Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes. Ik zit er echt even helemaal doorheen en ik weet niet meer hoe het nu verder moet. Mijn moeder zei vandaag dat ze ook 8 miskramen heeft gehad, zou het dan toch erfelijk zijn? Pfffffffffffffffffffffffff ik wordt helemaal gek, alles om mij heen is in de trant van baby's lijkt het wel. We waren er zo blij mee. Mijn gevoel was heel sterk dat ik een dochter zou krijgen, en naar mijn idee heb ik dus ook een meisje verloren. Mijn beste vriendin dacht ook dat ik een meid zou krijgen, en de moeder van mijn oppaskindje had ook dat gevoel. Dus dan moet toch haast wel zo zijn. Ik voel me ook erg schuldig tegenover mijn andere kinderen dat ik nu zoveel bezig ben met ons babytje. Maar ik kan er niets aan doen. Wordt deze pijn nog wel minder? Ik weet niet of ik al die onderzoeken wel wil. Moeten we niet gewoon dankbaar zijn met ons gelukkige en vooral gezonde gezinnetje??
Je bent er echt helemaal door heen zie ik. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen tegenover je andere kinderen. Je moet dit nu eenmaal verwerken en je kan het maar beter goed verwerken dan dat je over een paar maanden een terugval krijgt. Ik weet niet of miskramen krijgen erfelijk is, dat zouden ze aan de chromosoomonderzoek kunnen constateren. Mijn moeder heeft er ook 2 gehad, maar ook 4 gezonde kinderen. Ik denk dat ik gewoon pech heb gehad, de eerste na 4 dagen hoge koorts (infectie) en de tweede keer, tja weet ik niet. Misschien te veel stress (werk) en onvoldoende herstel van de eerste miskraam. Ik ga er vanuit dat ik ook ooit gezonde kinderen op de wereld zal brengen. Jij vast nog mee... Blijf positief... liefs Miel