat jullie wens maar snel uit mag komen! En wat ben je ontzettend stoer en wat kun je alles goed onder woorden brengen. Mijn complimenten!