hallo dames, 15 okt ben ik ongesteld geweest en heb uitgeteld dat mijn ei rond de 30ste okt zou zijn,nu hadden we die dagen zo ons best gedaan en nu sinds gisteren heb ik mijn ms! ik heb gisteren een serieuze slag ervan gehad en heb heel de dag liggen te huilen!nu ben ik er nog niet goed van! hoe zetten jullie dat van je af? want als het volgende maand weer nix is ,wil ik het van mij af kunnen zetten en het positief bekijken! groetjes sofie
Hoi Sofie, Moeilijk he? Zoals je ziet hebben wij al 25 rondes achter de rug en elke keer hebben we tegen ons zelf gezet, we gaan er gewoon weer tegen aan! Wie weet gaat het de volgende maand WEL lukken.. We hebben ons dus positief ingesteld en dat heeft best geholpen. Natuurlijk heb je af en toe een dipje, maar ik vind dat wel kunnen. Het is niet makkelijk Dus, gewoon positief blijven en de hoop niet opgeven
Kan me goed voorstellen. Heb dat ook (gehad) steeds. Maar je moet proberen het reeel te zien: er valt toch niets aan te veranderen, of je nu huilt of niet, het enige wat je kunt doen is gewoon weer opnieuw proberen. Het klinkt hard en ik vind het zelf ook moeilijk maar het is echt zo.. Hoe je het ook bekijkt er valt niets meer aan te veranderen. Ik ben zelf net als jij dus hopelijk voel je je niet aangevallen door mijn woorden maar dat probeer ik mezelf voor te houden om het weer door te komen.
ja,ik begrijp jullie! ik moet ook hard worden voor mezelf en het positief bekijken! gelukkig dat er een forum bestaat,zodat ik er toch over kan praten! vandaag voel ik me al iets beter en nu denk ik toch al"hup,naar de volgende ronde!" groetjes sofie
Hoi, Ik baal ook als een stekker als ik toch weer ongi wordt. Wil dan ook even geen zwangere buik of baby om me heen zien, dat is dan extra pijnlijk. Maar na een dag of 2 heb ik de teleurstelling verwerkt en ga ik met volle moed de volgende ronde in. Wat het extra lastig maakt is dat je zo op je lichaam gaat letten dat je elke keer weer denkt "dit is een zwangerschaps-symptoom". Ik heb met mezelf afgesproken dat niet meer te doen en gewoon mijn NOD af te wachten.
Denk dat het inderdaad een beetje de truc is om jezelf een dag ofzo te geven om de teleurstelling te voelen en te verwerken. En dan vervolgens te denken: nou er is nog nooit een vrouw zwanger geworden van huilen dus tranen drogen en op naar de volgende ronde! Ik vind dat je best even verdrietig mag zijn maar vervolgens moet je toch weer verder. Succes meid
Meid hou in je achterhoofd dat het wel een jaar kan duren als je in de eerste paar maanden zwanger word ben je gewoon van de gelukkige. Dat je ff baalt oke maar het leven gaat door je kan de natuur niet dwingen
hey meiden , Na elke maand weeeer ongi te worden was ik ook intens verdrietig.. Voelde me zo ontzettend boos , machteloos en gekwetst, en dat elke maand weer... Ik heb geen tips om het makkelijker te maken.. Je voelt wat je voelt denk ik.. Maar ik ben het helemaal eens met danjo, 80% raakt zwanger in het eerste jaar ! Misschien als je daar aan denkt en in je achterhoofd houd dat het wel binnenkort wel gaat gebeuren kun je een beetje positief blijven. Maar het is ook gewoon heel moeilijk die teleurstelling elke maand! En inderdaad , de meiden die snel zwanger worden hebben gewoon heel veel geluk ! Ik ben na 10 maanden zwanger geworden , begon de hoop echt te verliezen en had via de huisarts al een afspraak gemaakt met de gyn voor 19 nov. En ik heb deze maand toch echt niets anders gedaan als daarvoor. Het kan zomaar ineens raak zijn! Liefs !
Wat herkenbaar allemaal Ik zit ook elke maand weer in een dipje hoor zitten nu in ronde 11 en me geduld begint behoorlijk op te raken ik probeer er veel over te praten met me vriend of me vriendinnen en dan maar weer in me achterhoofd houden `nieuwe ronde nieuwe kansen`
ik voel me altijd mega zielig als mijn duivels op bezoek zijn maar zodra die weg zijn zit ik allang weer met mijn hoofd bij mijn volgende ei sprong
Hoelang ben je nu bezig? De huisarts zegt dat je er een jaar voor moet uittrekken. Ik ga nu voor de 3e ronde , maar ik vond het niet teleurstellend dat ik vorige week ongi werd. Ik ben al blij dat ik een normale cyclus heb, dus ik bekijk het op die manier. Ik denk wel als je al een tijd bezig ben dat je dan wel teleurgesteld ben, ik hoop t niet mee te maken. Nou meid ik hoop dat het de volgende ronde raak is. Groetjes
Wij zijn nu net onze 18e maand in gegaan. En helaas de teleurstelling blijft. Al wordt het naar verloop van tijd toch wat makkelijker. Klinkt gek, maar na 18 maanden.... Ik heb altijd 1 of 2 dagen dat ik een dipje heb. Even geen gezeur aan mijn hoofd. Met een lekkere zak snoep op de bank kijken naar een goede film... even ikke tijd! En daarna heb ik altijd iets van... misschien deze maand wel. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
@meggytje: Zo ervaar ik het ook inderdaad, naar verloop van tijd is het een stuk minder geworden, en zit algauw met mijn hoofd bij mijn volgende ei
ik ga nu naar ronde 3 en heb me nu voorgenomen dat ik het positief ga bekijken! ooit is het bij zo ver en dan mag ik mij geluk prijzen ! groetjes sofie
Ik ben 6 maanden gestopt me de pil maar dit is de tweede maand dat we er gericht voor gaan dus dit is voor ons ronde 2. De voorgaande 6 maanden hoopt ik er wel steeds op en was de teleurstelling echt groot terwijl ik gewoon wist dat het bijna onmogelijk was zwanger te worden toen. Maar goed, cheer up en hopelijk voor ons allen binnenkort goed nieuws.
Je zit in de derde ronde, nou meid zoals al eerder is gezegd trek er eerst maar eens een jaar voor uit. Ik zit in de 9e ronde nu. En tuurlijk ik ben ook teleurgesteld als ik weer ong. wordt. Maar dat duurt maar even. Dan denk ik weer nieuwe ronde nieuwe kansen!
Wij zijn al 24 keer teleurgesteld. Je zou bijna zeggen dat het gaat wennen. Maar dat is natuurlijk niet zo. In het begin dacht ik nog, ach.....we hebben de tijd en we zijn nog maar kort bezig. Na twee jaar en twee IUI pogingen is het toch een ander verhaal. De tijd gaat dringen en het aantal pogingen wordt steeds minder. Dus ik vind de teleurstelling nu iets heftiger dan toen in ronde 3, 4 of 5. Ik heb dan wel even een dipje, maar alle heisa van de IUI pogingen kondigen zich weer aan en dan moet je wel weer verder. Alle positiviteit kan je dan gebruiken en je denkt weer aan de toekomst. Hoe ik er mee om ga? Ik schrijf het vooral van me af. Op dit forum bijvoorbeeld. Het schrijven over je eigen ervaringen, het lezen van andere verhalen (succesverhalen of soortgelijke verhalen) en het krijgen van steun is erg fijn. Ook hou ik een weblog bij, zie onderaan....BabyDreumesPeuter! Ik hoop voor alle beginnelingen dat jullie wens wel snel uit komt! Wish you all the best!
Lieve wanneba a mom, Wat lijkt me dat moeilijk zeg, en ik kan me voorstellen dat je er niet aan kunt wennen, dat het je iedere keer weer vreselijk veel pijn doet. Ik wil je heel erg veel sterkte wensen nu je in de mmm zit! Veel liefs Duveltje Natuurlijk ook voor alle andere meiden (stellen) die lang moeten wachten, heel erg veel sterkte!
Hé Duveltje, wat lief van je. We blijven gewoon moed houden hoor! Dankzij berichten zoals die van jou word ik en velen met mij telkens weer opgebeurd!
Ik "vier" mijn teleurstelling met een fles wijn, slecht eten en foute tv op de eerste dag van mijn menstruatie. En tja, teleurstelling is moelijk te beredeneren, dat wordt door iedereen anders ervaren. Je verdriet is van jezelf op dat moment, of je nou 20 rondes bezig bent of 2. Zolang je er weer overheen komt na een paar dagen ofzo.... (ook voor iedereen anders natuurlijk). O, en vlak de invloed van hormonen niet uit hoor! Ik voel me sowieso zielig als ik ongesteld ben, ook toen we nog niet bezig waren met kinderen krijgen! Als die hormomen zijn uitgewerkt, is mijn down-gevoel ook weer voorbij....