Hoi dames, Ik heb lang getwijfeld om dit online te plaatsen, want ik ben erg bang voor negatieve reacties. Maar nu toch maar de stap gezet.. We hebben 2 kids, de oudste zoon van bijna 6 jaar (eind augustus) en een zoontje van 15,5 maand. 2 knappe kindjes die erg slim zijn, maar met de oudste weet ik (en meer mensen) niet meer hoe er mee om te gaan. Allereerst zal ik alvast aangeven dat we op een lijst staan voor hulp (dit is vanuit school icm het consultatiebureau en ondat we dit zelf willen in gang gezet) bij Jonx, dat we daarvoor net de papieren hebben binnengekregen, en deze gaan morgen weer op de bus, en dan maar wachten op de intake. Ik ga het zo kort mogelijk proberen uit te leggen; Op school een slim jochie, rapport van groep 2 eigenlijk alles perfect, op gedrag en omgang met anderen na. Ook andere dingen (papa sleuteld veel aan auto's onthoud hij goed, en hij kan ook best goed helpen met dingen, zoals van de week met de garage in elkaar zetten) Maar dan het grote probleem.. Hij is erg moeilijk in omgang, kan niet luisteren, zodra je wat wil uitleggen waarom iets bijv niet kan wordt hij extreem aggeressief (schreeuwen, schoppen, slaan, dingen kapot maken (als ik het zo typ lijkt het mee te vallen, maar als je het ziet schrik je). Ook kan je iets tig keer zeggen, maar het is niet eens het ene oor in en het andere uit, maar het komt gewoon niet binnen.. Natuurlijk hebben alle kinderen dat wel, maar hij wel in extreme mate. Verder kan ik ook niet "normaal" spelen, alles moet stuk, overal moet mee gegooid worden en met buitenspeelgoed moet ook alles kapot, en als het hem zelf niet lukt gaat hij keihard tegen lantaarnpalen rijden bijv op de skelter of fiets stuk te krijgen.. Ook kon hij nooit met andere kinderen spelen.. Op school is hij altijd alleen omdat kinderen niet meer willen spelen, dit doordat hij wel wil, maar iedereen het moet doen zoals hij het wil, en gebeurd dat niet wordt hij aggeressief. Zo ook gister tegen zijn buurmeisje (3,5 jaar), ze speelden samen en zij had iets wat onze zoon ook wel wou hebben, maar ze wou eerst zelf ee even mee spelen en daarna mocht hij. Maar hij wou het direct hebben en begon dus te slaan.. Hiervoor mocht hij ook even 10 minuutjes naar binnen voor straf, want dat wil ik natuurlijk niet zien. S avonds reed hij haar expres bijna van de fiets, want ze was iets sneller. Toen heb ik hem het ook maar op laten ruimen, want na nog wat dingen die middag was dat voor ons het moment dat het afgelopen was. Ook als zijn broertje eens een speelgoedautootje pakt, wordt hij heel boos en schreeuwt hij meteen GEEF HIER JIJ!! en daar schrikt de jongste van en begint te huilen. Ook trok hij zijn broertje wel eens aan het haar achterover als hij een autootje had of aan zijn enkels, eigenlijk tot gevaarlijk aan toe.. En ook als er anderen bij ons komen weet hij zich geen houding te geven, gaat hij slopen, gaat hij grote mond geven en als je bijv even in gesprek bent en niet meteen antwoord wordt hij aggeressief. Ook in winkels trekt hij alles over de kop, zoals verpakkingen uit ee schappen trekken, overal tegenaan rammen, prijskaartjes eraf trekken en weg gooien.. En thuis kan hij niet alleen bij de hond en kat zijn want dan zijn die het doelwit, dus moet ik even naar boven, gaan ze beide mee.. Zo kan ik nog tig voorbeelden geven.. Ondertussen wouden zijn opa en (stief)oma (vab vriend zijn kant) hem eigenlijk daar niet meer hebben, keken niet naar hem om of wat dan ook, en dat gaat ons te ver als opa en oma zijnde. Ook andere oma en (stief)opa (vriend zijn kant) komen nooit meer vanwege het gedrag (4 dec cadeaus voor sinterklaas gebracht en 11 april op verjaardag van de jongste geweest, verder niet).. De enige waar hij 1x per week sowieso komt (omadag) is bij mijn moeder, maar vaak weet zij ook niet meer wat ze moet. En mijn vader komen ze ook, alleen nooit alleen ivm gezondheid van mn vader. Maar heeft iemand ook zo'n situatie? Ik zie door de bomen het bos niet meer, straffen? Belonen? Negeren? Wat moet je nog? Ik zal vast dingen vergeten zijn om te omschrijven, maar het is gewoon zoveel.. Ook een dagje Ballorig, kinderboerderij of zwembad wil niet, want als kindjes niet doen wat hij wil wordt hij weer boos.. En ik vraag me af. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom is dit zo? Ben ik zo'n slechte moeder? De jongste doen we precies net zo en is een totaal ander kindje Bedankt voor het lezen. X
Dit klinkt erg zwaar voor jullie en hem zeg! Heb zo ook geen tips, helaas. Het enige wat in me op komt is om uit te sluiten of er iets aan de hand is (lichamelijk of anderzins). Zijn er momenten dat hij wel rustig is of gewoon normaal met jullie om gaat? Of heb je het idee dat er triggers zijn waar hij sterk op reageert? Als ik je post lees lijkt het alsof hij het moeilijk vindt om te voorspellen wat er gaat gebeuren, hoe hij dingen voor elkaar kan krijgen en hoe andere kindjes tegen dingen aan kijken. Misschien kan je hem helpen dat te verwoorden. Bij ons hielp het om op een andere manier tegen opvoeden aan te kijken om het gedrag van zoonlief te beinvloeden (al waren de problemen die wij hadden niets vergeleken met waar jij nu mee dealt). Ik ben me gaan verdiepen in unconditional parenting middels Parenting Advice and Parenting Blog | Aha Parenting.com en het boek van Laura Markham. Hierdoor ben ik ook naar mijn eigen gedrag gaan kijken en hoe we allemaal met elkaar omgaan. Hier heeft dit allemaal maar goeds gebracht. Het hoeft natuurlijk niet jouw stijl te zijn
Wat lastig zeg! Het klinkt inderdaad wel heel extreem wat je beschrijft en erg moeilijk om mee om te gaan. Je wilt toch als ouder graag dat je kind het in sociaal opzicht goed doet. Maar wat ontzettend goed dat jullie de stap hebben gezet om hulp te zoeken! Als het klopt wat je beschrijft, dan is dit geen normaal gedrag of 'gewoon een beetje druk of lastig kind' maar is er wel meer aan de hand. Ook omdat je zelf het verschil met de jongste ziet. En dus Nee! Je bent geen slechte moeder! Juist niet, je zoekt hulp omdat je het beste wil voor je kind en je gezin. Ik hoop dat je snel hulp krijgt en begeleiding hoe je het beste om kunt gaan met je zoontje en dat zijn gedrag zal verbeteren, heel veel sterkte in ieder geval!
heel eerlijk....ik schrik wel van je verhaal. Maar het lijkt mij ook enorm moeilijk voor jullie als ouders. Hulp lijkt mij idd goed en hopelijk komt dat ook snel, want dit is iig geen normaal kleutergedrag meer. Kleuters kunnen wel eens gefrustreerd worden wanneer iets niet gaat zoals zij willen, maar niet op deze manier. Dat voorbeeld van de winkel vind ik eigenlijk wel het meest tekenend voor het feit dat er echt iets "mis" is. Klinkt een beetje lullig, maar je snapt mij wel. Op die leeftijd alles overhoop trekken is echt afwijkend gedrag. Is er dan ook iets wat er gebeurd als hij dat doet of komt dat spontaan?? Is hij naar een kdv/psz geweest en zo ja, is daar nooit iets over zn gedrag gezegd?? Ik denk dat het goed is (ken de organisatie niet die jij noemde) dat er snel een pedagoog oid komt kijken naar zijn gedrag. Ik heb het gevoel (maar weet dat niet zeker natuurlijk) dat er meer aan de hand is dan gefrustreerd zijn of niet genoeg uitgedaagd zijn. Ik denk ook dat dit niet uit zichzelf door jullie kan veranderen. Jullie kunnen best eens een andere aanpak proberen (al weet ik hierop niet zo gauw welke) maar ik denk dat je daarmee het gedrag niet zomaar kunt veranderen. Ik denk dat daar echte professionele hulp voor nodig is. sterkte iig
Wat heftig joh! Ik zie het niet als falen van jullie kant als ik het zo lees maar het lijkt me haast toch een gedragsstoornis.. goed dat jullie Hulp hebben gezocht! Heel dapper! Hopelijk wordt het op die manier voor iedereen beter!
Oei ik schrik wel als ik dit gedrag lees. Dit is echt geen normaal kleutergedrag meer. Hij is onberekenbaar en agressief en vormt zo te lezen ook een gevaar voor andere kinderen (zelfs zijn eigen broertje). Verder lijkt het mij een slecht teken dat hij ook zo is tegen dieren. En zelfs "wraak" wil nemen op een ander kindje op een later moment. Veel kinderen zijn toch wel gek met (huis)dieren of er misschien bang voor. Maar dat ze zonder jouw toezicht een doelwit zijn? Dat ook andere volwassenen niet meer met hem om kunnen gaan en hem zelfs niet meer willen zien vind ik wel heel erg! Ook voor jullie en voor je andere zoontje trouwens. Hij kan er immers niets aan doen. Misschien kunnen jullie vragen of ze nog wel een band willen behouden met jullie jongste zoontje? Anders wordt hij ook nog eens gestraft en hij heeft het met zo'n grote broer al niet makkelijk zo te lezen. Ik vrees dat hier veel meer aan de hand is en wellicht een bepaalde stoornis of gedragsprobleem. Hoe dan ook je hebt inderdaad professionele hulp nodig. Laat je ook niet afschepen met wat laagdrempelige (goedbedoelde) hulp maar eis echt een onderzoek door een kinderpsycholoog. Verder zou ik kijken of je wel dingen met je jongste kind kunt blijven ondernemen (zonder de oudste erbij). Wat betreft zijn gedrag zou ik blijven benoemen wat hij fout doet en waarom. En zijn er misschien mogelijkheden (sport/hobby/club op zijn interessegebied) waar hij zijn energie kwijt kan?
Vooral omdat hij overal het zelfde gedrag laat zien en niet alleen thuis maakt dat er waarschijnlijk echt een gedragsprobleem is. Misschien wordt het voor jullie nu ook meer duidelijk omdat je bij de jongste ziet dat het ook anders kan. Heel wijs dat jullie hulp inschakelen
Jeetje wat heftig zeg... Lijkt me heel zwaar. Ik denk ook dat het goed is dat jullie hulp zoeken. En als het te lang duurt, blijven aankloppen dat het niet langer zo door kan gaan. Sterkte en hopelijk worden jullie goed geholpen..!
Ik schrik hier ook wel van. En voor mij zouden die 10 minuutjes naar binnen. Direct naar kamer betekenen hij is 6 dus straf is niet meer 1 minuutjes time out. Gaat hij schoppen schreeuwen slaan thuis dan hup naar boven. In de winkel alles uit het rek halrn. Dan hup in de winkelwagen. Dit is nu echt niet luisteren dan maar gaan voelen. Andere kindjes slaan. Sorry als iemand mijn dochter slaat zeg ik haar duidelijk terug gaan en terug slaan. Dus dat zou ik als ouder niet accepteren. Wel eerst alle medische oorzaken laten uitsluiten. En als het nou eenmaal zijn gedrag karakter is. Dan is het jullie taak om strenger en harder te worden.
Hoe was hij als peuter/beginnende kleuter? Want de dingen die bij hem zo moeizaam gaan leren de meeste kinderen rond die leeftijd. Mijn dochter heeft bv een achterstand in haar emotionele ontwikkeling waardoor ik bij haar nu op 6 jarige leeftijd nog bepaalde gedragingen moet afleren (verder ook een heel slimme meid!).Zoiets zou bij jouw zoontje ook kunnen spelen. Is hij wel naar een psz geweest? Hebben ze daar toen niets gezegd? Oh en waarom bang voor negatieve reacties? Jullie vragen om hulp en dat is juist heel goed. Ik ga er wel vanuit dat jullie al veel en vaak geoefend hebben en het echt niet meer weten. Kortom, er van alles aan gedaan hebben.
Ik schrik hier ook wel van en er is overduidelijk iets met jullie zoon aan de hand en dit heeft helemaal niets met jullie of met de opvoeding te maken. Is hij vanaf baby/dreumes al anders geweest of is dit gedrag op een zeker moment ontstaan?
Nee ik denk ook niet dat dit met de opvoeding heeft te maken. Misschien wat duidelijker en echt straffen op dit soort gedrag nog iets helpt. Maar dit ligt niet aan jullie zelf hoor.
Heb geen tips en wil sterkte wensen ermee! Het kan zoveel mis zijn en dat uit zich in gedrag. Goed dat jullie hulp zoeken om daar zo vroeg mogelijk te zijn! Was hij altijd zo va geboorte of het is op een of andere moment verandert? Als va geboorte kan er iets genetisch spelen en als op een of andere moment dan invloed van buitenaf welke dan ook klein kam veel veranderen bij kind zijn gedrag. Misschien ook beide punten. Ik zou niet extra straffen of meer etc maar ook niet belonen. Gezien zijn gedrag is beter om uit te sluiten dingen medische erna met goede pedagogische beleid aan de slag gaan. En echt het oorzaak zoeken! Sterkte!
Wat zwaar voor jou zeg! Je zult Je wel regelmatig wanhopig voelen Als ik alleen uit ga van wat jij beschrijft en je kind dus totaal niet ken, doet het me denken aan ODD/CD (door wat je vertelt je over de kat en de hond). Dit hoeft het natuurlijk helemaal niet te zijn, maar een sluitend plan van aanpak hebben jullie zo te horen zeker nodig. Ik hoop dat jullie goede begeleiding gaan krijgen, zodat het gedrag van je zoon verbeterd en julliegelukkiger zullen worden
Heftig! Goed dat jullie professionele hulp hebben ingeschakeld, want dit lijkt me echt een onhoudbare situatie. Ik weet niet of het ligt aan 'slap' opvoeden, denk dat er meer aan de hand is. Het lijkt alsof hij zich onvoldoende kan inleven in anderen waardoor sociaal gedrag lastig wordt. Een goede pedagoog kan jullie vast verder helpen. Sterkte!
Heftig en helaas herkenbaar. Ivm privacy wil ik niet alles hier neer zetten maar je mag me gerust pb'en. Mijn zoon is dan wel ietsje jonger en hij heeft asperger. Ik weet waar zijn gedrag vandaan komt (autisme vakantie en dus weg school/structuur ) maar dat maakt zijn gedrag niet gemakkelijker. Hij is boos, gefrustreerd en agressief. Heb mijn dochter vandaag uit logeren gedaan want dan heeft zij ook ff rust. Maar dat is geen structurele oplossing. Ik heb wel Hulp maar de tips werken vooralsnog niet bij mijn zoon. Afgelopen week begonnen met een andere manier van aanspreken (directief. En dan niet 'ik wil dat je...' maar "je gaat nu...asjeblieft ". Dus niet vanuit mijzelf toespreken omdat ik me dan extra frustreer maar het onpersoonlijk houden als ik iets van hem gedaan wil krijgen. Maar het werkt hier niet echt). Ook kleine taakjes met sticker belonen (het pyjama uit en kleding aan doe ik op die manier omdat dit problemen geeft). Tijdens het vrij spel zet ik een kookwekker op een x aantal minuten en als hij in die tijd niks gegooid heeft krijgt hij een krul op zijn krullenlijst. En hij mag zijn zusje niet aanraken.
Wat heb jezelf geprobeerd (belonen, straffen, begrenzen, negeren)? Reageert hij op jou hetzelfde als je vriend/man? Heb je een duidelijk dagritme? Zit je met je vriend/man op 1 lijn en zij jullie consequent? Vanaf wanneer werd dit gedrag zichtbaar? Hoe zit het met zijn energie, kan hij die kwijt? Goed dat je hulp hebt gezocht. Lijkt me ook goed om verder te kijken, als ik dit lees lijkt dit naar ODD te gaan.
Ik lees een kindje met (vrij heftige) gedragsproblemen en dat in zijn reacties sociaal emotioneel gezien nog heel jong is (dreumes niveau, gillen/slaan etc als het niet naar zin gaat, niet kunnen delen, niet samen kunnen spelen). Ik denk dat belangrijkste is dat je echt goede hulp krijgt en vooral bekeken gaat worden wat er aan de hand is, want dit is niet normaal en dit lijkt mij ook echt niet, NIET, aan jou als moeder te liggen! Ik ken het gevoel wel hoor, ik heb een tijd (voor diagnose) gehad dat ik mezelf volstrekt ongeschikt vond voor moederschap, dacht dat ik het niet kon, omdat ik compleet met handen in mijn haar zat en geen enkele grip op mijn kind had. Wat een opluchting toen kinderpsycholoog tegen mij zei dat het niet aan mij lag, maar aan hem. Sterker nog, dat ik het ontzettend goed gedaan had, dat ik al zoveel bij hem bereikt had, gezien zijn beperkingen. Gedrag is voor mij erg herkenbaar van oudste, overigens. Heel veel sterkte! Je zult je wel volledig gesloopt voelen iedere avond ...
Ik wilde een heel verhaal typen, maar dit zou het ongeveer gaan worden. Ik herken het gedrag ook maar al te goed en weet hoe zo'n weg het zijn kan om dat te doorbreken. Goed dat je hulp zoekt en nu maar hopen dat je dan ook snel aan de beurt bent. Sterkte!
Ik herken je verhaal van een meisje dat ik in de klas heb gehad. Uitslag odd. Ze heeft medicijnen gekregen (dat is een optie aast therapie ) en is van school gegaan in groep 8 als een van de liefste meisjes!