Kan momenteel zo slecht tegen klagende zwangeren, bah, niet normaal. Wind me zo ontzettend op dat sommigen haast depressief worden van typische zwangerschapskwaaltjes of vinden dat ze zo dik worden en dan zeggen dat ze wel dankbaar zijn, maar in mijn ogen ben je dan niet écht dankbaar, want dan krijg je er geen verdriet om, maar neem je alles voor lief. Tuurlijk mag je wel even mopperen en steun zoeken bij anderen hier, kwaaltjes kunnen heel vervelend zijn, maar om er helemaal over in te gaan zitten, vind ik zo ver gaan en ronduit irritant. Nu wil het zwanger worden met mijn huidige man niet lukken dus ben ik ook wel extra gevoelig voor zulk soort dingen, maar ik heb al 2 jongens uit een vorige relatie met heel zware zwangerschappen, met o.a. heel pijnlijke darmen, obstipatie, aambeien, zo erg opkomend maagzuur dat mijn slokdarm en keel continu pijn deden, ik alleen maar rechtop zitten kon slapen (en zelfs dat ging niet goed) en zo'n last van mijn bekken dat ik er zelfs met cesartherapie op het laatst nauwelijks nog van kon lopen. Die zwangerschappen waren door de voorbehoedsmiddelen heen en had toen een man die niet eens wilde dat ik zwanger was, waardoor ik ook nog een hoop stress had. Tuurlijk baalde ik van mijn kwaaltjes, maar zelfs in mijn situatie heb er geen moment van in de put gezeten en ben altijd heel dankbaar geweest dat mijn zwangerschappen voorspoedig verliepen en ik tweede gezonde jongens op de wereld heb mogen zetten. Ik zou nu alle kwaaltjes die ik had in drievoud accepteren als wij het geluk zouden mogen hebben toch nog zwanger te worden, ik zou er geen moment verdrietig om zijn en ELK moment dankbaar zijn dat ik zwanger ben en de zwangerschap goed verloopt. Sorry voor dit relaas, heb nogal mega PMS sinds vanochtend. Meestal negeer ik berichtjes waar ik me druk om maak en heb ik er dan ook geen last van, maar dat was me dit keer ff niet gelukt. Voortaan klik ik toch maar gauw weer door . Maar hebben jullie dit nou ook wel eens of ben ik de enige die zich zo kan opwinden? Zal ms wel veel boze reacties krijgen nu, maar moest het echt ff kwijt, dus excuus alvast voor degenen die ik hiermee beledig
Dus omdat iemand anders het geluk heeft om (snel) zwanger te zijn, mag je alleen maar op een roze wolk zitten?
he meid, kan goed begrijpen dat je je zo voelt hoor. als je zelf iets dolgraag wil, en een ander lukt het wel en gaat dan zitten miepen, dan wil je het liefst uit je dak gaan!! maar aan de andere kant, ik had ook nooit verwacht dat hormonen zo n invloed op me zouden hebben!!!! daar baal ik dan weer van dat ik soms zo zeur( alleen tegen vriend meestal) dus ja, het is lastig iedereen voelt zich anders en iedereen heeft recht om zn gevoel te tonen. maar zo ben jij het lekker kwijt, das meestal al prettig. heerlijk zo n forum. lekker je hart luchten. nou meid ik hoop dat je maar snel zelf ook weer mag genieten(grapje) van alle kwaaltjes.
ik vind het een beetje raar dat je zegt dat je niet tegen klagende zwangeren kan maar vervolgens wel even moet vermelden hoe zwaar je het zelf met je zwangerschappen hebt gehad en wat daar allemaal wel niet bij kwam kijken ?? Dat is toch juist wat de mensen die hier "klagen"over hun zwangerschap ook doen???
Nee hoor, zeg ook in mijn berichtje dat je mag balen van kwaaltjes, ik vind het gewoon heel erg overdreven om ronduit depressief te worden typische kwaaltjes of een dikke buik.
Ik zeg niet dat ze niet mogen klagen, ms was mijn onderwerp dan ook niet goed. Tuurlijk mag je balen van kwaaltjes, maar nogmaals, ik vind het gewoon overdreven om er depressief van te worden. Ik wilde met mijn bericht zeggen dat ik ook heel veel kwaaltjes heb gehad, maar ik er nooit depressief van ben geweest. Dat is het verschil.
We zijn ook niet allemaal hetzelfde toch, de 1 trekt zich dingen meer aan dan de ander en dan is het toch alleen maar goed om er over te praten. Iedereen wil hier toch graag zijn verhaal kwijt.
Ik zit nu midden in de tweede miskraam in korte tijd, en toch beide keren dat ik zwanger was, liep ik te klagen. Hoe graag ik het ook wil, we gaan nu binnenkort voor poging 3, toch heb ik heel erg last van misselijkheid en moeheid. Ja, dan wil ik daar graag iets over kwijt. Lijkt me niet meer dan logisch. Geen depressie door deze kwalen, eerder door de nu twee miskramen.
Precies, en ik wil ook even MIJN verhaal kwijt, maar ik word gelijk aangevallen, terwijl ik altijd iedereen hier steun, ook de zwangere vrouwen met kwaaltjes. Voor mij is het alleen heel erg moeilijk momenteel als zwangeren ronduit depressief worden van hun kwaaltjes, terwijl het mij niet lukt om zwanger te worden. Bovendien noemde ik mijn kwaaltjes tijdens mijn zwangerschap wel, maar ik klaagde er niet over. Ik meldde ze alleen om aan te geven dat je ook behoorlijk erge kwalen kunt hebben ZONDER er depressief van te worden. Nogmaals, natuurlijk vind ik ook dat je mag balen van kwaaltjes en het er hierover mag hebben, daar is dit forum ook voor, zoals ik ook al zei in mijn openingsbericht (waar kennelijk overheen wordt gelezen, mijn titel van dit topic is wat ongelukkig gekozen), maar ik heb er momenteel gewoon last van dat zwangeren depressief worden van hun kwaaltjes, zelfs alleen maar van een in hun ogen iets te snel wordende dikke buik. Mij doet dat ontzettende pijn. Ik kan daar gewoon geen begrip meer voor opbrengen na 6,5 jaar zwangerschapswens en al het mogelijke al geprobeerd te hebben zwanger te raken. Ik leef altijd met velen mee hier en vraag haast nooit steun, terwijl ik het echt regelmatig heel moeilijk heb met 6,5 jaar zwangerschapswens, zoals jullie kunnen zien in mijn onderschrift, en hier al 4 jaar op dit forum zit. En die enkele keer dat ik het doe, word ik helemaal afgekat. Mijn excuses aan iedereen die ik met mijn bericht beledigd of gekwetst heb. Dat was niet mijn bedoeling. Ik houd het voortaan wel gewoon bij berichtjes lezen en anderen steun bieden en als ik dan iemand nodig heb om mijn frustraties kwijt te kunnen, zoek ik mijn steun in het vervolg wel weer gewoon bij mijn eigen man, want voel me nu alleen maar kloteriger. Was ms ook stom van me zo'n berichtje te plaatsen, heb daar in elk geval weer van geleerd
ooit wel eens gehoord van een prenatale depressie? ernsige aandoening die veroorzaakt wordt door zwangersschaps hormonen.das de leuke variant van de postnatale en je mag niemand gunnen dit te hebben hromonen doen zeer rare dingen met je en als hier niet openlijk over "geklaagd"mag worden stop je dat in de taboesfeer en ja... ik vind dat je nu precies het zelfde doet als "al die klagende zwangeren" zeuren! ik heb wel alle begrip voor je verdriet dat je nu nog niet in verwachting mag zijn maar bedenk je goed dat (bijna) alle vrouwen die hier komen die dit gevoel kennen!!! en je kent niet ieders verhaal ik ben juist blij dat er een plaats is waar je je verhaal kwijt kan en laat me dan ook niet tegen houden door vrouwen die vinden dat we zeuren!!! kijk eens bij de nod topics... of de spanning die beleefd wordt op de verschillende wachtbankjes is dat dan ook "klagen"? in ieder geval mag ook jij je verhaal en frustrtaie kwijt en ik kan me goed voorstellen dat dat er is, ik kon ook met pijn in mijn hart naar een babietje kijken maar ik gun die moeder wel haar geluk! wees dus bewust van je woorden ik hoop dat voor jou het geluk ook snel mag aanbreken
Meiden, jammer dat er zo wordt gereageerd! Iedereen heeft het recht om hier even te klagen, vind ik. Er komen vaak genoeg topics waar iemand gewoon ff lekker wil zeuren, en terecht toch? Het is niet niks allemaal! En onze mannen zijn het ook af en toe even zat. Dan is het lekker om je hart hier even te luchten. Zeker als je al zolang bezig bent. Ik kan me niet eens voorstellen hoe ik dat zelf zou ervaren, zo'n lange tijd (de meesten hier overigens ook niet, zijn er maar heel weinig die er echt zo lang over doen). Als je je aangevallen voelt moet je gewoon maar niet reageren. Er was niemand direct aangewezen, dus volgens mij zijn er geen persoonlijke kwesties verder. Meiden die al (veel) langer bezig zijn wil ik veel sterkte wensen! En ik hoop uiteraard voor iedereen dat jullie snel zwanger mogen worden! Zo, dat wilde ik even kwijt! Liefs
Ik snap wel wat je bedoeld. Sommige vrouwen kunnen idd overdijven...al vindt ik wel dat je best wel eens mag klagen als je zwanger bent. Zoals je zelf weet is het niet altijd op en roze wolk zitten. Maar ik vindt ook dat je dankbaar mag zijn dat je zwanger mag worden, en soms maar niet zoveel moet klagen dan!! En bij jou begrijp ik dat het soms niet leuk is omdat jij alleen maar zwanger zou willen zijn...dus ik begrijp he vanuit jouw`n standpunt best. Ook vindt ik dat sommige vrouwen teveel klagen maar ook is het wel een topprestatie zwanger zijn en een kind op de werled zetten...dus soms even klagen mag best!!!
@ BabsieG het is echt niet mijn bedoeling om je aan te vallen hoor, ik snap ook wel waar jij vandaan komt maar persoonlijk vind ik dat je iedereen in zijn waarde moet laten, ieder mens heeft zijn eigen problemen en het is gewoon fijn dat je af en toe je hart kan luchten op een forum, daar is het voor bedoeld toch. Ik ben zelf ook niet zo van het klagen, ik vind zwanger zijn heerlijk en neem de kwaaltjes voor lief maar ik heb ook begrip voor mensen die deze roze wolk niet zo hebben.
Beide partijen (om het zo even te noemen) hebben punten.. Denk dat de schrijfster van dit topic last heeft van 'chat lezen'. Je ziet geen emotie of gezichtuitdrukking waardoor bepaalde zinnen verkeerd over kunnen komen.. Zo ervaar ik het tenminste.. De eerste keer dat ik haar verhaal las gingen mn haren overeind staan, na het twee keer te hebben gelezen kun je een beetje 'tussen de zinnen' door lezen.. Maarja; we klagen allemaal gewoon graag, net zoals we graag kletsen, roddelen etc.. en dat moet ook kunnen vind ik Allemaal heel veel succes en klus plezier
Het is best gewaagd om zo'n topic te openen, maar dat schreef je zelf ook al. Nadeel is alleen dat iedereen overal een eigen mening over heeft (en gelukkig is het hier vrijheid van meningsuiting). Maar wat ik jou Babsie niet gun, is dat jij daardoor aangevallen kunt worden,(en je je aangevallen voelt, terwijl je daar juist al zo bang voor was) Terwijl ook niet iedereen dat persoonlijk zal bedoelen. Maar het maakt jou dan misschien weer verdrietiger. Zeker aangezien je nu pms hebt zoals je zelf schrijft. Anderzijds kunnen zoals je dat zelf omschrijft ook de anderen mensen zich aangevallen voelen. Ik vind het belangrijk dat altijd iedereen zijn "klaagmuur" en "geluk" mag uiten. Er valt altijd over van alles en iedereen iets te zeggen. Iedereen heeft namelijk altijd ergens een mening over. -Bijv krijg je een 3e kindje en je hebt al 2 jongens en je krijgt weer een zoontje is het van, je had zeker wel graag een meisje willen hebben. Er komt zeker wel een vierde. -Ik wordt Bam moeder en zal daar straks zeker tegen aan lopen -Als mensen een tweeling krijgen wordt er vaak gezegd leuk, maar liever jij als ik, en eentje is al zwaar, laat staan 2 -Ben je de 30 gepasseerd en heb je nog geen kinderen, krijg je de vraag, jeetje zou je daar niet eens aan gaan beginnen (misschien dat die mensen daar al wel 2 jaar mee bezig zijn). -Ga je adopteren, is de vraag waarom en wat kost dat dan????? - Ben je niet zwanger en andere wel en die klagen over de kwaaltjes, tja, zie jouw topic (ik bedoel dit overigens absoluut niet aanvallend en wil je al helemaal niet kwetsen, integendeel zelfs, maar er is altijd iets. Overal zit een mening en oordeel aan vast. Niemand kan het goed doen, maar soms is het wel gewoon fijn dat je je mening kan spuien, zoals jij en anderen dat doen, maar ook dat heeft altijd gevolgen. Ik hoop echt dat ook voor jou een derde wondertje snel mag zijn. Want inderdaad als je iets zo graag wilt, wil je het het liefst meteen. En wat ik schreef is alleen maar heel positief bedoeld.
ik sluit me volledig bij musicalfan aan. er is altijd wel wat te zeiken. maar ik kan me voorstellen namate kijkend naar mn eigen zwangerschappen 2x dat ik aan t einde ook ging klagen puur omdat zwanger zijn heel erg zwaar werd. en dn krijg je onderhand t verlangen om je beebje in je armen te houden. waardoor je die zwangerschap beu raakt. het zijn fases. maar dat is mijn mening.. het is niet zo dat mensen balen van hun zwangerschap. maar hormonen doen erg veel met je lijf. bij mn 1e maakte de hormonen mij heel erg driftig. om niks. en bij de 2e maakten ze me heel lief en snel huilend. ze doen rare dingen met je. en aan t einde wil je je oude lijf weer terug. waarbij dr meer klachtjes komen. het verlangen naar eindelijk je kind vasthouden word dan te groot. het is maar net hoe je klagende zwangeren ziet..
Ik snap BabsieG ook best wel. Er zijn inderdaad een heleboel vrouwen die er heel veel voor over zouden hebben om een giga zwangere buik, ploftieten en een giga achterwerk te hebben. Ik denk ook niet dat ze mensen het recht ontzegd om hierover te klagen. Ze geeft alleen aan dat het voor haar kwetsend is om te lezen. Wat natuurlijk ook haar goed recht is. Als je moeilijk zwanger wordt zijn zulke topics als schoppen tegen een blauwe plek. Normaal gesproken zou je er dan niet zo'n last van hebben maar omdat het al gevoelig ligt is het extra pijnlijk. Wij kunnen allemaal iets meenemen uit beide soorten klagen. Zwangerschappen zijn vaak geen rozengeur en manenschijn, maar de andere kant van de medaille is dat al helemaal niet. Zelf lees ik wel eens de verhalen uit de vlinderlounge of de verhalen van de MMM mensen omdat Kyra nog steeds niet goed slaapt (en mijn wallen tot op mijn enkels hangen). Dat geeft mij mijn perspectief weer terug. Natuurlijk is het ontzettend klote dat Kyra niet slaapt, maar ik zou haar toch echt niet willen missen! Nu zeg ik ook niet dat mensen die heel gevoelig zijn voor hormonale veranderingen nu ineens halleluja moeten zeggen ik voel me weer kiplekker, maar voor de rest kan het misschien een beetje een eye-opener zijn.