Het is een zonnige herfstdag. Er loopt een man over straat, zijn donkere haren dansen door het stevige briesje en zijn brillenglazen beslaan door de warme lucht die hij uitademt op deze koude maar zonnige dag. De man loopt om zijn hoofd leeg te maken, maar zijn gedachten schijnen de overhand te nemen. Zijn lip trekt zich samen tot een dunne streep. Met een trieste blik kijkt hij naar twee mannen die naast hem lopen. Mannen die hem doen verdwijnen met hun voorkomen, met hun aanwezigheid. Imposant, mannelijk en betrouwbaar. Alles wat hij niet is. Hij snapt niet waarom niemand hem mag, waarom niemand hem meer aardig vind. Hij heeft toch zo zijn best gedaan om het allemaal beter te maken, om iedereen tevreden te houden? De enige die hem nog schijnen te tolereren zijn zijn collega's. Zijn partners in crime, zijn bondgenoten. Misschien voelen hun zich ook zo ondergewaardeerd op dit moment? Hij vraagt zich af of hij misschien niet had moeten liegen? Zijn moeder heeft hem overigens vroeger heus wel geleerd dat dat niet mag. Vooral niet om te krijgen wat je hebben wil. Misschien had hij wat minder aan zichzelf moeten denken, egoïsme is misschien een vak, maar netjes is het niet. "Valt iets beloven wat je niet na kan komen eigenlijk ook onder liegen?,, Vraagt hij zich af. Hij voelt zich aan de ene kant uitgespuugd, vernederd, door het slijk gehaald en hij voelt de kwade en verwijtende blikken van alle mensen die hem voorbij lopen. Hij voelt ze tot op het bot. Het doet pijn, maar toch.... De telefoon gaat. Vreugde gaat door zijn tengere lijf heen. "Misschien toch iemand die me aardig vind?,, Helaas blijkt het te gaan om een afspraak die verzet moet worden en hij hangt teleurgesteld weer op. Stiekem moet hij best lachen. "Ik had ze wel allemaal tuk!,, Denkt hij nog. De man begint dorst en honger te krijgen, maar waar kan hij zijn gezicht normaal vertonen? Hij besluit naar de plaatselijke Griek te gaan. Wat buitenlandse hartelijkheid kan hij wel gebruiken momenteel. De eigenaar van de Griek begroet hem vrolijk. "Wat ben ik blij u te zien meneer!,, Hij schudt zijn hand. "Ik weet niet hoe ik u moet bedanken, ik en mijn familie zijn u eeuwig dankbaar! Als u wat wilt, roept u het maar!,, De man voelt zich al helemaal thuis, maar een beetje verbaasd is hij wel. Zelfs het personeel doet alles om hem tevreden te stellen en begroeten hem allemaal even hartelijk als de eigenaar. ''Leuk volk, die Grieken!,, Nadat hij zijn eten en drankje op heeft, vraagt hij de eigenaar om de rekening, maar meld er wel bij dat hij alleen kan betalen met creditcard. Platinum welteverstaan. Hij staat op en ondertekend de bon. Mark Rutte..
Grappig dat Rutte de schuld krijgt. Als ik zo de kabinetsplannen lees lijken die behoorlijk links. Bezuinigen is nooit leuk. Mogen politieke topics eigenlijk wel?