Lieve allemaal, ik ben hier net een weekje actief, omdat ik merk dat ik graag in contact kom met vrouwen die mijn gevoel begrijpen. Ik heb op een aantal andere onderwerpen wel wat berichtjes achter gelaten, maar ik heb nog een vraag aan jullie waar ik weinig over kan vinden en toch erg mee zit. Ik ben dus 3 weken geleden bevallen met 20 weken van onze zoon Stijn. We hebben 8 weken in spanning gezeten omdat er heel vocht in het lijfje van Stijn werd gezien (hydrops) en hebben de artsen er alles aan gedaan om uit te vinden wat er precies mis was met Stijn. We hebben natuurlijk zoveel hoop gehad op een goede afloop, maar uiteindelijk bleek toch dat Stijn niet levensvatbaar zou zijn. Die periode van 8 weken vonden we al erg zwaar en onzeker. Toen volgde de bevalling, het afscheid en proberen we het nu stap voor stap te verwerken. Daar zullen we nog heel veel tijd voor nodig hebben en die nemen we ook. Want wat mis ik ons lieve knappe mannetje. Naast het emotionele deel, is er natuurlijk ook het fysiek herstel. Ik vroeg me af hoe jullie dat hebben ervaren en hoe ik hiermee om moet gaan. Ik ben 7 kilo zwaarder, mijn borsten geven nog steeds melk (stuwing is wel weg) terwijl ik echt weken sportbh's heb gedragen 24 uur per dag en ik nog erg moe. Zijn er regels/adviezen voor? Vanaf wanneer mag je proberen wat te sporten? Hoeveel (bed-)rust moet je nog houden? Of zijn jullie vrij snel weer begonnen? Ik wil voorzichtig zijn met mijn lijf, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook zo confronterend vindt dat mijn lijf zo veranderd is/mijn borsten nog melk geven en dat terwijl er geen kindje is waarvoor we mogen zorgen. Ik hoop dat jullie me kunnen adviseren en dat jullie het niet erg vinden dat ik dit bericht ook in de vlindertuin post.
Gecondoleerd met het verlies van jullie mannetje! Wat naar dat je nog last hebt van stuwingen. Ik kreeg na de geboorte gelijk een pilletje om dat juist te voorkomen. Raar dat ze dat niet gedaan hebben bij je. Je hebt al genoeg te lijden met het verdriet enzo en dan krijg je dat er bovenop Je moet luisteren naar je lichaam, als jij denkt dat je wat kunt sporten kun je dat proberen. Je mag het nu al wel. Heel veel sterkte meid.
Dank voor je reactie. Mij werd verteld dat dat pilletje niet zonder bijwerkingen is, dus daarom raadden ze me aan het zonder te proberen. Ik vraag me dus echt af of ik nu nog steeds sportbh's moet dragen, omdat er nog wel melk lekt... ik vind het zo confronterend dat mn lijf zo in de war is in alle opzichten.
Gecondoleerd met het verlies van Stijn. Ook ik/wij hebben afgelopen mei afscheid moeten nemen van een zoontje. (trisomie 18) In Duitsland krijg je standaard een dosis medicijnen om stuwing tegen te gaan in een dergelijke situatie. Raar dat ze het je hebben afgeraden. Mbt herstel: mijn Frauenartzt zei dat ik het vooral moest aanvoelen, hoe mijn lijf met dingen omging. Iedere vrouw reageert anders, ieder lijf reageert anders. Mbt sporten/bewegen hiervoor hoefde ik niet de normale zes weken aan te houden, maar mocht al eerder gaan sporten als ik dat wilde. Slapen heb ik niet heel veel gedaan, maar nu ik langzamerhand weer aan het reïntegreren ben... slaap ik smiddags juist wel regelmatig even. Ook mijn lijf is nog raar hoor. Mijn schoonmoeder vertelde dat ik er rekening mee "moest" houden dat mijn lijf nog rare dingen kon doen tot aan de uitgerekende datum. Zij had dat nl wel gehad. Ik ben nog wel zwaarder dan normaal, maar dat was ik al toen ik zwanger werd. Zit nu in ieder geval op het lichtste gewicht van de zwangerschap, maar dat betekent dat ik nog steeds 7 kilo 'te zwaar' ben. Vooral mijn buik is nog "groot' vind ik.
Dank je wel voor je reactie. Ook jij gecondoleerd... ook pas kort geleden. Echt 9 maanden herstel? Ik verbaas me er eerlijk gezegd niet over, maar wat klinkt dat lang! Ik ben ruim 8 kilo zwaarder dan voor ik zwanger werd. Ik zou graag wat meer mn eigen gewicht terug willen. Gewoon om weer wat lekkerder in mn vel te zitten. Ik ben dus toch maar begonnen met wat fietsen op de home-trainer... het is een begin! ).
Hoi Hoop, Gecondoleerd met het verlies van jullie lieve zoontje Stijn. Als jij en je lichaam er aan toe is om te sporten zou je dit inderdaad langzaam kunnen oppakken. Ik ben eerst begonnen met een goed stuk wandelen. Ik merkte toen dat ik nog lang niet zo fit ben als eerst. Ik heb nog steeds erg last van ijzer tekort. Ik heb ongeveer 1 liter bloed verloren tijdens en na mijn bevalling. Zou je thuis misschien al wat oefeningen kunnen doen naast bijvoorbeeldhet wandelen?
Hoi Zhilla, dank je wel. Ja, wandelen is een goede. Ik heb gister een Mini-stukje gejogd maar daarna kreeg ik s avonds rare steken rechts onder in mn buik (spieren). Dus dat was waarschijnlijk een teken dat dat te vroeg is geweest. Fietsen gaat wel goed en ik zal me idd ook wat verdiepen in goede oefeningen. Wat vervelend dat je nog steeds ijzertekort hebt. Dan voel je je zo slap... Hoelang is het voor jou geleden?
Hey Hoop, Een mini stukje gejogd. Dat is een goed begin toch, maar wel balen dat je in de avond rare steken ervan krijgt. Dan is een goed stuk wandelen misschien eerst beter. Ik ben op 24 juli bevallen van onze dochter Elyne. Op 19 juli kregen wij na een controle afspraak bij de vk te horen dat haar hartje is gestopt met kloppen Ik probeer me er nu toe te zetten om wat te gaan doen zoals wandelen. Want heel eerlijk gezegd ben ik niet vooruit te branden. Heb nergens zin in. Hopelijk hoort dat gevoel erbij en gaat het over.. Heb je op internet al wat oefeningen kunnen vinden?
Luister goed naar je lijf!! Ik heb ook geen medicijnen gehad na de bevalling. Ze hadden het idd over veel bijwerkingen. Ik heb er gelukkig niet zo veel last van gehad als jij nu vertelt. Ik weet niet of je echt de volle 9 maanden nog last zal hebben. Ik was vrij snel (10 wken na de bevalling) al weer zwanger. Wel heb ik gemerkt dat die zwangerschap heel zwaar was omdat ik eigenlijk nog niet echt ontzwangerd was. Ik kan alleen maar zeggen luister goed naar je lijf! Die geeft wel aan of je klaar bent voor bepaalde dingen.
@ rodelief: hoe lang bleven jouw borsten melk produceren? Ik heb gehoord dat zolang dat aan de gang is, dat je ook geen menstruatie zal krijgen. Ik zou zo graag weer willen dat alles normaal aan de gang gaat... gewoon voor het gevoel. 10 weken is idd snel. Kan me ook voorstellen dat het ergens wel troost geeft, ondanks dat het lichamelijk zwaar is. @ Zhilla: dat is dus ook heel erg kort geleden. Ik heb nog geen oefeningen gevonden. Hou het voorlopig maar even bij fietsen. Daar hoef ik de deur niet voor uit, hebben een home-trainer. Ik vraag mn vriend soms mee om even te wandelen ofzo, want alleen kan ik me ook niet toezetten,maar denk wel dat het belangrijk is.
Allereerst sterkte met het verlies van jullie Stijn... Maar wat kan het verschillend zijn hoe iedereen hersteld... Erg vervelend dat je lichaam nog niet meewerkt... Ik ben 31 juli bevallen van ons zoontje Bram*... Op de 20 weken echo bleek dat hij de aandoening Anencefalie had (open schedeltje) en niet met het leven verenigbaar was... Met 21+2 weken is hij na inleiding geboren, gelukkig een lichamelijk een niet al te zware bevalling, maar emotioneel natuurlijk wel... Ik voel mij nu dan ook alweer best goed. Ik heb maar weinig gebloed na die tijd en hoe ik me 'vanonderen' voel is ook niet te vergelijken met na de bevalling van mijn 1e zoontje! Eigenlijk heb ik daar helemaal geen last en van mijn buik maar een beetje... Ik heb de medicijnen ook niet genomen ivm de bijwerkingen, na mijn 1e zoontje kwam mijn borstvoeding ook haast niet op gang, pas na goed stimuleren, dus ik heb de gok gewaagd. De bijwerkingen leken mij erger (darmklachten)... Ben blij dat ik het niet gedaan heb, want heb maar 1 dag last gehad van stuwing en niet eens melk verloren. Met koelen en een strakke bh was het zo weer over... Maar moe ben ik nog wel en warrig... Vergeet vanalles en het wil allemaal nog niet zo met de dagelijkse werkzaamheden... Al vind ik het heerlijk om met mijn zoontje van 2,5 bezig te zijn, wat ben ik blij dat ik hem nu heb! Daarvoor moet je door! Heb je geen nactrole bij de gynaecoloog? Ik heb deze volgende week woensdag en dan heb ik heel wat vragen, onder andere dus over het sporten. Ik ben ook van plan om binnenkort eerst te beginnen met wandelen. Ik hoop voor jou dat je je snel weer beter gaat voelen! Want het is allemaal al zwaar genoeg... als je lichaam dan ook nog eens niet meerwerkt... erg vervelend...
Ik heb maar 1 dag last gehad van stuwing. En heb 1 menstruatie gehad voordat ik weer zwanger werd. Alles werkte dus al weer heel snel.
Beste ML82, allereerst wat vervelend te horen wat je mee hebt moeten maken. Ook met 20 weken-echo, ook geen levenskans... Het verhaal heeft veel gemeen. Heel veel sterkte met de verwerking van jullie verlies. Wat een verschil inderdaad. Ik ben nu 7 weken verder en draag nog steeds dag en nacht sport-bh's. Heb nu eindelijk het idee dat het afneemt. Vorige week heb ik mn eerste menstruatie weer ghad. Mn hele lijf lag overhoop door de hormonen en het was een hevige menstruatie. Maar nu die voorbij is, merk ik dat ik veel meer rust in mn lijf heb gekregen... Bij mij is bij de controle meer over Stijn gesproken dan over mezelf. Ze zijn er nog steeds niet achter wat de oorzaak is van alle problemen. Het lijkt nu toch onder een bepaalde noemer van een zeldzaam syndroom te vallen, maar welke exact weten we nog niet. Dus ook herhalingsrisico's worden niet uitgesloten. Dat vind ik wel heel eng. Wil niets liever dan weer zwanger worden...