Wij mogen op 18 november naar de gynaecoloog. Alleen mijn man kan dan geen vrij krijgen, hij wil wel erg graag mee, maar helaas dat gaat dus niet. Ik hoop natuurlijk wel dat we misschien deze ronde nog zwanger raken, dat is dus afwachten. Vind het wel eng en ben een beetje bang voor wat me te wachten staat. Weet iemand wat ze de eerste keer gaan doen, of is het alleen een gesprekje? Nou, in elk geval worden we doorverwezen en wordt er aan gewerkt. Groetjes lucky.
Ik weet het niet Lucky. Onze huisarts wil eerst een zaadtest doen en ons dan doorverwijzen. Heel goed dat je de stap hebt genomen. Hopelijk krijgen jullie snel wat duidelijkheid!
Bij ons zoontje duurde het ook 11 maanden en nu zijn we al weer in ronde 13 beland. Iedereen om je heen roept maar: wanneer komt de tweede? Mijn schoonzus zei ook al tegen ons: we hoefden elkaar maar aan te kijken en ik was zwanger. Nou ja, dat is dus bij ons helaas niet zo. Je zou denken misschien duurt het nu niet zo lang als bij de eerste, maar helaas. Ik ben wel blij dat we de stap hebben gezet maar toch ook wel weer een beetje bang voor wat er komen kan. Groetjes lucky.
Ja, dat kan ik me voorstellen. Je weet niet waarom het zolang duurt hè... die onzekerheid is verschrikkelijk. Ik snap dat je bang bent voor wat er komen gaat, dat heb ik helaas ook heel erg.
Hoi meiden.. ik heb net dit topic doorgelezen en wil me wel graag bij jullie aansluiten.. Zaterdag ben ik ongesteld geworden, waardoor we nu ronde 12 ingaan. Ik heb wel een duidelijke eisprong (heb veel maanden ovu-testen gebruikt.. zie album) en ik heb nu 1 maand getempt. Er zijn wel maanden bij die we niet goed benut hebben, maar de laatste 4 maanden hebben we zeker alles volgens het boekje gedaan. We hebben besloten dat we nu maar eens de huisarts gaan bellen.. ik heb geen extreme haast met een kindje krijgen (we zijn beide nog jong) maar als er iets mis is dan kom je vaak in zo'n lang traject.. als ik daar aan denk dan krijg ik ineens wel haast en wil ik daar zo snel mogelijk aan beginnen als dat nodig mocht zijn.. Ben een beetje bang om de huisarts te bellen.. weten jullie hoe dat gaat? Ik vertel mijn verhaal aan de assistente, en dan? Moeten we dan bij de huisarts langskomen? Met z'n tweeen of mag ik ook alleen gaan? En.. nog mijn grootste vraag.. hoe ga ik dit met mijn werk doen. Ik werk full-time en ze weten niet van onze kinderwens af. Wat moet ik dan zeggen als ik steeds naar de dokter moet.. *zucht* Ik voel me weer helemaal zo'n beginner, net als toen ik net gestopt was met de pil.. je staat aan het begin van iets waar je nog zo weinig van weet.. Nu weet ik zo ongeveer alles over zwanger worden, moet ik weer aan iets nieuws beginnen
Hoi LKg, ik ben vanmorgen voor het eerst bij de HA geweest. Vrijdag was ik weer eens ongesteld geworden en toen heb ik de HA gebeld. Ik was er al eerder geweest voor iets anders en toen had ik al gevraagd wanneer ik mocht komen. De assistente zei toen dat je in principe mag komen als je een jaar bezig bent. Nou, vrijdag dus gebeld en een afspraak voro vandaag gemaakt. Ze vroeg aan de telefoon of ik alleen kwam of samen. We zijn vanmorgen samen geweest. Een gesprekje gehad. Ik houd mijn temperatuur al enige tijd bij en daar heeft de arts even naar gekeken. Nu een afspraak maken om potje in te leveren en tegelijkertijd een afspraak bij de gyn maken. De arts krijgt de uitslag van het potje. Ik vind het nog steeds eng en ben ook een beetje bang vooral als ik strak onderzocht moet worden. Heb nog nooit met mijn benen wijd gezeten bij de dokter, dat lijkt me echt vreselijk. Ik heb nog niets op mijn werk gezet, een paar collega's weten het. Maar als het allemaal teveel gedoe gaat worden en tijd gaat kosten, dan ga ik toch een keer mijn verhaal doen bij mijn teammanager. Het is allemaal niet zo leuk meer he....
@ 123: Helemaal gelijk.. tis niet leuk meer, maar goed.. we hopen maar dat het uiteindelijke resultaat des te leuker is Maar je mocht dus in principe ook alleen komen.. scheelt weer, dan hoeven we niet allebei vrij te nemen direct. Pff.. die onderzoeken zie ik ook als een berg tegenop. Ben echt niets gewend, en vond het al vreselijk toen ik alleen m'n broek naar beneden moest doen omdat de dokter een keer m'n buik wou bekijken.. maar daar denk ik nog maar niet aan.. Zo'n potje inleveren lijkt me ook lastig. Moet je man/vriend dat dan bij de dokter in de wc gaan 'produceren' ofzo? Of gewoon thuis? Volgens mij gaat dat bij mijn man spontaan niet lukken als hij weet dat hij op een bepaald moment dat moet doen.. hihi..
Hoi LKG, dat mag gewoon thuis. Het moet wel binnen een uur in het ziekenhuis zijn. Ik help hem gewoon daar bij en dan sjees ik wel naar het ziekenhuis met het potje in mijn bh of zo want het moet warm blijven. Gedoe allemaal he, ik vind het ook niet leuk. Dus jij bent ook een beetje bang voor de 'vrouwelijke onderzoeken'. kan ik mijn angst even delen..
@ 123: In je bh??? Hahaha, is het maar zo'n klein potje?? Ik zie mezelf al helemaal zo met zo'n potje ergens onder m'n kleren dat ziekenhuis binnenlopen.. bang zijn dat dat potje kapot gaat ofzo hihi.. Die vrouwlijke onderzoeken kan ik nu wel al wakker van liggen Kweet ook helemaal niet wat ze gaan doen dan? Jij wel? Of wil ik dat niet weten hihi..
Hey LKG, het is niet zo'n heel groot potje hoor. Tja, je moet het ergens warm houden he. Misschien kan het ook onder mijn oksel of in mijn broek haha! Ik weet het nog niet, dat moet ik nog ff bedenken. Lijkt me ook heel erg raar om te doen, een potje vullen. Maar goed, we helpen elkaar maar een handje. De HA zei dat ze, naast het testen van het sperma, ook kunnen vragen of wij op een ochtend gemeenschap kunnen hebben en dan diezelfde ochtend kunnen ze in het ziekenhuis een beetje baarmoederslijm bij mij vandaan halen en dan kijken of de zaadjes tegen het slijm kunnen of zoiets. Zucht... met de benen wijd dus dacht ik.. Maar goed, eerst maar een afspraak maken om dat potje te brengen en dan de gyn bellen. Maar dat doe ik morgen wel hoor. Vandaag naar de HA was al een grote stap voor me, moet ik ff verwerken. Zeker nu ik net heb gehoord dat er weeeeeeeeeeeeeeer een collega zwanger is :x
@ 123: Ohhhh *zucht*.. niet leuk als je steeds hoort dat anderen zwanger zijn hè Ik heb bij deze besloten dat ik maar gewoon van stap naar stap ga leven.. nu nog niet zorgen maken over een samenlevingstest als ik daar nog niet eens een afspraak voor heb haha.. (ondertussen heb ik wel al bedacht dat ik dan een jurkje/rokje aan ga doen.. dan hoef ik alleen m'n maillot maar uit te doen, en dan het jurkje omhoog.. dan hoef je niet zo in je nakie te staan..) Vond jij het ook zo eng om de huisarts te bellen? Ik vind het doodeng.. onze huisarts kan je alleen bellen tussen 8 en 11 uur.. maar ik ga altijd al om 7 uur de deur uit, en dan met het OV naar werk.. en dan ben ik rond half 9 op het werk. Ik wil niet in het OV gaan bellen, maar ook niet op m'n werk.. maar ik wil ook niet een uur later op m'n werk komen alleen omdat ik de dokter moet bellen :S Waar een mens zich al niet druk om kan maken haha..
haha! Ik had ook al bedacht om een rok aan te doen. Dan ligt er tenminste nog iets over mijn benen dacht ik dan...haha! Ik bibberde ook een beetje toen ik de HA belde. Ik was vrij die dag dus dat scheelde wel. Oh, ik kan me net zo druk maken om 'kleine' dingen als jij. Heb jij op je werk niet ergens een plekje waar je even alleen kunt bellen? Ik ga ook maar stap voor stap leven. Vandaag bij HA geweest, deze week keertje bellen naar Gyn denk ik dan. Ik moet ook maar even niet aan zo'n samenlevingstest denken. Weetje waar ik me ook druk om maak? Of de gynaecoloog een man is, of zo'n nors iemand bij wie je je heel ongemakkelijk voelt. Of juist een heel knap iemand. Oh, erg he...
Eng en spannend allemaal hè?! Ik vind het ook doodeng allemaal! Ik had eerst de huisarts gebeld en die vond het het beste om samen te gaan. Dat vond ik achteraf ook eigenlijk. Hij stelde een aantal vragen over mijn cyclus en stelde voor om eerst mijn man de onderzoeken. Vanmorgen hebben we het zaad ingeleverd en donderdag krijgen we de uitslag volgens mij al. We hebben het samen gedaan en het ging heel goed. Geen prestatiedruk gelukkig Ik ben naar het ziekenhuis gereden en mijn man heeft het potje vastgehouden in zijn jaszak. In onze papieren stond dat het binnen 2 uur ingeleverd moest zijn en dat het op kamertemperatuur gehouden moest worden. Na navraag zou in de broekzak tijdelijk warm genoeg zijn. Hij heeft om half 8 "geproduceerd" en om kwart voor 8 stonden we al bij het ziekenhuis (is heel dichtbij voor ons). Ik zie erg op tegen de uitslag omdat ik denk dat die dramatisch slecht is. Als we de uitslag hebben, zal ik ook met mijn beentjes wijd moeten denk ik Zie ik ook niet zitten, maar helaas. Ik werk zelf maar 4 dagen en dat is best handig. Voorlopig plan ik de bezoeken op dinsdag (mijn vrije dag) en als ik straks vaker moet en op bepaalde dagen ga ik het op het werk vertellen. Mijn leidinggevende is een bevriende collega en zij weet het sinds kort al. Mijn man heeft een eigen zaak met mijn vader en kan rekening houden met zijn afspraken. Mijn ouders weten ervan, dus ook dat is geen probleem. Daar heb ik best geluk mee, maar toch vind ik het lastig op mijn werk. Ik wil namelijk niet dat bepaalde collega's het weten. Ik verwacht van sommigen wel kinderachtige opmerkingen eigenlijk.
@ 123: Ergens op het werk bellen is lastig.. ik zou me ook super ongemakkelijk voelen uit angst dat iemand me zou horen, of dat er iemand binnen komt.. Dan zoek ik denk ik liever een rustig plekje ergens op het station op ofzo.. of nee wacht.. ons kantoor staat naast een park.. daar kan ik ook altijd even gaan zitten bellen, dat is misschien nog beter..!! @ Saskia: Als je het zo verteld klinkt het helemaal niet zo erg als dat ik steeds denk.. volgens mij is het wachten op de uitslag veel erger of niet? Spannend zeg! Ik hoop dat.. jah, wat hoop je in zo'n geval eigenlijk. Je hoopt dat er niets mis is natuurlijk.. maar eigenlijk hoop je dat er wel iets gevonden kan worden maar dat het makkelijk op te lossen is.. phoeii.. Hier met werk is het vervelender We werken allebei fulltime in Den Haag, maar we wonen in Amsterdam.. dus met afspraken wordt het een drama.. maar goed, ook een zorg voor later
Het wachten is inderdaad het ergste. Al hoef ik niet zo lang te wachten... de dokter zei binnen 3 dagen. Maar ik heb wel echt het geluk dat mijn man geen last heeft van de druk en het helemaal niet erg vond. Hij was zo klaar hahahaha en hij was al opgewonden voordat ik begon hahahhahahaha, blijkbaar vond hij het wel een spannende gedachte ofzo. Rare vent Maar goed, het ging allemaal volgens plan en we hebben gewoon zoveel mogelijk geprobeerd om er niet aan te denken. 1 supertip die ik van iemand op ZP heb gekregen: als je man voelt dat hij bijna gaat komen kan hij het beste een beetje op zijn zij gaan liggen, dan mik je perfect in het potje! We hebben vorige week zelfs een keer geoefend met een plastic bekertje (sorry hoor, wij sporen niet hahaha) en dat ging ook goed. Ik was zo bang dat we zouden knoeien, maar dat was helemaal niet zo. Alles erin! En dat oefenen vond ik wel fijn, want vorige week was het nog een beetje geklungel en nu ging alles zo HOPPA het potje in
Hoi Saskia, wat een goed tip zeg! Die moet ik onthouden. Zal vanavond eens bespreken wanneer wij het potje zullen gaan vullen. Dus jullie hebben het ook gewoon samen gedaan? Dat zou ik ook doen. Oh, wat spannend zeg het wachten... ik zou er ook helemaal gek van worden en van het ergste uit gaan.. hopelijk is er niets aan de hand maar ja, wat dan he? Ik vind het ook zo eng, ik heb gewoon een eisprong dus dan denk je meteen dat het aan de man ligt. Maar ergens hoop ik dat mijn eileiders verstopt zijn of zo of iets anders wat zo verholpen is, dan toch maar met de benen wijd.. Nou, succes met wachten en we horen het graag!
Ik hou jullie op de hoogte meiden! En wij hebben het potje inderdaad samen gevuld. Ik heb het aan mijn man gevraagd en hij vond het fijner om het samen te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Als hij het liever alleen had gedaan zou ik daar alle begrip voor hebben gehad.
Hoi 123, wat goed van je dat je gebeld hebt, en bent gegaan.Je zei al dat je dat zo moeilijk vond. Ik hoop voor jullie dat het allemaal zal meevallen, en dat je niet zo gespannen bent voor de onderzoeken,want als je je op je gemak voelt, voelt het misschien ook wat minder zwaar aan,allemaal. Ik heb een vriendin die ook alles heeft moeten doen, en het bleek dat ze niet genoeg hormonen aanmaakte.Ze is toen ana de clomis gegaan, en bij de tweede ronde was het raak. Daarna heeft ze op natuurlijke wijze(echt een wondertje) nog een gezonde zoon gekregen. Ook zij was in het begin erg zenuwachtig voor alle onderzoeken,maar ze zei dat het steeds makkelijker ging, en zij bedacht zich dat deze artsen al zoooooooooooveel "vrouwelijke onderkanten"hebben gezien....die kijken nergens meer van op...... ik wens je heel veel succes en hopelijk heb je snel duidelijkheid. natuurlijk ook voor de andere meiden die dezelfde problemen hebben!
Ook zij was in het begin erg zenuwachtig voor alle onderzoeken,maar ze zei dat het steeds makkelijker ging, en zij bedacht zich dat deze artsen al zoooooooooooveel "vrouwelijke onderkanten"hebben gezien....die kijken nergens meer van op...... Hoi Vita, je hebt helemaal gelijk hoor. Ik denk dat ik gewoon een keer moet ervaren en dan zal het hopelijk wel meevallen een tweede keer. Ik heb nog steeds hoop op een echt wondertje maar misschien moeten we de natuur toch even helpen. PPFFF de eerste stap is gezet hoor, wat een zeikerd ben ik toch ook he denk ik zo achteraf. Nooit gedacht dat het zover zou komen en dan begin ik nog maar net. Hey Saskia, we steunen elkaar! En dat geldt ook voor LKG
oh Vita, ik heb een stukje tekst van je overgenomen maar nu lijkt het net of ik het zelf heb geschreven. maar je begrijpt het wel denk ik he?