Yep. Iemand in mijn omgeving. Achteraf zegt ze dat ze nu wel dingen kon plaatsen. Maar ze had écht geen idee. Bizar... Ineens een kind. Zij heeft het écht supergoed gedaan!
Ja dat zal vast! Zij is overigens wel langs artsen geweest in die periode. Ze dacht aan blaasontsteking en niemand heeft verder gekeken. Ze wilden inwendig kijken, wat dus niet ging. En inderdaad: ze keken niet verder omdat ze soortvan nietzwanger kon zijn. Ze had wel testjes gedaan maar ze was waarschijnlijk al te ver. De testen waren wit. Heel bizar overigens. Denk je eens in: je krijgt vandaag onverwacht te zien (ze zagen het pas toen ze een uitwendige echo van haar blaas wilden maken) dat je zwanger bent en je bevalt morgen. Zo onwerkelijk!
Onze voormalige overbuurvrouw was ook zo'n vrouw die zwanger was zonder het te weten. Had al 3 kinderen, dus ze wist echt wel hoe het voelde om zwanger te zijn. Maar ze was aan de pil en werd keurig 'ongesteld'. En ze had last van haar buik, die zette wat op (maar niet zo enorm dat je een zwangerschap zou verwachten) dus daarvoor ging ze naar het ziekenhuis. Na wat duwen en voelen, werd er gedacht aan een gezwel in de baarmoeder. En voordat de operatie werd ingepland, kreeg ze een echo om de omvang van het vermeende gezwel te meten. En bleek ze al 36 weken zwanger te zijn. Hallooooo dan. Amper 2 weken later is ze bevallen van een gezonde zoon.
Ja, een minderjarig meisje in het dorp waar ik ben opgegroeid. Meerdere keren naar de huisarts geweest ivm buikpijn en dat werd bestempeld als obstipatie. Op een middag kreeg ze zo'n buikpijn dat haar moeder de ambulance heeft gebeld en een paar uur later was er een meisje geboren. Ze hadden idd helemaal niks aan spullen dus de moeder van dat meisje heeft gauw een wiegje geregeld en wat spullen gekocht enz... het zal je gebeuren joh.
Nee, niet totaal voldragen en er zo achterkomen zwanger te zijn. Al vraag ik me af wat er was gebeurd als ik 10 weken later naar de dokter was gegaan. Ik kwam er met ruim 22 weken achter dat ik zwanger van ons kind was. Echt niets gemerkt
Toen ik stage liep op een kdv was daar een peutertje war uit een wat vreemd gezin kwam. Moeder liep altijd in een legging met een longshirt erop (ja het is al ruim 20 jaar geleden) oma bracht en haalde het jongetje erg vaak. Af en toe kwam moeder mee. Erg mager. Zij had hem op een dag opgehaald en 1 of 2 dagen later kwam het ventje trots binnen: ik heb een broertje! En idd er kwam een geboortekaartje uit zijn tas. Er was aan zijn moeder echt niet te zien dat ze zwanger was. Maar ga ervan uit dat zij het wel wist. Blijf het altijd heel bijzondere verhalen vinden. Bij mij is het altijd heel goed te zien.
Ik ken ook via via iemand die er pas aan het einde erachter kwam, kindje kwam ook nog een paar weken te vroeg. Dus Ze heeft iets van 2/3 weken geweten dat ze zwanger was. Mijn dochter was ook heel erg rustig in mijn buik, heb ook een paar keer de vk gebeld dat ik haar niet meer voelde. Ze was ook erg klein, als ik niet zo veel vruchtwater had gehad dan was het bij mij ook niet erg opgevallen. Als je aan de pil bent of erg onregelmatig dan kan je het best missen dag je zwanger bent. Ik ben nooit misselijk geweest, tot 21/22 weken was er niks te zien droeg ik mijn eigen broeken nog. Pas daarna kwam ik flink aan door het vele vruchtwater. Mijn zoon was veel drukker, bij hem bewoog mijn hele buik.
Ik heb mij 2 zwangerschappen beroerd gevoeld. Het waren ook 2 kinderen die erg sterk waren en waarbij schoppen best zeer kon doen. Nu ben ik regelmatig moe maar als mijn buik niet had gegroeid dan had ik het over het hoofd kunnen zien. Ik voel wel schopjes, maar als ik niet zwanger ben voel ik ook regelmatig van die spier en darmbewegingen.
Voldragrn niet maar goede vriendin van ons kon wel gelijk door voor de 20 weken echo want die bleek dus al 24 weken. Al die maanden niks doorgehad
Ik ken ook twee vrouwen die allebei gingen bevallen zonder dat ze het zelf wisten. De een ging naar de SEH ivm klachtan blindedarmontsteking dachten ze en de andere vrouw is bevallen op de werkvloer. Allebei niet weten dat ze zwanger waren. En een vrouw die erachter kwam na 20 weken.
Ik heb wel een keer enorm aan mijzelf getwijfeld toen ik op de HAP terecht kwam met enorme buikpijn en opgezette buik. De maanden ervoor had ik regelmatig wat steken in mijn buik, af en toe een opgezette buik (wat dan weer weg trok) en ik kwam ook gewicht aan. Maar ik werd wel gewoon ongesteld en de klachten waren telkens van korte duur, dus heb er verder niks mee gedaan Het eerste wat de arts op de HAP zei: weet u echt zeker dat u niet zwanger bent? Toen ging ik toch wel heel erg twijfelen.... Uiteindelijk ben ik toen een paar dagen later 'bevallen' van een cyste die meer dan 5kg woog (flinke baby...). Ik kan me dus wel voorstellen dat je wel wat vage klachten hebt, wat aan komt, maar ze dus niet linkt aan een zwangerschap. Ik moest met mijn beide kinderen ook rustig gaan liggen om ze te voelen bewegen, maar de schopjes hadden ook door kunnen gaan voor een onrustige darm.
Ik vond het vooral jammer dat er onder aan het artikel zo iets stond als : ik heb de hele zwangerschap kunnen feesten en mijn baby is kerngezond. Leek mij iets te veel op ach ja zuipen kan geen kwaad want mijn baby is wel gezond.
Ja precies. En wie weet heeft het kind hierdoor wel een achterstand. Wat het met zijn cognitief vermogen heeft gedaan merk je over een aantal jaar pas.
Hier een voetbal teamgenoot... Gelukkig was het een slechte winter. Daardoor keepte ze de laatste 3 of 4 weken van de uieindelijke zwangerschap niet meer... Wij als team hebben dus ook tot 33 weken ofzo met haar gedoucht - meiden en vrouwen. En já ze werd wel erg dik. Maar van topsport naar laag amateuristisch en de broodjes kroket gingen er makkelijk in na de wedstrijd. Moeders was ook nogal 'flink' - dus ze leek gewoon die kant op te gaan. Verder slikte ze de pil - werd ongesteld - geen relatie meer. Had wel rugklachten die erger werden, maar dat was volgens de huisarts de schuld van haar Bronchitis... Tijdens de weeen kwam ze er dus achter. Wilde het kind eerst ook helemaal niet! Was er niet klaar voor.... Maar oke - over schopjes die je voelt; ik heb nu steeds dat ik weleens tegen mijn man zeg 'he voel eens.. DE BABY' - ik ben niet zwanger - maar de luchtbellen in mijn darmen zijn dan gewoon duidelijk voelbaar aan de buitenkant. Echt hetzelfde als toen ik zwanger was! En wat iemand al zegt; als je gefocust bent op iets anders, zie je soms niet wat er recht voor je gebeurd..
Er zullen een hoop mensen over me heenvallen maar ik geloof deze verhalen nooit. Ik denk dat tijdens de periode dat deze mensen zwanger zijn...of er een flinke ontkenning plaatsvindt ( struifvogelpolitiek) of dat er schaamte of een andere reden achter steekt waardoor ze verzinnen dat ze het niet wisten.
Ja, de zus van mijn beste vriendin. Geen reden om het te verdoezelen of. Getrouwd, koophuis, etc.. Goed, op vakantie in Spanje spoed eisende hulp moeten bellen ivm extreme buikpijn. Ze dacht zelf blinde darm, maar bleek dus aan het bevallen te zijn. Niets gemerkt, slank van postuur. Ik heb ook nooit iets anders aan haar gezien. Was haar eerste dus ook geen vergelijking. Verder mijn buurvrouw in ons vorige huis. Pas op latere leeftijd haar droomman gevonden en getrouwd. Ze werd op een gegeven moment niet meer ongesteld en dacht in de overgang te zijn. Zij is heel slank en kreeg op een gegeven moment toch een beetje een buikje en rugklachten. Haar zus heeft haar toen min of meer gedwongen om naar de huisarts te gaan. Die heeft haar doorgestuurd naar de gynaecoloog. Ze bleek ongeveer 27 weken zwanger te zijn...
Bij sz was er 6 maanden niks te zien, zat flink in de ontkenning (positieve test maar wel maandelijks bloeden. Kotsmisselijk, buikpijn... Onderzoeken gehad etc. Uiteindelijk geloofde ze het wel en ontplofte dr buik ineens. Wil ze arts ook nog de schuld geven van het laat weten, die had er niet naar gevraagd )