Hoi hoi .. Ik vroeg me af of mensen dit herkennen. Mijn dochter denkt zo ver na over dingen en ze kan het dan soms erg moeilijk los laten. Voorbeeld; op vakantie met vrienden wilde het zoontje van onze vrienden niet meer mee lopen, maar we moesten naar onze auto tijd waarvoor we betaald waren was op. Dus onze vrienden zeiden tegen hem dat hij mee moest lopen dat we anders een boete kregen van de politie. Sanne gaat daar volledig mee aan de haal. Hoe hoog is die boete dan en moeten we dan naar de gevangenis en moeten kindjes ook naar de gevangenis en op welke leeftijd dan wel / of wanneer dan wel wel.. Echt dagen gaat het over de politie ze is dan ook wel wat angstig hiervoor en laat zich steeds maar kort gerust stellen. Gisteren ging het over wat als ik later groot ben.. hoe oud ben jij dan mama? En oma ? Waarop ze zelf ineens zeg, maar dan is oma misschien wel dood he mama en hoe oud ben ik als ik dood ga.. Ik vind dit zo lastig .. ze is nog zo klein .. ik denk dan; Meisje laat toch.. dat soort vraag stukken komen nog wel. Vrienden van ons die dus mee op vakantie waren herkenden het helemaal niet en vonden ook dat ze erg veel over van alles piekerde.. Verder is het trouwens een erg vrolijk meisje Maar goed.. iemand die het dus herkend?
Jahoor! En geen antwoord geven heeft hier als resultaat dat ze het zelf wel bedenkt. Dus dat is ook niet handig
Ja, ik zelf. Heb altijd m'n hoofd vol, en denk soms aan de meeste vreemde dingen. Altijd al gehad ook. Ik ben 'getest' op add, kwam voor de indicatie een aantal punten tekort. Ik herken mezelf heel goed in het plaatje. Ik heb geen tips voor je en jouw dochter, ik zoek ze zelf ook
ik herken het zelf ook wel een beetje, ze heeft het blijkbaar niet van een vreemde ben ook vaak bezig met wat als en stel dat.... Maar dat zij op deze leeftijd dat al doet vind ik ergens wel sneu voor haar.
Chloe doet dit ook weleens en ga er dan ze weinig mogelijk in mee, op een gegeven moment houd ze er dan wel mee op!
Mja dat werkt hier dus absoluut niet Nietzo heel erg... Wij genieten heel erg van die ongebreidelde nieuwsgierigheid
veel vragen stellen herken ik wel. maar piekeren, zich zorgen maken, ongerust daarover zijn herken ik niet. meer nieuwsgierig en betrokken.
er niet op in gaan vind ik eerlijk gezegd geen optie.. ze is echt aan het piekeren dan. Als ik niets zeg houdt dat echt niet op.
Mja en wie weet wat ze dan voor antwoorden gaat bedenken.... Beter dat je daar zelf een beetje in kan sturen
Onze zoon kan dat ook, maar piekert er niet echt over. Meer dat hij dagen later nog op dingen terug kan komen. Hij heeft ook thema's. Soms is hij bijvoorbeeld weer even druk bezig met familierelaties, dan weken niet meer, om er dan opeens weer heel druk mee bezig te zijn. Sommige zaken kunnen hem dan wel angstig maken, bijvoorbeeld dat wij gaan scheiden, net als mijn ouders, maar daar kan ik hem meestal wel in geruststellen. Ik zal het zo zeggen, ik vind het zeker geen vreemd gedrag, maar zou haar wel remmen in het piekeren. Misschien juist helemaal meegaan in het als-dan denken. De meeste situaties zijn minder angstig als ze precies weten wat er kan gebeuren.
Idd wel vragen stellen en nieuwsgierig, maar gelukkig herken ik het piekeren niet. Iig niet dat ze teveel doordenkt en zich daar zorgen over maakt. Ze is wel bang voor de politie enzo Ze vraagt wel eens dingen over doodgaan. Maar als ik dat beantwoord, dan is dat gewoon zo voor haar. 'O' ...en ze gaat weer door.
Ja ik probeer ook wel dingen echt uit te leggen.. Vd was het thema.. Kun je over de treinrail lopen/ fietsen/ auto rijden en vooral kan er zomaar een trein over je heen rijden en wat dan.... Er is er 1 vlak bij dus toen zij. We maar gaan kijken. Vooral naar het rode licht en de slagbomen die aangeven dat er een trein aankomt ... Daarna was het goed.
ik zeg dan:wat dannn? nou je bent dan verpletterd en je gaaat dood! hij zou dan zeggen:zonde he mama(en dan lachen) eigenlijk gaat iedereen wel dood. maar als ze heelll heeelll oud zijn toch? hij maakt daar geen drama van, ik ook niet.
van politie is hij ook niet bang. hij zou het geweldig vinden denk ik als hij een echte gevangenis zou mogen zien. hij denkt wel door en komt dus er op terug, maar geen zorgen of angst.
weet je,ik denk dat het in haar karakter zit. wij zijn hier n beetje humoristen, en daarom wordt hij niet zo makkelijk bang, hij maakt zelf ook grapjes enzo. misschien werkt humor ook bij jullie? anders moet je opletten dat jij het niet erger maakt door je reactie. hoe? nou, dat kun je zelf beter beoordelen per gesprek. zij moet alleen snappen dat een conversatie ergens over of nadenken ergens over geen reele gevolgen hebben. waneeer 'praten' of 'nadenken' haar teveel spanning geeft dan moet je over gaan naar negeren misschien. als ze teveel meevoelt en in haar fantasie dat allemaal gaat beleven en angstig worden; daar moet je opletten. als dat het geval is kun je dat langzaam afbouwen. zodat je haar leert dat dit een conversatie is, dat praten over trein bijvoorbeeld best leuk is, of politie een heel spannend onderwerp is etc. een beetje bewust maken zodat zij niet echt met gevoel en fantasie in de zaak gaat zitten.
ik zou haar wel zoveel mogelijk uitleggen als ze er naar vraagt maar het wel luchtig houden en ook aangeven dat er iets KAN gebeuren maar dat dat meestal niet gebeurt. Als ze er toch mee blijft zitten, probeer dan eens uit te leggen wat een heel kleine kans is. Pak bv. een dobbelsteen en rol net zolang tot je een 6 gooit "Dat gaat best makkelijk he" maar pak eens 10 dobbelstenen en kijk eens of je tegelijk 10 zessen gooit. Misschien geeft dat rust?
Aanrader: gevangenis museum in Veenhuizen. Wij zijn daar ook heen geweest met onze zoon en hij heeft het er heel lang over gehad. Sommige dingen zijn nog niet zo geschikt, ik heb niet uitgelegd hoe radbraken werkte, maar het merendeel was prima te doen met goede uitleg van ons. Onze zoon vond trouwens het eerste stukje waarbij je opgesloten wordt en een filmpje krijgt te zien over de politie en opgepakt worden en dergelijke wel te eng. Het is het overwegen waard die over te slaan. Met een beetje geluk geven ze ook de tour van de nabijgelegen gevangenis. Die is grotendeels vergelijkbaar met een hedendaagse gevangenis en die vond onze zoon het stoerst. Vooral omdat hij zelf de poort mocht openmaken met een pasje van de gids.
Hmm hier is dochterlief op een dag gewoon op een agent afgestapt: "wat doe jij?" En hij zei... "Ik let op dat er geen boeven komen en of er geen kleine kindjes kwijt raken." En daarna dat ze wel mocht helpen door goed op de kleine kindertjes te letten in het winkelcentrum... Of ze niet per ongeluk weg zouden lopen. Hoezo politie eng?