Ok dit klinkt voor heel veel mensen heeeel fout waarschijnlijk en misschien ben ik de enige die dit heeft. Ten eerste; ik ben HEEEL dankbaar voor mijn bevalling en ons gezonde zoontje dat daar uit is gekomen. Ik heb een 'makkelijke' bevalling gehad, tuurlijk deed het best ff pijn, maar hij was er vrij snel en ik heb geen knip, hechtingen of wat dan ook gehad. Nu merk ik dat ik het moeilijk vind als mensen vragen hoe de bevalling was, het lijkt alsof ze willen horen hoe zwaar het was en ik zeg er dan vaak maar verontschuldigend achteraan dat het best veel pijn deed natuurlijk. Ook durf ik het niet zo tegen andere zwangere meiden te zeggen, want straks wordt het bij hun wel een drama en denken ze door mij van te voren dat het hartstikke makkelijk zal worden. Ook merk ik dat ik te snel weer alles ben gaan doen, ik lijk nu een terugslag te hebben, maar ik voel me nu een aansteller omdat het toch makkelijk was, dat heb ik zelf in het begin gezegd! Laatst zat ik met een aantal mensen over bevallingen te praten en het kwam er op neer dat ik niet mee mocht praten, want ik had toch geen 'echte' bevalling meegemaakt. Het laatste nadeel vind ik dat ik al best bang ben dat een eventuele volgende bevalling veeeeel zwaarder gaat worden en dat terwijl ik nu al even in paniek raakte omdat mn persweeën niet kwamen en ik op eigen kracht moest persen. Maar ja, hij was er evengoed in een kwartiertje persen. Kan ik een 'echte' heftige bevalling wel aan? Straks duurt de volgende 36 uur, dat zou dan zo ontzettend tegenvallen. Het voelt heel stom, maar het voelt ook alsof ik nog niet mee kan praten over een bevalling terwijl ik aan de andere kant toch echt bevallen ben. Mijn moeder en vriend zeiden altijd dat ik een lage pijngrens heb, na de bevalling dacht ik daar heel anders over, ik liep nog 'vrolijk' rond met 9 cm ontsluiting, maar dat doet mijn moeder heel makkelijk af met 'ach er zijn ook mensen die moeten poepen en bevallen op de wc'. Ik vind dat iedereen trots op zichzelf mag zijn die bevallen is, op wat voor manier dan ook, maar waarom voelt het voor mezelf dan niet zo? Herkent iemand ook maar iets hier in? Ik heb gewoon nog van niemand gehoord dat ik het allemaal goed gedaan heb. Haha dit laatste heeft denk ik even met mn terugslag te maken, ben wat koortsig en niet lekker, heb gewoon eens bevestiging nodig, van mijn moeder, mijn vriend of wie dan ook. Ben dag en nacht bezig met de beeb en het wordt me misschien allemaal even te veel. Hoe stom dat ook is. Pfff hoezo hormonen?
Als eerste gefeliciteerd met je kindje! Hoezo mag jij niet meepraten over een bevalling.. wat een onzin.. Wees blij dat je de bevalling als "niet zo zwaar"hebt ervaren. Je hebt het maar mooi op eigen kracht gedaan en er zonder kleer scheuren vanaf gekomen! Je mag best trots zijn op je zelf. Mensen willen alleen maar bloederige, ingescheurde, gillende vrouwen verhalen horen dus is die van jou niet zo interessant.. Of te wel.. mensen zijn jaloers omdat JIJ je lijf zo goed onder controle hebt.. ** Maar wel herkenbaar.. Ik heb een ks gehad omdat de placenta gescheurd was na een draaipoging ivm stuitligging.. Ik mag ook niet meepraten omdat ik lekker makkelijk een ks heb gehad..
voor mij is het ook heel herkenbaar. mijn bevalling duurde nog geen half uurtje. ik heb zelfs geen weeen en naweeen gehad. niet ingescheurd geen knip gehad. ben zelf gaan douchen. ik heb ook weinig op bed gelegen. de 5de dag liepen we al buiten. maar voor mij zelf was het erg onwerkelijk. en ik kan er zelf soms nog niet over uit. en iedereen zegt ook wow dat is nog een een bevalling. dat ik ook wel zo maar toch.
wat vervelend dat mensen zo reageren! Snap dat echt niet, het is toch fijn dat er ook mensen zijn die makkelijke bevallingen hebben. Misschien is het een stukje jaloezie? Ik heb zelf voor mn gevoel niet een heel makkelijke bevalling gehad maar ook geen hele zware. (weeën begonnen meteen om de 5 minuten en totaal heeft het zo'n 7,5 uur geduurd, maar wel 2 uur persen, geen knip en niet uitgescheurd, alleen mn schaamlippen iets geschaafd) Ik snap ook niet dat mensen het niet vinden tellen als je een keizersnee heb gehad en dat dat makkelijk zou zijn! Ik zeg altijd dat ik het liefst echt geen keizersnee wil (als het nodig is natuurlijk wel). Omdat je van een keizersnee nog veel langer last hebt en het na de bevalling ook nog veel pijnlijker is. Over het algemeen ben je van een natuurlijke bevalling echt veel sneller hersteld als van een keizersnede. OK, je hoeft misschien het kind er niet uit te persen maar sommige moeten dat zelfs nog proberen. Toen ik in het ZH was na de bevalling voor een katheter lag er tegenover me iemand die eerst lang geperst had, daarna vacuümpomp en uiteindelijk toch nog een keizersnede. Dan ben je toch echt wel van alle kanten beurs!
Allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. Heerlijk toch dat de bevalling zo vlotjes is verlopen! En hoezo zou jij niet over bevallingen mee mogen praten?! Een bevalling is een ingrijpende gebeurtenis, ongeacht hoeveel pijn iemand ervaart. Ik vind dat iedereen trots opzichzelf mag zijn na een bevalling ook jij! Misschien is het voor zwangeren ook weleens prettig om eens een positief bevallingsverhaal te horen/lezen. Want de meeste die verteld worden zijn de 'horrorverhalen'. De meeste 2e bevallingen schijnen nog vlotter te gaan dan de 1e. Dat zal afwachten zijn. Dat weet je toch nooit van te voren. En ja, die hormonen he?! Vervelende dingen! Hier gieren ze ook nog vrolijk in het rond! Nogmaals gefeliciteerd en laat anderen maar kletsen! Groetjes Saskia
Wat een onzin! Je hebt alle recht om er over mee te praten. Ik zeg altijd dat het verdomd pijn heeft gedaan, maar het duurde volgens sommige 'maar' 6 uurtjes en die van hun was zoveel langer en erger... Blijkbaar is het een soort wedstrijdje voor SOMMIGE vrouwen wie de ergste, pijnlijkste, langste, bloederigste bevalling heeft gehad. Laat ze maar kletsen!Je hebt het toch maar mooi gedaan en hoe dat is gebeurt maakt niet, het is gewoon een SUPERPRESTATIE!
Ik vind het ook onzin en snap je helemaal ! Ik heb voor mijn gevoel ook een '' makkelijke'' bevalling gehad.. Ik ben met 40wk1d gestript en met 40wk2d begonnen sochtends langzaam opbouwend de weeen. Elk uur werden ze ietsjes erger tot ze op een bepaald punt niet meer erger werden ( had op dat moment 3-4cm ontsluiting) , ik lachte nog volop tussen de weeen door en maakte ook nog grapjes. Uieindelijk zijn met 4cm mijn vliezen gebroken en de 1ste wee daarna was nog net zo ( niet pijnlijk maar zeurderig) daarna werden ze met de minuut erger maar ik bleef er controle overhouden , ze deden voor mijn gevoel wel pijn maar wel heel erg zeurderig pijn en krampachtig. Met 7cm ben ik boven op bed gaan liggen en op dat moment kreeg ik het ff moeilijk omdat ze toen aan alle kanten tegelijk kwamen (buik , benen en rug). Ik kreeg nog geen half uur daarna al persdrang en 1 uur en 8 min. later is ze geboren.. Het enigste waar ik onbwust last van heb gehad is van het hoofdje wat er door moest , toen ging het branden en stopte ik met persen. Na op me kop gekregen te hebben van de VK was ik daar meteen overheen.. Ik voel me soms ook schuldig als ik zo naar mijn bevalling kijk en dan naar een bevalling van iemand waarbij bijna het lichtje uit ging.. Maar het zij zo , voor diegene kun je alleen maar hopen op een volgende betere bevalling.. Ik zie niet op tegen een volgende bevalling ook dan laat ik het weer gewoon op me af komen.. En ik ben erg trots op mijn bevalling en vertel het het liefst aan iedereen , maar nooit met bedoeling hiermee iemand die het wel moeilijk heeft gehad de ogen uit te steken, maar om te laten zien dat het niet altijd zo moeizaam hoeft te gaan. De ene bevalling is de ander niet.
Ik heb zelf ook een vrij "makkelijke" bevallinge gehad. Achteraf gezien had ik gedurende de hele dag wel weeën gehad, maar het dus niet als zodanig herkend. Dacht gewoon aan wat oefenweeën, beetje een ongi gevoel zeg maar. Pas 's nachts begon het echt pijn te doen, maar toen had ik dus ook al 6cm ontsluiting! 3 uur later ben ik toen bevallen. Ok, de weeën voelden natuurlijk niet fijn, maar het viel me echt heel erg mee. Had het veeeeeeeel pijnlijker verwacht, en ik kon ze prima opvangen. Het persen duurden ongeveer 40 minuten. Ook dat was best pijnlijk, maar ook prima te doen. Heb geen knip gehad, en had maar een heel klein scheurtje wat niet gehecht hoefde te worden. Al met al is de bevalling me dus super meegevallen. Maar dat betekent natuurlijk niet dat als je een "makkelijke" bevalling hebt gehad, dat het geen echte bevalling is geweest! Naar zulke onzin moet je niet luisteren hoor! Denk dat de mensen die zoiets zeggen een beetje jaloers zijn, en zelf ook wel zo'n bevalling zouden willen hebben. Jammer genoeg heb je er niets over te zeggen. Het gaat zoals het gaat.
hier ook iemand met een makkelijke bevalling: net een uurtje van wakker worden tot geboorte meya. waarschijnlijk al de hele nacht weeen gehad, want had al heel snel volledige ontsluiting. en ja ik vertel iedereen trots hoe makkelijk het wel niet was....mischien ook omdat mijn 1 e bevalling een beetje een drama was. was ingeleid en had weeen storm waardoor ik geen idee had waar ik mee bezig was en daardoor zag ik enorm op tegen deze bevalling. zou niks van die andere aantrekken, bevallen is iedere keer anders en jij hebt gewoon geboft!
Ik heb ook een sectio gehad. Nou ik had liever een natuurlijke bevalling gehad. Ik denk dat ik dan weer sneelr op de been was dan nu. We moesten nog 4 dagen in het ziekenhuis blijven. Bij een natuurlijke bevalling mag je, als alles goed is, dezelfde dag nog naar huis. Het feit dat ik zelf onze dochter niet kon baren, wegens niet vorderende ontsluiting, is voor mij wel een tegenvaller geweest. Nu niet meer, maar de eerste dagen wel hoor. En roepen er idd mensen dat een ks geen 'echte' bevalling is omdat dat makkelijker zou zijn?! Nou die spreek ik nog wel weer.
Ik herken je verhaal helemaal! Ik heb inmiddels al 2 makkelijke bevallingen gehad. De eerste duurde ruim 3 uur, de tweede ruim 2,5 uur. Ook ik heb wel eens te horen gekregen dat ik niet mee mocht praten, omdat ik geen echte zware bevalling had meegemaakt. Dat vond ik echt een belachelijke opmerking maar dat durfde ik niet te zeggen. Tuurlijk, het lijkt mij ook vreselijk zwaar om 12 uur lang of nog langer bezig te zijn, maar bij mij is alles in die paar uurtjes gepropt en dat maakt het toch best heftig. Ook al duurt het dan minder lang en verloopt alles erg vlot en soepel. Bij mijn laatste bevalling vorige week, duurde de periode tussen 4 cm ontsluiting en de geboorte maar 17 minuten. Ik had een weeënstorm, waarbij ik hele zware weeën had vrijwel zonder tussenpauze. En dat ging zonder enige waarschuwing over in enorme persweeën, die niemand had zien aankomen en die ik absoluut niet kon tegenhouden. De verloskundige kon nog net de baby opvangen. Ik herinner me er niet alles meer van, alleen nog dat ik echt overspoeld werd door het geweld van die persdrang. Dat het maar kort duurde, is achteraf een hele troost, maar het is echt het meest gewelddadige dat ik ooit heb meegemaakt. Ik zal het ook niet gauw vergeten. En de eerstvolgende die tegen mij zegt dat ik toch maar weer een makkie heb gehad, kan deze keer wel wat tegengas verwachten, haha.
Och meid je mag het helemaal zo ervaren zoals jij het wil! Mijn buurvrouw is in een paar uurtjes bevallen zonder (kleer)scheuren en heeft een half jaar nodig gehad om bij te komen. En ik? Ik heb een bevalling van 20 uur gehad, weeenversterkers, kotsen van de pijn in het zh terwijl mijn bevallingsbad al klaar stond, knip omdat de hartslag van mijn kleintje veel te hoog werd (ik had hem er makkelijk zelf uit gekregen tien minuutjes later volgens de gyn) en ik was een dag later al met mijn man mee om de kleine aan te geven bij de burgerlijke stand en om de geboortekaartjes op te halen. Ik voelde me hartstikke goed na de bevalling en heb nooit die terugslag gehad. Iedereen ervaart het op zijn eigen manier, en jij mag dat net als ieder ander! Logisch dat je in het begin nog aan het opscheppen was over hoe 'makkelijk' je het had, je zit immers de eerste tijd bomvol adrenaline! Als dat uitgewerkt is voel je pas echt hoe je je werkelijk voelt. Dus meid, neem lekker je tijd! @keizersnee: Wat een onzin dat sommigen denken dat een keizersnee makkelijk is! Wat een dooddoener om zoiets te zeggen tegen iemand die bevallen is dmv een keizersnee! Het is nog altijd een zeer zware buikoperatie!
1e kindje binnen 2 uur bevallen 2e kinje binnen 1 uur bevallen idd iedereen zegt dat wil ik ook! jij hebt mazzel, je poept ze zo uit! blablabla..... nou, ik heb vanuit het niets een weeenstorm en persweeen terwijl de vk er nog niet eens is, moet bevallen zonder kraamhulp dus manlief moet spullen pakken voor de vk en kan mij niet goed bijstaan en ineens ligt er een kindje in de wieg die twee uur daarvoor nog stil in mijn buikje zat.... dat is absoluut niet te bevatten. laat mij dan maar 8 uur erover doen, dat ik nog even kan strijken en rustig kleertjes uit kan zoeken enzo... snel is niet alles!
ook ik heb een snelle bevalling gehad ik vind het ook jammer dat mensen zeggen oh das een makkie mijn ontsluitingstijd was in totaal 4 uur en 45 min geperst mijn weeen kwamen gelijk om de 2-3 min toen een weenstorm nou ik kan je zeggen dat is ook niet makkelijk als je tussendoor geeneens tijd heb om op adem te komen. op het laatste moment toch nog uitgescheurd doordat mijn dochter der hartslag stopte en dus 9 hechtingen ! en dan ook veel tijdens en na de bevalling fout gedaan door vk, ik vind dat iedere vrouw wie bevallen is trots mag zijn op zichzelf of het nou kort of lang was met of zonder pijnbestrijding ,ks of niet! dus meid wees lekker trots op jezelf en laat andere mensen maar lullen je hebt toch een prachtig kindje op de wereld gezet
je moet juist (en je moeder ook!) trots zijn dat je zo vlot bent bevallen! ik ben in januari binnen twee uur bevallen en dat heeft mijn premature kindje een heel goede start gegeven. als de bevalling langer had geduurd dat had het zijn leven kunnen kosten/ hem gehandicapt kunnen maken, omdat hij heel kwetsbaar was. wees dus trots en zeg ook tegen mensen dat jij de boel goed onder controle had tijdens de bevalling had zodat je heel knap, erg vlot bent bevallen.
Haai, Wees blij! Ik heb een knip gehad en hij was opgewekt. Maar de eerste 6 cm heb ik niet gevoeld, echt geen wee gevoeld! Echt, dat begrijpt ook niemand. Waarom moet alles toch altijd pijnlijk zijn enzo. En je moet dit juist tegen mensen die zwanger zijn zeggen, want een makkelijke bevalling kan dus ook!
ik vind absoluut niet dat je je aansteld. ik heb zelf ook een makkelijke bevalling gehad en voelde een beetje hetzelfde als jij. dat jij geen echte bevalling gehad zou hebben is onzin. hoe willen ze dan noemen wat je hebt gedaan? als je je ei kwijt wil kan je altijd hier terecht. liefs doris
Wat ik heel bijzonder vond was dat ik tijdens mijn bevalling, toen ik dacht 'dit past toch echt niet?!?!' voelde dat mijn kindje er uit moest, hoe dan ook, en dat ik dan maar schade moest ondervinden. Persen dus. Dat letterlijke 'opofferingsinstinct' voor je kindje vond ik heel apart om te ervaren. Een vriendin van mij moest ivm een stuitligging kiezen of ze een stuitbevalling of ks wilde. Uiteindelijk heeft ze voor een ks gekozen, omdat bij een stuitbevalling de risico's voor het kindje zijn en bij een ks de risico's voor de moeder. Dat vind ik dus precies dezelfde 'opofferingsgevoelens' die ik ook had. Ander soort bevalling, zelfde oer-moeder-instinct. En zij had zelfs nog de extra moeilijkheid dat ze die keuze moest maken terwijl ze 'bij haar volle verstand was', ik werd tenminste nog geleid door hormonen... Mij hoor je niet zeggen dat een ks makkelijk is, zeker niet als je er zelf voor moest kiezen of je dat wilde of niet. Bij mij ging de ontsluiting best voorspoedig (5 uur voor een eerste kindje) en ik kon de weeën goed opvangen. Ik ben er best een beetje 'trots' op dat het me lukte om zo ontspannen te zijn en me door mijn lichaam te laten leiden dat de ontsluiting vlot verliep en ik er relatief weinig pijn van heb gehad. (Waarmee ik niet wil zeggen dat iemand bij wie het moeilijker/pijnlijker was minder vind! Een langzame onsluiting of een weeënstorm lijkt me een loodzwaar en dat doorstaan net zo goed iets om trots op te zijn!) Dat ik daarna geen persweeën had, daar voel ik me stommer over. Waarom deed mijn lichaam dat nu niet? Betekent wel dat ik ons dochtertje er eigenlijk op eigen kracht heb uitgeperst, maar toch voelt dat niet als iets om trots op te zijn. Ik hoop bij een eventuele volgende bevalling wél die persdrang te ervaren. Op de één of andere manier hoort dat voor mij bij een 'echte (natuurlijke) bevalling'. Wat ik eigenlijk wil zeggen: elke vrouw heeft vast iéts meegemaakt tijdens de geboorte van haar kindje dat ze zwaar vond, wat haar tegenviel van zichzelf, en andere dingen die meevielen en die ze goed vond gaan. Voor de buitenwereld is niet te zien wat dat is. Niemand kan voelen wat jij voelde. En als je zelf een goed gevoel over je bevalling kan hebben, kun je misschien ook beter tegen de stomme dingen die anderen er waarschijnlijk toch nog over te zeggen hebben. Want mensen blijven zoeken naar iéts om commentaar op kunnen geven, of het nou was dat je een makkie had, of juist dat je het vast niet goed hebt gedaan omdat het zo lang duurde. Maar hoe je het ook wendt of keert: het is een topprestatie van je lichaam dat het een kindje heeft gedragen en geboren laten worden! Ik zeg trouwens altijd dat ik 'voor een bevalling een hele goede' heb gehad, maar het BLIJFT een bevalling: een pijnlijke, heftige klus. Mijn 'onzekerheidshormonen' richtten zich na de bevalling op de borstvoeding en de groei van mijn dochtertje, misschien dat ik daardoor niet zo onzeker ben over mijn bevalling. Ik denk dat iedereen wel érgens onzeker over is, en wat dat is, dat wordt misschien wel toevallig bepaald door wat er 'het slechtst' gaat in jouw beleving. Bij mij was dat de bv. Ik vind dat iedereen recht heeft op zijn eigen onzekerheid, dat je daar als buitenstaander geen oordeel over kan geven. Nou ja, voor wat het waard is: ik vind dat elke vrouw trots mag zijn op wie ze is en wat ze doet, want je doet toch je best om het leven zoals dat op jouw pad komt goed te leven. Dus jij mag ook trots zijn op jezelf, Janneke!
Ik kon m'n vorige berichtje niet meer bewerken, maar wat ik nog wilde zeggen: natuurlijk heb jij het goed gedaan! Je hebt je staande gehouden in een ervaring waar je je niet op kon voorbereiden en die als een golf over je heen spoelde. Je hebt je best gedaan en dat is het enige dat je kan doen. Ik denk dat als het je kan lukken om oprecht te voelen dat je het goed hebt gedaan zoals het jouw overkwam, dat je dan ook met opgeheven hoofd anderen tegemoet kan treden die commentaar hebben op jou. En misschien kun je zelfs interesse voelen in hún verhaal: want waarom hebben zij het nodig om zichzelf op te hemelen door jou minder te maken? Misschien zijn zij ook wel onzeker over iets en is dat hun reactie om daar mee om te gaan. Het is zo makkelijk gezegd maar ik meen het echt: wees trots op jezelf, je bent het waard!