Er zullen wel 100 topics hierover zijn maar ik hoop op deze manier toch even wat snelle tips te krijgen hoe je een kind uit zo'n driftbui haalt. Mijn zoontje heeft de laatste dagen enorme driftbuien, en als ik het dan even negeer lijkt het alleen maar erger te worden ipv dat hij kalmeert. Gaat hij heen en weer rennen, huilen, vreselijk, ik probeer alles om hem af te leiden, voorlezen, zingen, mooie dingen laten zien, vasthouden (gaat hij om zich heen slaan/schoppen). Negeren heb ik ook geprobeerd maar misschien niet lang genoeg, ik vind het ook wel erg moeilijk om hem dan maar te negeren vooral als hij nog meer overstuur raakt. Nu is het dutje overdag ook een ramp, begint met jengelen in bed en komt hierdoor ook weer in een driftbui terecht. Dan gaan we er maar even naast zitten in de hoop dat hij in slaap valt, 's avonds werkt dit wel omdat hij de laatste dagen zo moe was, maar overdag blijft hij gewoon tot 16u wakker en begint dan zijn beertje ook uit bed te gooien. Toen hij net zo'n driftbui had heb ik met mijn handen wat koud water in zijn gezicht gedept, ik dacht laten we hem maar letterlijk even afkoelen, en het leek te werken, of het was toeval...iemand nog meer van dit soort tips? Wel moeilijk zeg je kind zo overstuur te zien, wordt er echt moedeloos van op zo'n moment
Uiteindelijk werkt hier negeren en mijn eigen ding doen. Dus afwasje of wasje er in doen ... of boodschappenlijst maken. En laten razen. Meestal zeg ik dat het niks geeft dat hij kwaad is maar dat mama even ergens anders wat gaat doen zodat we elkaar niet in de weg zitten. Dan is het 5 minuten en dan is het over.
jij moet een driftbui niet storen. anders wordt het inderdaad erger en duurt langer, en komt vaker voor. je laat het kindje in een veilige plek uit huilen. ze kunnen het, als het eenmaal begonnen is niet laten stoppen.
Laten razen, die frustratie zal eruit moeten. Ook willen ze rond die leeftijd uittesten welke invloed ze kunnen hebben op je met hun gedrag. Niet op ingaan dus, je kind merkt goed aan je dat je dat moeilijk vind en daarom zal hij ook wel wat meer proberen.
Ok dus toch laten razen en negeren, dat is dus toch het beste. En het slaapprobleem, het eruit gooien van het beertje als je ernaast gaat zitten, herkennen jullie dit? Hij is onafscheidelijk met dat beertje, maar ik leg het alleen maar 1x terug en blijf er dan niet meer bij zitten omdat hij het beertje anders eruit blijft gooien, maar als ik wegloop is het weer keihard huilen geblazen.
Ja, dat is echt uitproberen. Vertel het er bij, leg het uit; mama geeft beertje 1 keer terug. Als je nu gaat gooien geeft mama hem niet meer. Natuurlijk is het brullen maarja, anders blijft het spelletje doorgaan he.
dat is inderdaad uittesten. ik zou zeggen: ik geef t een keer terug aan jou,als je het weer gooit dan pak ik het vr mezelf en ik ga weg met beertje.
En als je zelf ook bang bent uit je slof te schieten ... bij mij helpt het om te neurieën ... dan blijf ik zelf rustig en uk wordt er rustig van ... heb altijd het idee dat het wat sneller over is. Sterkte het zijn die dingen die je liever over wilt slaan!
Nou inderdaad, soms denk ik zullen we dit eventjes overslaan? En dan vond ik een baby moeilijk, nou dat vind ik nu peanuts hierbij vergeleken (tenzij je een huilbaby hebt natuurlijk..)
Nog een dingetje, ik lees hier ergens dat iemand zegt dat ze het kind even apart zet om uit te razen, maar zoiets hebben wij dus wel eens geprobeerd als hij slaat of zo of iets stouts doet, maar hij ziet het gewoon als een spelletje, gaat weer keihard achter ons aanrennen en gieren van de pret. Of is het de leeftijd dat hij nog niet toe is aan een time out?
ik heb zoon nooit elders neergezet om uit te razen van n driftbui. als ik straf geef(komt zelden voor)dan doe ik hem in de hoek van de kamer.
Zo lastig he! Hier zijn die buien zo goed als over bij de oudste. Ik wist t ook af en toe niet meer. En niet altijd werkte de zelfde aanpak. Soms was het zo erg, (maar onze oudste is geadopteerd en we zaten toen met de taal barriere, maar ook omdat hij zelf nog altijd niet kan praten door zijn schisis) omdat we elkaar niet begrepen dat ik hem voor zijn eigen veiligheid in zo n bui in een campingbedje legde. Dan kon hij uitrazen zonder zich pijn te doen. En wij bleven er dan naast zitten en sussen.....wij mogen hem nooit alleen laten ivm voorgeschiedenis. Toen hij langer bij ons was en we min of meer gehecht raakten, en hij ons ging begrijpen en hij gewoon boos werd omdat iets niet ging zoals hij wilde, dan liet ik hem gewoon doen. Dan bleef ik wel in de buurt, maar ging bv stoffen of koken (waar hij op dat moment de bui had). Als hij dan uitgeraast was, dan nam ik hem bij me en dan kwam de huilbui, het intense verdriet eruit. Maar geloof me, ik heb vaak genoeg met mijn handen in mijn haar gezeten.
Apart zetten heb ik op die leeftijd nooit gedaan. Sinds een maandje ofzo wel. Maar dan niet uit straf. Straf krijgt hij als hij iets doet wat echt niet mag, en als hij gewaarschuwd is. We zetten hem, als het echt te erg wordt, op zijn kamer, en vertellen dan dat hij even af mag koelen/rustig worden, en dat hij naar beneden mag komen als hij rustig is. Hij gaat dan op zijn bed zitten, pakt een boekje, of gaat in zijn stoel zitten (heeft zo'n ronddraaistoel van Ikea) of gaat spelen. Niet meteen natuurlijk, maar het helpt hem om even bij zinnen te komen. In jullie geval zou ik dat nog niet doen, maar Finn is dan ook 1,5 jaar ouder. Op die leeftijd was het echt negeren, negeren, negeren. En ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan
Inderdaad negeren, maar wat hier ook altijd heel goed helpt is benoemen dat je snapt dat ze boos zijn, omdat het ook balen is dat iets niet mag.