Nou, manlief is behoorlijk betrokken, maar hij kan heel moeilijk vrij krijgen van het werk, dus ik zal denk ik wel alleen gaan.. Wil het liefste nog ff wachten, moet het nog maar 'ns ff over hebben.. Bedankt!!
dank voor alle lieve, begripvolle reacties! Man heeft gister potje gehaald en formulier. Weet iemand hoe lang het duurt voor je de uitslag hebt?
Helena: mijn lief heeft op een maandagochtend het potje ingeleverd en donderdag was de uitslag al binnen bij de huisarts. Lkg, thanks voor de knuffel. Hoewel ie virtueel is (en van iemand die ik nog nooit heb ontmoet hihi), is het wel fijn. Helaas heb ik inmiddels wel "bloed" en is vandaag mijn eerste ongesteldheidsdag. Wel wat eerder dan verwacht (zal m'n banner ook weer moeten aanpassen), want 't is al op dag 27 en 10/11 dagen na mijn eisprong. Da's dus wel iets wat ik aan kan kaarten bij de fertiliteitsarts. Verder baal ik er natuurlijk wederom van, hoewel ik wissel van "het gaat toch nooit lukken" naar hoop en verwachtingen. Ik had nu al een week last van ongesteldheidskrampen, gekke steekjes bij m'n schaambot en onder in mijn buik en ik ben moe moe moe. Dan ga je toch denken "'t zal toch niet?"
Hey lieve meiden, @ beginneling: wij zijn samen naar de HA geweest. Mijn vriend is ook geopereerd aan een niet ingedaalde bal en de huisarts heeft even gekeken en gevoeld. Wat vraagjes gesteld, voor mannetje een potje meegegeven en het telefoonnummer van de fertiliteitspoli. Praat er maar goed over met je man want, ik hoop het niet voor je, voor je het weet stap je de molen in en dan heb je elkaar hard nodig! Ik merk dat veel erover praten en vooruitdenken ons heel sterk maakt! @ LKG: ik ben weer een beetje uit het putje geklommen. De 22e krijgen we de tweede uitslag maar ik heb daar echt geen verwachtingen van. Ben eerder benieuwd naar hoe nu verder, welke stappen, zijn er nog mogelijkheden etc. Soms voel ik me heel erg down, zit nu ook weer te wachten op mijn ongie en dan wil ik dat die snel weer voorbij is want dan is er weer een inieminie kansje. Ondanks dat 0 % bewoog blijf ik de hoop houden dat het ooit een keer 1 of meer % is en dat er ooit eentje supersnel naar het eitje zwemt! Als ik dit zo schrijf, merk ik dat ik mezelf weer lekker voor de gek aan het houden ben. Maar ja, daar put ik soms wat hoop uit... Hebben jullie nog geen potje ingeleverd? Ik hoop dat je zwanger bent meid, hoef je die ellendige molen niet in.. @ Nikaatje: het gaat wel weer een beetje. We zijn echt nog niet zo ver dat we voor donorzaad gaan of adoptie of zo maar ben blij dat we er wel over kunnen praten. Want mocht het over een paar jaar toch zo ver komen, dan zijn we in ieder geval al verder in dat proces. Ik word wel een beetje verdrietig van binnen nu ik zoveel zwangere vriendinnen om me heen heb. En ook zo irritant dat mensen zeggen 'het komt wel goed'? HOEZO? denk ik dan, dat kun je toch niet zeggen? Een andere zwangere collega zit allemaal te zeiken dat ze zoveel last van kwaaltjes heeft en heeft zelfs gezegd 'soms denk ik, was ik maar niet zwanger' :x :x :x :x :x ###wijf! @ Helena: binnen een dag of 3 hebben ze volgens mij al de uitslag. Vrijdag heeft mijn man zijn potje ingeleverd en in principe kon het ziekenhuis gisteren al bellen maar volgende week dinsdag gaan we op gesprek en krijgen we dan de uitslag. We hebben gemerkt dat we nogal overrompeld zijn als ze de uitslag via de telefoon brengen. Wij horen het liever in een gesprek zodat we voorbereid zijn en vragen kunnen stellen. Spannend voor je zeg! Ik duim voor je... @ Saskia: he Sas, ik zal eens het boekje goed lezen dat ik mee heb gekregen van de fertiliteitsarts. Daar staat ook iets over ICSI in. Ik snap er nog niet zoveel van, ze zullen dat nog wel uitleggen. Nu heb ik lekker vakantie en ben ik lekker bezig met kerstvoorbereidingen, sporten, vriendinnetjes en er veel over praten doet me ook goed! En ik ben blij dat dit forum bestaat... Dikke knuffel allemaal!
@ Helena, bij ons was het maandag potje inleveren en woensdag al de uitslag. @ Beginneling, wij zijn samen naar de dokter geweest en ik raad je ook aan om dat te doen. Onze dokter vond het ook fijn. Bovendien weet je vaak al het een en ander en mannen verdiepen zich er niet zo in. Er komt veel op ze af en het werkt heel goed om het hele proces samen te doorlopen. Zo wordt de man er goed bij betrokken. @ 123, fijn om te lezen dat je je al iets beter voelt. Ik hoop zo dat jullie 2e uitslag beter is!!! @ Nikaatje, een potje inleveren is ook wel een intiem onderdeel maar dat is de hele mmm. Toen ik bij de gyn zat en hij vroeg naar ons seksleven en bekeek mij van binnen, vond ik dat ook intiem. Maar ik vind het geen big deal. Manlief gelukkig ook niet. Het is namelijk net als wat LKG zegt, wat doe je eraan? Je kunt hem moeilijk dwingen. @ LKG, hoe staat het ermee? Staat manlief er inmiddels achter?
@ Nikaatje: Jij zegt dit op 11 dec.. ik denk dat Saskia hier op reageert.. @ 123: Fijn dat jullie inmiddels weer een beetje uit de put zijn geklommen.. Ben benieuwd naar de 22ste.. hoop voor je dat je toch goed nieuws krijgt. @ Nikaatje: Lijkt me verstandig om inderdaad je cyclus eens door te spreken bij de gyn.. misschien kan die er iets over zeggen.. @ Hier: Nog een weekje dan weer NOD.. maar vorige maand was ik al 12 dagen na m'n ei ongi, dus kan ook wel eerder zijn dan de banner zegt. Manlief heeft het niet meer serieus over het potje gehad, maar als ik er eens een keer een beetje plagend over begon (als ik heb ging verleiden om sex te hebben ofzo dan zei ik wel eens "zullen we gaan oefenen voor je potje" ) dan protesteerde hij niet echt meer. Dus hij zal er langzaamaan wel aan wennen denk ik en dan kunnen we er in de eerste week van het nieuwe jaar voor gaan..
Dat was inderdaad waar ik op reageerde, thanks LKG 123, ik zie dat we de 22ste allebei een belangrijke dag hebben!
Hoi meiden, Ik heb het topic doorgelezen en vind het fijn om te lezen dat ik lang niet de enige ben die in onzekerheid zit. Ik ga morgen voor het EERST naar HA en vind het best eng. Je weet gewoon niet wat je vanaf nu te wachten staat. Mochten er direct al onderzoeken bij mij gedaan moeten worden zal dat best ongemakkelijk zijn. Maar het spannendste vind ik dan nog wel wat event. uitslagen zijn. Maar goed, we gaan het samen stapje voor stapje doen. Verder is het, wat Saskia hier eerder geloof ik al zei, ook fijn dat je op een gegeven moment een keer weet wat er aan de hand is. Ik zal jullie proberen op de hoogte te houden en voor hoop voor jullie ook op een spoedige zwangerschap. Zet hem op iedereen. Liefs Nicole
Hoi hoi, Ben net bij huisarts geweest en doorverwijzing fertiliteitspolikliniek gehad. Meteen gebeld natuurlijk en kan 12 jan. voor het eerst terecht. Duurt nog paar weekjes dus, maar goed. Huisarts viel ontzettend mee, hij was heel aardig en nadat hij begreep dat we echt een serieuze kinderwens hebben heeft hij ons doorgestuurd. Ben blij dat ik eerste stap(je) heb gehad, was toch wel beetje zenuwachtig. Good luck ladies met alles! Ik ga maar gauw naar mn werk.
Hoi Nicole, welkom hier en goed dat je de stap naar de huisarts hebt gezet. Hier kun je je verhaal delen, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje! Hey saskia, inderdaad de 22e allebei naar het ziekenhuis. Wat ga jij doen bij de gyn? LKG, goed dat je het zo rustig mogelijk aanpakt en dat je man aan het idee kan wennen. Als hij dat ervoor nodig heeft, dan moet je hem maar de tijd gunnen toch?
Nou hier een en al irritatie! Mijn man was 1u terug van werk en mopperde vannacht al over dat hij het een gedoe vond. Hijm oest om 12u alweer werken en zo tussendoor was maar niks. Alsof ik hem aan het pesten ben ofzo??? Was extra lief voor hem geweest, huis gezelli ggemaakt, lekker eten klaar. Om hem beetje op zn gemak te stellen. Belde vanochtend helemaal chaggerijnig op, dat hij kapotmoe was, en zo weer moet werken en dat hij had besloten door te slapen vandaag. Hij voelt zich vreselijk dat dit allemaal zo snel moet en wil zich niet laten opjutten. Hij heeft drukke week blablabla- op mijn vraag wanneer dan antwoordde hij 'wanneer het uitkomt' niet nu dus. Zit op mij nwerk en moest een mega huilbui onderdrukken. Daarna belde hij helemaal vrolijk op met een huishoudelijke vraag. Toen ik hem zei dat ik vreselijk verdrietig was en weer vroeg wanneer hij dan zou gaan voor de kerst (vrijdags zijn ze dicht en volgende week begint mijn vruchtbare periode) Werd hij weer boos! Heb maar opgehangen. Klein kind! Als hij zih rot voelt moet hij ER OVER PRATEN! iets wat mannen nogal moeilijk lukt wanner het om iets lastigs gaat- lees; henzelf - lees hun mannelijkheid. Boze sms gestuurd dadt hij me aanthuilen maakte, niet eerlijk reageerde en dat deze toestand even naar voor mij is als voor hem, dat ze mij niet nakijken als hij niet heeft ingeleverd en dat volgende week mij nvruchtbare periode begint. Dat het belangrijk is voor mij om te weten waar ik aan toe ben. Voor de vorm afgesloten met een ik hou zoveel van je blabla. Op dit moment zou ik het liefst zijn nek omdraaien Zo! dit lucht op. BEn bang dat het er in 2009 niet meer in zit. Dokter zei dat je 3-6 dagen geen zaadlzing mag hebben. Ik wil nieteen vruchtbare periode overslaan, dus wie weet kan meneer het in januari 'wel aan' Wie is hier het zwakke geslacht? Moet ik zo doen als ze in mij gaan lopen poeren en gluren bij de gyn? Wat is nou lastiger een potje afgeven bij de balie of meerdere malen met je benen in de lucht voor een stel vreemden? X boosenverdrietighelena
Och meis.. wat naar allemaal Dikke knuffel! Probeer er op een later tijdstip anders nog eens rustig met hem over te praten.. nu ben je boos en verdrietig, maar praat een keer met hem wanneer je wat rustiger bent.. Het gedrag van jou mannetje is zo herkenbaar.. alleen.. jullie zullen het toch echt samen moeten doen en er samen klaar voor zijn. Ik vind eigenlijk dat door heel veel meiden de rol van de man wordt onderschat. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben ook vaak genoeg pissig op mijn man omdat hij er zo'n issue van maakt en maar niet wil gaan.. maar zoals al vaker gezegd.. je kan hem niet dwingen!! Ik heb op 4 nov en papieren en het potje meegekregen van de ha, maar mijn man is er nog steeds niet klaar voor.. Dan mogen anderen me misschien te soft vinden, en vinden dat ik hem meer achter de broek aan moet zitten.. maar ik wil écht in geen enkel geval dat dit tussen ons in komt te staan en dat het ruzie veroorzaakt.. daarom zit er voor mij niets anders op dan 'rustig' af te wachten tot hij er klaar voor is. Hoe moeilijk het ook is.. misschien moet je het dit jaar laten rusten en begin januari er weer eens over beginnen.. Het inleveren van een potje lijkt voor ons zo makkelijk, maar dat is voor mannen blijkbaar niet zo makkelijk als wij denken..
Ow wat rottig zeg!! Ik zou hetzelfde gereageerd hebben, wat een %$^&*() :x Grrr.... Mannen.... * zucht...* Maar ja, zo zitten ze nu eenmaal in elkaar helaas... Wat ik overigens wel vind, is dat mannen de rol van de vrouwen onderschatten, en niet andersom! Wie moet er idd 100 keer met de benen open terwijl een wildvreemde er naar moet kijken, wie moet al die hormonen doorgaan, wie moet er die zware bevalling doorstaan (wat we overigens met liefde doen) enz enz. Dan klagen mannen als ze een potje zaad in moeten leveren? Kom op zeg, stel je niet aan! Sorry ik bedoel het niet vervelend, maar dat is mijn mening erover. Maar het is nu eenmaal zo dat mannen anders in elkaar zitten dan wij vrouwen... En daar is niks tegen te doen! Laatst is uit een wetenschappelijk onderzoek naar voren gekomen dat mannen er niks aan kunnen doen als ze gewoon NIET wakker worden van babygehuil.... Het zit niet in hun systeem. Waar ze dan wel wakker van worden?? Juist ja... van een AUTOALARM!! Is dat niet achterlijk? En van een zoemende vlieg en van huilende wind... Desalniettemin vind ik toch dat mannen zich wat vaker in ons vrouwen mogen inleven... Ze kunnen soms zo lomp uit de hoek komen!
@ 123, ik heb vandaag het laatste bloedonderzoek gehad en de 22ste krijgen we de uitslagen en gaan we bespreken hoe nu verder. Waarschijnlijk een half jaar pauze, omdat door de positieve samenlevingstest er wel een kans is dat ik nog op een natuurlijke manier zwanger raak. Niet zo'n boeiende afspraak dus. @ Helena, een hele vervelende situatie. Ik zou me hetzelfde voelen als jij. Het is alleen wel zo dat je vriend er wel echt achter moet staan. Anders lukt het misschien niet eens. Plus het zou best wel eens kunnen zijn dat hij de komende tijd meerdere potjes in moet gaan leveren. Als hij nu voor zijn gevoel "gedwongen" een potje inlevert, krijgt hij er de volgende keren misschien zo'n hekel aan dat hij het helemaal laat zitten. Is wel heel moeilijk hoor, pfffffff, ik zou zo boos zijn :x Je wil toch samen kinderen? En je bent er toch samen verdrietig om? En je wil er samen toch alles aan doen om ervoor te zorgen dat het wel lukt? Ik blijf het toch raar vinden. Ik mag blijkbaar in mijn handen knijpen met het feit dat mijn man en ik beiden door het vuur willen gaan om een kindje te krijgen. Hoe willen de mannen dat doen als er ooit IVF nodig is. Dan moet je ook potjes inleveren en is het emotioneel ook nog eens heel zwaar. Je moet in ieder geval proberen hem niet te dwingen en zorgen dat het niet tussen jullie in komt te staan want je hebt elkaar nog heel hard nodig misschien. Succes meid!
@ helena rotte situatie lucht je hart maar hoor..... wij hadden het ook effekes minder......maar uiteindelijk goed gekomen er zat te veel agressie in ons en te veel stress en tjah als man zijnde ( zijn geen praters ) dan hoopt het wel op en vooral voor een man waarvan de zaad enorm slecht is ook stukje schuldgevoel
Helena, ik begrijp helemaal dat je ontzettend boos en verdrietig bent. Voor ons gevoel is het zo'n kleine moeite om ff dat potje te vullen, maar mijn vriend was er ook nog totaal niet klaar voor toen ik met een formulier en potje thuis kwam. Hij wilde het pas vullen als hij er klaar voor was. Ik ben ook weleens boos op hem geworden van wanneer hij het nou eens zou doen, maar het hielp geen bal. Uiteindelijk heb ik hem maar even de tijd gegeven en een maandje later zei hij dat hij er klaar voor was...geef hem anders even een maandje de tijd, klus deze maand nog gewoon en als je dan ongi wordt vraag je het hem weer te doen. Ik was vandaag ook wel een beetje boos op mijn vriend. Hij heeft een aantal collega's verteld dat het zwanger worden bij ons niet echt wil lukken. Nu heb ik het vandaag aan een paar collega's verteld omdat ze mij ernaar vroegen, ik kon en wilde gewoon niet gaan zitten liegen van 'nee hoor, wij zijn nu nog niet toe aan kinderen'. Dus ik vertel dat thuis is hij helemaal gepikeerd dat ik het verteld heb. Dus ik hem onder de neus gewreven dat hij het zelf ook heeft verteld, zegt hij 'ja, maar ik ben de man, als vrouw moet je dat soort dingen niet op je werk vertellen'. En daarna wilde hij er niet meer over praten:x. Nu voel ik me bijna schuldig dat ik het verteld heb.
Nou meis waarom hij wel en jij niet ik vind dat nergens op slaan. in mijn omgeving he ik het iedereen verteld vorig keer zat heel de fam bij elkaar mijn man zat er ook bij en ze begonnen van hey je hebt een buikje ben je zwanger ik heel duidelijk nee dat is niet mogelijk hun hoezo niet nou mijn partner is minder vruchtbaar dus dat zit er niet in en we beginnen in januari voor een behandeling iedereen was stil en sommige hebben zelfs gehuild omdat ze het erg voor ons vonden.....je hoorde me man niks zeggen je kan niet blijven liegen want soms heb je mindere dagen en als ze het niet weten kunnen ze geen begrip tonen en blijven ze het vragen. op mijn werk weten ze het ook en als ik nu vrij vraag voor ziekenhuis doen ze nooit moeilijk.....is wel fijn
He helena, wat vervelend nou zeg! Is er inmiddels al over gepraat? Misschien is je man wel bang dat het zaad slecht is. Ik heb gemerkt dat dat namelijk heel wat teweeg brengt bij een man. Gevoel van frustratie en teleurstelling. Kunnen jullie het niet samen doen? Help hem een handje, maak er wat gezelligs van en verstop dat potje ergens en op het eind haal je het tevoorschijn.Wel vantevoren even melden wat je wil doen natuurlijk, maar misschien kunnen de gedachten even opzij gezet worden als je niet steeds naar dat potje hoeft te staren.. Sterkte meid!