Weerstand tegen borstvoeding

Mijn zusje, en die heeft 3 kids groot gekregen op fv.. Wel met gedoe qua soort voedingen trouwens door krampjes of veel honger...

Je kunt ook gewoon beginnen met bv. De eerste week/weken leef je vaak toch in een coconnetje en heb je de behoefte om eruit te gaan nog vaak niet zo. Mocht je het toch teveel gedoe vinden kun je altijd nog besluiten om te stoppen.
Bij de tweede ben ik na 5 weken gestopt, omdat hij me leegzoog, had gewoon helemaal geen energie meer over om maar iets te doen. Hoeveel eten ik er ook in propte.. En de keren dat ik weg wilde heeft hij gekolfde bv gehad in die tijd..

 

Jij bent de enige die een beslissing hierover kan nemen natuurlijk. Zelf heb ik het de eerste weken ook echt ervaren alsof ik werd leeggezogen, het koste ongelooflijk veel energie en ik was daarnaast ook ziek, dus ik vond het echt ontzettend slopend. Maar het werd beter! Ik heb de eerste weken ongelooflijk veel 'krachtvoer' gegeten, stevig brood, veel vlees, veel noten, kwark met veel fruit... Ondanks al dat eten enorm afgevallen, maar na een maand of 6 is dat gestabiliseerd.
Nu is mijn dochter 9 maanden en krijgt ze nog steeds bv, ik ben dolblij dat ik niet gestopt ben, ik geniet er nu echt enorm van.

En mja, die afhankelijkheid hoort in mijn ogen ook bij het feit dat je moeder wordt. Bij fv kan inderdaad makkelijk iemand anders een fles geven, maar als hij/zij ziek is etc, ben jij degene die er voor hem/haar moet zijn... Ik vond die afhankelijkheid met bv ook wat benauwend in het begin, maar nu vind ik het juist het mooiste dat er is.

 

Ik herken het deels, maar dat pas na 3 maanden borstvoeding geven.
Als dit je eerste kindje is dan zal ik borstvoeding zeker een kans geven. Want als jij je kindje in je armen hebt dan ontdek en ervaar je nieuwe gevoelens die tot nu toe niet kende. Hierdoor kan je er anders in gaan staan of misschien ook niet. Dat kan je alleen zeker weten door het te ervaren.

Ook kan je het een doel geven: 6 weken en dan opnieuw beoordelen hoe je erin staat.

Mijn advies: Geef het een kans, het is het waard om te proberen. Werkt het niet voor je dan is er een alternatief.

 

Dubbel

 

Waar komt je weerstand vandaan? Veel van de zaken die je noemt gelden even goed als je je kind flest!

Probeer het gewoon, en hou in e a hterhoofd dt het net verolicht is. Msschien s het allemaal wel veel leuker dan het lijkt.

 

Is dit je eerste kindje of heb je al vaker bv gegeven?
Zo nee; waar komen die negatieve gevoelens omtrent bv geven dan vandaan? Ik vind ze vrij heftig eerlijk gezegd.
Ik wou persé bv geven. Na een hoop ellende is me dat gelukt en ik vind het nog steeds fijn. Ik herken niks van hoe jij bv omschrijft.

Niet geschoten is altijd mis; ik zou het gewoon proberen! Misschien vind je het wel heel fijn om te doen! En zo niet, dan ga je kunstvoeding geven.

 

Stoppen kan altijd nog. Ik zou het gewoon proberen, misschien vind je het wel zo bijzonder en fijn.
Is ook wel lekker hoor dat je iets hebt waarbij je je kindje niet uit handen hoeft te geven.. ik vind het altijd knus.

Over dat leegzuigen tja.. eerst groeien ze 9 maanden in jou, toch heerlijk dat ze daarna nog mogen groeien door jou (melk). Zo zie ik het.

Lees de voordelen van bv nog eens over.

 

Vond bv ook niet leuk.( oudste eerste week wel met ks geboren en heeft vier nachten s nachts op me gelegen. Achter af was dit het mooiste voor ons samen)

Maar wel met beide er aan begonnen. De oudste drie weken de jongste twee weken gekolfd.
Die weken gaven mij de tijd om te beslissen. Ben echt geen bv mama. Nu niet toen niet daar ben ik te onrustig voor maar die weken waren wel mooi mee genomen. Wie weet vind jij het wel leuk.

 

Goed dat je je twijfels bespreekt en advies vraagt. Maar eerlijk gezegd begrijp ik je niet goed. Gaan en staan waar je wil? Sorry, maar dat gaat niet met een baby, ook niet met flesvoeding. Je maakt het jezelf veruit het makkelijkst als je gewoon meegaat in het ritme van je kindje de eerste weken, en verder ook niets "moet". En dus heb je alle tijd en ruimte om de bv gewoon eens te proberen! En als je toch naar buiten gaat in de eerste tijd is dat samen met je kindje, en dan hoef je je niet druk te maken om flesjes, warm of koud water, poeder meenemen of ander ongemak, je hebt de babyvoeding gewoon bij je.

Dat een kindje, JOUW kindje, je "leegzuigt", waarom zie je dat op voorhand al zo? Als jij goed voor jezelf zorgt, is de kans veruit het grootst dat je genoeg energie overhoudt hoor, een kleine baby is nu eenmaal pittig, dat ligt niet aan de voeding die je geeft. Je lichaam is erop gemaakt om bv te geven, daar stelt het zich nu al op in (de zwangerschapskilo's), en bv is de hele reden dat je als vrouw tieten hebt! (de seksuele aantrekkingskracht komt voort uit die functie, symbool van vruchtbaarheid enzo) Dat je kindje groeit (en veel bv-kindjes knallen de groeicurves uit in de eerste maanden) op de lekkere zoete en romige voeding die jij zelf vers en speciaal voor haar maakt, in plaats van op chemisch bewerkte en verpoederde lang houdbare koemelk uit de fabriek, dat idee alleen al geeft toch energie? En die blik in de oogjes als je kindje merkt dat ze weer lekker tegen je aan mag drinken, onbetaalbaar! En van het hormoon dat de toeschietreflex opwekt, oxytocine, voel je je licht loom en gelukkig, heerlijk

En daarbij, bv scheelt ook veel jonge-mama-stress! Honger, mama-honger, koud, zuigbehoefte, "gewoon" verdriet of ongemak, het is allemaal te beantwoorden met de combinatie van knusheid, warmte, voedsel en super-speentje die bv biedt. Een huiltje raden is niet nodig, en als je het idee hebt dat je kindje honger heeft, hoef je ook niet op de klok te kijken want er is geen maximum aan de voeding. Geen schepjes tellen dus. Nachtvoedingen doe je half slapend, en kosten je zo niet veel nachtrust. Wij zeggen hier weleens: bv is voor luie moeders Ik vind bv dus ook zeker in mijn belang, niet alleen dat van mijn kindje! (moet wel zeggen dat zowel mijn borsten als mijn dochter natuurtalentjes zijn, de opstartproblemen zoals Andrea beschrijft heb ik niet ervaren)

Het kost inderdaad iets meer vooruit plannen als je je kindje bij iemand anders moet laten (wat de eerste twee, drie maanden hooguit voor iets als een boodschap of de kapper zal zijn, een tijdsduur waar je in t algemeen om de voedingen heen kan plannen), maar je kan je eigen melk gewoon kolven en door iemand anders laten geven, vanaf 4-6 weken is het sowieso verstandig om met een flesje te gaan oefenen en komen oma en papa royaal aan hun trekken.

Kortom, er zijn geen "verstandelijke" argumenten om het niet gewoon eens te proberen, ook een paar weekjes is mooi meegenomen voor je kindje, er zijn een heleboel redenen op zowel het "leuk" en "makkelijk" als het "gezond" vlak om het wel gewoon eens te proberen... als er emotionele redenen zijn om het toch niet te willen, kan je die dan nader toelichten?

 

Tsja, die weerstand voel ik dus tegen chemisch poeder met water in mijn kind te 'gieten'. Ik vind dat een beetje zielig. Stel je voor dat jij alleen astronautenvoer krijgt. Niet van een lekker warm bord maar uit een koude plastic verpakking. Smaakt altijd hetzelfde en bevat alleen het aller hoogstnodige. En dat terwijl hij of zij ook een lekkere warme, romige, zoete melk had kunnen krijgen.. De baby wordt er net zo goed groot van hoor, maar toch stof tot nadenken.
Misschien helpt dat om je na te laten denken over die weerstand die jij voelt.

 

Ik heb mijn dochter flesvoeding gegeven,had zwaar ontstoken borsten en zij lag in het zh ivm prematuur en fv was op dat moment de enige optie..baal er nog steeds heel erg van.
Toen ik mijn zoon aanleg de vlak na de geboorte was het een wonder dat ik mochtaanschouwen ..dat kleine mensje dat ik op de wereld zette zocht zelf naar mijn tepel alsof hij nooit anders deed.
Ik mocht ons kleine kereltje geven wat hij van mij nodig had.wat een prachtig moment!
Je kunt je baby troosten,voeden,liefde geven en dat allemaal met je voorgevel.

Als jij fv wilt geven kunnen wij je natuurlijk niet stoppen maar als bvmama sluit ik me bij de rest aan. Borstvoeding is iets dat alleen jij je babytje kunt geven..het is zo mooi! Ik zou t gewoon proberen.

 

Ik heb niks toe te voegen aan de verhalen hierboven (madeinusa, goed verhaal!).

Ik snap alleen niet hoe je nu al kan weten hoe bv gaat voelen emotioneel? Zijn dat verhalen van anderen? Je gaat er van uit dat je ongelukkig gaat worden! Probeer het de eerste weken, dan weet je pas hoe het gaat.

Ik had een prematuur kindje en heb geen moment getwijfeld of hij wel of geen bv zou krijgen. Nu al bijna 10 maanden en hij is kerngezond!

 

Het is je eerste baby, dus begrijp ik dat jij de emoties van de geboorte en moeder zijn (nog) niet kent.
Wij natuurlijk wel

Ik hoop van harte dat je het probeert, vooral omdat je baby al met 37 weken wordt geboren.

 

Madeinusa.. mooi omschreven.
Ik denk dat vele zich hierin kunnen herkennen.

 

Ik heb het ook gehad en besloot om naar dat gevoel te luisteren en geen borstvoeding te geven.
Achteraf heb ik daar echt heel erg spijt van en ik kan je vertellen dat dat geen leuk gevoel is Bij een eventuele tweede zou ik het een kans geven en dat wil ik jou dus ook aanraden... give it a shot.

 

hier bij de eerste zwangerschap de hele zw schap getwijfeld wel of geen bv.. aardig op me in laten praten door voorstanders van fv die zeiden moet je niet doen joh kun je nooit een nacht doorslapen enz enz.. toen ik me na de ks zo beroerd voelde daar maar aan toe gegeven.. om vervolgens na 1,5 dag spijt te krijgen en te twijfelen, helaas toen niet meer op gang gekregen later veel spijt gehad dat ik dat gemist had ..

nu vastbesloten WEL bv een kans te geven ook al zou het even lastig zijn (weer ks nu gepland dus kans dat het even zou duren was aanwezig dat wist ik bij de eerste niet) de eerste dagen waren pittig omdat mijn zoontje opgenomen werd op de kinderafdeling met vermoedelijk een infectie en dus niet rustig te krijgen was.. en ineens had ie het door, vanaf dat moment voelde ik me ook rustig en was ik niet meer onzeker..
tegen alle verwachtingen in (ik wist niet of het echt awt voor mij zou zijn) voelde het heel natuurlijk en kreeg ik zelfs van iedereen te horen dat ze zouden zweren dat ik het bij mijn ereste ook had gegeven omdat het zo makkelijk eruit zag en zo natuurlijk ging..

mijn zoontje is wel echt mama's kindje als hij huilt is het 9 vd 10x echt alleen mama die hem kan troosten en de eerste week was dat wel frustrerend (hoe mooi ook) omdati k ook nog eens een keelontsteking had en al een week maar op max 2 uur per dag slaap teerde.. ik was gesloopt..

morgen is hij 2 weken oud en echt ik kan me niet voorstellen dat ik geen bv zou geven nu.. het is supermooi om te zien hoe tevreden en voldaan hij daarna ligt na een voeding... hij krijgt overigens ook wel een keer per dag een flesje gekolfde melk om mij wat rust te gunnen en dat gaat prima..

ik ben er overigens ook mee begonne met het idee al is het maar 2 weekjes, als het echt niks voor me is of niet werkt dan stop ik.. maar na even een lastige start ben ik ontzetend blij dat ik door heb gezet, en heb vanaf de dag dat ik thuis ben overigens volop melk terwijl ik de eerste paar dagen echt dacht pff er komt amper wat uit, dat word niks zo joh..

 

Doe waar jij je het beste bij voelt.
Ik vind het verhaal van madeinusa heel mooi omschreven maar borstvoeding geven is best pittig.
Als jij er niet voor 100% achter staat dan ga je het niet vol houden.
HEt is dat ik absoluut niet anders wil geven de eerste 6 maanden in ieder geval maar vind het wel weer pittig.

 

Als je er zo mee zit pak dan gewoon kv hoef je ook die weerstand niet te voelen.

 

Het is natuurlijk je eigen besluit of je wel/niet BV gaat geven maar ik vind je beweegredenen erg negatief.Leegzuigen,ik wil gaan en staan waar ik wil??.
Meid met een baby(kind)erbij kun je nooit meer gaan en staan waar je wilt want er komt nog zoveel meer bij kijken dan of BV of FV geven.